Zapisy

   Imię/imiona:
Isao

   Nazwisko:
Taishi

   Data urodzenia (wiek):
19lat

   Data i miejsce rozpoczęcia przygody:

[Daty brak, nie robi mi to różnicy] | Aspertia City -> obecnie miejsce odległe od niego o kilka dni drogi na południe

   link do obrazka postaci lub opis wyglądy:
<--- Avatar

   Starter:
Shiny Vulpix "Sapphire"

   Towarzysz/towarzyszka:
~~Brak~~

   Historia:

Isao wychował się wraz ze swoimi rodzicami w drodze. Często przenosili się, ze względu na prace badawcze jakie prowadzili. Zmiany miały związek z zaproszeniami do wspólnych badań od inny naukowców, lub organizacji które szukały specjalistów którzy pomogliby w realizacji ich planów. Przez to nauczył się zajmować sobą, przebywał głównie sam jako że ciężko było mu zawierać znajomości, wiedząc że za kilka miesięcy i tak go tam nie będzie. Często więc siedział w cieniu drzew czy budynków, szkicując czy słuchając muzyki. Nie przeszkadzało mu to. Kiedy tylko mógł, przebywał w laboratorium rodziców, przyglądając się ich pracy i ucząc się na ich doświadczeniach. Nie było to wywołane nudą, ale również nie był to pociąg do nauki. Fascynował go sam proces poznawczy, nie jego efekty czy możliwości. Prawdziwym celem jest podróż, prawda?

W trakcie jednej z górskich wypraw, trafili na ciekawe znalezisko. Odkryli grotę, której ściany wypełnione był kamieniami szlachetnymi. Z początku wydawało się być to dziwne, wręcz niebezpiecznie kuszące, jednak szybko okazało się że kamienie te są zwykłą iluzją, tworzoną przez okoliczne pokemony duchy, lub pokemony psychiczne. Nie wszystko okazało się jednak być iluzją. Jaskinia znajdowała się u podnóży gór, skryta wśród zarośli otaczającego górę lasu. W trakcie kiedy ekipa badawcza sprawdzała dokładniej jaskinię i jej zawartość, Isao oddalił się, wchodząc w głąb lasu. Nie interesowało go dlaczego jaskinia wydaje się przyciągać pokemony i nie wydawało mu się istotne to, co robili tam eksperci. Wolał rozkoszować się naturą, która w tej części kontynentu wydawała się być niemal nienaruszona. Pokemony swobodnie przechadzały się między drzewami (lub na nich), może i nie były skore do kontaktu z ludźmi, ale nie uciekały w panice na ich widok.

Wracając do obozu, zatrzymał się na skraju lasu, siadając pod jednym z drzew. Wyjął swój szkicownik i wrócił do pracy nad jednym z ostatnich rysunków, nie chcąc nikomu przerywać pomiarów i zbierania danych. Po kilkunastu minutach zamyślonego wodzenia ołówkiem po papierze, poczuł delikatny powiew na ręce. Kiedy spojrzał w bok, zauważył małą lisiczkę przyglądającą się jego rysunkowi. Przez chwilę spoglądał na nią - nie tyle zaskoczony, co zaintrygowany. Lisiczka zdecydowanie wyróżniała się z tłumu. Szczególnie że w jej futerku między uszami, coś świeciło lekko niebieskawym światłem. Wyciągnął powoli rękę, podczas gdy pokemon obserwował go spokojnie. Wydawało mu się nawet ze przesunęła nieco głowę w jego stronę, ułatwiając mu dostęp do przedmiotu. To co wyciągnął było niebieskim kamieniem. Jakimś sposobem w jej futerko zaplątał się kawałek szafiru. Resztę dnia lisiczka siedziała przy nim, obserwując jego rysunki - podczas gdy on resztę dnia spędził szkicując nowo napotkanego pokemona.

Kiedy nadszedł czas by wracać do miasta, lisiczka oparła łapki na plecaku należącym do Isao -do którego ten schował już swój szkicownik. Chłopak uśmiechnął się do niej, pogłaskał ją i zabrał plecak, ruszając razem z rodzicami w drogę powrotną. Vulpix nie dawała jednak za wygraną i dreptała wesoło za nim, obserwując cały czas jego plecak. Chłopak zatrzymał się i kucnął przy niej.
- Aż tak spodobały Ci się moje prace?
Lisiczka wskoczył zwinnie na jego zgięte kolana i polizała go po policzku, odpowiadając na jego pytanie krótkim, wesołym szczeknięciem. Nie mogąc się jej pozbyć, pozwolił jej iść za sobą. Nie wiedział jeszcze co zrobi, ale planował przekazać ją albo do Poke-Centrum, albo pobliskiego profesora odpowiedzialnego za przygotowywanie nowych trenerów. Sam nie miał planów na wyruszenie w podróż. Przynajmniej w tej chwili.

