Safari Szkot

Przeszłaś przez bramkę, wcześniej deponując wszystkie pokeballe...poza jednym. Tym który trzymałaś w łapkach. Wypuściłaś z niego swoją Quilavę, która ucieszyła się zarówno na twój widok - jak i widok terenu. Płaski, porośnięty trawą teren najwidoczniej jej się spodobał.

1/ Pogłaskałam Albę po łebku po czym wstałam przeciągając się zadowolona.
- No to co? Zaczynamy poszukiwanie?
Zapytałam swojego Pokemona po czym skierowałam swoje kroki przed siebie.

- Qui!
Pokemon pisnął radośnie i...ruszył w trawę! Skoczył kawałek przed tobą i zaczął się w niej tarzać, szczęśliwy ze świeżego powietrza i ogromnej przestrzeni. Co za pocieszne stworzenie :3

2/ Zaśmiałam się głośno widząc radość mojego Pokemona, po czym spokojnym krokiem udałam się przed siebie.
- Chyba bardzo Ci się tu podoba, co Alba?
Podeszłam bliżej swojego Quilavy i pogłaskałam go po łebku.

- Quiiii!
Potwierdził twój pomocnik, podstawiając się pod pieszczoty. Ciężko mu się dziwić, teren wokół was był piękny. A ile przygód może was tu czekać? To wiem tylko ja >D

3/ Zaśmiałam się do swojego podopiecznego i założyłam dłonie za siebie, a następnie udałam się przed siebie.
- Chodź Alba! Mamy sporo do nieznalezienia w tej strefie. Nie ma czasu do stracenia.

A wiec ruszyłaś przed siebie, Alba dziarsko biegał sobie po trawie obok, starając się zachować odpowiedni dystans, żeby się nie zgubić. Droga prowadziła cię stronę małego oczka wodnego, przy ktorym rosła jabłoń i stała ławeczka. Widać Rangerzy dbają o to miejsce, także pod kątem trenerów.

4/ Nawet bardzo dobrze, że dbają o to miejsce pod każdym kątem! Jednak jestem tu jeszcze zbyt krótko by udawać się na odpoczynek! Tak czy inaczej idę dalej rozglądając się za jakimiś Pokemonami.

Przechodząc obok ławki zauważyłaś że ktoś zostawił na niej doniczkę. Listki wystawały ponad oparcie ławki...i nagle kichnęły.
- Odddiii...
Dobra...doniczki nie kichają i nie mówią. Tego jednego byłaś pewna...

1/ - Doniczka?
Spojrzałam na leżący na przedmiot, po czym spojrzałam na Albę. Ostrożnie chwyciłam doniczkę i usiadłam na ławce patrząc do jej środka.
- Roślinko?

Prawdę mówiąc, widziałaś tylko listki wystające nad oparcie ławki i przypuszczałaś że to doniczka...bo co innego? Kiedy spojrzałaś na nią i podniosłaś...okazało się że to żyje. Mały stworek zaskoczony tobą i zaciekawiony wpatrywał się w twoje oczka zdumiony...a po chwili zapiszczał radośnie, uśmiechnął się i zaczął radośnie machać swoimi małymi nóżkami.
- Odii! Odddiiiiish!

2/ - Pokemon! Ojej! Jaki ty jesteś śliczny maluszku!
Podniosłam nieco wyżej sadzonkę uśmiechając się do niej przyjaźnie. Postawiłam Pokemona na swoich kolanach i zeskanowałam go PokeDexem.
- Sprawdźmy jak się nazywasz.

- Odiii!
Pokemon stojąc na twoich kolanach ustawił się ładnie, jak do zdjęcia.


Maluch zeskoczył z twoich kolan, wylądował na ziemi i zrobił ładny, zgrabny piruet, po których ukłonił się i zaczął wesoło podskakiwać, piszcząc radośnie.
- Odi! Odiiiiiiiish!

3/ Widząc ewolucje małej roślinki zaśmiałam się ciepło i zaklaskałam w dłonie wyrażając tym samym swój podziw dla Oddisha.
- Pięknie! Obrót godny mistrza pokazów! Proszę, oto nagroda.
Powiedziałam i dałam roślince jedną porcję karmy

- oddiiiii!
Oddish podskoczył radośnie i doskoczył do karmy, zaczynając posiłek. Chrupał wesoło poke-chrupki, wyglądając przy tym równie uroczo co wcześniej. Alba podszedł nieco bliżej, przyglądając się stworkowi. Oddish spojrzał na niego...złapał poke-chrupkę listkiem i rzucił nią prosto w nos Quilavy. Chyba mówił jasno, że to jego jedzenie i nie da się zastraszyć. Odważny maluch...ale również przeuroczy.

4/ Zdziwiła mnie trochę reakcja Oddisha na mojego Albę zbliżającego się do karmy. Uśmiechnęłam się do niego przepraszająco i pogłaskałam po łebku. Biedactwo moje! Ostrożnie wyciągnęłam SafariBall z torby.
- Chcesz może do nas dołączyć?
Jak tylko Oddish zje swoje, ostrożnie dotykam go kulką.

- Odi? Odddish!
Maluch sam podskoczył i uderzył główką o pokeball, wskakując do środka! Style wejście, trzeba przyznać.
- Quii!
Alba też chyba się ucieszył z twojego sukcesu.

5/ Ucieszyłam się z pierwszego złapanego Pokemona w tej strefie schowałam SafariBall do torby.
- No to co Alba? Idziemy dalej! Wciąż mamy jeszcze 9 kul do wykorzystania.
Pogłaskałam swojego Pokemona i wstałam z ławki idąc dalej.

- Quii!
Pokemon przytaknął ci i ruszyliście dalej. Alba wrócił tylko na chwilkę do jeziorka i zaczął pić. Widocznie był nieco spragniony. Po chwili dogonił ci i dreptał sobie wesoło obok ciebie. Łąka wydawała się nie mieć końca. Doszłaś po chwili do skrzyżowania - droga w lewo prowadziła w stronę kilku małych szałasów, natomiast w prawo - SUPRISE! SUPRISE! - prowadziła na łąkę. Oczywiście mogłaś iść prosto i zejść z drogi, idąc przez łąkę... o:

6/ - Tylko nie oddalaj się za bardzo. Nie chciałbyś się tutaj zgubić. Prawda?
Zaśmiałam się cicho do Pokemona dalej dreptając sobie przez łąkę. Nie ma co się śpieszyć. Jak przyjdzie czas to trafimy na jakiegoś ciekawego Pokemona prędzej czy później.

//Rozumiem że idziesz prosto, schodząc ze ścieżki, tak? o:

- Quii!
Quilava trzymał się cały czas w zasięgu wzroku i rzutu kamieniem. Próbował przeskoczyć brązowy kamień...ale kamień nagle się podniósł, przez co Alba potknął się i upadł. Nic mu się nie stało, ale był troche zdezorientowany
- Ziiig?
Stworzonko spojrzało na was, ziewając. Widocznie dopiero się obudziło...

7/ W pierwszym momencie nieco wystraszyłam się iż mój Pokemon rozbił sobie nosek starając się przeskoczyć dziwny poruszający się kamień.
- Alba? Jesteś cały? O... A to co to?
Spojrzałam na zaspanego Pokemona uśmiechając się.

- Qui
Potwierdził skinieniem łebka, wszystko było w porządku. Brązowy pokemon mrugnął kilka razy oczkami, jakby starając się zrozumieć kim jesteś. Albo był niedobudzony, ale nie często widywał ludzi.
- Ziiigzaaa?

1/ Kucnęłam przed brązowym Pokemonem uśmiechając się do niego.
- Przepraszam, Alba nie chciał Cię obudzić. Jestem Lisa i przyszłam tutaj trochę pospacerować razem z moim Quilavą. A ty jak się nazywasz?
Zapytałam Pokemona delikatnie wyciągając ku niemu dłoń by pogłaskać nieznanego mi stworka.

-Zigzagooon!
Powiedział radośnie kiedy go pogłaskałaś. Chyba nie miał nic naprzeciw temu i lubił jak się go głaskało. Malec polizał cię po dłoni, uśmiechając się radośnie.