Gra Berry'ego

- Statek S.S. Anne przybił właśnie do portu w Pallet Town. Dziękujemy za to, że wybrali państwo nasze linie. - po pokładzie rozniósł się kobiecy głos.
Skierowałeś się ku wyjściu. Na statku znajdowało się jedynie kilkanaście osób, głównie byli to biznesmani bądź starsze osoby, który przybyły tutaj w odwiedziny do swojej rodziny. Twój cel był inny. Kilka dni temu dowiedziałeś się o istnieniu tajemniczego miejsca w regionie Kanto. Według listu, który przeczytałeś w gabinecie swojego byłego szefa, była to jaskinia prowadząca do nowego, nieodkrytego jeszcze nigdy wcześniej regionu. Wydawało się to mało prawdopodobne, jednak żądza przygody była większa. Dlatego też zrezygnowałeś z pracy i skontaktowałeś się profesorem Oakiem. Wiedziałeś, że podczas poszukiwań pomocna byłaby pomoc pokemonów, a naukowiec był jedyną osobą, która przyszła ci na myśl. Profesor zgodził się dać ci pokemona oraz potrzebny sprzęt. Dlatego szybko spakowałeś się i wsiadłeś na pierwszy statek, który prowadził do Kanto. Teraz zaczynała się twoja największa przygoda!

Dotychczas zawsze starałem się zachować stoicki spokój, niemniej dzisiaj jest to prostu niemożliwe. W końcu dzisiaj zaczynam swoją wielką podróż po regionie Kanto. Faktycznie jakikolwiek Pokemon startowy oraz ekwipunek dla początkującego trenera będą dla mnie niezbędne, dlatego muszę znaleźć laboratorium, w którym znajduje się owy Profesor. Kiedy otrzymam od niego wszystko, co jest mi potrzebne będę mógł rozpocząć realizację wszystkich najskrytszych marzeń. Już nie mogę się doczekać! Swoją podróż rozpoczynam więc dość nudno, bo od szukania jakichkolwiek wskazówek (tabliczek, ulotek), które pomogą mi ukierunkować trasę do Oak'a.

Znalezienie drogi do laboratorium nie było bardzo trudne, nie musiałeś szukać żadnych tabliczek, ogłoszeń czy czegoś takiego. Budynek, którego aktualnie poszukiwałeś, bardzo wyróżniał się spomiędzy innych, o wiele mniejszych domków mieszkańców Pallet Town. Dodatkową podpowiedź, że jest to odpowiedni budynek, dostarczył ci sporych rozmiarów napis "Laboratorium prof. Oaka". Mając już stuprocentową pewność, ruszyłeś w stronę laboratorium. Nie musiałeś daleko iść, bo znajdowało się ono zaraz przy porcie. Gdy zbliżałeś się do drzwi laboratorium wyszło z nich dwóch chłopców, którzy ze sobą zawzięcie o czymś rozmawiali. Wszedłeś do budynku, po czym prawie po chwili podszedł do ciebie jakiś naukowiec:
- Ty pewnie jesteś John McBord, prawda? - spytał ciebie mężczyzna. - Profesor Oak już na ciebie czeka.
Poszedłeś za naukowcem, który zaprowadził ciebie na tyły laboratorium. Przy jednym z biurek pracował starszy mężczyzna z szarą czupryną.
- Profesorze, John już przyszedł. - odezwał się do niego naukowiec.
- Tak? - odparł starzec i odwrócił się do was. - Witaj chłopcze. Jak za pewne wiesz, jestem profesor Samuel Oak. - profesor podszedł do ciebie i się z tobą przywitał. - Jednak pewnie chciałbym zobaczyć się ze swoim pokemonem, co?
Prof. Oak podszedł do biurka i z jednej z jego szuflad wyjął czerwono-białą kulę, a następnie nacisnął znajdujący się na niej przycisk. PokeBall otworzył się i wypłynęło z niego czerwone światło, które po chwili ukształtowało się i przybrało formę niebieskiego żółwia.

