Gra Dante'go

Wypuszczony pokemon rozpoczął od rozglądania się wokół siebie. Najwyraźniej nie miał wcześniej okazji ujrzenia przyrody z bliska, bo starał się zobaczyć jak najwięcej. Po chwili spojrzał na ciebie.
- Char, char. - przywitał się z tobą.
Na twarzy jaszczurki malował się uśmiech. Stworek zbliżył się do ciebie i przytulił do twojej nogi.
- Chaaar. - powtórzył twój nowy towarzysz.
Wiał lekki wiatr, który poruszał drzewami znajdującymi się w oddali. Mieszkałeś na obrzeżach Viridian, a od Viridian City dzieliło ciebie lekko ponad dziesięć minut drogi. Byłeś już przygotowany do podróży. W plecaku znajdowały się najpotrzebniejsze rzeczy, ubrania, namiot, jedzenie oraz notatki twoich rodziców. Nie zagłębiałeś się jeszcze w treść tych tekstów, ale można było się domyśleć, co mogło się w nich znajdować. Twoi rodzice byli archeologami, więc najpewniej, z racji swojego zawodu, znajdowały się tam zapisy dotyczące ich znalezisk czy wykopalisk.

- Witaj mały. - Powiedziałem w uśmiechem, gdy tylko charmander wydał z siebie pierwsze dźwięki. "Zawsze bawi mnie gdy powtarzają w kółko swoje imię. Szkodą, że nie mogą jakoś dokładniej się ze mną komunikować, ale i tak po pracy u profesora jakoś łatwiej jest mi zrozumieć co pokemony mogą mieć na myśli." Poczekałem chwilę, aby zobaczyć jak stworek zareaguje na otoczenie i moją obecność. Później przy nim przykucnąłem i wyciągnąłem rękę, aby pogładzić go po pyszczku. - Od dziś Charmander będę twoim trenerem. Mam nadzieję, że Ci to pasuje i chętnie stworzysz ze mną świetną drużynę. - Uśmiechnąłem się do niego - Teraz pozwól, że dowiem się o tobie czegoś więcej. - Wstałem, sięgnąłem po pokedex otrzymany od profesora i bez zbędnego zwlekania wykonałem skan Charmandera.

Charmander ponownie się uśmiechnął. Najwyraźniej podobała mu się perspektywa podróżowania z tobą.
- Char, char. - ponownie powtórzył stworek, po czym wrócił do obserwowania otaczającej go przyrody.
Viridian City było bardzo przyjemnym miastem. Bliskość zieleni oraz spokój były atutami tego miejsca. Było ono również atrakcyjne dla trenerów. Znajdowała się tutaj Sala, której liderem był Green Oak, znakomity naukowiec oraz zwycięzca IX Ligi Pokemon Indigo Plateau. Zauważyłeś, że Charmander nie reaguje zbyt negatywnie na twoją obecność. Postanowiłeś spróbować go zeskanować. Jaszczur uśmiechnął się, a ty ujrzałeś na urządzeniu informacje o swoim nowym towarzyszu:

"Świetnie widzę, że mój Charmander ma ciekawą osobowość. Nie ma chyba nic na przeszkodzie, aby na początku przeszedł się ze mną trochę poza pokeball'em. Lepiej się poznamy".
- No to Charmander czas na podróż. Widzę, że interesują cie widoki więc pozostaniesz na świeżym powietrzu. Po co masz się gnieździć w pokeball'u.
Po tych słowach poprawiłem plecak i zrobiłem pierwsze kroki ku nowemu życiu. Po przekroczeniu bramki spojrzałem ostatni raz na dom w którym się wychowałem. Wiedziałem, że szybko do niego nie wrócę. "Teraz ważniejsi są moi rodzice i marzenia niż obietnica statecznego i bezpiecznego życia."
- Ruszamy ku przygodzie!
Mimo że w Viridian City znajdowała się sala lidera pokemon, to jednak wiedziałem że na obecnym poziomie nie mam z nim szans. "Wrócę tutaj w przyszłości... To będzie dobry sposób na odwiedzenie znajomych". Pomyślałem i ruszyłem przed siebie z moim nowym towarzyszem u boku. W pierwszej kolejności miałem zamiar odwiedzić Viridian Forest.

