Gra Castiela

Byłem niezwykle podekscytowany tym co obecnie robię. Znajdowałem się setki, jak nie tysiące kilometrów poza domem w zupełnie nie znanym mi miejscu. To wyglądało jak w telewizji, jak w jakimś serialu, które często goście hoteli moich rodziców oglądali. Nie zapomnę tych chwil, gdy przychodziłem wymienić pościel, a oni zachwalali się tym co wyprawiają bohaterowie ze szklanego ekranu. Przeżywali to bardziej niż miałoby to się wydarzyć zaraz obok. Teraz wiem dlaczego! Czuję się właśnie jak bohater przygodowego filmu i liczę, że sam będę miał kilku fanów. A może jedną ukrytą fankę, jak Jasmine i ja.
Jednak dość tych rozmyśleń nad tym co może być. Ważne jest co tu i teraz. Pierwszy punkt mojej podróży ku mistrzostwu odnaleziony. Kiedy mężczyzna do mnie zagadał uważne się mu przyjrzałem.
- Tak! zgadza się jestem Aron.
Nie mogłem tego nie zauważyć. Michael był niezwykle atrakcyjnym kolesiem. Z pewnością nie mógł się odgonić od małolat, które po nocach wzdychały do niego. Sam nie miałbym nic przeciwko, gdyby bardziej nie interesowały mnie dziewczyny. Przywitałem się z mężczyzną uściskiem dłoń. Nie ukrywam, że niezwykle interesuje mnie chwila kiedy po raz pierwszy ujrzę swojego pokemona. Zupełnie innego niż wszystkie inne.
- Mam nadzieję, że wszytko z Honedge w porządku.

Kiedy usłyszałem od Michaela, że wszystko w porządku z moim przyszłym towarzyszem podróży, to pierwsze nerwowe emocje mnie opuściły. Z pewnością tak samo czuli się mali chłopcy i dziewczynki, którzy w młodym wieku wybierali swojego pierwszego pokemona.
- Oczywiście. Prowadź!
Odrzekłem na usłyszaną od mężczyzny propozycję zmiany lokalizacji. Podróż z bliskiego centrum do terenów podmiejskich była niezwykle interesująca. Uważnie przyglądałem się wszystkim elementom tego antropogenicznego krajobrazu. To bardzo mocno działało na moją wyobraźnię oraz warto zapamiętać trasę. Nie wiedziałem gdzie udam się i co obiorę za swój pierwszy przystanek w mojej podróży. Niezwykle interesujące było przejście z miasta na tereny bliższe naturze było czymś przyjemnym.
- Rozumiem to bardzo dobrze. Procesy urbanizacji także mocno oddziałują na miasta w Jotho. Takie Goldenrod z pewnością pochłonie mniejsze wioski w swoje granice i stanie się potężnym megalopolis. Takie prawa natury.
W końcu nastała chwila, na którą tak bardzo czekałem. Michael przedstawił mnie mojemu nowemu partnerowi - Honedge. Wyglądał zupełnie identycznie jak ten z moich wyobrażeń. Niezwykle dostojnie, klasycznie, jak również niebezpiecznie. Z pewnością może budzić strach wśród ludzi, w końcu nie na co dzień spotyka się człowieka z mieczem na ulicy.
- Witaj Honedge! Jestem Aron i mam nadzieję, że zaszczycisz mnie i wspólnie ze mną będziesz chciał podróżować po świecie. Mam na pewno ambitne plany!

Byłem całą sytuacją tak przejęty, że nawet zapomniałem uczynić jednej z najbardziej podstawowych czynności trenerskich. Czy przeskanowanie pokemona była dla mnie czymś zbyt trudnym? Nie potrafiłem teraz na to odpowiedzieć. Z pewnością nastrój niepokoju udzielił się stalowemu Honedge. Kiedy lewitujący pokemon oblatywał mnie i uważnie się mi przyglądał starałem się nie robić żadnych gwałtownych ruchów, aby nie wzbudzać jego niechęci do mnie. Kiedy jednak usłyszałem słowa Michaela lekko mi ulżyło. Widocznie nie wyglądam na takiego złego kolesia. Plus dla mnie.
- Myślę, że możesz mieć rację. A to bardzo dla mnie ważne.
To właśnie teraz wykonał ten ruch mężczyzna, który powinien stać się dla mnie naturalnym. Jego pokedex pokazał nam niezwykle ważne informacje. Umiejętności i znane ataki mojego już pokemona były niezwykle imponujące. Dzięki tym informacjom nie powinno być żadnego problemu z trenowaniem i pokonywaniu kolejnych szczebli w karierze mistrza. Chociaż przed tym czeka mnie długa droga, która z pewnością powinna się zacząć od pojawienia się i pokazania światu w zawodach. Chyba jedno z wazniejszych to jest Liga, która co roku przyciąga miliony widzów. Tak przynajmniej się mi zdaje. A może jednak coś mniejszego, bardziej elitarnego? Z tych moich rozważań na temat przyszłości wyrwał mnie Michael.
- Co? - w pierwszej chwili nie docierała do mnie informacja, że chłopak ma mi do zaoferowania jeszcze jednego pokemona. Co było już szczyt marzeń, aby w podróż zacząć od dwóch niezwykle interesujących pokemonów. - Tak! Myślę, że mógłbym się zaopiekować Bronzorem. Jednak to on powinien podjąć taką decyzje. Gdyby nie chciał ze mną podróżować, nie mółgbym go do niczego zmuszać.
Spojrzałem na lewitującego w okolicy pokemona, który przypominał mi płytkę. Po czym tym razem to ja wyjmując swój pokedex przeskanowałem drugiego stworka.

To dopiero początek mojej przygody, a już na tym etapie będę mógł się poszczycić dwoma stalowymi towarzyszami. Pozostało jedynie obrać cel na najbliższy okres. To był mój priorytet. Postanowiłem na samym początku nie przemęczać obu pokemonów i powróciłem je do pokeballi.
- Mam nadzieję, że wybaczycie mi tę decyzję. Z mieczem mógłbym wyglądać jak potencjalne zagrożenie dla bezpieczeństwa.
Nie miałem pewności, że ten żart zostanie ciepło przyjęty. Kiedy Michael zainteresował się moją postacią i całą moją wycieczką w tak odległe regiony byłem nie tyle co zmuszony, co zoblgowany przedstawić krótko moja sprawę.
- Przyznam się, że od dłuższego czasu marzy mi się zostać Mistrzem Stalowych pokemonów, może nawet uda mi się otrzymać w przyszłości posadę w sali gym. Tu w Hoenn jest jeden Mistrz. Steven z pewnością go kojarzysz. A drugim powodem byłeś ty. U ciebie odnalazłem informację, że mógłbym otrzymać Honedge. Pokemona, który zrobił na mnie ogromne wrażenie.
Nie miałem pewności czy mówię poprawnie składniowo, czy nie popełniam wielu błędów. Jednak sytuacja, w której się teraz znalazłem przypomnała mi spełniane dziecięcych marzeń.
- A jaki mam teraz kierunek? Sam nie wiem. Spędzę czas na zastanawianiu się w jaki sposób można zostać zauważonym. Z pewnością odskocznią będzie udział w Lidze. Może są nawet prowadzone coś w rodzaju turniejów typów. Ale tego pewnie w Internecie się dowiem. I ruszę tam gdzie będzie pierwsza sposobność sprawdzenia się.