- Squr, squirtle. - odezwał się stworek.
Profesor Oak podszedł do ciebie tacą na której znajdowało się pięć identycznych czerwono-białych kul oraz czerwone, płaskie urządzenie. Starzec nazywał go PokeDex.
- Dzięki niemu możesz dowiedzieć się co nieco o pokemonach. Jego gatunek, poziom doświadczenia, natura, umiejętność oraz ataki. Takie dane dostaniesz w przypadku swoich stworków jak i tych spotkanych w dziczy. W przypadku pokemonów innych pokemonów uzyskasz jedynie trzy pierwsze informacje. - wyjaśnił tobie profesor, po czym chwycił w dłoń PokeDex i skierował go na żółwia. - Sprawdzimy co nieco o twoim partnerze.
Na ekranie urządzenia po chwili pojawiły się tekst, a z głośniczka zamontowanego pod ekranikiem wydobył się kobiecy głosik:
Squirtle, Pokémon Mały Żółw. Skorupa Squirtle'a nie służy mu jedynie do ochrony. Jej zaokrąglony kształt oraz rowki na jej powierzchni pomagają zminimalizować opór na wodę, umożliwiając pokemonowi pływanie z dużą szybkością.

Morska podróż nieco mnie zmęczyła, więc ciesze się, że tak szybko i bezboleśnie udało mi się odnaleźć to upragnione laboratorium Profesora Oak'a. Właściwie mogłem domyślić się tego, że będzie to jakiś wyróżniający się na tle innych budynek, w końcu pracował tutaj sam "Profesor Pokemon" we własnej osobie. Cóż za zaszczyt mnie spotkał, że mam okazję z nim porozmawiać.
Będąc już w biurze dokładnie się po nim rozglądam. To chyba coś, co wyróżnia każdego poszukiwacza - musi dokładnie obejrzeć każde wnętrze, a następnie szybciutko wyciąga jakieś wnioski.
Przede wszystkim jestem wdzięczny Profesorowi za wszystko, co mi przekazał i na tym teraz muszę się skupić.
- Squirtle, jesteś rewelacyjny. Twój wygląd po prostu powala mnie na kolana. Mam nadzieję, że staniesz się nie tylko moim najlepszym Pokemonem w drużynie, ale nade wszystko - moim najlepszym przyjacielem.
Rzucam żółwikowi na powitanie i muszę przyznać, że zrobił on na mnie oszałamiające wrażenie. Myślę, że będzie dobrym wojownikiem. Liczę również na to, że zaakceptuje wszystkie moje pasje - podróżowanie, odkrywanie i udział w pokazach. To ważne, aby Pokemon i jego trener dobrze się rozumieli.
- Panie Profesorze, bardzo dziękuje. Na pewno zaopiekuje się moim pierwszym Pokemonem, tak dobrze jak tylko będzie to możliwe, może Pan spać spokojnie. Dziękuje oczywiście również za wszystkie otrzymane od Pana przedmioty. Będą mi bardzo przydatne podczas mojej podróży.
Podekscytowany posiadaniem pierwszego Pokemona chowam go do jego PokeBalla. Do plecaka chowam również wszystko to, co otrzymałem od Profesora. Teraz już jestem gotów na podróż.
- Jeszcze raz dziękuje, a teraz muszę już iść. Do widzenia.
Żegnam się z Profesorem, po czym wychodzę z miejsca jego pracy. Rozglądam się po okolicy. Może uda mi się znaleźć coś ciekawego już w Pallet Town.

- Squir, squir. - odparł Squirtle, gdy go pochwaliłeś.
Schowałeś Squirtle'a do jego kuli i już miałeś wychodzić z laboratorium, gdy zaczepił ciebie profesor Oak:
- Proszę, weź ze sobą jeszcze mój numer PokeNavu. - mężczyzna podał tobie kartkę z napisanym na nim numerem. - Jeśli tylko będziesz miał jakiś problem dotyczący któregoś z twoich pokemonów, możesz śmiało dzwonić John. A teraz jeśli pozwolisz, chciałbym wrócić do pracy.
Pożegnałeś się z profesorem i opuściłeś laboratorium. Przed wyjściem z budynku spojrzałeś na zegar wiszący na ścianie. Wskazywał on okolice godziny 10. Zatem miałeś prawie cały dzień na podróż. Będąc już na dworze, poczułeś zimną bryzę wiejącą od strony morza. Pallet Town jest niewielkim miasteczkiem portowym, słynącym z umiejscowionego tutaj laboratorium profesora Oaka. Samo miasto oferowało oprócz niego jedynie port oraz domki zamieszkiwane przez tutejszą ludność. Wszędzie wokół było mnóstwo zieleni.