Kolejne miesiące mijały a Isao nie był w stanie rozstać się z lisiczką. Okazała się bardzo sprytna i udało jej się wkupić w jego łaski. Chłopak przywiązał się do niej a pokemon w rewanżu pomagał mu jak mógł. Od przynoszenia potrzebnych (w miarę drobnych przedmiotów), po przenoszenie wiadomości i małych paczek, wiedział że może na niej polegać. Ułatwiało mu to pomaganie rodzicom i dawało więcej czasu, jaki mogli spędzić razem na swoich zajęciach. Wliczało to wspólne rysowanie czy bieganie po lesie, zbieranie potrzebnych rodzicom roślin, czy badanie okolicznych lasów i jaskiń.

Na 18 urodziny otrzymał prezent od rodziców. Małą obróżkę, pasującą idealnie do futerka Vulpix, oraz akcesorium dla niego. Obie rzeczy zawierały połówki szafiru który Isao znalazł w jej futerku. Chłopak spoglądał na fragmenty kamienia i wiedział co zrobi dalej. Przygotowania zajęły trochę czasu, ale w końcu gotowy do drogi ruszył w swoją własną podróż. Dotychczasowe życie spędził na podróżach kierowanych przez jego rodziców. Tym razem, miał pełną kontrolę nad tym gdzie i kiedy pójdzie. Ta nowa wolność okazała się być tym czego mu tak bardzo brakowało. Zgodnie ze wskazówkami od rodziców postanowił ruszyć na południe. Otrzymali nie dawno wiadomość że jeden z ich byłych asystentów pracował nad pewną starą tablicą i potrzebował pomocy. Zapakowane materiały i transkrypty leżały już w jego plecaku - było to ostatnie zadanie przekazane mu od rodziców, jednocześnie dając mu początkowy kierunek jego przygody. Planował dowiedzieć się czegoś więcej - i kto wie, może nawet pomóc w zakończeniu prac?

Po kilku dniach dotarli w okolice laboratorium byłego asystenta jego rodziców. Okolica była pełna ruin i nie mógł oprzeć się pokusie, by ich nie sprawdzić. Weszli w głąb jednych z nich, idąc powoli wgłąb. Ściany pokryte były rysunkami i wyrytymi napisami, które w żaden sposób nie miały sensu. Rozpoznawał tylko niektóre sylwetki pokemonów, jednak nie pomagało mu to w zrozumieniu tego co miałyby one oznaczać. Gdzieniegdzie w ścianie osadzone były kamienie szlachetne, różnych rodzajów i kształtów. Kamienie przypominały mu te, które widział w dzień kiedy poznał swoją Vulpix. Te jednak nie były iluzją, były prawdziwe. Dotarł do głębi ruin, gdzie znalazł porozstawiane stoły i urządzenia. Było to zapewne stanowisko z którego były pracownik rodziców zbierał swoje dane. Na środku znajdowała się wielka kamienna brama. Chyba dotarł do serca tajemnicy. Jednak serce to było strzeżone wiedzą do której droga jeszcze daleka. Wiedział tylko jedno.

Cokolwiek jest tą tajemnicą, ta sprawa już teraz zaczynała go intrygować.

Intrygować do tego stopnia, że był skłonny poświęcić czas na jej odkrycie...

   Rodzina:
Uryuki Taishi - Ojciec
Nakasami Taishi - Matka

   Cele:
~ Odkryć tajemnicę bramy
~ Dostarczyć materiały do byłego asystenta rodziców

   Wymagania względem mnie:
~ Nie chciałbym żeby gra odbywała się w regionie w pełni z Anime, bo to jest w pewien sposób ograniczające zarówno gracza, jak i MG.
~ Co za tym idzie, ograniczenia odnośnie regionowości pokemonów też wydają mi się nieprzyjemne.

   Dream Team: czyli 10 ulubionych pokemonów.

Dream Team: