~~The Story Of Dan~~

...And from here, the story begins...

Byłeś w drodze od kilku dni, zostawiłeś za sobą wieczny festyn Nimbasy, kierując się ku Castelii. Droga nie była łatwa, pustynne tereny nie były ani proste do przebycia, ani krótkie. Żar i piekota nie dawały o sobie zapomnieć, podczas twojego marszu.

Wreszcie, po kilku dniach, zobaczyłeś budynki Castelii. Nareszcie. Dostałeś się tam, gdzie chciałeś. Pytanie teraz brzmi - co dalej? Nie wiedziałeś gdzie ruszył Jack, ale wiedziałeś że na niego przyjdzie kolej. Na razie potrzebowałeś pomocy i treningu. Castelia to ogromne miasto - z pewnością będzie można tu znaleźć i jedno, i drugie. Tylko gdzie zacząć szukać?

Słońce powoli zachodziło, tworząc piękną pomarańczową łunę na niebie i zmieniając barwę wody w przystani. Dzięki morskiemu wiatrowi, zapomniałeś kompletnie o spiekocie pustyni którą musiałeś przebyć. Siedziałeś na ławce, przy przystaniach, nasłuchując rybaków, zwijających liny i sieci, mew latających nad brzegiem i hałasów wieczornego miasta. Wreszcie mogłeś chwilę odpocząć...

Dan usiadł na dobre na ławce. Gdy tylko jego tyłek spotkał się z powierzchnią ławki. Nastolatek po chwili stwierdził, że się nie rusza już z niej na pewno przez jakiś czas. Ładne widoki, tylko dodawały plusów ławce, która okazała się niezwykłym wybawieniem po tych paru dniach podróży. Oczywiście nastolatek cały czas nie szedł, jednak wreszcie był w mieście. A on wolał miasta niż prowincje i inne miasteczka. Bo jednak w wielkim mieście to jest życie, a i widoki są jakieś. Tak samo pokemony. Chociaż więcej żyje w dziczy to jednak w mieście można natrafić na naprawdę ciekawe okazy.
-Jesteśmy już w Castelii. -powiedział, jednak nie do siebie a do swojego towarzysza, którego wypuścił w między czasie z pokeballa.
Cryogonal towarzyszył mu już od długiego czasu jednak pierwszy raz ta dwójka opuściła swoje miasto i udała się na przygodę. Dlatego też Dan nie do końca wiedział co ma robić, skoro wreszcie znalazł się w pierwszym punkcie na swojej mapie. Chłopak jedynie wcześniej słyszał wiele na różne tematy, ale mało z tego robił w praktyce.
-Więc co teraz robimy? -zadał pytanie swojemu pokemonowi. Chociaż był świadomy, że mu nie odpowie. To zrobił to tak z przyzwyczajenia niż z chęci uzyskania odpowiedzi...

// Zrób KP, Bank i Box i dodaj linki w podpisie C: No i uzupełnij profil zanim Szkot zobaczy! D:

- Cryyy...

Twój pokemon westchnął, też widocznie ciesząc się tą chwilą spokoju. Wiele się działo zanim wyruszyliście, więc kiedy tempo opadło, miło było wreszcie odpocząć. Ale racja - nie wiedziałeś co dalej. Castelia była większym miastem - choć wydawało się cichsze - niż Nimbasa. Cóż, atmosfera wiecznego festynu robi swoje, prawda? Powoli zapadał zmrok - cokolwiek postanowisz, przydałoby się przede wszystkim odpocząć. Masz za sobą długi, męczący dzień...

Było coraz ciemniej oraz chłodniej. W sumie jak to bywa wieczorami. Dlatego też Dan po wypuszczeniu swojego pokemona spojrzał na niego jeszcze raz i uśmiechnął się. Był z Cryogonal'em już od dawna. Jednak podróż jaką własnie rozpoczęli była zaledwie początkiem. Chłopak nie wiedział czego mogą się spodziewać. W sumie tak samo jak pierwszy raz go spotkał, parę lat temu. Rascal nie wiedział nawet co to za pokemon. Dopiero gdy rodzicie wyjaśnili mu skąd może pochodzić Cryogonal, dowiedział się więcej. Jednak najwięcej dowiedział się gdy dostał pokedex, lecz i tam informacje były dość znikome.
- Zobaczmy czy coś się zmieniło? -powiedział i wyciągnął pokedex a następnie zeskanował swojego pokemona jak za pierwszym razem, gdy tylko dostał magiczne pudełeczko.
Gdy chłopak tylko pozyska informacje na temat swojego pokemona, oczywiście część już zna, ale drugą część tą zamienną być może pozna na nowo. Bo kto wie, czy jego podopieczny nie nauczył się nowego ataku? No ale mniejsza o to, gdy tylko załatwi sprawę ze skanem będzie musiał znaleźć jakieś miejsca na nocleg. A bycie w wielkim mieście nie do końca ułatwia sprawę szukania czegoś. Jednak od czegoś są tutaj ludzie! Tak jest celem Dana staną się rybacy, którzy nieopodal może nadal łowią rybki lub już powoli zbierają się do domu.
- Chodźmy Cry, pora dowiedzieć się gdzie jest jakieś centrum pokemonów czy coś takiego. -powie do swojego pokemona i wstanie z ławeczki, mają nadzieję, że wielki płatek śniegu ruszy za nim w kierunku nieznanych ludzi.
- Dobry wieczór. -przywita się na start kiwając na znak głową z wyrazami szacunku do starszych ludzi, a następnie przejdzie do swojego pytania. - Przepraszam, że przeszkadzam, ale wiedzą panowie, może gdzie znajduje się najbliższe centrum pokemonów lub inne miejsce gdzie będę mógł odpocząć wraz z moim pokemonem przed dalszą drogą?

Skan:

-Cryyy...

Twój pokemon cieszył się też chwilą chłodu i odpoczynku. Podróż przez pustynię przesiedział w pokeball'u i wreszcie mógł chwilę odetchnąć świeżym powietrzem.

- Tak, nie jest daleko stąd. Idź cały czas tą ulicą a po kilku minutach zobaczysz znak.

Powiedziała ci jakaś starsza kobieta, która przechadzała sie wieczorem z mężem. Podziękowałeś za wskazanie drogi i ruszyłeś ulicą. Cry lewitował sobie obok ciebie, niektórzy ludzie oglądali się za wami - w końcu nie na co dzień widuje się ponad 2 metrowy płatek lodu, wędrujący sobie po mieście. Rzeczywiście, po kilku minutach zobaczyłeś znak PC oraz czerwony dach budynku.

Gdy tylko chłopak uzyskał odpowiedź od miłej staruszki od razu podziękował i udał się w wyznaczonym kierunku. Nastolatek spokojnie przemierzał miasto a tuż za nim podążał jego pokemon. Cryogonal był wielki, a Dan dobrze o tym wiedział i jakoś nie przeszkadzało mu, że ludzie patrzyli się na niego i jego pokemona, który był okazem zdrowia.
- Patrz już prawie jesteśmy. -powiedział do swojego pokemona. Dan był odrobinę podekscytowany ponieważ uwielbiał takie miejsca, w których przebywa dużo trenerów wraz ze swoimi partnerami. Nigdy nie mógł się oprzeć pokusie podpatrzenia co robią inni trenerzy, jak zachowują się ich pokemony, a najważniejsze czy nie są wyjątkowe w jakiś sposób. To wszystko przypominało mu zawsze jego dzieciństwo w centrum opieki.
- Chodźmy szybko do środka! -ponownie zagadał do swojego pokemona i przyśpieszył kroku aby przekroczyć drzwi centrum pokemon. Jednak nie wiedział co będzie dalej, nie wiedział nawet czy owe drzwi będą otwarte...

Drzwi otworzyły się automatycznie, jak zwykle w PokeCentrum. Trenerzy wewnątrz odpoczywali, siedzieli na kanapach, rozmawiając i śmiejąc się, ktoś w tle korzystał z maszyny do wymiany pokemonów, ktoś stał przy tablicy ogłoszeń, kilkoro weszło do stołówki...zwykłe wieczorne życie w PokeCentrum. Siostra Joy stała w recepcji, robiąc coś na komputerze. W sumie...to nie wiele się działo i ciężko o coś nowego.