Gra Nailera

Wszystko wydarzyło się z zawrotną prędkością. Jeszcze kilkanaście minut temu siedziałeś na skrzyni na strychu sierocińca i rozmyślałeś nad sensem życia. Teraz też to robisz, ale w nowym miejscu. W środku lasu. Napad na sierociniec, ucieczka z bezpiecznego miejsca, w którym chciało się zostać. W twojej głowie krążyło wiele myśli, ale jedna zdawała się przeszywać między nimi. "Może rodzice nie porzucili ciebie, tylko zapewnili ci bezpieczeństwo?" Była to przełomowa myśl, zważając na to, że wcześniej raczej tak nie myślałeś. Chciałeś się czegoś o nich dowiedzieć. Kim są? Co robią? I najważniejsze pytanie - dlaczego ciebie porzucili?

____________
* Jako że ciebie przyjąłem, musisz zrobić avek, KP, bank, stragan i podpis.
A tak poza tym, to życzę dobrej zabawy :D I tak, zgadzam się na linę.

Tysiące pytań, na które brakowało odpowiedzi. W mojej głowie przeszedł niezły huragan. Gdyby nie czyhające ryzyko za pewne myślałbym jeszcze długo, ale instynkt mi na to nie pozwalał. Czułem, że to nie jest dobry pomysł. Musiałem się zastanowić i nie miałem na to tyle czasu ile zwykle, decyzja musiała być szybka i decyzyjna. Rozmyślania, zostawmy na dalszy plan, teraz jest zbyt duże ryzyko. Postanowiłem przejrzeć co mam w torbie, jej zawartość może mi się nie raz przydać, a na dobrą sprawę nie wiem co wziąłem. Przejrzałem ją pośpiesznie zapamiętując jej elementy, które klarownie ułożyłem. Porządek to rzecz święta, w sytuacji zagrożenia, on może zdecydować o powodzeniu. Później przyszła rozterka. Gdzie iść, by podjąć dobrą decyzję. Myślałem, co prawda o domu dziecka, ale to by było zbyt oczywiste. Zawsze istniało zagrożenie, że któryś z nich tam został licząc na sytuację, że wrócę, poza tym wolę sobie oszczędzić widoku, który mógłbym tam zastać. Ruszyć za zbirami to trochę jak grzebanie przy bombie, która może zawsze wybuchnąć. Rozejrzałem się po okolicy, warto by było wiedzieć, jakie mam możliwości podróży. Jasne było, że wybrać trzeba, którą z dróżek, ale pytaniem jest, która będzie odpowiednia. Lekko przysiadłem opierając się o drzewo. Zachowaj spokój, rozglądaj się.- szeptałem sam do siebie, by nie wpaść w panikę, musiałem trzymać nerwy na wodzy i być gotowym to nagłej ucieczki. Nie wiadomo przecież, kto wyjdzie zza zakrętu.


Mam nadzieję, że nie jest tak źle. Zrozumiałem, i wszystko zrobiłem. KP tylko nie kompletna, bo nie mam skanu Pokemona, ale to w najbliższym czasie będę posiadał i nie znam też wyposażenia plecaka. Chce zachować realizm historii dlatego prosiłbym byś ty podjął decyzję co mam w tej torbie i napisał, a taki sprzęt wpiszę.

W swoim plecaku udało ci się znaleźć portfel z 5.000$ w środku, dwa Potiony, pięć PokeBalli oraz linę, którą zapewne zgarnąłeś podczas ucieczki z sierocińca. Wydawało się, że jest to wszystko, ale spod tych rzeczy wystawała jakby mała książka. Po dokładnym przyjrzeniu się okazał się, że jest to jakieś urządzenie. Nagle poczułeś szamotanie w okolicach twojego pasa. Potem trochę oślepiło ciebie czerwone światło. Z kuli przypiętej do twojego paska wydostał się twój starter.
- Char, chaaaar. - ziewnął jaszczur.

Wszystko się przyda, na pewno. Nie ma opcji, by coś się zmarnowało. Szybko też rozpoznałem urządzenie. Mając sporo czasu, jest czas na czytanie w samotności rzecz jasna. To był Pokedex. Wiele o nim słyszałem, ale dopiero teraz mam z nim styczność. Był dość mały jak na tak sporą ilość informacji, co robiło wrażenie. Lekko zdenerwowany rozejrzałem się ponownie by zanalizować teren. Widząc Pokemona nie byłem jakoś zadowolony. To nie czas na zabawy. Oh. Witaj, na prawdę jeszcze się lepiej poznamy, ale to nie czas na to. Najpierw muszę zapewnić nam obu bezpieczeństwo dobrze? - powiedziałem najeżdżając Pokedexem na stworka, w celu uzyskania szczegółów. Następnie cofam go do Pokeballa i chowam. To nie czas- szepnąłem sam do siebie wybierając jedną z dróg by ruszyć dalej. Siedzenie w miejscu to zły pomysł, trzeba się oddalić...

PokeDex po szybkim skanowaniu pokazał na swoim ekraniku następujące informacje o twoim jaszczurowatym towarzyszu:

Schowawszy pokemona, przeszedłeś parę kroków i zobaczyłeś, że droga się rozgałęzia. Na środku rozgałęzienia stał drogowskaz. Były na nim trzy strzałki wysnaczające kierunki, pierwsze prowadziło do Pewter City, drugie do Cerulean City, a ostatnie do Viridian City.
____________
* Nie zapomnij o zrobieniu avatara.

Wybór był ciężki, ale 'oddech śmierci'* zbyt bardzo naciskał. Decyzję podjąłem pochopnie. Nie chciałem wracać do ośrodka, a myślę, że rywal nie ruszył do Pewter City, tylko poszedł szukać gdzieś dalej. Mam przynajmniej taką nadzieję. Ruszyłem rozważnie, kroki stawiałem ostrożnie i rozglądałem się dość często. Ehh, każda decyzja ma odbicie w przyszłości.. Ciekawe, co ta pokaże i co zobaczę dalej. Przy okazji warto by było znaleźć jakieś jeziorko, staw, cokolwiek. Chwila orzeźwienia by nie zaszkodziła, a byłaby bardzo przyjemna. Nie można przemęczyć organizmu, ani mięśni, a zimna woda, dobrze rozkurcza mięśnie prążkowane, międzyinnymi w nogach. Ehh. Szukajmy..
___
Tak wiem. A mogę prosić o jakieś dłuższe posty, w których będzie więcej info, bo 3 linijki to mało, by odpis był... na moim poziomie..

Ruszyłeś w stronę Pewter City. Mieszkając w sierocińcu odwiedzaliście to miasto dosyć często, między innymi aby zakupywać żywność. Można powiedzieć, że znasz je dosyć dobrze. Jednak przez najbliższy czas będziesz znajdował się w lesie. W koronach drzew mogłeś zauważyć śpiące pokemony robaki. Czasami gdzieniegdzie przebieg jakiś zbłąkany Rattata. Pomiędzy drzewami dostrzegłeś taflę wody. Po zbliżeniu się do niej okazało się, że jest to jezioro. Dotknąłeś tafli ręką. Woda była przyjemnie chłodna.
____________
* Nie martw się o długość postów. Im dalej w grę, tym będą one coraz dłuższe.

Czyli mój cel został zrealizowany. Woda, której pragnąłem została znaleziona. Przyjrzałem jej się dość dokładnie po czym ściągając rzeczy uprzednio pakując je do plecaka zostałem w samych slipach. Plecak zabezpieczyłem na wypadek gości, w postaci małych stworków, dlatego też dzięki linie znalazły się na wysokościach ciężko dostępnych dla małych złodziei, do których można zaliczyć każdego Digletta, a przynajmniej tak mi się wydaje. Gdy wszystko było bezpieczne, ruszyłem w kierunku wody. Nie wiedziałem czego się spodziewać, dlatego każdy ruch, spojrzenie i dotyk były stonowane i delikatne. Nie chciałem popełnić błędu i wpaść w jakiś muł na dnie, ale jako, że instynkt górował u mnie nad rozsądkiem, wskoczyłem do wody. Może to nie bezpieczne, ale czasu nie mam na badanie wody, zbiornika i jego mieszkańców. Czas mnie goni. Cóż, tak bywa. Starałem się przez krótki czas odpręzyć w chłodnej wodzie. Przecież i mi należy się taki odpoczynek. Jednak wciąż bandyci.. Nie to oklepane, zacznę ich nazywać brygada Zua. Tak, to genialne. - pomyślałem. Może było to mało praktyczne, ale nazwa chwytliwa, a nie wiem na dobrą sprawę kim są. I nie wiem czy chce wiedzieć. Rozejrzałem się jeszcze raz dokładnie, by mieć pewność, że jestem bezpieczny. To samo zrobiłem w jeziorze, bo przecież nie chce ataku dzikiego pokemona. Po krótkiej kąpieli zmierzałem ku brzegowi, by spakować się i ruszać dalej...

Nie jest tak źle?

Mimo wydarzeń, które miały miejsce kilka chwil temu, dzień był naprawdę bardzo ładny. Promienie słoneczne odbijały się od tafli wody, zupełnie jak latem na plaży. Po bliższemu przyjrzeniu się, jezioro wyglądało dość zwyczajnie. W sumie było ono aż nadzwyczaj czyste, najprawdopodobniej mało kto przychodzi tutaj w celach kąpieli. Jednym słowem, wodopój dla tutejszych pokemonów, oraz miejsce łowisk dla tutejszych rybaków, o czym potwierdziły Cię ślady pozostawione przez leżaki rybackie. Cóż, tutaj nic nie powinno Ci zagrozić. Miejmy taką nadzieję. Nadmierna ostrożność w tym momencie byłą zbędna, przedłużałeś sobie tylko wejście do tymczasowego celu. W okolicy nie było nikogo, ani ludzi, ani pokemonów. Przynajmniej tak Ci się wydawało. Tak jak mówiłem wcześniej, jezioro było o tyle czyste, że mogłeś dostrzec dno. Twoje podchody w chwili skoku legły w gruzach, cała cisza i starania się bycia niezauważonym rozprysła się niczym woda, do której wskoczyłeś. Przyjemny chłód, który objął całe Twoje zmęczone ciało był tym, czego w tym momencie potrzebowałeś. Automatycznie zrelaksowałeś się do takiego stopnia, że z zamkniętymi oczyma dryfowałeś sobie na wodzie, a promienie słoneczne bezlitośnie nacierały na Ciebie. Chwila przyjemności w tym całym piekle. W tym momencie straciłeś rachubę czasu, wydawało Ci się, że minęło kilka minut, jednak nim się spostrzegłeś a słońce już zmieniło swoje położenie. Nie pozostało Ci nic innego jak ruszyć dalej w kierunku Pewter City, co też miałeś zrobić zaczynając od wyjścia na brzeg. Wszystko był oby ok, gdyby nie fakt, że coś Ci w tym przerwało. Tym czymś, był jakiś pokemom, który wyskoczył z wody jak poparzony i wylądował na Twojej klacie. Wyglądał on mniej więcej tak:

Otworzył oczy i otępiałym wzrokiem wpatrywał się w Ciebie jak w obrazek. Robił tak przez kilka chwil, po czym obrócił głowę w bok i zaczął machać ogonem.
- Slow?

Ehh. Pływanie.. Sama przyjemność. Ale nie ma czasu na nadmiar rozkoszy, czas ruszać dalej, czas nas goni, nie wiadomo, gdzie są wrogowie, ani co robią. Powiem szczerze, że pojawienie się stworka mnie nie ucieszyło. Po prostu nie interesował mnie. Czytałem o nim i wiedziałem, że jest to później silny pokemon, ale nie dla mnie. Po prostu to nie to.
Wybacz malcu, ale nie mam czasu, muszę już iść, więc jeżeli pozwolisz to ja.. Em? Będę już szedł.. - powiedziałem dość nie zgrabnie. Komunikowanie się z kimkolwiek nie jest moją najlepszą domeną, dlatego wyszło to tak jak wyszło. Pewnie, że gdybym pomyślał to mogłoby to wyglądać ciekawiej, no ale cóż. Postanowiłem ruszyć do torby, by ubrać się i ruszyć w dalszą podróż. Staranie zawieszony na drzewie plecak miał dozę bezpieczeństwa i miałem skrytą nadzieję, że nic się nie stało i w spokoju ubiorę się i ruszę dalej. Dzień mimo, że zbliża się ku końcowi jest piękny i pełen różnych wydarzeń. O tak, było ich aż nad to..

Wybacz, że tak krótko ..

Cóż, wodny stworek najwyraźniej nie zrobił sobie nic z Twojej wypowiedzi. Nadal przyglądał się Tobie a na jego twarzy pojawił się głupawy uśmiech.
- Slow! Slow!
Wesoło sobie "pokrzykiwał", chyba wpadłeś mu w oko. Kręcił swoją głową raz w lewo a raz w prawo. Chyba był naprawdę zadowolony będąc w pobliżu Twojej osoby. Kiedy Twoje ciało się wyprostowało w celu opuszczeniu wody, pokemon zleciał z Twojej klaty i wpadł do wody. Przez pewien czas wyglądało to tak, jak by się topił. Merdał swoimi kończynami w każdą stronę, jednak po chwili zdał sobie sprawę, że jest wodnym pokemonem. Wynurzył swoją główkę i podążał za Tobą aż na sam brzeg, gdzie uważnie obserwował Twoje poczynania. Wyszedłeś z wody a Twoim oczom ukazał się w nienaruszonym stanie plecak wraz z zawartością i ubraniami. Proces ubierania się minął bezproblemowo, chociaż nie czułeś się tak komfortowo jak przed wejściem do wody, gdyż gdzieniegdzie na Twoim ciele ostały się wilgotne miejsca, spowodowane pośpiechem. Nic się już tym nie zrobi, z czasem powinno wyschnąć. Teoretycznie byłeś już gotowy do dalszej podróży. Wodny pokemon podszedł do Ciebie bliżej i czekał na Twój następny ruch. Mimo tego, że go spławiłeś, stworek najwyraźniej się nie poddawał i chciał bardzo podążać u Twego boku. Cóż, co zrobisz zależy już od Ciebie. Słońce co prawda w ślimaczym tempie, jednak nadal podążało ku zachodowi.