Gra ReBorna

- Mądra lwica...
Powiedział, biegnąc za nią, jednak uważając po drodze aby się o nic nie potknąć i nie przewrócić. Ruiny były dziwne, ale raczej nic więcej tu nie zdziała. Kimkolwiek był Jake, nie spotkało go nic dobrego. Z kolei kimkolwiek jest Stuart, wydaje się wiedzieć coś więcej...warto byłoby się z nim spotkać. Uważałem żeby nie zgubić Litleo, mając nadzieję że pomoże mu znaleźć wyjście.

Biegłeś za swoją małą lwicą przez dłuższy czas, od czasu do czasu potykając się o kamienie, których nie mogłeś zobaczyć w ciemności. Na szczęście ani razu się nie wywróciłeś.
Po długim biegu wreszcie dogoniłeś swojego pokemona. Mała Litleo drapała w coś, co mogło przypominać drzwi. Było jednak na tyle ciemno, że nie byłeś w stanie stwierdzić, co dokładnie znajdowało się w korytarzu.

- Ech...nie ma lekko, prawda?
Powiedział, podnosząc swoją Litleo, otworzył drzwi i rozejrzał się czy gdzieś wokół nie ma pochodni. Jeśli jest, to z pomocą Ember Litleo podpala pochodnie, jeśli nie - powoli rusza przed siebie korytarzem. Powoli, krok za krokiem, coby sobie większej krzywdy nie zrobić. Spędził z Litleo już dobrych 12lat i wiedział że może zaufać jej i jej zmysłom.

O dziwo - w korytarzu znalazła się pochodnia, którą zapaliłeś przy pomocy Litleo. Od razu lepiej się podróżowało, gdy widziałeś, co było wokół. Otworzyłeś drzwi przekonany, że będziesz błądził po tym labiryncie jeszcze długo.
Ku twojemu zdziwieniu - wszedłeś do pomieszczenia mającego nie więcej niż dwa metry na dwa. Cóż było w nim takiego niezwykłego? Ano, drabina prowadząca w górę. Litleo ryknęła lekko dając znać, że powinieneś ruszyć tą drogą.

- Mądry kotek
Powiedział, drapiąc ją pod brodą i podążając do wyjścia. Cóż, miejsce jest tajemnicze. Trzeba by to rozwiązać i spotkać się z tym Stuart'em. Powinien wiedzieć coś więcej. Mam tylko nadzieję że ta droga nie prowadzi do jakiegoś ślepego zaułka albo czegoś takiego. Przy okazji sprawdzam pochodnią sufit nad sobą, ew. ściany wokół siebie jeśli nie ma sufitu. Nie fajnie byłoby nagle obudzić Zubata albo coś takiego...wolałbym pierwszy zobaczyć taką niespodziankę...

Wspinałeś się po schodach bardzo dzielnie, za tobą wspinał się także Litleo. Nie radził sobie z tym najlepiej, ale odważnie podążał tuż za swoim panem. Po pewnym czasie wspinaczki dotarliście do "sufitu", którym okazał się być okrągły właz. Litleo warknęła cicho, popędzając cię.

- Już, już, mała, nie warcz, proszę cię
Powiedział do niej spokojnie próbując otworzyć właz i wychodząc, jeśli właz zszedł bez większych problemów. Wyszedł i rozejrzał się, gdzie to tak w ogóle ich wyniosło przez ten spacerek po podziemiach. Sprawdził też z nową mapą - może uda się z jej pomocą coś ustalić.

Właz ruszył się bez większych problemów. Wyszliście razem z mała Litleo na powierzchnię oddychając świeżym powietrzem. Zorientowałeś się, że jesteście w głębokim lesie. PokeNav wskazywał, że do miejsca, o którym pisał Stuart nie było więcej niż 40 kilometrów. To raczej całkiem nieźle!
Tymczasem, mała Litleo najeżyła się nagle. Zza krzewu wyleciał dziki pokemon!

- Oo...jaki uroczy...
Powiedział chłopak i wyciągnął pokedex.
- Zobaczmy kogo my tu mamy...Litleo, spokojnie. Nie czas na walkę. Jeszcze.
Powiedział, sprawdzając informację jakie pokazał mu pokedex. Ogólnie wiedział co wyskoczyło mu przed oczami, ale nie zaszkodzi otrzymać jakichś głębszych informacji.