- Char, char! - odezwał się twój towarzysz, usłyszawszy, że będzie mógł jeszcze dłużej pobyć z tobą i pooglądać świat istniejący poza laboratorium.
Ruszyłeś w stronę furtki. Patrzyłeś na swój rodzinny dom. Może nie ostatni raz miałeś okazję ujrzenia tego widoku, jednak wiadome było, że nie ujrzysz tego budynku przez bliżej nieokreślony okres czasu. Przeszedłeś przez furtkę i jeszcze raz spojrzałeś na dom. Charmender pociągnął ciebie za nogawkę spodni. Najwyraźniej wyczuł, że opuszczenie tego miejsca nie jest dla ciebie łatwe. Ruszyłeś żwawym krokiem w stronę lasu. Już po kilku minutach znajdowaliście się wokół gęstego buszu. Byliście w Viridian Forest.

- Świetnie mały. Czas zaczerpnąć leśnego powietrza. Ale miej się na baczności. Z tego co wiem ten las słynie z dużej ilości dzikich pokemonów. - Powiedziałem i pewnym krokiem ruszyłem przed siebie pogwizdując sobie pod nosem. Czułem się świetnie. Nie żałowałem żadnej swojej decyzji i byłem pewien, że mój dom jest w dobrych rękach. "Ciekawe jak ten maluch odnajdzie się w nowej sytuacji. Ciekawe jak nam pójdzie w pierwszej walce. W końcu jeszcze nie próbowaliśmy współpracować i nie znam do końca jego możliwości i sprytu. Będę musiał się mu dobrze przyglądać i wyciągać wszelkie możliwe wnioski." Wiedziałem w głębi duszy, że prędzej czy później będę musiał zająć się notatkami rodziców. Mimo, że chciałem zostać trenerem pokemonów i walczyć w lidze, to jednak podróż było trzeba zaplanować tak, aby ich odnaleźć. - Charmander! Czas znaleźć ci jakiegoś pokemonowego towarzysza.

Podczas dalszego marszu w głąb lasu, Charmander dalej się rozglądał. Stworek przypominał swoim zachowaniem małe, ale bardzo pocieszne dziecko. Nawet gdy potknął się o wystający z ziemi korzeń, od razu wstał i uśmiechnął się do ciebie. Jaszczur usłyszawszy, że zamierzasz wkrótce złapać kolejnego stworka, podskoczył z radości. Samo słowo "Wesoły" jako określenie jego charakteru nie mówiło zbyt dużo, ale miałeś okazję powoli zauważać, co PokeDex miał na myśli, używając tego konkretnego słowa. Twój towarzysz ruszył w stronę krzaków i zaczął je przeszukiwać. Po kilku minutach poszukiwań, niestety nie udało wam się zauważyć żadnego stworka. Już chcieliście ruszyć dalej, gdy nagle z jednej z gałęzi drzew, przy użyciu sieci zsunął się niżej mały, żółty pajączek.
- Jol, jol? - powiedział stworek, przyglądając się wam.

Charmander okazał się być strasznie wesołym i pociesznym stworkiem. W jego niezdarności było coś magicznego co dodawało człowiekowi chęci do życia. "Świetnie... Myślę że naprawdę będziemy do siebie pasować. W końcu ja też jestem raczej typem wesołej i pogodnej osoby. Ciekawe czym ten malec jeszcze mnie zaskoczy."
***
- Patrz Charmadner! W końcu odwiedził nas jakiś mieszkaniec tego lasu. Chyba mamy dla ciebie przeciwnika i przyszłego przyjaciela. Teraz jednak sprawdzimy naszą współpracę. Mam nadzieję że dasz z siebie wszystko.
Po tych słowach wyjąłem pokedex i zeskanowałem żółtego stworka, aby dowiedzieć się o nim  czegoś więcej. W końcu mogło mi to pomóc w planowaniu strategi razem z charmanderem. "Mam nadzieje że uda nam się zwyciężyć."
-Charamander zajmij pozycję kilka metrów od niego! Następnie bądź czujny i obserwuj każdy jego ruch. Trzeba zobaczyć co planuje. Jeśli zechce uciec to zaatakuj go frontalnie za pomocą pazurów.

