Historia z przeszłości kształtująca przyszłość

Nastal dzien w ktorym postanowiles uwolnic sie od przeszlosci i dowiedziec sie o co chodzi w tej sprawie z Porygonem. Slonko bylo juz w zenicie swiecac ci przez okno prosto w oczy. Nad toba lewitowal twoj pokemon. Widzac ze sie obudziles zadowolony i przytuli sie do twojego policzka. Na dole slyszales czyjes ruchy w kuchni. Mogles to potwierdzic po uderzaniu garnkow i innych tym podobnych dzwiekow kuchennych. Ciekawe kto sie krzatal po dole? Chyba nikogo nie zapraszales na noc. A moze sie myle.

Trudno jest skupiać się na dwóch rzeczach jednocześnie - pomyślałem - dopiero co nie pozbierałem się po tym telefonie, a już ktoś wprosił się do mnie na chatę i zaczyna się krzątać...

Zamykam drzwi do swojego pokoju i ignoruje intruza. Nie mam w domu nic, co można by ukraść, a jeśli nawet - nie obchodzi mnie to.
Jeśli miałbym się bać o swoje życie, to lepiej żebym właśnie nie wychodził z swojego pokoju. Odwracam się do swojego pokemona i z prośbą mówię do niego:
- Shuppet, stań się na chwile niewidzialny i pójdź sprawdź, kto się krząta po moim domu... Postaraj się być dyskretny. Jak już sprawdzisz, wróć do mnie. Razem coś wymyślimy.

Szykuje już swojego smartfona na numer 911. Chociaż nie, to głupie... nie potrzebuje na karku kolejnych kłopotów... ale kurcze, nie mam do kogo zadzwonić...
Porygon. Mam do niego numer, ale nie odpowiada... NIECH TO SZLAK. Jeśli to naprawdę intruz, będę musiał sam stawić mu czoła.

Wysyłam shuppeta i czekam na jego raport. Do tego czasu tworze temat na forum z pytaniem o sposoby walki z intruzami w domu.

Shuppet przytaknal rozumiejac twoje polecnia. Za chwile tez zniknal ci z oczu stajac sie nie widzialny. Usiadles do komputera i wujek google nie mial o dziwo nic do powiedzenia na ten temat. Musiales radzic sobie sam. Nie wiedziales z kim masz do czynienia wiec nie wiedziales o co pytac na forum. Zawiesiles sie zastanawiajac sie nad pytaniem ktore masz wpisac i w tym czasie wrocil twoj duszek ze zdziwiona mina. Za nim weszla taka dziewczyna.
Mogles sam zejsc a nie nasylac na mnie pokemona. powiedziala dosc srogo. Ubrana byla w czarna spodniczke plisowana, jej czerwone wlosy upiete w wysokie dwa kucyki, podkreslaly zielony kolor oczu. Biala koszulka podkreslala jej kobiecosc. Czarne zakolanowki byly zakonczone czerwona lamowka ktora pasowala do paska luzno zwizajacego na jej biodrach.
Jestem Luna. usmiechnela sie dziewczyna Porygon mnke tu wyslal bym ci pomogla. A wiec slucham. Z czym masz problem.? dziewczyna ramieniem oparla sie o futryne drzwi i patrzyla na ciebie uwaznie. Widac bylo ze nie odpusci poki sie nie dowie.

Wstałem od komputera. Cholera, lata minęły, od kiedy pierwszy raz usłyszałem czyjkolwiek głos... skype sie nie liczy, ani tez wideokonferencje. Przede mną stała osoba, która pierwsza odezwała się do mnie.
Zostałem oczarowany jej wyglądem. Sam niestety nie wyglądam lepiej... ostatni raz u fryzjera bylem... przed wypadkiem rodziców. A ciuchu to jak z lumpeksu. Czemu akurat teraz przypomniałem sobie, czemu omijam ludzi...
- Yyyy... shuppet, zostań za mną.
Karce go spojrzeniem za nieposłuchanie mojej rady o dyskrecji.