Numer PokeNavu do Profesora Oak'a faktycznie może przydać mi się w przyszłości, więc dobrze, że mężczyzna sam mi to zaproponował, ja pewnie bym o tym zapomniał. Teraz gdy już wszystko załatwione w końcu mogę opuścić laboratorium.
Pallet Town nie jest faktycznie jakimś zbyt interesującym miejscem, więc najlepszym sposobem na rozpoczęcie podróży będzie opuszczenie go. Teoretycznie wydaje mi się, że mam dwa sposoby na opuszczenie tegoż miasteczka - mógłbym poczekać na jakiś statek, czy prom i dostać się nim w upragnione miejsce, lub po prostu zwyczajnie wyruszyć pieszo.
Wybór drugiej opcji wydaje się być korzystniejszy - idąc będę zwracał większą uwagę na szczegóły, będę mógł także podróżować w swoim tempie. Szukam więc jakiejś ścieżki, czy drogi, którą mógłbym pójść. Pora pożegnać Pallet.

Po chwili namysłu zrezygnowałeś z pierwszego, wymyślonego przez ciebie, pomysłu, jakim było poczekanie w porcie na kolejny statek i udanie się nim w inną część regionu. Bardziej interesujące wydało ci się zwyczajne pójście pieszo. Może i było to bardziej meczące i powolne rozwiązanie, jednak dzięki niemu mogłeś zwiedzić miejsca, których z pokładu statku bądź promu byś nawet nie zauważył. Odnalezienie głównej ulicy miasta nie było trudno. Znajdowało się na niej mnóstwo straganów z różnymi wyrobami, wokół tych stoisk kręciło się dużo ludzi, zarówno dorosłych jak i dzieci. Przechodząc obok jednego ze sklepikarzy, usłyszałeś jego rozmowę z jakąś dziewczyną. Pytała się ona o to, jak dostać się do Viridian City, metropolii położonej najbliżej Pallet Town.
- Wystarczy, że wkroczysz na Drogę 1 i będziesz się nią kierowała na północ. - odpowiedział sklepikarz.
Zatem zupełnie przypadkiem udało ci się dowiedzieć, gdzie ewentualnie możesz się udać. Odnalezienie drogi, o której mówił straganiarz nie było trudne. Główna ulicy w Pallet Town wychodziła na Drogę 1. Już po kilkunastu minutach po wyjściu z Laboratorium prof. Oaka opuściłeś miasteczko. Tutejsza okolica wyglądała identyczie jak w mieści. Było tutaj mnóstwo przeróżnej zieleni, rosły drzewa oraz krzewy, gdzieniegdzie mogłeś zauważyć rosnące kląby kwiatów.

______
* Jeśli chodzi o Fennekina, którego otrzymałeś, to postaram ci się go wprowadzić jak najszybciej. Chyba, że nie masz zamiaru go używać.

Dzisiejszy dzień jest dla mnie szczęśliwy, więc nawet przy takiej błahostce, jak odnalezienie drogi numer 1 szczęście się do mnie uśmiechnęło. Mam nadzieję, że kolejne dni będą równie udane, jak ten. Będąc już na wskazanej drodze wyciągam z plecaka PokeBall, w którym obecnie przebywa mój żółwik. Squirtle, może spędzić przecież trochę czasu na świeżym powietrzu. To na pewno dobrze na niego wpłynie.
- Squirtle, chodź za mną. Musimy wspólnie dojść do Virdian City. Gdybyś jednak poczuł się zmęczony podróżą, szarpnij mnie za nogawkę, a z powrotem schowam cię do twojego PokeBalla.
Idąc spokojnie oczywiście nie spuszczam mojego Pokemona z oczu. Jest on dla mnie zbyt cenny, żebym mógł go stracić. Nie zatrzymuje się ani na chwilę. Cały czas dzielnie podążam przed siebie rozglądając się po tej pięknej okolicy.

- Squuurtle. - powiedział przeciągle twój towarzysz, gdy wypuściłeś go z kuli.
Żółwik był wyraźnie zadowolony z możliwości wyjścia z PokeBalla i pochodzenia trochę na zewnątrz na własnych nóżkach. Squirtle rozglądał się wokół siebie. Najwyraźniej stworek nie widział nigdy niczego poza laboratorium i ogródkiem, które znajdowało się obok niego. Ruszyliście dalej. Przez chwilę mieliście okazję nasłuchiwać odgłosów natury, jednak po chwili usłyszeliście dziewczęcy głos:
- Hej, zaczekaj!
Odwróciłeś się i zauważyłeś, że w twoją stronę biegnie jakaś dziewczyna. Gdy znalazła się bliżej i wyprostowała, miałeś okazję dokładniej jej się przyjrzeć. Miała ona niebieskie oczy oraz brązowe włosy sięgające jej za ramiona. Ubrana była w prostą, czarną, odkrywającą jej ramiona sukienkę, która kończyła się  przed jej kolanami. Z niewiadomych przyczyn, miała na dłoniach założoną parę białych rękawiczek.
- Widziałam, jak wychodziłeś z laboratorium profesora Oaka. Pewnie jesteś trenerem, prawda? - zapytała ciebie ni stąd, ni zowąd dziewczyna. Po chwili zmieszała się, najwyraźniej pojęła swój mały nietakt. - Wybacz, że wypytuję ciebie bez podania żadnych informacji o sobie. Jestem Blue i chętnie stoczyłabym z tobą pojedynek. - dziewczyna wyjęła z kieszeni PokeBall, po czym go podrzuciła. Z kuli wysnuła się czerwona poświata, która przekształciła się w różowego, okrągłego jak kula pokemona. - Zainteresowany?

