Berry's Safari

1.

Zgłoszenie:

Przeszedłeś przez bramę strzeżoną przez umundurowanego mężczyznę. Ten, jak widać znudzony swoimi obowiązkami wskazał ci kierunek zwiedzania. Ścieżka prowadziła prosto przez zieloną łąkę, z rzadka otaczały ją krzewy owocowe, takie jak choćby porzeczki. Wyglądało to zupełnie, jakby ktoś specjalnie je tu posadził.

Wesoły rozglądam się po strefie safari. Mam szczerą nadzieję, że uda mi się złapać te Pokemony, po które przyszliśmy. Na razie wstępnie rozglądam się po łące szukając jakichkolwiek okazów.
-Elekid, jeśli tylko spotkasz jakiegoś Pokemona, daj mi znać.

2. kroczyłeś tak poprzez zielone tereny w pełnym słońcu. Mimo wysokiej temperatury było przyjemnie gdyż wiat cały czas schładzał cię delikatnie. Po kilku chwilach usłyszałeś jakiś szelest w jednym z krzewów. Coś zielonego wystawało zeń. Może to jakiś pokemon?
- El...
Wymamrotał pokemon wskazując na krzak.

Hmmm, ciekawego, co to takiego może być. No cóż - nie dowiem się, jeśli tego nie sprawdzę. Szybko idę w stronę krzaczka i sprawdzam, jaki zielony stworek się za nim znajduje.

==
Dzięki za prowadzenie.

3. Gdy tylko podszedłeś do krzaków twoim oczom ukazał się następujący obraz. To nie pokemon, to jakaś dziewczyna wpadła w krzaki i nie może się wyplątać z fałd swej długaśnej sukni. Najwyraźniej kilogramy materiału zahaczyły się o gałązki.
- Kurcze.
Warczała do siebie dziewczyna zupełnie nie zauważając cię.

-Czekaj, pomogę Ci.
Mówię do napotkanej dziewczyny, po czym staram się ją podnieść. Kiedy tylko to mi się udaje, rzucam jej na pożegnanie.
-Mam nadzieję, że nic Ci nie jest.
Następnie zaś kontynuuje poszukiwania.

4. Po dłuższych zmaganiach ze złowrogim krzakiem udało ci się w końcu uwolnić dziewczynę. Gdy tylko się odwróciła zobaczyłeś że jej twarz zdobią wielkie szare oczy mały nos, i wąskie malinowe usta. Włosy opadały jej lekko na twarz.
- Dzięki.
Powiedziała, a ty już ruszyłeś w dalszą podróż. Ścieżka stała się twardsza a po chwili spod piachu wyłoniły się kamienie. Gładkie, zupełnie jakby oszlifowane głazy były idealne na spacer w taką pogodę. W końcu dotarłeś na rozstaj dróg, ścieżka rozchodziła się na północ, w kierunku jakiś stawków, czy może nawet wielkich kałuż i na zachód dalej drogą. Gdzie chcesz dalej iść?

Idę na północ, zdecydowanie północ. Może gdzieś w mokradłach znajdziemy jakiegoś ciekawego Pokemona, który po prostu będzie zamieszkiwał tego typu tereny. Tak więc zdecydowanym krokiem ruszam na północ. Przy okazji tej drogi będę mógł rozglądać się po okolicach. Rozglądanie zalecam także Elekidowi, może on znajdzie jakiś ciekawy okaz.

5. Szliście tak jeszcze spory kawałek gdy nagle potknąłeś się o kępę trawy i wpadłeś twarzą prosto w kałużą. W tym momencie Elekid zaczął się śmiać starając się abyś tego nie dostrzegł podczas gdy wcześniej wspomniana kępa wstała i zaczęła piszczeć złowrogo jakbyś zabił jej pół rodziny chochelką. Gdy tylko oczyściłeś powieki z błota twoim oczom ukazał się taki oto pokemon.

Hmmm ten Pokemon raczej mnie nie interesuje. Ale mimo wszystko go zeskanuję. Może akurat jest jakiś mega fajny. :D Tak więc pomimo mojej niechęci do trawiastego stworka - używam Dexa, ażeby poznać jego dane. Prawdopodobnie jednak od razu wyruszę, by szukać dalej.

6. Po krótkiej chwili przemielania informacji pokedex wypluł skan pokemona.


Ten najwyraźniej poirytowany podszedł do ciebie gibiąc swoimi liśćmi na boki i zaczął gryźć cię po bucie i nogawce spodni. Zupełnie jakby był jakimś pieskiem albo chociaż miał zęby.

- Co za cholerstwo... Odwal się ode mnie.
Staram się delikatnie przemówić do rozsądku roślinnemu Pokemonowi. Oddish to zdecydowanie nie jest stworek, którego chcę złapać. Ani raczej go nie sprzedam, ani tym bardziej nie chcę go w swojej drużynie. Staram się więc odepchnąć go w jakiś sposób. Nie chcę zabijać pierwszego Pokemona napotkanego na drodze. Próbuję więc jakoś odpędzić go.

1. Stworek jeszcze bardziej rozgniewany zawołał głośno.
- Odi...!
Aż normalnie zapiszczało ci w uszach po czym zobaczyłeś jakby szła do ciebie łąka. Jakby to miejsce ruszyło ku tobie, lecz co to mogło być? To tylko ogromne stadko Oddish'ów, które nie jest do końca zadowolone twoją obecnością.