Zwracam  się w stronę dziewczyny:
- Jestem Admant Wayne, ale mów do mnie po prostu Wayne. Nie wiem skąd wiesz o Porygonie (czyżbym wygadał się na jakimś forum? - mówię sobie w myslach), jednak ten maluch wybrał mój smartfon aby w nim zamieszkać, ale od paru dni nie widziałem go.

Zawieszam głowę i mówię z lekkim wstydem.
- Uciekł mi, jak tylko połączyłem go z internetem. Czy... czy potrafiłabyś pomóc mi go odnaleźć, Luna?

Mowie ze to on mnie wyslal tutaj. Ostatnio mialam z nim stycznosc jakies dwa miesiace temu. powiedziala dziewczyna poprawiajac wlosy. Nie patrz na mnie jakbys ducha zobaczyl. usmiechnela sie lekko ze swojego zartu. Na dole masz sniadanie. A i Porygona masz nie szukac. Internet jest duzy i raczej watpie bys go znalazl. powiedziala robiac ci przejscie w drzwiach. Duszek slyszac "sniadanie" zlecial na dol nie czekajac na ciebie.

Dwa miesiące temu? Czyżby ona była jego wcześniejszym użytkownikiem? Albo jego właścicielką?
Nie wiem, czy mogę jej zaufać. Wszystko dzieję się tak nagle.
No i mój pokemon mi zwiał... nie pamiętam, aby był z niego taki łasuch.
*burczenie w brzuchu*
Kto wie, może czeka mnie tam na dole miła odmiana od zupek chińskich i dań na wynos...
- Mimo, ze nie prosiłem, to dziękuję. Może zejdziemy do kuchni i pogadamy o twoim ostatnim spotkaniu z porygonem? W zamian wyjawię Ci co zamierzam zrobić.

Tylko zjawiles na schodach i poczules przyjemny zapach jajecznicy. Dziewczyna kiwnela glowa na znak zgody.
Najedz sie bo twoje burczenie slychac na dole jak spales. zasmiala sie.
Jak sam powiedziales Porygon znajduje sie w sieci wiec podrozuje miedzy uzytkownikami internetu. I odpowiadajac na twoje pytanie. Tonja go wymyslilam. powiedziala drapiac sie po glowie ze zdenerwowania. Nie patrz tak na mnie. To przeze mnie sie zaczely te problemy i jestem winna to tobie i by ci pomoc. A weszlam bo dom masz slabo chroniony. Prawie wcale. usiedliscie przy stole z rozlozonymi talerzami. Obok talerza z jajecznica stala szklanka z sokiem pomaranczowym. Mam nadzieje ze bedzie smakowac bo za najlepsza kucharka to ja nie jestem. sama zaczela zajadac sniadanie. Duszek rozgoscil sie nad krzeslem i zajadal pokekarme.

(mam słabość do jajecznic xD)

---

Oczywiście, częstuję się śniadaniem, kiwając głową na znak aprobaty (chociaż tak naprawdę ścięła te jajka na maksa).
- To nie Ty stworzyłaś porygona? To dosyć niesamowite, ale słyszałem, że grupa naukowców już programowała pokemony. Byłem pewny że to plotki.
*bierze łyk soku*
- Luna, dla mnie to zaszczyt cię poznać. I naprawdę dziękuje za śniadanie, smakowało.

Jako, że mieszkałem sam wiele lat w tym mieszkaniu, spróbowanie domowego jedzenia po tak długim czasie było niezwykłym doświadczeniem. Zabrałem naczynia i odstawiłem je do mycia. W sumie mogę zapomnieć o tym, by pozmywać.
Sprawdzam, czy muj shuppet najdał się.