Wyjąłeś urządzonko i już po chwili miałeś pełny skan małego stawonoga.

Joltik dalej wisiał na swojej nici i wam się przyglądał. Nie spodziewała się on raczej ataku, bo gdy Charmander się odsunął, ten dalej dyndał sobie do góry nogami. Z jego "nirwany" wyrwał go dopiero atak jaszczura. W odwecie pająk wystrzelił w niego sieć, po czym wyssał część jego życia.

"A więc zaczęło się! Moja pierwsza ważniejsza walka pokemon. Od niej będzie zależało czy Charmander będzie mnie szanował jako trenera. Trzeba się wszystkiemu uważnie przyglądać i reagować na każdy ruch przeciwnika." Mój wyraz twarzy zmienił się nagle w poważny, a w oczach pojawił się dziwny blask.
- Dobrze Charmander. Jestem pewien, że sobie z nim poradzimy. Dalej dokładnie obserwuj przeciwnika, ale najlepiej jakby udało nam się strącić go na ziemię. Biegnij w jego stronę co jakiś czas przeskakując z łapki na łapkę, aby zmieniać swoją pozycję i unikać potencjalnych ataków. Gdy będziesz już blisko wykonaj ślizg po ziemi, aby szybko przemieścić się pod Joltikiem i jednocześnie użyj na nim Growl da nam to później przewagę. Gdy będzie już za nim szybko odbij się od ziemi i spróbuj do niego doskoczyć i zaatakować od tyłu za pomocą ogona. Może twój płomyk zrani go dodatkowo. Gdy tylko znów dotkniesz ziemi odbij się szybko i odskocz na bezpieczną odległość. Liczę na ciebie!
"Mam nadzieję że poradzi sobie z tą strategią. Obyś wszystko zapamiętał."

Charmander był bardzo wesołym stworkiem, ale gdy tylko usłyszał twój stanowczy i patetyczny ton, on sam spoważniał. Wiedział, że walki pokemon nie są zabawą, i że musi się podczas niej w pełni skupić.

- Świetnie Charamander! Oby tak dalej, a napewno wygramy ten pojedynek! - Wykrzykiwałem widząc jak dobrze radzi sobie mój mały przyjaciel. Bałem się jednak, że może nastąpić nagły zwrot akcji, dlatego starałem się być cały czas uważny i nie pozwalałem, aby przedwczesna euforia otępiła mój umysł.
- Czas na nasz kolejny ruch. Nie ma co wyczekiwać. Jego ataki mogą cię spowolnić, więc staraj się unikać wszystkiego czego tylko możesz. Zacznij biegać wokół Joltika. Obserwuj go i biegaj, a gdy ujrzysz potencjalny atak uchyl się lub przeskocz w którąś ze stron lub zatrzymaj się nagle i biegnij w przeciwnym kierunku. Najważniejsze jednak, abyś starał się wychwycić odpowiedni moment na atak. Jeśli taki dostrzeżesz to jak najszybciej odbij się do środka w stronę Joltika i zaatakuj go pazurami. Jeśli wszystko się uda to znów użyj na nim Growl, aby zmniejszyć jego atak gdy będzie oszołomiony. Jeśli atak się nie powiedzie odskocz jak najszybciej do tyłu, aby zwiększyć dystans i znów uważaj na jego ataki. - miałem ogromną nadzieje, że moja kolejna taktyka się powiedzie. Teraz jednak musiałem myśleć nad kolejnym krokiem i reagować na każdą zmianę sytuacji.

"Super! Wszystko idzie wspaniale i jeśli dobrze pójdzie to już niedługo zdobędziemy nowego kompana. Wiedziałem, że ten malec sobie poradzi. W końcu to mój pokemon i musi być najlepszy. Czas zakończyć ten pojedynek." Na mojej twarzy namalował się ogromny uśmiech, ale wiedziałem że nie mogę się teraz rozproszyć. Charmander potrzebował moich rad i taktyki, tym bardziej że teraz pozostała najtrudniejsze część walki. Trzeba jeszcze bardziej zmęczyć Joltika i złapać go w pokeball. "Charmander napewno się ucieszy".
- Dobrze Charmander. Wiedziałem że jesteś zwinny jak to przystało na jaszczura. Joltik jest zdezorientowany gdy jesteś w ciągłym ruchu i czas, aby to wszystko zakończyć. Wiem mały, że jesteś już zmęczony ale daj z siebie jeszcze trochę kończąc walkę w pięknym stylu. Czas postawić wszystko na jedną kartę. Biegnij prosto na Joltika, ale obserwuj dokładnie wszystko co się dzieje co kilka kroków rób przeskok, aby uniknąć potencjalnych ataków, a gdy będziesz już blisko wyskocz w górę i wykonaj salto do przodu, aby siła rozpędu nadała szybkości twojemu ogonkowi i uderz nim w przeciwnika. Gdy tylko wylądujesz na ziemi odbij się od niej, aby doskoczyć do Joltika i zadaj mu kolejny atak za pomocą pazurów. Staraj się unikac jak najwięcej jego ataków i gdy poczujesz się zagrożony to odskocz do tyłu na bezpieczną odległość. Wtedy wymyślimy coś nowego. Zwycięstwo jest ważne, ale twoje zdrowie również.

Widać już było w ruchach Joltika, że długa walka coraz bardziej odznacza się na ilości jego sił. Jego ruchy były jakby nieco spowolnione. Czas między akcją Charmandera a reakcją ze strony Joltika również wydawał się być dłuższy. Oba stworki nadal wymieniały między sobą ciosy. Po ostatnim ciosie pazurami Joltik padł. Charmander bardzo dumny ze swojego pierwszego zwycięstwa.

Charmander - 1,1lvl | 10% Sp. Att. Limit
Dante - 5pkt respektu

- Super! Gratuluje Charmander, bo spisałeś się dziś na medal. - Powiedziałem wyjmując jeden z pokeballi. Wiedziałem że zaraz potem będę musiał dać odpocząć mojemu kompanowi, ale najpierw postanowiłem po raz pierwszy złapać pokemona. Nie wiedziałem, że tak szybko po wyruszeniu w podróż nadarzy się taka okazja. "Lasy zawsze są najeżone pokemonami. Trzeba o tym pamiętać na przyszłość. Może opiszę tę walkę w dzienniku."
- Joltik! Wchodzisz do naszej małej paczki. - Powiedziałem i rzuciłem w niego pokeball. Zaraz potem podbiegłem do Charmanadera i poklepałem go po pyszczku - Naprawdę ci gratuluje. Teraz chyba chciałbyś trochę odpocząć? - Zapytałem i wyjąłem jego kulisty domek. Przybliżyłem go do niego i z pytającym wyrazem twarzy dałem mu do zrozumienia, że jeśli chce może wejść do środka.

Charmander jeszcze bardziej się uśmiechnął, gdy go pochwaliłeś. Jaszczur przypatrywał się temu, jak łapiesz Joltika. Gdy tylko PokeBall oznajmił, że zyskałem kolejnego partnera, Charmander podbiegł do kuli i przyniósł ci ją. Najwyraźniej on również był podekscytowany tym, że udało się wam wygrać pierwszą w waszym życiu walkę. Gdy zaproponowałeś mu powrót do kuli on odmówił, po czym wypiął się jak kulturysta. Najwyraźniej chciał ci przekazać, że ma jeszcze dużo siły. Nagle usłyszeliście szelest w krzakach. Po chwili wyłoniła się z nich dziewczyna o blond włosach, u boku której szedł Leafeon.
- Nareszcie wyszliśmy z tej gęstwiny. - powiedziała do swojego towarzysza.
Dziewczyna podniosła głowę i zauważyła, że patrzycie się na nią.

Charmander był bardzo pomocy i chyba jeszcze bardziej podekscytowany niż ja. Kiedy złapałem pokeball w ręce, moje oczy zaświeciły niczym miliony gwiazd. Wiedziałem, że Joltik zasilając naszą drużynę będzie bardzo przydatny i napewno stworzy z Charmanderem niezły duet.
- Czas poznać naszego nowego przyjaciela. - Powiedziałem, ale nagle zza krzaków wyłoniła się jakaś jasnowłosa dziewczyna. Nie wiedziałem za bardzo co teraz zrobić, ale postanowiłem w końcu odłożyć poznawanie Joltika na później. Przynajmniej będzie mógł trochę dłużej odpocząć po walce z Charmanderem.
- Hej! - wykrzyczałem machając ręką. Postanowiłem zapoznać się z nieznajomą. Po drugie zaciekawił mnie jej pokemon, który na pierwszy rzut oka wydawał się być typem trawiastym.
- Zgubiliście się!?

- Cześć. - przywitała się nieśmiało dziewczyna, po czym podeszła bliżej ciebie. - Nie tyle co się zgubiłyśmy, ale... no dobra zgubiłyśmy się.
Charmander przyglądał się tajemniczej towarzyszce blondynki.
- Jestem Shiemi. Shiemi Moriyama. - przedstawiła się, a następnie wskazała na stojącego obok jej nogi stworka. - To jest moja Leafeon. Nazywa się Leafa.
Leafa warknęła przyjaźnie w twoją stronę.
- Zmierzałyśmy w stronę Pewter, ale weszłyśmy w gęstwiny i troszkę zboczyłyśmy z kursu. Może wiecie, w którą stronę mamy się udać, żeby tam dotrzeć? - zapytała ciebie Shiemi.

Pisze z tel... wiec przepraszam za błędy. Poprawie potem na kompie.
----------------------

Ucieszyłem sie że dziewczyna postabowiła się ze mną zapoznać. W końcu nie często w podróży można spotkać przyjaźnie nastawione osoby. "Trzeba jednak być ostrożnym, w końcu nawet osoba sprawiająca dobrze pierwsze wrażenie może mieć złe zamiary". Kontem oka zauważyłem, że również Charmander zaciekawił sie obcym pokemonem. Postanowiłem wiec zagrać na czas, aby mógł dlużej nacieszyć sie tym towarzystwem. -Masz pięknego pokemona. Naprawdę robi wrażenie. Dobrze myśle że jest to ewolucja Eevee. Zawsze chciałem złapać tego pokemona. Może chcesz przejść las razem z nami? Będzie nam raźniej, a nasze pokemony chyba mogą sie polubić. Co ty na to? - zapytałem mając wielką nadzieje na pozytywną odpowiedź.

Leafeon usłyszawszy pochwałę na temat jej wyglądu, ponownie przyjacielsko warknęła. Shiemi się zaśmiała.
- Chyba znalazłaś adoratora Leafa. - powiedziała dziewczyna do swojego pokemona, a potem zwróciła się do ciebie. - Masz rację, Leafeon jest ewolucją Eevee'ego. Czynnikiem wywołującym ewolucję jest specjalna skała, którą z reguły można znaleźć w największym lesie w regionie. Ja swoją Eevee ewoluowałam w lesie Eterna w zachodniej części regionu Sinnoh.
Dziewczyna przytaknęła na twoją propozycję wspólnej przeprawy przez las. Powiedziała, że nie czuje się w takiego rodzaju miejscach zbyt pewnie.
- Od dzieciństwa niezbyt lubię pokemony robaki. - wyjaśnił Shiemi. - Jak na złość, w lasach niezbyt można ich uniknąć. - dziewczyna ponownie się zaśmiała. - Mam nadzieję, że uda nam się stąd wydostać jak najszybciej... Tak właściwie, to chyba się jeszcze nie przedstawiłeś.