Coś czuję, że w tym safari naprawdę dużo będzie się działo. :D OK, lubię tego typu przygody. Ale przygoda ze stadem Oddishów... niekoniecznie mnie interesuje.
- Elekid, uciekamy!
Zwracam się do mojego startera, po czym szybciutko wychodzę naprzód sprawdzając jednocześnie, że Elekid jest ze mną.

2. Szybko uciekałeś a Oddish jakby miał szczęki piranii nie chciał puścić twojej nogawki. Po dłuższej chwili byliście już na wzgórzu nieopodal drzewa, a mały roślinny pokemon dalej złowieszczo memłał twój ubiór. Elekid tymczasem oparł się o piękną, rozłożystą jabłoń, chcąc odpocząć w cieniu.

Nie chciałem tego robić i naprawdę nie chcę zamordować tutaj żadnego Pokemona, ale ten roślinny stworek doprowadza mnie do ostateczności. No cóż - sam tego chciał. Biorę rozmach i częstuje go mocnym kopniakiem. Niech spada. Dosłownie. Mam nadzieję, że teraz się ode mnie odwali, a ja wraz z Elekidem będę mógł kontynuować poszukiwania.

3. Pokemon kopnięty poleciał... daleko, podróżując w ten oto sposób wstrząsnął sporą ilością liści na drzewie, z którego prosto na twojego podopiecznego spadł kolejny dziki pokemon. Twoim oczom ukazała się całkiem zabawna scena. Mała, brązowa wiewiórka ujeżdżająca elektrycznego pokemona, który zaskoczony biega w kółko nie wiadomo dlaczego. Tak oto spotkałeś

Uff. Udało mi się przynajmniej odpędzić się od trawiastego Pokemona. Możemy iść dalej i dalej. I właśnie ruszam w dalszą drogę czekając oczywiście na Elekida. Stworek, którego właśnie napotkaliśmy również nie za bardzo mnie interesuje, także będziemy szukać dalej.

4. Tak więc szliście i szliście, i szliście... i tak długo aż słońce schyliło się lekko ku horyzontowi i zaczęło nieznośnie razić was w oczy. Słodka woń kwiatów i świergot jakiś poke ptaków latających wysoko na niebie umilał wam podróż, aż tu nagle... Jak nie trzaśnie, jak nie łupnie! Niniejszym ogłaszam, że wpadłeś do jakiejś dziwnej dziury, wyglądającej na stare tunele techniczne. Chyba będzie trzeba poszukać wyjścia. A może wolisz posiedzieć w ciemności? Mniejsza, w każdym razie masz do wyboru dwie ścieżki. Jedną w lewo i drugą trochę bardziej na prawo.

Teraz powinien się zamartwić upadkiem, ale nic z tego. Może nawet uda nam się znaleźć jakiegoś ciekawego stworka żyjącego właśnie tutaj w tunelach. Zobaczymy. Mając przed sobą dwie drogi pewnym krokiem ruszam w prawo.
- Elekid, mam prośbę. Rozjaśnij trochę sytuację Thunder Wave'm!
Mam nadzieję, że nie rażę żadnego Pokemona piorunem.

5. Pokemon rozjaśnił drogę przed wami. Twoim oczom ukazał się długi tunel przypominający trochę ogromną rurę miedzianą. Przynajmniej wyglądał tak z barwy, w końcu metal ten jest zbyt drogi aby robić zeń tunele prowadzące donikąd. Na końcu można było dostrzec coś w rodzaju wielkiego korka i jakiegoś szyfru. Na drzwiach widać było rysunek błyskawicy, podczas gdy z boku, na ścianie widniały trzy przyciski. Na pierwszym z nich było coś na kształt lodowej góry, na drugim jakby bryła ziemi, a na trzecim pięść. I... żadnej podpowiedzi? Próbuj.

Elekid dobrze sobie poradził, ale przede mną następny problem - który guzik wybrać? Nie mam zielonego pojęcia, który guzik wybrać i myślę, że jakieś większe wywody myślowe na ten temat nic mi nie dają. Dlatego też bez zastanowienia wybieram pierwszy guzik. Ten na którym jest coś na kształt lodowej góry.

6. Drzwi zatrzeszczały po czym nic się nie stało. A może...? Podłoga nagle zapadła się pod wami i spadliście do ciemnej dziury. Czułeś jak coś pełza po tobie, nad tobą i w ogóle wszędzie. Co to mogło być? Elekid lekko się rozjarzył a waszym oczom ukazało się stado takich stworków.
Niezbyt milusia ta pułapka.

Bleh, ale okropieństwo. Dlaczego akurat takie Pokemony muszą podróżować w stadach? O ironio.
No cóż - wykorzystamy podobną technikę, jak poprzednio. Jeśli ucieczka nie pomoże to zalecam Elekidowi lekkie porażenie prądem. Ja natomiast znowu będę musiał paru z nich potraktować z buta.

7. Przedzierałeś się przez stado pokemonów, co nie było zbyt łatwe. Zupełnie jakbyś wchodził w może silnie falujące co powodowało, że nieraz, nie dwa wyrżnąłeś zadkiem o podłoże. Szedłeś tak wolno aż w końcu wydostałeś się z komnaty do jakiegoś tunelu, gdzie z rzadka łaziły kolejne szczury. Mogłeś wręcz poczuć lekki wiaterek z tamtego kierunku. To chyba wyjście!