- Słuchaj Luna, muszę załatwić... pewien problem w najbliższej placówce laboratoryjnej. Sądzą, że włamałem się do ich komputera i sprawiam problemy. Z niechęcią muszę to przyznać, ale muszę wyjść to sprawdzić.
*nakładam na uszy słuchawki*
- Mam dziwne przeczucie, że powinienem tam pójść.

Tak ja stworzylam Porygona. powiedziala dziewczyna biorac sie za sprzatanie naczyn. Kiwnela tylko glowa gdy wychodziles i powiedziala cicho Powodzenia.. Shuppet ochoczo wylecial za toba. W koncu nie bedzie siedzial caly dzien w domum Gdy tylko znalezliscie sie na dworze Shuppet wylecial przed ciebie i krecil sie po krzakach szukajac czegos. W koncu droge przecial wam . Widac ze byl wystraszony i ogladal sie za siebie za czyms i jakby z nikad pojawil sie za nim twoj pokemon duch.

Niby mam teraz ważniejsze sprawy na głowie... ale też nie po to kończyłem szkołę i spędziłem masę godzin na rozbudowę strony o walkach pokemonów, by nie wdrążyć tego w praktyce.

- Gotowy jesteś shuppet na walkę? Praktycznie startuje z niczym, nawet pokeballi nie mam, ale... powinieneś dać sobie rade z nim! Użyj pierwszego ataku, jaki ci przychodzi do głowy!

Wiem, ze to chybiona taktyka, atakować losowo, jednak muszę na początek rozeznać się, jak mój pokemon radzi sobie w walkach ogólnie. Biedaka przyjąłem pod swoje skrzydła, gdy tak samo jak ja, nie miał do kogo się udać. Spędziliśmy ze sobą mnóstwo czasu w odludziu, ale niektórych rzeczy się nie zapomina - a w szczególności, jak walczyć!

swoją drogą, im szybciej skończę swoją robotę i wrócę do domu, tym szybciej spotkam się z Luną. Mam do niej całą masę pytań! Programistka w moim domu, marzenie każdego nerda <3

Skoro tyle sie uczyles o pokemonach to chyba powinienes sie zainteresowac jakie ataki ma twoj towarzysz. Miales sporo czasu na to a internet jest bogaty w takie sprawy. Shuppet spojrzal na ciebie niepewnie i przystapil do atakow. Na wasze szczescie Shuppet byl odporny na ataki typu normalnego. Twoj stworek uzywal raz po raz Knock Off i w koncu go pokonal. Widac bylo ze jest to spora roznica poziomow. Jak twoj pokemon moglby nastraszyc na takiego malucha ktory ledwo co z jaja sie wyklul. Duszek zadowolony latal dookola ciebie. Rattata zemdlal i jakis wiekszy szczurek wzial go w zeby i zaciagnal w krzaki. Duszek skruszony spojrzal na ciebie. Coz mogliscie isc juz dalej. A skoro masz tyle pytan dla niej to mozesz jej w domu juz nie zastac.

Chyba coś jest nie tak, żadnego expa, nic?
------

No cóż, to była... eee... dziwna walka i dziwny jej finał.
Ale brawo shuppet! Będzie przyjemnością dla mnie trenować cię i kto wie, może nawet uczynie z ciebie niezwyciężalną bestię.
Próbuję go pogłaskać (duchy ciężko się głaszcze, ale lubią to) i skupiam się już dalej na dojściu do placówki. Odpalam muzykę z smartfona i odrywam się od świata. Teraz raczej nic mnie nie rozkojarzy.