Uśmiechnąłem się kiedy zostałem nazwany adoratorem. Nie chciałem wyjść na jakiegoś lizusa, ale liściasty pokemon naprawde robił wrażenie swym smukłym wyglądem. Bałem się o swojego Charmadera, aby czasem nie zaczął za bardzo interesować się nowo napotkanym pokemonem.
- Hmm... szczerze powiem, że muszę zapamiętać sobie tą nazwę. Napewno przyda mi się kiedyś, gdy już będę w posiadaniu Eevee. Jeżeli zaś chodzi o pozostałe pokemony to jestem raczej zwolennikiem normalnej ewolucji niż przy użyciu kamienia, choć nie potępiam innych trenerów którzy to praktykują. - Powiedziałem i po kolejnych słowach dziewczyny lekko się zaczerwieniłem - Ach... gdzie moje maniery. Jestem Dante. Niedawno wyruszyliśmy z Charmanderem w podróż i w sumie przed chwilą udało nam się złapać pokemona... - zrobiłem pauzę - robaka. Przypomina pajączka. - Zaśmiałem się lekko. - Jeżeli pasuje ci wspólna podróż to ruszajmy. Nie ma co tracić czasu. Może spotkamy jeszcze jakieś ciekawe okazy pokemonów. Pozwól jednak, że najpierw zeskanuje twojego pokemona. Przydadzą mi się dane o nim w pokedexie. - Powiedziałem i wyjąłem swoje małe urządzenie, aby dowiedzieć się więcej o liściastym pokemonie.

Shiemi nawet się nie wzdrygnęła na wspomnienie o Joltiku. Najwyraźniej straszył ją jedynie widok robaków, a nie mówienie o nich. Dziewczyna uśmiechnęła się, gdy usłyszała, że nie jako potwierdziłeś to, że przez pewien czas będziecie razem podróżowali. Na twoje pytanie, czy mógłbyś zeskanować Leafę, Shiemi odpowiedziała twierdząco. Wyjąłeś urządzenie i wykonałeś skan trawiastego pokemona. Zauważyłeś różnicę między tym, co teraz widziałeś na ekranie, a informacjami uzyskanymi przy skanowaniu zarówno Charmander jak i Joltik. Zbiór danych o Leafeon był zauważalnie uboższy:

Ogromnie cieszyłem się odnotowując w moim pokedexie kolejnego napotkanego pokemona. "Dzięki takiemu spotkaniu będę mógł w wolnym czasie wzbogacić mój dziennik o dodatkowe opisy. Może uda mi się nawet narysować Leafeon." Uśmiechnąłem się pod nosem, kiedy przez moją głowę przechodziły myśli tego typu. Zastanawiałem się ile rodzajów pokemonów uda mi się spotkać podczas całej wędrówki.

W końcu jednak musiałem się otrząsnąć z tych krótkich rozmyślań. - Hmm... mój Charmander niedawno walczył, ale napewno ma siły na dalszą wędrówkę. Ja sam też jestem jeszcze pełny energii, dlatego myślę że nie ma co zwlekać i trzeba ruszać przed siebie. Trzeba przejść jak najwięcej lasu nim się ściemni. Potem możemy rozbić obóz i coś zjeść. W końcu wędrówka wykańcza. To jak ruszamy w drogę? - Zapytałem robiąc kilka kroków przed siebie.

Leafeon była ucieszona, gdy usłyszała, że kiedyś będziesz chciał ją narysować. Lisica nawet przyjazno warknęła, żeby zasygnalizować jak z tego jest zadowolona.
- Oczywiście. - Shiemi uśmiechnęła, po czym ruszyła dalej.
Charmander najwyraźniej chciał się lepiej zapoznać z towarzyszką blondynki. Jaszczur zbliżył się do lisicy i zaczął z nią rozmawiać. Już po chwili można było usłyszeć, jak się między sobą śmieją. Najwyraźniej więź między nimi zaczynała się zacieśniać.