~~The Story Of Min~~

...And from here, the story begins...

Wyruszyłaś w swoją podróż, samotnie. Jedynym towarzyszem był twój mały pajączek, jednak czułaś że czeka was wiele przygód. Wasz cel był jasny i klarowny, ale droga do niego długa i ciężka. Przekraczaliście właśnie granicę lasu - Spinarak ucieszył się, bo dla niego było to naturalne otoczenie. Jak na chwilę obecną, brak większej ilości informacji...ale słyszałaś że w mieście niedaleko jest School Gym - pomniejsza sieć gym'ów, stworzona dla początkujących trenerów. Zebranie 8 odznak z tych gym'ów nie daje wiele, ale jest łatwiejsze - traktowane jako rodzaj wprowadzenia. Słyszałaś też że ostatni z nich ma prawo wręczyć nagrodę za zebranie 8 odznak...może warto spróbować...?

Palnę kiedyś Szkota za tak małe pole Szybkiej Odpowiedzi ;-;
Mały pajączek... brrr, niech go piekło urządzone przez ogniste Pokemony pochłonie. Nie lubię pająków... do diabła, nie lubię cholernych stawonogów! Jak oni wszyscy mogli mnie tak urządzić!? I to się nazywa rodzina, do diabła?!
Biorę kilka uspokajających wdechów, rytmicznie zaciskając dłonie w pięści. Jestem chodzącą oazą spokoju, oazą nienaruszoną nawet przez wiatr... do diabła! Jak mam pokonać cholernych liderów ze stawonogiem jako starterem?! No nic... zobaczę, jak jest z tą małą szkółką gymową. Tymczasem macham ręką na wrednego stawonoga, przyzywając go do siebie.
- Okej, mała cholero. Zostań na bezpiecznej odległości, a ja cię zeskanuję, okej? - mówię, nie ukrywając obrzydzenia, po czym włączam funkcję skanowania w dexie.

Spinarak M
Level: 5
Natura: Spokojny
Ataki: Poison Sting, String Shot, Scary Face
Abillity: Insomnia

Pajączek spojrzał na ciebie, nie do końca wiedząc o co ci chodzi. Przecież on był niewinny. Ale stanął sobie kawałeczek dalej, czekając aż skończysz.
-Spinaaa...
Mruknął smutno. Widocznie twoje zachowanie go zraniło. Nie wiedział skąd u ciebie takie nastawienie, skoro on nic nie zrobił...

- Sorry, mały, ale taka jest kolej rzeczy. Nie lubię takich Pokemonów jak ty. Obrzydliwe, małe i przebiegłe stawonogi. Taka jest prawda, ale z drugiej strony... mam tylko ciebie, nie? Na razie raczej nie złapię nowego towarzysza, bo... no, wiesz, rodzina mnie wydziedziczy, jak porzucę własnego startera. Tak więc... może... trening czy coś? Tylko proszę... zachowaj jakąś odległość, do cholery... - zwracam się do robaczka, uśmiechając się nieudolnie, a przy okazji próbuję znaleźć jakiś prosty cel na rozgrzewkę... może jakaś mysz albo coś, co nie zauważy, że mały pajączek unieruchamia go swoją siecią? Byle tylko nie ptak.

Byle nie ptak, hmm...? Ciekawe...ciekawe...ale nie. Niestety żadnego ptaka w okolicy nie było. Była za to mała, niebieskawa małpka, siedząca na gałęzi.


- Pannn...?
Małpka spoglądała na ciebie pytająco. Chyba starała się zrozumieć o co wam chodzi. Po chwili jednak zaczęła podskakiwać wesoło na gałęzi, szczerząc swoje ząbki. Albo zrozumiała, albo nie zbyt ją do końca interesowało...Spinarak za to dalej był smutny :c

Ta smutna emotka mnie smuci, to takie szmutne ;-;

- Hej... serio, przepraszam za to wcześniejsze. Serio, nie chciałam, żebyś poczuł się urażony czy coś, ale... ja naprawdę boję się stawonogów. Jesteście straszne, ale nie twierdzę, że od razu musisz się czuć nieswojo. To... ten... może pokonamy tego Panpoura? Muszę chyba wiedzieć, jak walczysz, bo sama... cholera, jestem Suzuki, a nie umiem walczyć z Pokemonem, śmiesznie, nie? - pozwalam sobie na cichy śmiech, a następnie wskazuję Spinarakowi małpiątko siedzące na gałęziach. - Okej... mamy tu dużo drzew i gałęzi, w końcu to droga leśna, nie? Na sam początek skryj się w liściach i zanim Panpour spróbuje się przemieścić z gałęzi na gałąź, przyczep go za nogę do wcześniejszej gałęzi przy pomocy String Shot. Natychmiast po tym strzel mu siecią prosto w oczy i w pyszczek, a następnie wyceluj Poison Sting w... hm... może spróbujemy na sam początek w środek głowy? Gdyby próbował cię zaatakować, natychmiast schroń się za drzewem, próbując mu zablokować możliwość ataku siecią... oby okazała się odporna na wodę... - wydaję dyspozycje, mając nadzieję, że Spinarak nie obraził się na mnie śmiertelnie. Dobra, nie lubię go, ale... no, nadal jest moim Pokemonem, nie?