Jak zeskanujesz pokemona to uwzglednie to. A i odnosniki w podpisie cos ci nie dziala i nie przenosza w odpowiednie miejsca. Czekam az stworzysz Dream Team.
__________
Dalsza droga przebiegla ci bez przygod. W sluchawkach milo grala muzyka, duszek byl juz spokojniekszy i radosnie sie usmiechal lewitujac u twojego boku. W miescie bylo cicho, choc bylo juz poludnie. Zadnych wrzeszczacych dzieci na ulicach, babc wygladajacych z okien, matek i ojcow robiacych w ogorkach. Jednak muzyka zagluszala twoje mysli i nie zastanawiales sie nad tym. MIales cel, dotrzec do placowki. I tak po czasie jakis pieciu moze szesciu piosenek stanales przed drzwiami swojego celu. Byles dosc zdenerwowany, rece pocily ci sie ze strachu, duszek patrzyl na ciebie niepewnie co zrobisz. Nie miales jednak szans na zastanowienie sie, poniewaz drzwi przed toba otworzyly sie i wyszla z nich jakas kobieta ok 30lat. Spojrzala na ciebie, a raczej zaszczycila cie swoim spojrzeniem, minela cie i wsiadla do samochodu by odjechac. Byl to Mustang Eleanor z 1979 roku w kolorze czarnym. No ale co sie bedziemy rozczulac na tak swietnym samochodem gdy czekal cie zadanie wyznaczone przez siebie. Tchorzysz czy idziesz dalej?

Ciężko przełykam ślinę i próbuje uspokoić swoje myśli. Zdejmuje słuchawki, bo muzyka nie pomoże mi się skupić. Korzystam z okazji i wchodzę, póki drzwi do wejścia pozostały otwarte. Jeszcze raz zaglądam się za siebie, w poszukiwaniu tej kobiety. Pewnie już odjechała i nie zobaczę jej... nie wiem, czy będzie w porządku będzie zapytać się o tą panią kogoś w środku... jeszcze zobaczy się, czy taki wywiad będzie miał sens.

Rozglądam się po pomieszczeniu wejściowym. Staram się załapać jakiś punkt zaczepny, na wypadek gdybym musiał sam wyjść z tego miejsca. Nie mam dobrego zmysłu orientacyjnego, ale jak zapamiętam jakiś szczegół, będę potrafił sam znaleźć wyjście.

Jak będę w środku, szukam kogokolwiek, kto wygląda na kogoś pracującego w tym miejscu i przedstawiam mu się, dyskretnie pytając się o problemy w placówce.

A mój poczek niech trzyma się mnie blisko. Nie chciałbym, aby się zgubił. To by już było o dwa pokemony zagubione za dużo...

------
zeskanuje poki jak tylko otrzymam pokedex :3

Kobieta dalej siedziala w samochodzie przekladajac jakies papiery na kolanach i fotelu pasazera. Gdy wszedles do srodka nie miales problemu ze znalezieniem kogos kto pracuje w tym miejscu bo na parterze znajdowalo cie cos na wzor recepcji. Po jednej i drugiej stronie lady byly schody prowadzace na pietro.
Witam Pana. Byl Pan umowiony? spytal cie jakis mezczyzna za lada. Nie mial zbyt przyjemnej twarzy ale staral sie usmiechac by cie nie wyploszyc. Patrzyl na ciebie podejzliwie i na twojego duszka.

Podchodzę do 'recepcjonisty'. Zdejmuje słuchawki nie wyłączając muzyki. To długo nie zajmie...
- Tak. Zadzwoniono do mnie z powodu zepsucia repozytorium. Jestem specjalistą od takich usterek, więc wezwano mnie bym naprawił ten sprzęt. Gdzie znajdę profesora?
dobry baje nie jest zły. Nie będę na razie zdradzał prawdy.

Jesli do ciebie zadzwoniono to ja bym o tym wiedzial. To ja wykonuje takie telefony tak wiec zegnam. bladzil gdzies reka i zdawalo sie ze uslyszales brzeczenie. Za chwile wyszlo dwoch ochroniazy z Machokami przy boku
Mamy cie wyprowadzoc czy wyjdziesz sam? uslyszales potezny baryton od ktorego az czlowiek kulil sie w sobie ze strachu.

rezygnuje z gry