_________
* Miałbym do ciebie prośbę odnośnie obrazków postaci. Gdybyś mógł, to dodawaj je jako odnośniki, do których zostaniesz przekierowany po kliknięciu w imię danego bohatera, dobrze?

Zaskoczony odwracam się sprawdzić, kto próbuje mnie zatrzymać. Kiedy wszystko staje się jasne początkowo jestem dosyć zaskoczony energią tej dziewczyny, niemniej jednak akceptuje to i rozumiem.
- Hej. Zgadza się, właśnie rozpocząłem swoją podróż Pokemon, ale moją główną pasją nie jest tylko trening stworków, ale przede wszystkim pokazy podczas których będę mógł z jak najlepszej strony zaprezentować moje Pokemony.
Odpowiadam dziewczynie wsłuchując się w jej kolejne pytania. Oczywiście kulturalnie odpowiadam.
- Oczywiście, że z tobą zawalczę. Szczerze mówiąc liczyłem, że pojawi się tutaj jakiś trener, lub trenerka, dzięki któremu będę mógł potrenować wraz z moim Squirtle. No właśnie poznaj Squirtle. Ten cudowny żółwik jest moim Pokemonem startowym.
Zanim jednak przejdziemy do walki dobrze byłoby znać jakiekolwiek dane na temat naszego przeciwnika, dlatego wyciągam z plecaka PokeDex i skanuję różowego stworka.
- Z racji tego, że jesteś kobietą, a ja jestem dżentelmenem pozwolę ci zacząć ten pojedynek.
Oczekuję na atak jej Pokemona, sam w międzyczasie myślę nad taktyką.

OKI, nie ma problemu. PS. Muszę się jeszcze zastanowić, czy chcę trenować ognistego liska, dlatego obecnie wystawiłem go na targ i czekam na jakieś kuszące propozycje. Jeśli takie się pojawią - pewnie go sprzedam.

- Widzisz, zatem masz szczęście, że udało ci się mnie spotkać. - odparła Blue, po czym podeszła bliżej Squirtle i przy nim przykucnęła. - Witaj Squirtle, nazywam się Blue. Miło mi ciebie poznać.
- Squire, squire. - odezwał się pokemon.
Twój towarzysz był wyraźnie zadowolony. Nie wiadome jednak było, czy z powodu spotkania trenerki na waszej drodze, czy nadchodzącej walki z różowym pokemonem. Ty jednak zachowałeś trzeźwość myślenia i zamiast rzucać się w gorącą wodę, wolałeś najpierw czegoś dowiedzieć o swoim przeciwniku. Wyciągąłeś PokeDex i skierowałeś go na pokemon Blue.
- Jigglypuff, Pokémon Balon. Struny głosowe Jigglypuffa mogą dowolnie dostosowywać długość fali jego głosu. Pokémon używa tej umiejętności do śpiewanie w odpowiedniej częstotliwości i sprawić tym, że jego przeciwnik staje się bardziej śpiący.
 
Tak jak wspominał wcześniej profesor Oak, PokeDex pokazał o wiele mniej informacji niż w przypadku poprzedniego skanowania Squirtle'a.
- Jesteś bardzo miły, jednak nie myśl, że tylko dlatego dam ci fory. - Blue uśmiechnęła się do ciebie. - Jigglypuff, zaszarżuj na Squirtle'a i uderz go Poundem! - rozkazała dziewczyna.
Różowa kula ruszyła na twojego pokemona. Pojedynek się rozpoczął.