Dziki pokemon spojrzał na ciebie przekręcając łepek w prawą stronę. Pisnął cichutko nie wiedząc, co się dzieje. Wydaje się, że był bardziej przerażony, niż mógłbyś się tego spodziewać.
- Pichu, pokemon mysz. - Odezwał się PokeDex.

Cytat :

Pichu ♀
Lv. 5
Natura: Lojalna
Ataki: Thunder Shock, Charm, Tail Whip
Ability: Lightningrod

Litleo cały czas była gotowa do walki, taka w końcu była jej natura. Warczała szczerząc kły do małej Pichu.

- Ech...serce mi się kraja...ale jak mus, to mus...przepraszam, mała
Westchnął, spoglądając na Pichu. Nie chciał tego robić...ale trening Litleo się przyda. Wiedział że będzie jej to musiał potem wynagrodzić...
- Kira, zacznijmy szybko. Wykorzystaj kilka Leer'ów, po których dodaj kilka Ember. Postaraj się ją szybko zaskoczyć i zaatakuj Flame Charge'em, po którym dodaj kolejne Ember'y. Gdyby próbowała cię zaatakować, wykorzystaj Fire Spin do zatrzymania jej, po czym włącz Flame Charge i otoczona ogniem przeskocz przez ognistą zaporę i zaatakuj ją.

Pichu przyglądała się wam nie za bardzo rozumiejąc, o co chodzi. Jednak, gdy twoja Litleo zaczęła wykonywać taktykę, mała myszka zrozumiała, że jest w tarapatach! Momentalnie zmieniła nastawienie i przygotowała się do walki.


Twoja taktyka powiodła się lepiej, niż mógłbyś się spodziewać. Prawie wszystkie ataki poskutkowały zadając małej Pichu bardzo dużo obrażeń. Myszka jednak nie zamierzała się poddać bez walki, o nie! Atakowała Thunder Shockiem cały czas!

- Świetnie ci idzie, Kira, postaraj się przełamać paraliż i zablokować ją wykonując Fire Spin. Otocz ją ogniem, po czym włącz Flame Charge, przeskocz przez ognistą zaporę i uderz ją Flame Charge'em, tak żeby wbić ją w ognisty pierścień wokół was. To powinno dodać nieco obrażeń. Potem kolejne Leer'y, żeby obniżyć jej obronę, a po nich Ember'y. Kiedy będzie szykować Thundershock, wykorzystaj swoją szybkość i zaatakuj szybkim Flame Charge'em, żeby przeszkodzić jej w atakach.
Powiedział, rozglądając się po otoczeniu. Może znajdzie się tu coś, co pomoże nam w walce...

Twoja mała lwica przez pewien czas nie była w stanie wykonać żadnego ruchu. Pichu udało się ją sparaliżować na całkiem długo. Kira jednak nie zamierzała się poddawać. Mimo iż ciągle obrywała Thunder Shockiem, gdy tylko uwolniła się spod efektu paraliżu przystąpiła do kontrataku. Fire spin trafił przeciwniczkę parząc ją jeszcze bardziej. Nim się obejrzałeś przeciwniczka leżała na ziemi, nieprzytomna. Cóż, to było łatwiejsze niż mogłeś się spodziewać!

Cytat :

Litleo: +1,25lvl.
Sp.: +10%
Resp.: +5pkt.

- Brawo, Kira, świetnie się spisałaś.
Powiedział, podnosząc lwicę, drapiąc ją pod bródką i rzucając pustym ballem w myszę.
- Przepraszam, mała.
Powiedział cicho, podnosząc ball z pokiem. Rozejrzał się wokół i rzucił okiem na mapę, sprawdzając drogę do miasta.
- Czas spotkać się ze Stuart'em...
Powiedział, całując lwicę w czółko i idąc w stronę miasta.

Kira radośnie skakała wokół ciebie ciesząc się bardziej niż kiedykolwiek. Mogłeś być naprawdę dumny ze swojej lwicy - w końcu była to jej pierwsza prawdziwa potyczka! Tymczasem sięgnąłeś po PokeBall z Pichu i sprawdziłeś mapę. Noc zdawała się być w swojej najbardziej zaawansowanej fazie. Wszędzie ciemno i cicho, momentami nawet upiornie. Mimo to mogłeś poczuć ciepłe powietrze, lato było tego roku naprawdę upalne.
Skierowałeś się na prawo, tak jak wskazywała mapa. Mała leśna ścieżka prowadziła prosto do miasta, w którym miał czekać Stuart.

- Kira, trzymaj się blisko, proszę cię...
Powiedział do lwicy, ostrożnie idąc ścieżką. Widywał je zbyt często i wiedział że to nie zawsze jest tak miło jak wygląda. Lepiej być przygotowanym na różne ewentualności...w między czasie zastanawiał się jak rozwiązać zagadkę wrót. Co prawda wiedział jak je otworzyć, ale nie wiedział nic więcej...szedł ścieżką ostrożnie, jednak starał się nie iść też zbyt wolno...

Szedłeś ścieżką, która zdawała się być jedyną drogą do celu. Litleo spacerowała ostrożnie stawiając każdą łapę i niuchając w powietrzu. Starała się być czujna i gotowa na każde niebezpieczeństwo. Tymczasem nic złego się nie działo. Poza tym, że wchodziliście coraz głębiej w las. Było tak ciemno, że nie byłeś w stanie ujrzeć własnej dłoni, a co dopiero czegokolwiek innego. Nagle na horyzoncie, gdzieś w oddali - jakby za wielkimi krzakami, ujrzałeś małe światełko.

- Kira, bądź ostrożna...
Powiedział do lwicy, powoli kierując się w stronę światełka. Może nie była to najlepsza decyzja, ale nie wiele więcej mógł zrobić a zwykła, ludzka ciekawość wzięła w nim górę. Oby to nie był pociąg...

Kira słuchała twoich rad, nie starając się wykazywać odwagą. W tym momencie rozumiała, że bycie ostrożnym jest jak najbardziej wskazane.
Podszedłeś bliżej światła. Przez długi czas szedłeś w jego kierunku nie zdając sobie sprawy z tego, kogo tak naprawdę spotkasz. A może wpakujesz się w jakieś tarapaty?
Gdy byłeś już na tyle blisko, by zobaczyć zarysy postaci zdałeś sobie sprawę, że masz przed sobą niskiego osobnika. I jego pokemona. Będąc już absolutnie blisko zobaczyłeś stworka i jego właścicielkę.
Pokemon leżał na posłaniu z liści i lizał sobie łapki. Podczas gdy kobieta siedziała przy ognisku ze smutną miną.

- W co ja się pakuje...?
Pomyślał, z rozmysłem nadeptując na jakąś gałązkę albo coś takiego, kiedy był jeszcze w pewnej odległości od nich. Trzeba by je jakoś uprzedzić...
- Hej...nie przeszkadzam?
Zapytał, zatrzymując się. Lepiej dać im się najpierw przyjrzeć, bo mogłoby być...nieciekawie...

Dziewczyna słysząc przydeptywaną gałązkę podskoczyła na miejscu, a jej pokemon wyskoczył przed nią. Po chwili jednak oboje się uspokoili na wasz widok. Najwidoczniej to nie was się obawiali.
- Kim jesteś? - Mruknęła dziewczyna cicho głaszcząc pokemona po głowie.

- Przypadkowy przechodzień...
Uśmiechnął się lekko, podchodząc bliżej
- Jestem Dante. Byłem w drodze do miasta niedaleko, ale zastała mnie noc a tajemnicze światełko przywiodło tutaj. Mam nadzieję że nie przeszkadzam...
Powiedział, spoglądając na jej pokemona. Dziwne stworzenie...wydaje się takie...nie z tego świata...

Dziewczyna spojrzała na ciebie przekrzywiając głowę w prawą stronę. Pokemon podszedł do niej i otarł się z czułością o brzuch swojej pani.
- Rozumiem. - Czarnowłosa mruknęła cicho i wtuliła się w swojego małego towarzysza. - Jestem Alinor. A to moja Rose. Podróżujemy od dawna. - Chrząknęła cicho.
- Dokąd zmierzasz, Dante? - Dziewczyna zapytała wskazując ci ręką, że możesz usiąść przy ogniu razem z nimi. Litleo podbiegła w tym czasie do Sylveona chcąc się bawić.

- Jak wspomniałem, niedaleko stąd jest miasto gdzie czeka ktoś z kim chciałem się spotkać. Mam nadzieję że jeszcze go tam zastanę...
Powiedział, siadając przy ognisku. Przez chwilę zapatrzył się w płomienie, wspominając kamienne wrota w podziemiach...
- A ty? Zdradzisz mi coś o swoim celu podróży?
Zapytał, uśmiechając się do niej lekko. Po chwili spojrzał na pokemony...pocieszne stworzenia...