Gra Liu

Zostałaś delikatnie mówiąc zrzucona z grzbietu Fearowa, który należał do waszego zespołu i już nie raz, nie dwa spełniał zadania przenoszenia ludzi z miejsca na miejsce. Jednak sama dokładnie nie wiedziałaś gdzie się znajdujesz, poza tym iż miałaś udać się na poszukiwanie niejakiego Chena. Sęk w tym, że nic więcej Ci nie powiedziano czego efektem było: stałaś na środku drogi numer 7, zastanawiając się gdzie powinnaś się teraz udać. Spojrzałaś w niebo chcąc dostrzec swoimi oczyma swojego wiernego towarzysza, Gligara. Co prawda malec czasem miał problem z odpowiednim wbiciem się w prąd powietrza, tak by bez przeszkód szybować w przestworzach, ale wiedziałaś jedno. Starał się! Obecnie byłaś ubrana w swoje standardowe odzienie, nie było przecież potrzeby byś zdradzała swoją tożsamość młodej adeptki w szeregach Zespołu R.
- Glaaaj ger!
Twój wierny towarzysz wykonał parę beczek zniżając swój lot tak, by móc bezpiecznie wylądować tuż pod twoimi nogami. Zadowolony nietoperz rozpostarł swoje skrzydła i podskoczył, by móc znaleźć się po chwili na twoim ramieniu, oczywiście licząc na jakiś miły gest z twojej strony!

Ostrożnie roztarłam nadwyrężone ramiona. Podróż do najwygodniejszych nie należała, odczuwałam boleśnie praktycznie każde miejsce swojego ciała, nawet, a może nawet zwłaszcza to, o którym mówić nie wypada, ale każdy, kto musiał na siedząco, bez możliwości poruszenia się, przemierzyć sporą odległość, będzie wiedział, o co mi chodzi. Naprawdę, tak poważna w końcu organizacja jak Zespół R powinna zainwestować w jakieś lepsze środki transportu. Gligar wydawał się znacznie bardziej ożywiony, podekscytowany. Lubiłam obserwować go w takich chwilach.
- Hej mały - uśmiechnęłam się do siedzącego mi na ramieniu stworka, po czym dłuższą chwilę głaskałam go delikatnie po głowie. - Pora nadać ci jakieś imię. Co powiesz na Jinki?
Nie wiedziałam, w którym kierunku się udać, na razie też znikąd szukać pomocy... Nie zamierzałam się jednak poddawać. Nagle przyszedł mi do głowy pewien pomysł.
- Gligar, wznieś się wysoko i zobacz, czy nie widać jakichś ludzi w pobliżu! Może ktoś się kręci w okolicy. Jeśli nikt się nie pokaże, szukamy ogromnego miasta, z drogą po każdej stronie - spróbowałam sobie przypomnieć, co jeszcze nam mówiono o Safranii podczas szkolenia. - W centrum powinien być ogromny budynek, wyróżniający się od reszty.
Na razie to wszystko, co pamiętałam. Nie gwarantowało to sukcesu, ale spróbować zawsze warto.

Zadowolony Gligar wyciągnął się delikatnie, tym samym pokazując, że okazana przez Ciebie chwila zainteresowania nim jak najbardziej mu odpowiadała! Co prawda, pokemon był jeszcze młody i zachowywał się trochę jak dziecko, które potrzebowało trochę uwagi ze strony najważniejszej dla niego osoby. Kiedy zaproponowałaś imię dla owego stworzenia, ten ucieszył się, a z radości polizał twój policzek.
- Glaaj geer!
Jinki kiwnął swoim fioletowym łebkiem i rozpostarł skrzydełka odbijając się od twojego ramienia. Na całe szczęście nie wiało zbyt mocno przez co twój podopieczny nie miał problemów z szybowaniem nad twoją głową. Gligar delikatnie oddalił się od Ciebie przez, by nie stracić go z zasięgu wzroku musiałaś wykonać parę kroków na przód. Widziałaś, że twój Pokemon rozgląda się chcąc wykonać najlepiej jak umie zadanie powierzone przez Ciebie. Nagle Gligar zachwiał się w powietrzu, starając się nie przegrać z silniejszym podmuchem powietrza. I już pawie mu się udało kiedy obok niego przeleciał niezwykle szybko jakiś ptasi Pokemon! Jinki stracił równowagę w powietrzu, zaczął panikować przez co Pokemon zaczął spadać w dół. Poczułaś mocne ukłucie gdzieś w okolicach serca, co związane było ze strachem o swojego podopiecznego.
- Ale się porobiło, prawda panienko?
Usłyszałaś obok siebie ciepły męski głos, a kiedy odwróciłaś się w jego stronę zauważyłaś starszego pana wspierającego się o laskę i patrzącego na twojego Pokemona. Chciałaś rzucić się na ratunek swojemu Pokemonowi, kiedy winowajca całego zamieszania chwycił Jinki i wylądował razem z nim, tuż przed wami. Pierwszy raz miałaś do czynienia z takim ptasim Pokemonem, jaka szkoda że nie masz PokeDexu przez co nie dowiesz się więcej na temat przybysza.
- Bardzo Cię przepraszam, panienko. Ale razem z moim Pidgeotem trenujemy zawsze o tej porze i wcześniej nie spotkaliśmy na niebie żadnego Pokemona. Nic Ci nie jest mały?
- Glaaaj!
Potwierdził Pokemon machając szczypcami w stronę dziadka.