Gra ReBorna

- Dziękuję za poradę, postaram się ją zapamiętać. Nie jestem zainteresowany obecnie w męczeniu moich pokemonów na siłę, żeby przyspieszać ich rozwój. Ten proces jest naturalny i zawsze znajdzie się okazja żeby trenować, nie wiem czy trzeba na siłę szukać takich zbieranin jak ten turniej.
Powiedział, tłumiąc ziewnięcie. Nie to że nie chciał pomóc Sapphire się rozwijać, ale naprawdę nie widział potrzeby żeby wymuszać to na niej i przyspieszać ten proces na siłę.
- Z takim zapałem, jestem pewien że masz pasję do bycia trenerem, prawda?
Zapytał, spoglądając w niebo. Ta pogoda jest naprawdę tragiczna, dobrze że znalazł w miarę..."spokojne" miejsce. Na tyle spokojne na ile może być, z tą czerwonowłosą iskrą.

Dziewczyna nadęła policzki w wyrazie urażonej dumy. Jakby zapowietrzona miała za chwilę wybuchnąć, jednak szybko wypuściła powietrze i odpowiedziała całkiem spokojnie.
- Każda okazja jest dobra, zwłaszcza gdy można przy okazji zarobić.
Rzuciła w przestrzeń swoje przemyślenia próbując cię skusić za ich pomocą do wzięcia udziału. W sumie to w ogóle nie miało sensu, zważywszy na fakt, iż początkowo próbowała cię zniechęcić do turnieju. Co zatem ją motywowało? Prawdziwa kobieta, mówi jedno, robi drugie, a myśli trzecie.
- Zostanę najlepszym trenerem w regionie i założę własną szkołę trenerską!
Wypowiedziała z prawdziwym ogniem w głosie gdy zadałeś jej to niefortunne pytanie. Byłeś niemal pewien, że jeśli nie zmienisz szybko tematu zaleje cię fala jej ogromnych marzeń z potencjalnie niewielką szansą na realizację.

- To może pokażesz mi co do tej pory potrafisz? Skoro już mówisz o okazjach i tego typu sprawach.
Powiedział, wstając i przeciągając się. Nie zbyt miał na to ochotę, ale musiał dać dziewczynie cokolwiek do roboty bo prawdę mówiąc - jej słowotok robił się irytujący. Delikatnie pogładził Fletchlinga po główce, przyglądając mu się.
- Co ty na to, mały? Sapphire? Chcecie się nieco rozruszać, jeśli nasza nowa znajoma się zgodzi?
Zwrócił się do pokemonów, spoglądając na nie. Zawsze to coś nowego, prawda?

Dziewczyna zadziwiona twoją propozycją sięgnęła do swojej torby aby wyłuskać z nieskończonego chaosu dwa pokeballe. Oba były złotawo białe, zupełnie inne niż te standardowe. Doskonale pasowały do jej oczu, no ale oszczędźmy sobie dalszych porównań.
- No dobra. Zwykła czy... dwówalka?
Pozwoliła ci wybrać jeden z formatów pojedynku. Doskonale wiedziałeś, jak trudna to decyzja, z jednej strony dobra współpraca w dwówalce może nadrobić braki poszczególnych pokemonów. Z drugiej strony brak takowej, może zaprzepaścić przewagę. Twoje pokemony jak i dziewczyna były chętne do małego sparingu zwłaszcza, jeśli w perspektywie było nieco zabawy.
- Jesteśmy trochę daleko od miasta, dlatego będziemy walczyć do tak zwanej, drugiej krwi.
Wiedziałeś co to znaczy. Żaden z pokemonów nie zostanie zraniony nazbyt dotkliwie, co było swego rodzaju pociechą. W tym momencie młoda dama wypuściła swoich podopiecznych.

- Możemy rozegrać to w dwóch walkach 1 na 1. Co ty na to?
Zapytał, głaskając dalej Fletchlinga.
- Myślę że to byłby najlepszy pomysł, Fletchling nie jest ze mną od dawna więc byłaby to dla mnie dobra okazja żeby sprawdzić z czym mógłbym mu pomóc.
Nie jest to zły pomysł, skoro miał mu pomóc w rozwoju, musiał wiedzieć z czym musi mu pomóc.

Dziewczyna skinęła głową na znak, że się zgadza na taki układ. Co więcej, zapewniła cię, że na sto procent nie pożałujesz wzięcia udziału w tym pojedynku.
- Dobrze, wybierz pokemona, daj z siebie wszystko.
Zarządziła w końcu odchodząc od ciebie na odległość odpowiednią do stoczenia pojedynku pokemon między wami. Czerwonowłosa zatrzymała się w końcu jakieś dziesięć metrów dalej, gdy tylko uznała, że tyle wystarczy.
- Do dzieła!
Zawołała pełna radości posyłając na pole bitwy skunksa. To wszystko dał ci czas na dokładną kontemplację pola bitwy. Kilka krzaczków w pobliżu stanowiska przeciwnika, jabłoń pośrodku, ubita kamienna ścieżka i kwiecista łąka dookoła. To wszystko, co mogłeś w jakikolwiek sposób wykorzystać.

- Patrząc na to jakie ma pokemony chyba będzie lepiej jak poczekasz, Sapphire. Fletchling, gotowy?
Zapytał pokemona, podejmując decyzję. Sapphire rzeczywiście będzie miała łatwiejsze zadanie z ognistym pokemonem a Fletchling powinien zyskać sobie przewagę dzięki możliwości latania. Wydaję się że ma to sens, ale wciąż muszą uważać. Kto wie co potrafi przeciwnik?
- Zacznijmy na spokojnie, postaraj się wyczuć przeciwnika, zobaczyć na ile jest ruchliwy i jak bardzo będzie agresywny. Utrzymuj się w powietrzu, możliwie z dala od niego i używaj Growl. Przygotujmy go, osłabmy go na początku tak bardzo jak się da. Walka w zwarciu będzie ciężka, więc musimy podejść do tego ostrożnie. Spróbuj kontratakować, kiedy się zbliży postaraj się uniknąć jego ataku i oddać mu Tackle'm. Gdyby nie planował tego i chciał atakować z dystansu, skup sie na unikach i dalszym osłabianiu go Growl'em. Prędzej czy później będziemy musieli się zbliżyć, więc im jego ataki będą słabsze, tym większe będą nasze szanse. Zbliż się do niego, kiedy będzie ku temu okazja, na przykład po jednym z jego ataków i uderz go Tackle. Jeżeli trafisz, spróbuj przez chwilę zostać przy nim i atakować go Tackle'ami. Nie jest to najbezpieczniejsze podejście do sprawy, ale musimy zaatakować. Same uniki walki nam nie wygrają. Gdyby robiło się zbyt gorąco, szybko cofnij się i czekaj na kolejna okazję żeby go zaatakować Tackle'ami.

Stunku zawarczał groźnie, jednak miałeś dziwne przeczucie, że to będzie krótka walka. Pokemon wydawał się jakiś mały i puchaty, zupełnie jakby... no właśnie!
- Damy z siebie wszystko maluszku!
Zawołała do pokedziecka dziewczyna i zaczęła wydawać komendy tak samo jak i ty. Na początku twój pokemon zaczął zmniejszać atak przeciwnika, a gdy tylko doszło do ataku z jego strony trujący malec rozpylił chmurę gazu, która nieszczęśliwie zatruła twojego podopiecznego. Następne ataki okazywały się już odnosić znacznie lepsze skutki, zważywszy na to, że mały ptaszek niemal nie musiał obawiać się znacznie osłabionych ataków przeciwnika. Drapanie, jedyny ruch którym dysponował Stunky poza Poison Gassem z każdą chwilą przynosił coraz mniejszy skutek. W momencie, gdy skunks się zmęczył, a przewaga ptaszka była widoczna, dziewczyna według zasad przerwała rundę przyznając ci zwycięski punkt.
- Jest malutki, ale wręcz rwie się do walki.
Powiedziała dziewczyna podnosząc zmęczonego malucha z ziemi. Po tym podeszła do ciebie i wręczyła ci jagodę leczącą zatrucie abyś mógł coś na nie zaradzić i nie musiał się martwić o zdrowie Fletchling.
- Teraz nie będzie tak łatwo.
Powiedziała dając znak Darumace aby szykował się do boju.