Zaczynamy więc naszą pierwszą walkę, może być ciekawie.
- Squirtle, czas na ciebie! Rozpocznij swój atak od tego, aby tylko lekko zamrozić podłoże na którym znajduje się twój przeciwnik - do tego wykorzystaj oczywiście Ice Beam! Użyj jednak tylko trochę swojej lodowej energii - tak, żeby Jigg miał poważny problem z utrzymaniem równowagi - wówczas zaatakuj go Tackle'm! Nie daj mu jednak ani sekundy na regenerację i kiedy nasz przeciwnik będzie lekko poturbowany - błyskawicznie powtórz atak i raz jeszcze zaatakuj go Tackle'm. Musimy szybko napastować naszego przeciwnika, dlatego postaraj się wbić go chociaż na chwilę w ziemię. Następnie zaś wyskocz i z jakiejś odległości postaraj się zamrozić go Ice Beam'em! Jeśli nie uda ci sprawić, że Jigg będzie cały pokryty lodem staraj się przynajmniej zamrozić fragmenty jego różowego ciała. Gdyby udało się zamrozić jego kończyny różowy Pokemon miałby problem z poruszaniem się, a co za tym idzie z atakami fizycznymi, dlatego Ice Beam kieruj głównie na jego łapki. Finalnie wbij swoje ząbki w jego długie uszy oraz zrób dosyć mocny zamach - postaraj się wyrzucić przeciwnika parę metrów. Wówczas z zaskoczenia raz jeszcze zaatakuj go Ice Beam'em!
Z zaciekawieniem przyglądam się pierwszej walce. Liczę oczywiście na to, że Squirtle poradzi sobie z przeciwnikiem.

---
Adoptowałem Nidoran F ^^"

Status:
Squirtle - ---
Jigglypuff - ---

Jestem zadowolony z tego, jak Squirtle radzi sobie w swojej pierwszej walce. Myślę, że razem uda nam się ją wygrać.
- Squirtle, radzisz sobie świetnie. Jeszcze trochę i uda nam się pokonać naszego przeciwnika! Na początek strzel w jego stronę Ice Beam'em. Postaraj się wykorzystać tyle lodu, żeby go zamrozić. Jeśli jednak nie uda ci się to - od razu strzelaj w niego Ice Beam'em. Wykorzystaj właściwie cały lodowy zapas, który powinien szybko się odnowić. Jeśli nasz przeciwnik będzie choć w połowie zamrożony - spokojnie wygrasz. Jeśli nie - nie załamuj się i cały czas próbuj skutecznie strzelać Ice Beamem celem zamrożenia przeciwnika. Postaraj się następnie również za pomocą Ice Beam'u wykonać małą górkę lodową, którą już za chwilę wykorzystamy. Oczywiście w między czasie nie pozwól, aby Jigg skutecznie cię zaatakował. Jeśli będzie używał ataku bezpośredniego, wymagającego kontaktu fizycznego - wyślij mu ostrzeżenie w postaci Ice Beam. Jeśli będzie natomiast atakował z jakiegoś dystansu - chowaj się, wykonuj szybkie uniki, lub również staraj się odeprzeć atak potężnym lodowym strzałem! Za pomocą Tackle postaraj się wbić rywala w lodową skałę. Gdy różowata kuleczka będzie już do niej przygnieciona - raz jeszcze użyj Tackle, aby dobić rywala. Ostatecznie natomiast postaraj się uderzyć go całą powierzchnią ciała z tak dużym impetem, aby rozbić nim wcześniej utworzoną lodową skałkę. W przerwach pomiędzy atakami i unikami odpoczywaj ruszając sobie jednocześnie ogonkiem [Tail Whip], aby zmniejszyć jego obronę do minimum.
Z zaciekawieniem przyglądam się dalszym poczynaniom Pokemonów. Cały czas liczę oczywiście na wygraną Squirtle'a.

Status:
Squirtle - ---
Jigglypuff - Obrona 90%

Squirtle - 1lvl


- Muszę ci pogratulować. - odparła Blue, schowawszy swoją podopieczną do kuli. - Poradziłeś sobie całkiem nieźle, a wyglądałeś na nowicjusza. Jeszcze raz, gratuluję.
Nagle usłyszeliście szelest dobiegający z okolicznych zarośli. Po chwili wybiegł z nich Rattata, a zaraz za nim goniący go Pidgey. Mysz wkroczyła na taflę lodu i zatrzymała się przy lodowej górze. Pidgey zapikował na swoją zdobycz. Rattata uskoczył przed ciosem, a ptak uderzył centralnie w lodowy pagórek. Mysz, nie przejęta dalszym losem swojego łowcy, uciekła w zarośla. Zarówno ty i Blue przyglądaliście się tej scence od początku, ale nie przewidzieliście, że się ona tak potoczy.