Safari Mhrok

- Witaj malutki. - pomyślałem, przypatrując się zielonej Teddiursie.
- Widzisz tamtą dwójkę? - spytałem się Amelii, wskazując na jej wymarzonej misia i jego kolorową odmianę - Możemy je zwabić karmą, a potem złapać. Co ty na to?

11/ - Nawet nie zauważyłam, że jeden z nich ma inny kolor! Sądzę, że dwójkę będzie nam znacznie łatwiej złapać niż w pojedynkę. Mogą być trochę wystraszone.
Powiedziała dziewczyna w międzyczasie szukając w swojej torbie puszkę z karmą dla Pokemonów. Widziałeś jak się cieszyła ze spotkania z misiami więc z pewnością szybko nie odpuści!

Sam byłem dosyć zaintrygowany spotkaniem z zielonym Teddiursą. Słyszałem o pokemonach z odmiennym kolorem umaszczenia, ale podobno szansa ich spotkania wynosi jakieś jeden do ponad czterech tysięcy!
- Czyżbym miał, aż takie szczęście. - zastanawiałem się.
Tak jak Amelia, ja również wyciągnąłem karmę z plecaka i dałem jej znak, że jestem gotowy.

12/ Amelia zaczęła wołać dwa misie, które w pierwszej chwili was nie usłyszały, a następnie ostrożnie podeszły do was. Widzisz, że maluchy trzymają się za łapki więc chyba będzie nieco ciężej je rozdzielić.
- Cześć wam.. chcecie trochę smakołyków?
Powiedziała dziewczyna dając na dłoni trochę karmy

Zauważyłem, że oba te pokemony trzymają się za łapki.
- Może są rodzeństwem? - zastanawiałem się - Może być przez to nieco trudniej je rozdzielić.
Tak jak Amelia, wysypałem trochę karmy na dłoń, żeby poczęstować nią oba niedźwiadki.

1/ Może były rodzeństwem, a może po prostu były ze sobą bardzo zżyte! Teddiursy podeszły bliżej was, z czego ta o zielonkawym umaszczeniu chowała się za zwykłym miśkiem. Oba spojrzały na siebie ale ostatecznie zaczęły jeść karmę.
- I co? Smakuje?

- Widzicie, nie chcemy wam zrobić żadnej krzywdy. - powiedziałem misiom z uśmiechem.
Zacząłem przyglądać się jak Teddiursy jedzą karmę. Wiedziałem, że złapanie zielonego niedźwiadka będzie trudne ze względu na jej naturę.
- Czym ty się chłopie przejmujesz! - usłyszałem swój głos w głowie - Przeżyłeś spotkanie pierwszego stopnia z Ursaringami, to ze złapaniem tego małego pokemon sobie nie poradzisz?

2/ Misie powoli zabrały się za jedzenie kary i usiadły przed wami. Chyba tak było im zwyczajnie wygodniej jeść siedząc na trawie i mogąc trzymać karmę w dwóch łapkach.
- Często spotykacie tutaj ludzi? Hmm?
- Urrsa..
Zaprzeczył jeden z nich.

- Nic dziwnego. - powiedziałem, usłyszawszy odpowiedź niedźwiadka - Przez całą naszą podróż po lesie spotkaliśmy się tylko my. Po drodze nie widzieliśmy nawet jakiegokolwiek śladu, żeby ktokolwiek był tu przed nami. Obszary, którą są chronione przez Strefy Safari, muszą być ogromne, więc jest wysoce prawdopodobne, że jesteśmy tu pierwszymi ludźmi, albo przynajmniej pierwszymi od dłuższego czasu.

3/ - Urrsaa!
Zawołał nagle zielony misiek pokazując wam coś łapkami. Chyba chciał wam powiedzieć, że kiedyś widział tutaj jakiś ludzi, ale oni byli inaczej ubrani i naprawiali zepsutą budkę dla Pidgeyów.

- Pewnie byli to Strażnicy. - powiedziałem Amelii, ale ona pewnie się domyśliła tego samego.
Przebywaliśmy już z niedźwiadkami pewien czas. Przyszła teraz kolej, żeby zadać to, jakże fundamentalne pytanie:
- A może chciałybyście z nami pójść, co?

4/ Kiedy zapytałeś misie o pójście z wami zauważyłeś iż właśnie zielony misiek był nieco przeciwny temu pomysłowi. Ale czemu się dziwić, przecież był nieśmiały! Zaś ten którego Amelia sobie upatrzyła ucieszył się z propozycji, co ciekawe drugi zaczął przekonywać swoją koleżankę do pójścia z tobą.

- Teddiursa, wiem że ciężko jest być nieśmiały. Z powodu mojego dzieciństwa miałem tą samą trudność. - zacząłem mówić do miśka - Mówienie przed klasą było bardzo trudne. Jednak znaleźli się ludzie, którzy mi pomogli. Teddiursa, proszę, daj sobie pomóc.

