Oczy Widzące Śmierć

Dobra... teraz mamy okazję zakończyć tą sprawę w sposób korzystny dla mnie! Do dzieła, nie ma na co czekać moi mili.
- Froakie, wykorzystaj tą okazję! Czym prędzej wykonaj Acrobatics! Wskocz na plecy kotka i uderz go ze wszystkich sił wbijając w podłoże! Niech straci równowagę i upadnie na ziemię, ty zaraz po tym odskocz w tył i wystrzel z góry kolejny Ice Beam! Spróbuj przytwierdzić go za pomocą tego ruchu do podłoża na stałe! Jeśli nie będzie w stanie się ruszyć, to też nic nam nie zrobi! Zaraz po tym zniknij pod ziemią i uderz go od dołu! Dig! Wykorzystaj element zaskoczenia, do ponownego uderzenia ze wszystkich sił i zwiększ dystans odskakując możliwie jak najdalej! Aby uniknąć kontrataku wyślij na niego ścianę baniek! Niech to Bubble odgrodzi Meowth'a od ciebie na tyle, abyś miał czas się przygotować na ostatni atak! Teraz! Wykonaj Acrobatics! Udawaj, że chcesz zaatakować kota, lecz zamiast tego przeskocz go i zza pleców ostrzelaj ze wszystkich sił Ice Beamem! Skończmy to!

Fraokie jednym zwinnym ruchem zbliżył się do kota, po czym przytwierdził go do ziemi niczym policjant złodzieja. Później podopieczny powiększył powierzchnię zlodowacenia na ciele Meowtha i na stale przytwierdził go do podłoża. Uderzenie od dołu niesamowicie zabolało kota, jednak to dopiero posłane w niego bąbelki ostatecznie go wykończyły. Brawo, udało ci się wygrać pierwszą walkę pokemon!
- Fro, fro! - żabi pokemon był wyraźnie zadowolony swoim zwycięstwem.
Patrzyłem na kota, który leżał poobijany na drodze. Widziałeś, jak oddycha, więc nie był martwy, ale zmęczony na pewno. Co teraz zamierzasz uczynić?

Jest, udało się! Niezmiernie zadowolony z obrotu sprawy ukucnąłem przed żabką i pogłaskałem ją w geście aprobaty i takich tam. Po chwili wyciągnąłem kulę, należącą do tego pokemona i wycofałem go, aby sobie odpoczął w spokoju. Następnie wyciągnąłem drugą, pustą kule i stukam nią nieprzytomnego kota.
- Mam nadzieję, że się uda...
Powiedziałem do siebie napinając mięśnie w nieokiełznanym oczekiwaniu. Następnie, niezależnie od tego co się stanie wracam do Pokecenter aby wyleczyć swojego pokemona, bądź pokemony. W końcu, nie mogę pozwolić aby cierpiały bez potrzeby. A gdy już to się stanie... może jakiś posiłek? Zdecydowanie wypadałoby napełnić brzuszek jakimiś smakołykami.

Froakie powrócił pokornie do kuli, ty zaś zająłeś się zemdlałym kotem. Podszedłeś do jego ciała, po czym dotknąłeś je PokeBallem i zacząłeś czekać. Kula zaczęła drżeć w twojej dłoni, sekundy zdawały się trwać wieczność. Aż usłyszałeś prawie niedosłyszalne pyknięcie, jednak teraz rozbrzmiał ono niczym kościelne dzwony. Hmm... Może nieco hiperbolizuje. Zresztą nieważne. Schowałeś kulę z dopiero co pochwyconym pokemonem i wróciłeś się w stronę miasta, ażeby pożywić się gdzieś. Podróż do Centrum Pokemon zajęła ci dosłownie kilkanaście minut, tam przekazałeś swoją dwójkę podopiecznych siostrze Joy. Opieka nad nimi nie trwała długo, a po ponownym otrzymaniu pokemonów wyruszyłeś w miasto. Dotarłeś do dzielnicy, gdzie znajdowały się restauracje ze wszystkimi możliwymi kuchniami świata. Taki wybór jest aż przytłaczający...

W momencie gdy wybór przytłacza człowieka, ten zazwyczaj wybiera to, co jest sprawdzone i dobrze mu znane. W sumie to nic dziwnego. Po co ryzykować skoro nie trzeba? Takie właśnie myślenie trzyma większość z nas w miejscu. Zamuleni, przestraszeni, niegodni nazywać się potomkami dawnych odkrywców. Chyba wypadałoby nie iść w ich ślady... W związku z tym wybrałem danie, którego nie znałem, z produktów, które wydawały mi się bezpieczne na tyle, abym nie ryzykował poważnym rozstrojem żołądka albo co gorsza bolesną obstrukcją.
- Poproszę tamto... i... trochę czegoś dla pokemonów.
Powiedziałem w końcu, a gdy dostałem już jedzenie zarówno dla mnie jak i moich podopiecznych wypuściłem ich z kul, aby mogli zjeść ze mną. Oczywiście wcześniej wybrałem miejsce, w którym jest to możliwe.

Żeby zachować względną ostrożność a zarazem móc spróbować czegoś nowego, postanowiłeś wybrać się do baru z kuchnią tajską. Sobie zamówiłeś Pad Thai, czyli gruby makaron ryżowy z aromatycznym sosem curry z dodatkiem warzyw, chili oraz imbiru. Dodatkowo na przystawkę zamówiłeś sobie tajemniczo brzmiące Nam Phrik Kung Siap, które okazało się być zwykłymi szaszłykami z krewetek. Miałeś dodatkowo szczęście i mogłeś spokojnie zamówić Froakiemu również nieco poke-karmy, była ona z dodatkiem tajskim przypraw, jak przystało na tego typ restauracje.

W związku z zaistniałą sytuacją nie miałem co narzekać. Żarcie, które dało się pochłonąć i nie umrzeć zapełniło mój żołądek w miarę szybko. Westchnąłem z ulgą gdy już skończyłem, a gdy moi podopieczni również skończyli zapłaciłem i wyszedłem. Gdy określiłem, którą mamy godzinę postanowiłem powrócić w okolicę wcześniej odwiedzonego baru. W końcu to był mój jedyny punkt zaczepienia jeśli chodzi o jakiekolwiek podejrzane miejsca. W związku z tym ruszyłem w odpowiednią stronę, a gdy już się tam znalazłem poszukałem miejsca, które mogłoby zapewnić mi odpowiednią osłonę przed niepożądanymi spojrzeniami. Czas zacząć dyskretną obserwację!