Gra Azyl

Słońce delikatnie muskało Cie po policzkach, wiatr delikatnie smagał Twoje włosy. Nogi niosły Cie przed siebie w szaleńczym tempie, chciałeś jak najszybciej oddalić się od miasteczka. Plecak, który zwędziłeś z laboratorium profesora przewieszony przez Twoje ramie trzepotał na wietrze. Jak najszybciej.. jak najdalej. Czy lepiej nie byłoby użyć teleportacji? Ten dziwny facet powiedział, że musisz ćwiczyć swój umysł żeby osiągnąć coś wiecej. Być może za jakiś będziesz mógł teleportować się gdzie chcesz. Nagle krzywo nadepnąłeś i Twoja noga się wykrzywiła tak, że runąłeś na ziemię z hukiem. Z Twojej kieszeni wypadł pokeball z pokemonem.
- Chimchaar!
Twój towarzysz wpatrywał się uważnie w Ciebie przekrzywiając lekko małpi łepek na bok. Małpka podbiegła do Ciebie pomagając Ci wstać. Teraz dopiero zdałeś sobie sprawę, że znajdujesz się dość spory kawałek od miasta. Usiadłeś pod drzewem żeby odpocząć chociaż przez chwilę.
W tym czasie Twoj pokemon zaczął gmerać w ukradzionym plecaku, być może ma nadzieje, że znajdzie tam coś ciekawego do jedzenia.
Co teraz zrobisz? Musisz znaleźć ludzi podobnych do Ciebie, czy jest ich jeszcze więcej? Gdzie oni są?
Chimchar odskoczył nagle oparzony od plecaka wydając z siebie głośne i skrzekliwe dźwięki. Na drogę z plecaka wypadł Twój czerwony pokedex, przy czym otworzył się ukazując niebieski ekran. Pokemon powoli go chwycił i podbiegł do Ciebie a na jego mordce pojawił się uśmiech. Był widocznie zadowolony ze swojego znaleziska. Wręcz pękał z dumy. Skakał wokół Ciebie niczym te głupie małpki z zoo które pokazywały dziwne sztuczki.

Klnąc pod nosem, powoli podnosiłem się na nogi po upadku, i z małą pomocą Chimchara przysiadłem przy drzewie gdzie zacząłem rozmyślać. Otrzepałem z brudu swój szalik ...
Hmmm... Ten facet mówił że jest zrobiony z jakiegoś magicznego włókna na wyspie Exoz, gdzie stacjonuje najpotężniejszy człowiek naszej rasy. No ale ... weź znajdź tą wyspę ... Muszę się skupić na odnalezieniu jakiejkolwiek wskazówki żeby spotkać kogoś takiego jak ja. Chcę się dowiedzieć czegoś więcej o tym wszystkim. - pomyślałem, spoglądając w niebo.
- Co jest Natsu ? - zapytałem, widząc że biegnie w moim kierunku uradowany, z pokedexem w łapach.
- Dzięki, może przetestuje go na tobie ? - nakierowałem urządzenie na małpke...

Właśnie.. gdzie jest ta wyspa? Być może po prostu będzie ją ciężko znaleźć. Nie przyszło Ci do głowy, że taki człowiek może się dobrze ukrywać? Na pewno nie mieszka on na lepszej pierwszej wyspie. Będzie to niestety trudna droga.. ale przecież wszystko przed Tobą.  To co ma się wydarzyć to się wydarzy. Małpka z radością oddała Ci pokedex a Ty zeskanowałeś swojego pokemona po chwili na ekranie ukazały się informacje o nim.
- Chimchar, pokemon szympans. Posiada na ogonie płomień, który gaśnie tylko wtedy gdy śpi.
A po chwili pokazała się reszta informacji o pokemonie:

Pokemon był widocznie bardzo z tego zadowolony bo stanął przed Tobą i wypiął dumnie pierś do przodu jakby chciał Ci dać do zrozumienia, że to wszystko jest o nim i jest on bardzo silny. Czy on nie jest słodki? Zachowuje się trochę jak te małpki w zoo, ale poza tym jest to bardzo przemiłe stworzenie, pełne uroki. Tak samo jak Ty był zagubiony, potrzebujecie siebie obaj. Nawet nie wiecie jak bardzo. Nagle z krzaków za Tobą dobiegł szelest i z każdą chwilą był on coraz głośniejszy. Twój towarzysz nerwowo uczepił się Twojej nogi.. nie będzie z niego jakiś wielki wojownik.

Wiedziałem że to jest praktycznie niemożliwe by samemu znaleźć tę wyspę, dlatego postanowiłem skupić się przede wszystkim na tym by odnaleźć jakąkolwiek osobę z mojego ''gatunku'', co również proste nie będzie. Zagłębiając się w to wszystko, moje myśli zaczęły cofać się w przeszłość, co przyjemne nie było, dlatego postanowiłem się z nich wyrwać.
- Niezły sprzęt - rzekłem, spoglądając na pokedex gdzie wyłoniły się informacje o Natsu.
- Chyba trochę niedopracowany, jesteś dużo ładniejszy niż na tym zdjęciu - powiedziałem uśmiechając się po raz pierwszy od dłuższego czasu. Już nawet nie pamiętam, kiedy ostatnio mój szalik przybrał czarną barwę.
Po chwili usłyszałem coraz głośniejszy szelest dobiegający z krzaków. Machinalnie odwróciłem się w tą stronę wyczekując jakiegokolwiek ruchu.
- Natsu, bez paniki. Bądź w pogotowiu - wyszeptałem do swojego przyjaciela, czując że serce bije mi coraz mocniej.

Wiadomo przecież, że taka wyspa będzie pilnie chroniona. Dlatego nie ma co się łudzić, że tak szybko ją odnajdziesz. Chimchar na Twoje słowa pokiwał tylko łebkiem potakująco przyznając Ci absolutną rację. Widocznie był zadowolony z faktu, że na żywo o wiele jest ładniejszy niż w pokedexie. Nie ma co.. ale znalazłeś sobie niezłego narcystycznego pokemona. Być może nie byłeś od dłuższego czasu w dobrym nastroju, ale Twój pokemon chyba bardzo chce żebyś się uśmiechnął bo czasami zachowuje się jak idiotyczna małpka.
Kroki były coraz bliżej, jakby ktoś biegł w Twoją stronę w szalonym tempie. Nagle z lasu wyłonił się ktoś.. widocznie ta osoba nie patrzyła pod nogi bo wpadła na Ciebie z impetem przez co oboje znaleźliście się na drodze. Zdążyłeś tylko zauważyć nienaturalnie zielone oczy i usłyszeć głos.. zaraz, to dziewczyna!
- Uważaj jak chodzisz!
Nie była widocznie zadowolona z faktu, że wpadła na Ciebie. Podniosła się i strzepnęła ze swoich ubrań obłoki kurzu. Teraz dopiero mogłeś się jej dokładnie przyjrzeć, na pierwszy rzut oka wyglądała jak chłopak. nawet była podobnie ubrana. Gdy już mniej więcej była czysta spojrzała na Ciebie spode łba czekając być może na Twoje wyjaśnienia. Nie była widocznie zadowolona z tego faktu.
W tym czasie Twój pokemon zaczął delikatnie skradać się od tyłu do dziewczyny.. ciekawe co mu chodzi po łebku.

Gdy zobaczyłem tę dziewczynę, trochę się zdziwiłem ale i zaciekawiłem. Nie wyglądała mi na kogoś z rządu, dlatego trochę mi ulżyło, lecz mimo wszystko postanowiłem mieć się na baczności.
- O to samo powinienem zapytać Ciebie, gdyż ja stałem w miejscu a to ty wybiegłaś z lasu jakby Cie ktoś szczuł ogniem i na mnie wpadłaś - odpowiedziałem spokojnie.
- Możesz powiedzieć gdzie się tak spieszysz? - rzekłem, przy okazji zauważając kątem oka swojego Chimchara, który skradał się od tyłu do nieznajomej. Przełknąłem ślinę, modląc się żeby nie zrobił czegoś głupiego.