//Z czego ten gif w podpisie? o:

Małpka z początku nie wiedziała o co wam chodzi. Pajączek w między czasie przekręcił się na plecy i skrzyżował nóżki...chyba jednak obraził się śmiertelnie xD. Podniósł się jednak szybko i zaatakował. Małpka straciła równowagę i spadła, ale sieć przyczepiona do jej nogi sprawiła że zawisła na gałęzi jak na linie do bungee. Pajączek trafił jeszcze Poison Sting'iem, podczas gdy małpka uwolniła się, zeskoczyła na ziemię i oddała robaczkowi Scratch'em.

Panpour 72%
Spinarak 81%

//Symphogear <3//

No i co mam zrobić? Już od razu na początku podróży mam problem z głupim Spinarakiem... nie lubię go, do cholery i czarnego jak piekło diabła... ale muszę współpracować. Potem, jak już zostanę mistrzynią, to przebuduję swój zespół tak, by nie było dla tej mendy miejsca. Tymczasem muszę pokonać małpę.
- Okej, Spinaraku. Dobrze poszło, ale przewagę musimy mieć większą... osłabić go bardziej, do diabła. W tym celu... - zaczynam niepewnie, rozglądając się po otoczeniu. Wejście do lasu. Dużo drzew... nie wszystkie wysokie, ale jest okej. Starczy nam pola do popisu, ale na ile stać Spinaraka? Nie mam pojęcia. - Dobra. Polegajmy cały czas na drzewach i gałęziach. Panpour nic nam nie zrobi, co najwyżej może wypuścić jakieś bąbelki, a wtedy rozbij je za pomocą Poison Sting, natomiast jak chodzi o główny plan... wykorzystamy twoje nici. Korzystając z String Shot, przemieszczaj się między gałęziami, strzelając wciąż z nowych pozycji do małpiaka Poison Sting. Za każdym trafieniem przemieszczaj się na kolejną pozycję. Gdyby cię zaatakował czymś innym... przemieść się wyżej.

Panpour odwdzięczył się za te ataki z pomocą Aqua Tail...auć...pajączek odleciał kawałek i uderzył o drzewo, ale zaraz po tym oddał serią Poison Sting'ów. Jeden z nich zatruł małpkę, nie mówiąc o tym że poturbowały ją też. Panpour gonił za pajączkiem, wymieniając uderzenia.

Dobra, nie jest to szczyt moich marzeń, ale nie jest źle. Z walką sobie radzę po japońsku (czyli jako tako), trochę trudniej ze stawonogami... a gdyby tak sobie zafundować jakąś terapię przyzwyczajającą do tych obleśnych robaków? Eem... nie. To powinno zostać tak, jak jest. Nie będę głupią trenerką robali, a Spinaraka zostawię sobie... no, żeby rodzinka mnie nie wydziedziczyła za pozbycie się startera. Brrr, jeszcze czego, musiałabym znosić te wszystkie docinki i w ogóle. Tymczasem... po prostu rzucam Pokeballem w małpiszona z nadzieją na pozytywny skutek.

Panpour odbił pokeball z powrotem w twoją stronę. Tak łatwo chyba z nim nie będzie. Uderzył Spinarak'a Aqua Tail'em a w kolejnym ataku przeszkodził mu ból, który wywoływała trucizna.

O ty potworzeeee! Draniu jedeeeen!
No po prostu zabiję na miejscu. Dla takich jędz nie ma miejsca, ale... muszę mieć innego Pokemona niż przebrzydły robal. Serio, inaczej chyba zdechnę z bezsensowności życia mego. No bo jak to... trenować stawonoga? Brrrr, jeszcze czego. Nie poddam się przed byle małpiszonem... no i do diabła, ja go muszę mieć, bo inaczej oszaleję i umrę...
- Okej, Spinarak. Zaatakuj raz jeszcze Poison Stingiem - mówię do pająka, a gdy Panpour będzie zajęty wykonywaniem uniku, rzucam w niego ballem.

Pajączek trafił, małpka chciała po tym skontrować ale ból z trucizny jej to uniemożliwił. W międzyczasie ponowiłaś atak pokeball'em. Tym razem małpka weszła do środka, ale pokeball wciąż drgał. Chwila nerwowości...i...

Małpka złapana! Spinarak wydawał sie z siebie dumny. String Shot'em złapał pokeball i przyciągnął go blizej, żebyś nie musiała po niego drałować. Co za miły stworek.
- Spiiiiiiiii!
Pisnał radośnie i uśmiechnął się do ciebie.

No nie wierzę... co ten mały cholerny złośnik sobie ubzdurał? Że będę się wobec niego zachowywała jak byle dziecko wobec słodkiego Shiny Spheala? Niedoczekanie jego. W celu zdyscyplinowania Spinaraka posyłam mu chłodne spojrzenie, odsyłając go do właściwego balla. Nie będzie żadnych czułości... no bo niby dlaczego miałabym mu coś okazywać? Brrr, jeszcze czego, do diabła.
Ball z małpką... ano tak, wypadałoby go zeskanować, jednak zanim to uczynię, oczyszczam go w jakiś sposób z pajęczej sieci (brrr, okropieństwo, jak się lepi, fuj!), dopiero wtedy wyciągam Pokedex i skanuję szybko uporczywego wodnego Pokemona. Co zatem zostawiam na koniec? Wizytę w Centrum Pokemon i wyleczenie Pokemonów... obym tylko nikogo nie spotkała po drodze.

Spinarak smutny wrócił do ball'a. Na Pokeballu małpki nie było wiele sieci, więc nie było z tym problemu. Po zeskanowaniu go i oczyszczeniu, ruszyłaś dalej. Las powoli się kończył - w końcu nie był wielki. Widziałaś już pierwszy zarys miasta do którego zmierzałaś. Wyglądało na dosyć spore - chociaż metropolią zdecydowanie nie było. Droga wydawała się prosta, ale widziałaś trochę ludzi podróżujących w stronę tego samego miasta...

O boże, matko bosko, to tak blisko? Tego się nie spodziewałam, liczyłam, że będę sobie tak szła z co najmniej kilka godzin, jak nie kilka dni, pozwiedzam sobie wszystkie drzewka i krzaczki, może też znajdę jakieś super rzadkie made by Mother Nature owoce dla siebie i Pokemonów... a tu przysłowiowa odbytnica. To po prostu niepoważne... ale trudno, zobaczymy, co mnie tam czeka. Ostrożnym ruchem dłoni odgarniam włosy z twarzy i idę do przodu, rozglądając się uważnie... jestem nieufna, ale w takiej sytuacji to chyba normalne. Przecież nigdy nie było żadnej osady w tak bliskim sąsiedztwie Ecruteak, więc czemu nagle teraz, po kilkuset metrach na nią wpadam? Jak nic złudzenie optyczne albo jakaś iluzja... albo po prostu nie uważałam, studiując mapę... o właśnie, mapa! Powinnam mieć jakąś w kieszeni torby, ale na wszelki wypadek sprawdzam, czy mam taką. Jeśli nie... no cóż, idę na azymut, czyli do tego prawdopodobnego Centrum Pokemon, gdzie leczę oba stworki. Jak mam ten świstek papieru (albo aplikację w urządzeniu, kto tam się zna na tej nowej technice...), sprawdzam też lokację... to zbyt pachnie jakimś przekrętem czy coś.

//Nie paczaj tak na mapy, ja ich nie znam i dla mnie są mało ważne xD W sensie miast i ich lokalizacji xD


Weszłaś do miasta, które nie wydawało się duże. Było kilka sklepików, PC i trochę domków - ale metropolia to nie była. Siostra Joy przywitała cię i odebrała pokeballe, prosząc abyś chwilę poczekała. PC też nie było zbyt zaludnione - a prawdę mówią, nikogo tam obecnie nie było. Uroki wsi, prawda? Widziałaś kilka plakatów, reklamujących jakiś spory turniej. Miał się odbyć za kilka miesięcy, ale do wejścia potrzeba 7 kluczy, które można zdobyć w Punktach Walki, rozsianych po okolicy. Tak poza tym, to w PC nic więcej nadzwyczajnego nie było. Siostra Joy po kilku minutach oddała ci pokeball'e...a z zewnątrz PC usłyszałaś jakiś głośmy rumor. Coś a'la upadające na ziemię żelazo...