Fletchling: 63%hp, + zatrucie, +1 do wygranych walk
Stunky: 48%hp

- Tak, wygląda że jest mimo wszystko waleczny. Dziękuję.
Powiedział, przyjmując jagodę i dając ją Fletchlingowi.
- Odpocznij, maluchu. Świetnie się spisałeś.
Wrócił pokemona do balla i kucnął przy Vulpix
- Twoja kolej, Sapphire. Zobaczmy czy pamiętasz jeszcze jak się walczy.
Zaśmiał się, głaskając ją i wstając.
- Zacznij od Tail Whip'a, utrzymując się na dystans. Nie ma co się spieszyć. Też powinnaś mieć przewagę mobilności, więc wykorzystajmy to. Przeskakuj na boki, tak żeby nie mógł Cię trafić. Postaraj się zbliżać w ten sposób i kiedy będziesz przy nim, uderz Iron Tail'em a następnie odskocz. Jak mówiłem, nie ma się co spieszyć. Strzel kilkoma Ember'ami, celując pod niego. Niech sobie potańczy i niech skupi się na unikach. Może być ognistym pokemonem, ale mimo to nie powinno mu się podobać stanie na rozżarzonej ziemi, dorzuć też na koniec Tail Whip. Spróbujmy czegoś nowego teraz - doskocz do niego i atakuj Iron Tail'ami. Staraj się atakować go możliwie jak najczęściej, tak żeby zepchnąć go do obrony. Gdyby udało mu się zaatakować i przerwać twoją ofensywę, spróbuj z bliska strzelić mu Ember'em w twarz i uderz Iron Tail'em, wykorzystując impet uderzenia żeby odskoczyć od niego i na koniec strzel znowu Ember'em.

Walka rozpoczęła się na powrót. Twoja Vulpix atakowała i osłabiała przeciwnika korzystając z dużej przewagi szybkości. Jednak przeciwnik niewzruszony odpowiadał na jej ciosy utrzymując równy poziom sił. W końcu ognisty lis miał wykonać Iron Tail. Konieczne do tego zmniejszenie odległości dało przeciwnikowi szansę na wyprowadzenie silnego, celnego Rollout. W taki oto sposób twoja podopieczna przegrała o włos.
- To było dobre.
Powiedziała dziewczyna wycofując ognistego stworka do kuli. Po chwili podeszła do ciebie i wyciągnęła rękę w twoim kierunku. Poczekała, aż ją uściśniesz, bądź nie... aby w końcu się tobie przedstawić.
- Rika jestem.
Powiedziała spoglądając ci prosto w oczy po całkowitym remisie 1 do 1.

Darumaka: 53%hp
Vulpix: 49%hp

- Brawo, Sapphire, świetnie Ci poszło.
Powiedział, głaskając lisiczkę. Przyda jej się trochę odpoczynku, więc wziął ją na ręce. Uścisnął dłoń dziewczyny, uśmiechając się do niej.
- Isao. Miło Cię poznać. Jestem w drodze do Flocessy Town. Jeśli Ci to po drodze, możemy iść razem. Zawsze raźniej w towarzystwie, szczególnie w taką pogodę, prawda?
Powiedział, głaskając delikatnie lisiczkę. Napracowała się mocno, w dodatku poszło jej naprawdę dobrze.

Dziewczyna uśmiechnęła się szeroko słysząc twoją propozycję. Chwilę milczała udając zamyślenie, aby w końcu przytaknąć na wszystko. Poprawiła zgrabnie włosy ręką, po czym skupiła bursztyn swych źrenic na twoim licu.
- Tam właśnie idę. Chociaż w całej swojej podróży nie mam określonego celu, idę tam, gdzie można walczyć.
Powiedziała zatapiając się jednocześnie w marzeniach i rzece imaginacji. Chciałaby tak wiele osiągnąć, jednak to, wymagało od niej ogromu pracy i treningów. Szybko jednak doprowadziła się do stanu użyteczności mentalnej i powróciła do rozmowy.
- A ty właściwie po co podróżujesz?
Zadała pytanie dając przy okazji znak ręką, że możecie ruszać jeśli tylko chcesz.

- Nic specjalnego, ot kolejny młody trener który postanowił spędzić trochę czasu w drodze.
Powiedział, poprawiając włosy i zbierając swoje rzeczy, ruszając razem z nią dalej. Nie widział powodu żeby ujawniać jej cokolwiek, nie znał jej - więc raz że nie miał podstaw jej ufać, dwa że zawalanie nieznajomych swoimi problemami nie jest zbytnio dobrym pomysłem. Pozostawało mu dotrzeć do miasta i zorientować się gdzie może ruszać dalej. Kto wie, może znajdzie coś wartego uwagi?

Dziewczyna spojrzała na ciebie spode łba jakby ani trochę nie wierzyła w twoje tłumaczenie. Jednak nie miała najmniejszego zamiaru rozliczać cie z prawdomówności.
- Całkiem niedaleko stąd mieszka mój dziadek.
Zaczęła mówić w pewnym momencie, podczas gdy wasza podróż trwała w najlepsze. Z każdym krokiem się zbliżaliście do miasta a ona wyjeżdża z czymś takim?
- Mielibyśmy kolację i nocleg za darmo...
Rzuciła słowa, które nie były nawet propozycją. Jednak wiedziałeś, że próbuje cię zachęcić do odwiedzenia nieznajomego ci staruszka. Chociaż... dobrze wiedziałeś, że jeśli dotrzesz na miejsce bez zrobienia przerwy, to znajdziesz się w mieście dopiero długo po północy.

- Czy w mieście nie ma PokeCentrum? Sądziłem że są dosyć popularne i nie ma problemu z przenocowaniem tam.
Powiedział, tłumiąc ziewnięcie i poprawiając włosy. Tego był pewny, więc o co mogło chodzić. Nie wydawała się uwierzyć w to co powiedział - choć w sumie było to tak ogólne i tandetne że gdyby uwierzyła, nie świadczyłoby to o niej zbyt dobrze.
- Jeżeli nie masz jakiegoś konkretnego powodu, wolałbym znaleźć się w mieście możliwie szybko. Oczywiście, nie trzymam Cię, jeśli chcesz odwiedzić swojego dziadka. Chyba że...ta propozycja ma jakieś drugie dno.
Powiedział, rozglądając się wokół. W sumie nie miałby nic na przeciw, bo przecież nie spieszy mu się aż tak bardzo - ale rzeczywiście chciał dostać się do miasta możliwie szybko. Nie wiedział jakie pokemony mieszkają w okolicy a dzikie stworzenia - choć nie zawsze groźne - mogą być pewnym zagrożeniem także.

Dziewczyna obrzuciła cię gromnym spojrzeniem jakbyś zranił jej jakieś głębsze uczucia nie wierząc w jej słuszne intencje. Chwilę biła się z myślami, czy powinna wyjawiać ci swoje prawdziwe, legendarne, drugie dno motywacyjne, jednak w końcu się na to zdobyła.
- Zmarnowaliśmy sporo czasu pod jabłonką, nie zdążymy przed zmrokiem.
Zaczęła niepewnie rozglądając się dookoła jakby chciała upewnić się, że nikt poza tobą nie usłyszy tego co ma do powiedzenia. W końcu wzięła głęboki wdech i wydusiła z siebie kolejne zdania.
- W nocy jest tu niebezpiecznie. Kilka Mightien zbiło się w watahę i atakują napotkanych ludzi. Co silniejsi trenerzy próbują się z nimi rozprawić, ale jak na razie zawsze uciekały. Dlatego wolałabym nie wędrować po zmroku.
Teraz właśnie zrozumiałeś jej motywację. Ona tak na prawdę była zwykłym człowiekiem i zdarzało jej się bać choć nie dawała tego po sobie poznać.

- Mihtyena?
Uniósł głowę na dźwięk tej nazwy. Dosłownie reakcja typowej surykatki na sawannie. Zdecydowanie zainteresowało go to.
- Mightyena powiadasz...mam wrażenie że to nawet więcej powodów żeby tu zostać. Naprawdę ciekawy okaz, chętnie zapoznałbym się z jednym z nich bliżej.
Powiedział, rozglądając się wokół. To naprawdę ciekawa informacja. Mightyena to naprawdę dobry pokemon, gdyby udało się jednego złapać, zdecydowanie można by zaliczyć tą sytuację na plus. Problem był taki że jeśli rzeczywiście zbiły się w watahę, mogłoby nie być łatwo...