5/ - Ursa?
Misiek przekrzywił swoją główkę na bok i podszedł bliżej Ciebie mając jedną łapkę w buzi. Z pewnością wciąż czuł na niej smak karmy dla Pokemonów.
- No.. nie bój się malutka.

- Może chcesz jeszcze? - zaproponowałem misiowi i wyjąłem kolejną porcję karmy - Proszę, częstuj się.
Ukradkiem patrzę, jak Amelia radzi sobie z zaprzyjaźnieniem się z jej wymarzonym stworkiem. Nie skanowałem tamtego niedźwiadka, ale pewne było, że miał on naturę, która nie utrudniała w dużym stopniu jego schwytania. Mimo, że zielona Teddiursa ma cechę taką, jaką ma, to cieszę się, że ją spotkałem.

6/ Kiedy spojrzałeś w bok zauważyłeś iż Amelia nie miała najmniejszych problemów z zakolegowaniem się z upragnionym Pokemonem, bo głaskała go po głowie, a on odpowiadał na to wesołym wołaniem. Może czas spróbować szczęścia i złapać Teddiursę?

Wyciągnąłem z plecaka jedną ze specjalnych kul, których można było używać w Safari.
- Teddiursa, chciałbym ci coś zaproponować. - zwróciłem się do zielonego niedźwiadka. - Chciałbym, żebyś ze mną poszła. Spójrz jak twój... kolega zaprzyjaźnił się z Amelią. Czy chciałabyś zostać moją przyjaciółką?

7/ Miś może i już oswoił się z waszym towarzystwem jednak nie wyglądało na to by to ona miała zrobić pierwszy krok do złapania. Amelia zaś bez większych problemów chwyciła swojego nowego pupila.

- Widzisz, Amelia zaprzyjaźniła się z twoim kolegą. - powiedziałem do pokemona.
Nie chciałem cały czas powtarzać tych samych słów. Jednak nie mogłem być zbyt bezpośredni.
- Raz Gogoatowi śmierć. - pomyślałem - Jak nie powiem tego teraz, to będę żałował.
Spojrzałem na misia, westchnąłem głęboko, po czym znowu się do niej odezwałem:
- Teddiursa, wolałem ciebie zapytać, czy chciałabyś ze mną pójść, niż robić to bez twojego pytania. Jednak muszę podjąć ten krok. Dotknę ciebie kulą. Jeśli masz jakikolwiek powód, aby ze mną nie iść, wyrwij się stamtąd.
Tak jak powiedziałem, delikatnie dotknąłem SafariBallem ciałka zielonej Teddiursy.

1/ Dotknąłeś kulą niezwykłego misiowego Pokemona. W pierwszej chwili chyba Teddiursa przestraszyła się momentu kiedy kula otwarła się. Nie dziwiło Cię iż SafariBall długo dygotał w twojej dłoni, ale ostatecznie udało Ci się złapać zieloną Teddiursę!

Cytat :

Shiny Teddiursa Złapana!
SafariBall: -1

- No to mam czego chciałam! W zasadzie została mi jeszcze jedna kula, więc jeśli chcesz możemy podróżować dalej.

Ucieszyłem się ze złapania Teddiursy. Miałem już kiedyś styczność z jej ewolucjami, jednak teraz mogę mieć okazją na lepsze poznanie tych pokemonów.
- Chciałem jeszcze złapać Bulbasaura. - powiedziałem do Amandy. - Miło by było móc jeszcze z tobą podróżować przez ten las.

2/ Amelia uśmiechnęła się do Ciebie po czym poklepała Cię po ramieniu.
- To jak? Idziemy poszukać twojego Bulbasaura? Ty pomogłeś mi z złapaniem misia, ja pomogę Ci w szukaniu Bulbasaura. Zgoda?

- Jasne, idziemy! - powiedziałem z entuzjazmem i ruszyłem dalej.
Wiedziałem, że jak na razie nie mam zbytniej szansy na znalezienie Bulbasaura. Podzieliłem się z tym spostrzeżeniem z moją towarzyszką podróży.
- Powinniśmy dojść do najgłębszych partii lasu, aby łatwiej je znaleźć. - dodałem następnie.

3/ Tak więc razem z Amelią ruszyliście w głąb lasu szukając upragnionego Bulbasaura. Blaze wyglądał na trochę znudzonego ciągłym chodzeniem po lesie... Ognista małpka rozwaliła Ci się na głowie mamrocząc coś pod nosem.

- Blaze, uspokój się. - zwróciłem się do stworka - Jeszcze trochę pochodzimy i wkrótce opuścimy ten las.
Sam powoli traciłem chęci do dalszej podróży przez tą gęstwinę. Jednak, gdy tutaj przychodziłem miałem jasno postawiony cel,  którym było schwytanie Bulbasaura i postanowiłem wytrwać.