Test Hitekiego.

Cytat :

Poprowadź przygodę:

Główny bohater: Keilah, lat 16
Pokemon: Togetic ♀ "Lina"
Krótka historia: Wychowana na małej farmie dziadków od małego spędzała dużo czasów przy pokemonach. Rodzice zmarli gdy miała pięć lat, więc do tej pory ich nie pamięta. Zawsze jednak mogła liczyć na pomoc babci i dziadka i to dzięki nim jest tym, kim jest. Jej marzeniem jest zostać mistrzem Pokemonów typu Fairy. Wyruszyła w podróż już jakiś czas temu, jednak dopiero niedawno udało jej się zdobyć pierwszą wstążkę - wybrała bowiem drogę koordynatorki.
Towarzysz: Steven, lat 21. Jego pokemonem jest Dragonite ♂ "Blaze".
Steven wychowywał się na farmie obok. Jako syn sąsiadów bardzo często zaglądał i pomagał przy pracach na farmie. Zaprzyjaźnił się z małą Keilah kilkanaście lat temu i od tamtej pory sprawuje nad nią pieczę. Obiecał dziadkom dziewczyny, że nie spuści z niej oka, dlatego też gdy wrócił ze swojej wyprawy (podczas której udało mu się zdobyć puchar Ligii Kanto) postanowil towarzyszyć dziewczynie w jej przygodzie.

Razem ze Stevenem szliście spokojnie przez las, pojedyncze promienie słońca przebijały się przez korony drzew co wskazywało na to, że na otwartej przestrzeni pewnie jest upalnie. Tu jednak drzewa zapewniały osłonę i w efekcie przyjemny chłodek. Byłaś pogrążona we własnych rozmyślaniach i twój przyjaciel zdaje się tak samo.
- Właściwie to dokąd teraz idziemy? - Pytanie chłopaka było równie proste co niespodziewane i już po kilku sekundach okazało się... trudne. Po tym jak zdobyłaś wstążkę i przez kilka dni się nią cieszyłaś teraz wybraliście się na spacer po lesie i tak jakoś wyszło, że oddaliliście się od miasta na dosyć spory już kawałek. Może zawrócić, może iść dalej już do następnych zabudowań? A może najzwyczajniej się tym nie przejmować i cieszyć się chwilą! W końcu cóż może być piękniejszego, przyroda, jakieś poke-ptaki śpiewają gdzieś tam w koronach drzew, delikatny wietrzyk wtóruje im przeplatając się z promieniami słońca, które - jak już było mówione - przebijają się przez liście tworząc smugi światła w zielonkawym półmroku. Niemalże rajska sceneria, po co się więc przejmować rzeczami tak przyziemnymi jak kierunek w którym zmierzacie? Wszak każdy kierunek podobno jest dobry, o ile prowadzi do celu... ale tak czy inaczej wypada odpowiedzieć jakoś przyjacielowi.

Gdy odpowiedziałaś na pytanie chłopak spojrzał na Ciebie lekko rozbawiony.
- No tak, to chyba oczywiste. - Uśmiechnął się i spojrzał na drogę, która ciągnęła się przed wami. Las powoli rzedniał, a zastępowały go trawiaste zbocza z rzadka tylko porośnięte drzewami i krzaczkami.
- Jasne, już sprawdzam... - Steven spojrzał na urządzenie. - Oho... zbliżamy się do Lavender Town, miasta duchów. Byłam tam już raz, właściwie to tylko małe miasteczko. Jedyny ciekawy obiekt to wieża - cmentarz. Grasuje tam wiele pokemonów duchów, niektórzy twierdzą, że to duchy zmarłych tam pokemonów, ale jak dla mnie to im się tam pewnie podoba i tyle. Ciemno, cicho... duchy lubią takieeee! - Nim chłopak dokończył swoją wypowiedź potknął się o coś i runął jak długi. - Co jest?! - Wykrzyknął zaskoczony i spojrzał pod nogi, gdzie z ziemi wyłaniał się brązowy stworek. Chyba był lekko oszołomiony, wyglądał osobliwie. Brązowe ciało, czerwony nos... ale właściwie to widziałaś tylko głowę, bo reszta pokemona była schowana pod ziemią.

Steven pozbierał się szybko i popatrzył na pokemona, a pokemon popatrzył na niego. Różnica w ich spojrzeniach była jednak znacząca. Chłopak patrzył bowiem z zainteresowaniem, a pokemon tak, jakby go chciał ubić. No bo co mu się dziwić, od kiedy to za wyskakiwanie z pod ziemi bez ostrzeżenia na środku ścieżki dostaje się kopa w głowę. Ty tymczasem zeskanowałaś pokemona i oto co powiedział Ci pokedex:
- Diglett, pokemon kret. Digletty całe swoje życie spędzają pod ziemią i wysuwają ponad nią jedynie głowę. Nikt nie wie jak wygląda ciało tego pokemona.

Natura: Podróżnik Lvl: 23
Ataki: Sucker Punch, Bulldoze, Sand-attack, Magnidute, Mud-Slap, Growl, Scrath, Astonish, Rock Slide

Chłopak sięgnął również po swój pokedex, ale widząc, że ty go uprzedziłaś zajrzał Ci przez ramię na skan pokemona.
- No... nie spodziewałem się tak doświadczonego pokemona tutaj.

Spojrzałam niepewnie na pokemona i na swoją torbę. A gdyby tak spróbować... Sięgnęłam do niej w poszukiwaniu kuli z moim pokemonem. Wypuściłam mojego wróżkowego pokemona i ukucnęłam tuż przed nim. Pogłaskałam delikatnie go po głowie po czym sięgnęłam znów po pokedex. Właściwie, nigdy go nie skanowałam. Czym prędzej naprawiłam ten błąd a moje spojrzenie znów spoczęło na krecie.
- Myślisz, że damy mu radę?
Odezwałam się cicho, tak żeby zimny stworek mnie nie usłyszał. W końcu nie chciałam doprowadzać do jakichś wielkich potyczek, jeśli mój jedyny podopieczny nie ma na to ochoty. Następnie przyjrzałam się chłopakowi, któremu przyszło ze mną podróżować.
- Jest dość ciekawy... chyba spróbuję go złapać.
Powiedziałam tak, aby tym razem Diglet mnie usłyszał. Ciekawe jaka będzie jego reakcja i w ogóle. Czy będzie chciał mieć z nami jakikolwiek dalszy kontakt, po tym niezbyt miłym wydarzeniu.