Gra ReBorna

Szedłeś długim i ciemnym korytarzem. Mogłeś wyczuć wilgoć powietrza. Towarzyszyło ci także nieprzyjemne uczucie, jakby ktoś czaił się w ciemnościach. Twój pokemon z początku zadowolony nowym odkryciem, nagle zaskomlał cicho i zdawał się trząść. Cóż mogło to oznaczać?
Nadal nie odkryłeś jednak niczego, co pozwoliłoby ci sądzić, iż wyjście jest gdzieś w okolicy.

Chłopak podrapał malucha za uchem, rozglądając się i uważając gdzie idzie - nagła dziura, albo korzeń nie zbyt były mu po drodze.
- Spokojnie mały, nie ma się czego obawiać...
Powiedział cicho do lewka, choć nie do końca był tego pewny. Miejsce z pewnością było dziwne, co sugerowały te stare drzwi. Rozglądał się też po ścianach, szukając możliwych symboli czy innych znaków które pomogły mu może rozpoznać to miejsce. Jego rodzice spotykali się z takimi miejscami, czytał ich raporty i dokumentację badawczą, więc jest szansa że gdyby rozpoznał coś - może byłby w stanie lepiej zorientować się w temacie.

Twój mały pokemon zdecydowanie nie przepadał za tym miejscem. Mimo to, uspokoił się trochę, gdy go podrapałeś. Szedłeś w ciemnościach, lecz mogłeś wyczuć, że w pewnym momencie wyszedłeś z korytarza. Pomieszczenie, w którym się znalazłeś zdawało się być owalne i dosyć spore.
Mały Litleo wyskoczył ci z rąk i pobiegł przed siebie. Wydawał z siebie dźwięki, jakby wołała cię, byś szedł za nim.
Czyżby coś znalazł?

-Hej, mały!
Powiedział, niemal krzyknął, idąc za nim szybciej. To miejsce jest stare, nie jest zbyt bezpieczne tak tu biegać...oby nic mu się nie stało.
- Co się stało?
Zapytał lewka kiedy zbliżył się, przy okazji zawczasu skanując go. Dziwne że nie pomyślał o tym do tej pory...ale cóż, lepiej późno niż wcale. Rozejrzał się po tym, szukając wzrokiem tego co tak zaciekawiło lewka.

Twój mały pokemon wydawał się być coraz bardziej zaciekawiony i przede wszystkim... zniecierpliwiony tym, jak wolno do niego szedłeś. PokeDex wydał z siebie mechaniczny dźwięk i po chwili mogłeś dowiedzieć się czegoś o swoim przyjacielu.

Cytat :

Litleo ♀
Lv. 5
Natura: Odważna
Ataki: Tackle, Leer, Ember
Ability: Rivalry

Gdy już zapoznałeś się ze skanem Litleo, udało ci się do niego dojść. Wreszcie mogłeś zobaczyć, co było wielkim znaleziskiem twojego małego towarzysza. Na ziemi leżał pilot, mający na oko dwadzieścia centymetrów.

- Co to...to ciekawe...
Powiedział, podnosząc pilota i przyglądając mu się. To na pewno nie jest coś co powinno tu być...szczególnie że nie wygląda raczej na stare. Rozglądał się wokół, patrząc czy nie ma jeszcze jakichś dziwnych rzeczy w okolicy
- Mały, nie wyczuwasz nic dziwnego jeszcze tutaj?
Zapytał, kucając przy lewku i drapiąc go pod bródką

Pilot wyglądał na dosyć stary i podniszczony. Mimo to miał wszystkie guziczki. Mogłeś wyczuć, że było ich dziewiętnaście. Nie mogłeś jednak zobaczyć, czy coś jest na nim zapisane, czy nie.
Tymczasem Litleo ocierał się o twoje nogi przez chwilę, po czym pognał do przodu. Wydawać by się mogło, że był zadowolony z kolejnego odkrycia.
Ciemność zdawała się nie zmieniać, jednak twoje oczy do niej przywykły. Mogłeś ujrzeć kształty pomieszczenia i tego, co się w nim znajdowało.

Więc...rozglądam się po pomieszczeniu. Przy okazji szukając wzrokiem mojego kochanego lewka. Wszystko wydaje się dosyć dziwne i robi się coraz dziwniejsze...
- Nie oddalaj się za bardzo ode mnie, mały, dobrze?
Powiedział do pokemona, przeglądając pomieszczenie, szukając czegoś co mogłoby mieć jakieś znaczenie, wartość lub być w jakiś sposób pomocne.

Rozglądałeś się po pomieszczeniu, widząc jedynie kontury przedmiotów. Widziałeś duży stół, jakieś krzesła i masę innych niezidentyfikowanych przedmiotów. Tymczasem twój mały towarzysz zdawał się być dumnym z kolejnego odkrycia. Podbiegł do ciebie radośnie i szarpnął lekko za nogawkę.
Cóż mogło tak urzec twojego małego lwa?

-No, pokaż co tam znalazłeś, mały
Chłopak podszedł za lewkiem, ciekawy co też on znowu znalazł. Jego reakcja nie wróżyła dobrze...ale co tam, czemu by nie sprawdzić? Przy okazji rozglądał się, idąc te kilka kroków. Gdziekolwiek trafił, to to miejsce na pewno nie było opuszczone od czasów jego zbudowania...ktoś tu już wcześniej musiał być. Pytanie - po co?

Poszedłeś grzecznie za swoim pokemonem, który zdawał się być dumny z odkrycia. Po drodze potknąłeś się o kamień i uderzyłeś nosem w ścianę. Normalnie miałbyś prawo się zezłościć, gdyby nie to, że dzięki temu odkryłeś włącznik światła. Brawo!
Tymczasem Litleo nadal ciągnął cię w jedną stronę. Gdy dotarłeś na miejsce zobaczyłeś okrągły przedmiot. Bardzo dobrze wiedziałeś, co to było. PokeBall.
Tylko, co PokeBall robiłby w takim miejscu? Ba, co te wszystkie rzeczy robiły w takim miejscu jak to?

- Ksooo...
Pomyślał, pocierając nos i zapalając światło.
- A to ciekawe...
Powiedział, obserwując pokeball.
- Ciekawe...co w nim jest...
Pomyślał i wyciągnął pokedex, skanując pokeball.
- Świetna robota, mały
Powiedział do swojego lewka.

Skaner odezwał się po raz kolejny tego wieczoru i przedstawił skan.

Cytat :

Skitty ♀
Lvl. 8

Tymczasem twój mały Litleo obcierał się o twoje nogi, zadowolony.
W pomieszczeniu nareszcie nastała jasność i mogłeś zobaczyć, co dokładnie się w nim znajdowało. Duży stół, który zauważyłeś wcześniej, okazał się być stołem jadalnym z sześcioma krzesłami obok. Na nim leżało dziwne urządzenie. Przy ścianie stało biurko, a na nim komputer. Bardzo rozbudowany komputer, którego byle kto by nie umiał obsłużyć. Wszędzie walały się książki i dokumenty.

- No proszę...robi się coraz ciekawiej...
Powiedział, podnosząc pokeball i oglądając go. Czasami trenerzy oznaczają w jakiś sposób swoje pokeballe, więc możliwe że są na nim jakieś "znaki szczególne". Przy okazji, korzystając z dobroczynności światła oglądam dokładniej pokój, szukając - jak pisałem wcześniej - czegoś co miałoby jakieś znaczenie, wartość lub mogłoby byc w jakiś sposób pomocne.

PokeBall nie był oznaczony w żaden sposób. Nie miałeś jednak wątpliwości - do kogoś w końcu musiał należeć. Tymczasem twój Litleo zaczął obgryzać nogę jednego krzesła, będąc już znudzony siedzeniem w jednym pomieszczeniu.
Rozglądałeś się po pomieszczeniu w poszukiwaniu jakiś ciekawych zjawisk, czy przedmiotów. Tymczasem z dziwnego urządzenia na stole zaczął wydobywać się dźwięk. Mała dioda świeciła na czerwono.

-Mały, uważaj na ząbki i żeby nic na ciebie nie spadło
Powiedziałem spoglądając na niego, po czym spojrzał na urządzenie. Podszedł bliżej, przyglądając mu się. Co to może być...?

Pokemon zdawał się nie zwracać na ciebie uwagi. Był zbyt pochłonięty gryzieniem mebla. Cóż, cały świat w tej chwili ograniczał się dla niego do... nogi krzesła!
Tymczasem ty podszedłeś do stołu i przyjrzałeś się urządzeniu, które cały czas dzwoniło. Zanim jednak zareagowałeś, przestało wydawać dźwięki. Kto wie, być może jedyna wskazówka właśnie ci umknęła?
W pomieszczeniu nie było niczego poza rzeczami, które już widziałeś. I co teraz?

Chłopak sprawdza dokładniej do urządzenie, czy nie ma jakichś napisów, instrukcji, guzików...cokolwiek w sumie. Po chwili przeszedł się po pomieszczeniu, przeglądając dokładniej ew. stoły, szafki itp (nie pisałaś nic o czymś takim, ale mam nadzieję ze coś takiego tam jest), pamiętając by zwracać uwagę na lewka. Ostatnie czego chcemy to żeby coś mu się stało.

Napisów i instrukcji nie było żadnych. Natomiast znajdował się jeden wielki przycisk, jakby proszący "NACIŚNIJ MNIE". W tym czasie rozejrzałeś się po pomieszczeniu. Stół, biurko, komputer, krzesła. No i kilka szafek zawalonych książkami i notatkami. Dużo kurzu i nic więcej. Tak wyglądało pomieszczenie. Drzwi żadnych nie było, co oznaczało, że chyba tu utknąłeś.
Nagle po pomieszczeniu rozległ się znowu ten sam dziwny dźwięk, a urządzenie zaczęło wibrować.

Chłopak spojrzał na lewka
- No to co, mały, chyba nie ma wyjścia, nie?
Powiedział, spoglądając znowu na guzik.
- Raz się żyje prawda...? #YOLO
Pomyślał i nacisnął guzik, czekając na apokalipsę, koniec świata, Jezusa i 4 jeźdźców apokalipsy.

Cóż, czy to był dobry pomysł, ocenisz sam. Jedno jest pewne - zaraz po tym jak nacisnąłeś przycisk po prawej stronie, za ścianą rozległ się huk. Ogromny huk, jakby coś.... wyleciało w powietrze!
Na ścianie stał wielki regał z książkami, więc raczej nie miałeś jak zobaczyć, co tam się stało. Mimo wszystko, twój Litleo kręcił się w tym miejscu, jakby chcąc zbadać, co się zepsuło. I w tym momencie, komputer stojący na biurku włączył się, a na ekranie pojawiła się ikona nowej wiadomości.

- Więc...wysadziłem listonosza i list wpadł do skrzynki?
Zapytał podchodząc do komputera, zabierając po drodze lewka i sadzając go sobie na ramieniu
- Wolałbym żebyś się chwilowo nie oddalał, mały. Nie wiemy co nas tu jeszcze spotka, nie chciałbym żebyś się zgubił
Powiedział do niego i podrapał go pod bródką, sprawdzając wiadomość. Cóż, cokolwiek to jest - ktoś wyleciał w powietrze żeby dostarczyć tą wiadomość. Oby to nie był spam z groupona...

Litleo tym razem się ciebie słuchał. Najwidoczniej zrozumiał, że wybuch był niebezpieczny i nie powinien się oddalać. Tymczasem ty podszedłeś do komputera i otworzyłeś wiadomość. Jej treść mogła cię na coś naprowadzić.

Cytat :

Drogi Jacobie,
Pisałem do Ciebie już jakiś czas temu w sprawie tych kamieni. Nie odezwałeś się do mnie od tamtego czasu, więc zacząłem się martwić.
Okazało się, że każdy, kto ich poszukiwał - ginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Po prostu - rozpływał się w powietrzu i słuch o nim ginął.
Mam nadzieję, że nie zacząłeś badań i potraktujesz moje ostrzeżenie poważnie.
Musimy o tym porozmawiać, będę na Ciebie czekał w bibliotece miasteczka, którego mapę podsyłam w załączniku.
Do zobaczenia,
Stuart

Chłopak sprawdził załącznik, rozglądając się przy okazji za drukarką. Jeśli jest, to drukuje mapę.
- Więc...podejrzewam że to należało do Jake'a...
Powiedział cicho, podchodząc do stołu i podnosząc pokeball.
- Cóż, zostawienie małej w takim miejscu to nie najlepszy pomysł. Hej, co powiesz żebyśmy poszukali twojego trenera?
Zapytał, patrząc na pokeball. Jeśli nie było drukarki, to spojrzał jeszcze raz na mapę, starając się ją zapamiętać, po czym wrócił do poszukiwania wyjścia.
- Hmmm...Litleo, pomożesz mi, mały? Masz lepszy słuch i węch niż ja...nie czujesz czasem jakichś powiewów świeżego powietrza? Albo nie słyszysz czego takiego?
Zapytał, drapiąc malucha pod brodą, dalej trzymając go na ramieniu.

Drukarka była i to całkiem niezła. W kilka sekund po kliknięciu "drukuj" mogłeś już trzymać mapę w ręku. Wychodziło na to, że powinieneś kierować się na zachód od miejsca, w którym byłeś zanim wpadłeś w pułapkę.
Litleo patrzyła na ciebie przez chwilę zastanawiając się, czego od niej oczekujesz. Potem, zerwała się z miejsca i pognała w tę samą stronę, z której przyszedłeś. Biegła szybko, w ciemnościach radząc sobie lepiej niż mógłbyś przypuszczać.