Na jej twarzy dopiero po kilku minutach można było dostrzec delikatny uśmiech. Zapewne zdała sobie sprawę, że nie powinna być aż tak niemiła w stosunku do Ciebie. Odgarnęła kosmyk włosów, który zsunął się spod czapki na jej twarz przeszkadzając.
- Przepraszam.. ale tam gonił mnie jakiś dziwny pokemon.. i musiałam przed nim szybko uciekać - wyrzekła po chwili a po jej ciele lekko przeszedł dreszcz, co mogłeś zauważyć.
- Mam nadzieję, że nie spotkamy tego pokemona bo był on brzydki..
Ach.. te kobety i ich podział na to co jest ładne a to co jest brzydkie.
- Ja? Ja pod.. - dziewczyna nie zdążyła dokończyć zdania bo nagle Twój pokemon wpadł oczywiście na śmieszny sposób i z krzykiem godnym prawdziwej małpy skoczył w kierunku dziewczyny. Ta krzyknęła i podskoczyła jak oparzona w Twoim kierunku przez co znowu (nie wiem który już raz) Wasze ciała spotkały się z podłożem. a zadowolony Chimchar skakał wokół Was niczym opętany.
- uch.. masz bardzo.. błyskotliwego pokemona - wyrzekła dziewczyna podnosząc się do pozycji siedzącej.. Widocznie jej się nie podobały za bardzo wyczyny Twojego podopiecznego.

Trudno jej się dziwić - pomyślałem, po raz kolejny podnosząc się z ziemi.
- Przepraszam za niego, ma aż nadto energii. - rzekłem spoglądając karcąco na Chimchara.
- Nazywam się Alan ... ale mów mi Azyl. - powiedziałem, wyciągając rękę ku owej nieznajomej dziewczynie, by pomóc jej wstać.
- Więc mówisz że gonił Cie jakiś pokemon ? Chętnie bym go spotkał. Jeszcze nie mieliśmy okazji wraz z Natsu powalczyć. Trzeba dać jakoś upust tej energii, bo jak będzie tak wariował to nie tylko inni ucierpią ale i on sam. - otrzepując swój drogocenny szalik, spojrzałem w kierunku z którego wybiegła nieznajoma, wypatrując wspomnianego przez nią pokemona.

Dziewczyna skorzystała z Twojej wyciągniętej ręki i podniosła się z ziemi obdarzając Cię delikatnym uśmiechem.
- Ja jestem Lizz. - wyrzekła po chwili milczenia jakby przez moment wahała się czy powiedzieć Tobie swoje imię. Widocznie nie ufała zbytnio obcym.. ale czy w tym jest cokolwiek dziwnego?
- Och.. nie chciałbyś spotkać się z tym pokemonem, gonił mnie prawie przez pół lasu. Mam nadzieję, że już nie wróci - rzekła po chwili przenosząc spojrzenie z Ciebie na Twojego pokemona, który teraz o dziwo grzeczniej stał koło Ciebie.
- Ale jak pójdziemy tą drogą to na pewno znajdziemy jakiegoś dzikiego pokemona, jak wędrowałam tędy to widziałam ich mnóstwo - powiedziała po chwili a jej oczy rozbłysły lekko. Widocznie interesowały ją dzikie pokemony. Nawet nie czekając na Twoje zdanie chwyciła Cię za rękę i pociągnęła przed siebie oddalając się bardziej od miasteczka.
- Jesteś z tego rejonu?
Dziewczyna widocznie chciała się czegoś więcej dowiedzieć o Tobie bo z widocznym zainteresowaniem wpatrywała się uważnie w Ciebie swoimi dużymi zielonymi oczyma.

-Okej, chodźmy - powiedziałem z wypiętą piersią krocząc dumnie ku przygodzie. Coś było dziwnego w tej dziewczynie. Mimo ze dopiero ją poznałem, krocząc u jej boku przepełniał mnie optymizm, którego od tak dawna nie zaznałem. Gdy chwyciła mnie za rękę, poczułem rumieńce na policzkach.
-Yyy ... nie - odpowiedziałem na jej pytanie lekko się wahając.
-Przepraszam ale nie mogę powiedzieć skąd pochodzę. - nie chciałem jej się zwierzać ze swojego prywatnego życia. Bałem się że gdyby poznała mnie bliżej, to i ona znalazłaby się w niebezpieczeństwie. Nie pozwolę już nikomu umrzeć. Nigdy.

