Safari Wojas021

20. Oj tam, najwyżej jak ktoś się przekręci to zostanie wskrzeszony. Nie takie rzeczy się działy w świecie pbf'ów. Ogólnie rzecz ujmując nic, ale to nic się nie dzieje. Wiaterek! Wow...

Będę zombie! I będę zjadał mózgi! Choć na tym pbf'ie pewnie dużo bym się tych mózgów nie najadł. Cóż, głodować nie warto. Idę dalej, szukając czegoś ciekawego.

21. Szedłeś, i szedłeś aż znów trafiłeś na tą zasraną polanę i jagódki. Peszek co nie? W każdym razie śmierdziało jak... za cara Mikołaja I.

Fuuu, nie będę tu siedział ani chwili dłużej. Zawracam i szukam jakiejś innej ciekawej drogi. Byle znów nie natknąć się na tą wariatkę. Co to to nie. Mam już dosyć użerania się z ludźmi upośledzonymi.

1. Idziesz sobie jakby nigdy nic aż tu naglę... bach. Wylądowałeś w krzakach wciągnięty do nich przez jakiegoś hm... łowcę skarbów?
[b]- Tropię stadko pokemonów. Nie możesz od tak hasać po łące bo jeszcze mi je spłoszysz.
Dziwne to, ale może jakoś ci się przydać.

- Co to za pokemony tropisz? - pytam tego dziwnego gościa. Naprawdę nie ma chwili spokoju w ttym safari by się na kogoś nie natknąć. No, ale cóż lepsze to niż wieczne nudy.

Mężczyzna spojrzał na ciebie ukradkiem po czym wyszedł z krzaków.
- Głównie to kopytne.
Stwierdził zwięźle. Hm... no to ładnie, przynajmniej coś ciekawego.

Nie podał konkretnego gatunku, ale dobre i tyle.
- Pozwoli pan, że chwilę tu posiedzę? - pytam zioma, czy nie będzie mu przypadkiem wadziło moje towarzystwo.

3. Mężczyzna zamyślił się na chwilę po czym odpowiedział:
- Dobrze, co dwie pary oczu to nie jedna.
Stwierdził i kucnął na trawie macając palcami jakieś wgłębienie.

Prawdę mówiąc to przez chwilę miałem na myśli pozostanie tu do momentu gdy będę mógł łapać interesujące mnie pokemony. Aczkolwiek może on sam czeka na coś po co ja tu przyszedłem. Czas pokaże.

4. E tam czekać. Lepiej wyjść naprzeciw szczęściu.
- Szukaj śladów kopyt, im głębsze tym większy pokemon.
Powiedzial idąc przed siebie. Chyba nie masz wyjścia jak tylko iść za nim.

- No właściwie to ja przyszedłem tu konkretnie po 2 silne Taurosy. - bąkam do gościa udając, że szukam śladów. Mam nadzieję, że nie podpadnę mu jakoś, że przyszedłem tu po Taurosy. Zresztą wolny kraj.

5. Mężczyzna spojrzał na ciebie spod byka po czym roześmiał się. W chwilę później sam się zakneblował nie chcąc płoszyć pokemonów.
- Jeśli dobrze pójdzie to nawet dziesięć będziesz mógł złapać.
Powiedział po czym ruszy prosto przez polanę.

Nie taki straszny gościu jak się wydawał. Prawdę mówiąc mógłbym go polubić. No i nie jest tak świrnięty jak tamta dziewczyna. Podążam więc posłusznie za nim w oczekiwaniu na spotkanie czegoś. Nie odzywam się zbytnio, by nic nie wystraszyć.

6. Kroczyliście tak gęsiego jak pingwiny na biegunie aż w końcu dotarliście do ściany krzaków, robiącej za jakąś miedzę.
- Dobra, jeśli to Taurosy to postaraj się nie robić zbyt gwałtownych ruchów.
Powiedział cicho a ty, mogłeś niemal przysiąc, że słyszysz jakieś głośne parskanie za kotarą z liści.

- Jasne. - odpowiadam szeptem. Ostrożnie rozgarniam krzaki, by sprawdzić czy to na pewno Taurosy. Gdy się juz tego dowiemy, to czekam na dalsze jego instrukcje.

7. Zajrzałeś lekko rozchylając gałęzie a tam zobaczyłeś prawdziwe stado byków. Normalnie radość, aż mógłbyś powiedzieć, że twojemu towarzyszowi zalśniły oczy.
- I co teraz? Jak jeden się spłoszy to reszta nas rozniesie w drobny mak.
Tak to się mówiło? Możliwe.

- Ja myślałem, że to ty masz jakiś plan. - zwróciłem się do kompana. W końcu wyruszył tu by złapać byki, a nie miał na nie planu.
- Cóż, nigdy nie natknąłem się na tak duże stado pokemonów, które może człowieka wdeptać w ziemię. Najzwyczajniej w świecie najlepiej byłoby chyba oswoić je jedzeniem.

8. Mężczyzna obdarzył cię szyderczym uśmiechem po czym wprawił swoje struny głosowe w ruch.
- Mógłbym powiedzieć to samo do ciebie.
No i tu miał rację. Ty też przyszedłeś łapać byki a planu brak.
- Można spróbować, w razie co zwiewamy na tamto drzewo.
Wskazał dłonią koślawą jabłonkę.

- Jabłonka powiadasz? - ciuchutko pogwizduję i spoglądam czy rosną na niej jakieś jabłka. Jabłka będą lepsze do ewentualnego zwabienia byków od zwykłej suchej karmy. Jeśli coś tam na niej rośnie staram się jakoś do niej podejść.

9. Niestety, na tej jabłonce rosły tylko gruszki. I to takie niewarte uwagi. Jakbym miał szukać czegoś lepszego to bym zasadził sobie brzoskwinię z jabłkami.
- Nie wiem czy Taurosy lubią takie owoce.
Stwierdził mężczyzna i ruszył w stronę jabłonki.

Przecież mogła to być jabłonka bez owoców, a gruszki... Cóż zobaczymy. Zrywam kilka owoców i ostrożnie zbliżam się do Taurosów.
- Hej macie może ochotę zjeść coś dobrego? - zwracam się do byczków.

10. Taurosy, które rozmiarem znacznie przekraczały twoje oczekiwania spojrzały na ciebie od niechcenia. Nagle jeden parsknął i odwrócił się do ciebie tyłem.
- E tam... chyba tak ich nie przekonasz. Ale przynajmniej wiemy, że nie uznały nas za zagrożenie.
Powiedział twój towarzysz udręki z taurosami.

Jaka udręka, Taurosy to fajne stworki :)
- Chyba masz rację. Trzeba zatem spróbować tradycyjnego sposobu. - mówię i sięgam po karmę dla pokemonów. Wybieram grupkę 3 Taurosów do której podchodzę i mówię.
- Może się skusicie?

11. Te Taurosy również cię olały i zajęły się powolnym przeżuwaniem trawy. No bo poco mają się kusić na suchy gruz skoro mają dość świeżej, zielonej trawy.
- Na jedzenie nie da rady. Też próbowałem.
Odezwał się mężczyzna i powiedział coś, co już zdążyłeś sam zauważyć.