Dziewczyna chyba zdała sobie sprawę, że trzyma Cię dalej za rękę bo puściła Cię niczym oparzona rumieniąc się lekko przy tym.
- Czemu nie możesz mi powiedzieć? Ja jestem z tego miasteczka za nami. w sumie to moja historia nie jest za bardzo ciekawa. Wychowywałam się z moim młodszym braciszkiem, który niestety zmarł jak miał 6 lat..
Dziewczyna zacięła się nagle jakby powiedziała coś czego nie miałeś usłyszeć.
- Wybacz.. nie powinnam Cię zadręczać historiami mojego życia. Czasami po prostu za dużo mówię. - rzekła po chwili. Twój pokemon dumnie kroczył za Wami rozglądając się uważnie dookoła. Było po niej widać, że jest trochę zmieszana, dlatego przez dalszą część drogi nie odzywała się do Ciebie. Mogłeś także zauważyć, że płomień w jej zielonych oczach, który dostrzegłeś podczas pierwszego spotkania na ziemi nagle zgasł.
Dziewczyna zatrzymała się nagle a Ty zrobiłeś to dokładnie sekundę po niej. Do Twoich uszu doszedł pewien dziwny dźwięk.. z lasu wyłonił się.. czekaj, to jest dziki pokemon!
Tak samo jak Wy był zdziwiony tym, że spotkaliście go na drodze. Bidoof obdarzył Cię długim spojrzeniem a potem Twojego pokemona.
- Bidooooof!

Gdy usłyszałem że jej młodszy brat zmarł w wieku 6 lat, poczułem się jeszcze bardziej zmieszany niż ona. Mimo że starałem się nie dopuścić do siebie tych myśli, zacząłem wspominać ten dzień kiedy zamordowano moich rodziców i młodszą siostrę, która była zaledwie rok starsza od jej brata. Przez resztę drogi pochwalałem jej wybór gdyż i ja nie byłem skory do rozmów. Widziałem w jej twarzy smutek, i zrobiło mi się jeszcze gorzej. Wszystko to jednak wyparowało gdy zauważyłem pierwszego dzikiego pokemona od momentu gdy spotkałem Chimchara i postanowiłem zostać trenerem. Usatysfakcjonowany, natychmiast wydałem Natsu komendy.
-Bidoof ! Zawalczmy ! Natsu, zaatakuj go Thunder Punch'em, później szybko wskocz na drzewo i z najbliższej gałęzi użyj Leer, a gdy jego obrona spadnie wyskocz i z góry trzaśnij go Scratch'em. Odskocz i ponownie Thunder Punch z lewego sierpowego jak Gołota.

Dziewczyna uważnie wpatrywała się w napotkanego pokemona, było widać po niej, że bardzo się nimi interesuje.
- Toć to Bidoof!
Wyrzekła po chwili patrząc na pokemona jak urzeczona. Twoja małpka była lekko zamieszana tym, że od razu kazałeś zaatakować dzikiego pokemona ale wykonała Twoje rozkazy. O dziwo zauważyłeś, że Bidoof skulił się na ziemi.
- Przestań! Nie widzisz, że on jest przestraszony?
Dziewczyna patrzyła na Ciebie takim wzrokiem jakbyś nie miał serca. Odwróciła się od Ciebie po czym powoli podeszła do dzikiego pokemona wyciągając w jego stronę rękę na której był kawałek karmy. Bidoof spojrzał na nią z zaciekawieniem.
- Zanim zaczniesz walkę użyj pierw swojego pokedexu, żeby się dowiedzieć jak najwięcej o Twoim przeciwniku.. używanie ataków od tak lekceważąc przeciwnika jest głupotą. - dziewczyna powoli odwróciła się do Ciebie. - One nie są takie groźne.. nie musisz ich od razu atakować.
Podeszła powoli do Ciebie wyciągając z Twojej kieszeni pokedex, podała Ci go patrząc uważnie swoimi zielonymi oczyma.