Gra Berry'ego

Dziewczyna tylko kiwnęła głową i uśmiechnęła się do ciebie. Nadal miałeś wrażenie, że w tej jej uprzejmości jest coś niepokojącego. Mimo to - zignorowałeś tego typu myśli. Uścisnęliście sobie dłonie, a Kasuko szybko odwróciła się w stronę Jensena.
- No! Tak jak mówiłam - znalazłam te dokumenty. Nie uwierzysz, czego się dowiedziałam! - Świergotała jakby nie zwracając uwagi na spojrzenia pozostałych.
- Nie dowiem się, dopóki mi nie powiesz. - Jensen ze stoickim spokojem patrzył na Kasuko. Czekał aż wreszcie opowie mu o swoim odkryciu. Wydawał się być najmniej podekscytowany z was wszystkich.
- Oj! Bądź milszy, Jen. Odkryłam stare tablice i pergaminy. Jest na nich dużo pisma. Większość to jednak starożytne znaki i mało z nich rozumiem. To ty jesteś znawcą hieroglifów. Liczyłam na małą pomoc. - Dziewczę uśmiechnęło się i oparło o ramię mężczyzny. Amanda aż syknęła ze złości.
- Ach. Czyli w sumie... Do niczego jeszcze nie doszłaś? - Twoja pierwsza towarzyszka zaśmiała się szyderczo. Cóż, miała odrobinę racji. Z resztą, atmosfera pomiędzy wami wszystkim zaczęła się robić gęsta. Normalnie czułeś, że mógłbyś ją pokroić nożem. Mary i Tom zaśmiali się pod nosem, a Kasuko zdawała się ignorować blondyneczkę.
- Taaaak. Przynieś te tablice i dokumenty. Coś się da zrobić. - Jensen mruknął pod nosem zupełnie ignorując napięcie, jakie powstało kilka minut temu.

Stare podania o legendarnych Pokemonach zapisane za pomocą hieroglifów - no cóż zaczyna się robić naprawdę ciekawie. Co prawda ja sam nie będę w stanie raczej nic z tego odczytać, ale wspólnymi siłami i przede wszystkim dzięki Jensenowi - może jednak odczytamy sens tegoż podania. Spoglądam więc na Jensena pytająco i czekam, aż powie cokolwiek na ten temat. Jestem dobrej myśli, bo zawsze, jak nie uda się jemu - możemy skorzystać z pomocy innych ludzi, bądź nawet jakiś nowoczesnych technologii. Nie ma przecież sytuacji bez wyjścia. Tak mi się przynajmniej wydaję.
Wsłuchując się natomiast w rozmowę dwóch dziewczyn - co raz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że ciężko jest zrozumieć logikę kobiet. Nieprzyjemne docinki w sprawie chłopaka. Naprawdę mogłyby rozwiązać to w inny sposób. Nie zastanawiam się jednak nad tym i podekscytowany nie mogę się wręcz doczekać jakiś informacji od znajomego.

Kasuko zniknęła za drzwiami zadowolona z siebie. Poszła najprawdopodobniej po tablice, które Jensen miał przetłumaczyć. W tym czasie Amanda tylko prychnęła pod nosem, a Mary się zaśmiała. Weszliście więc do środka, znowu znajdując się w korytarzu, w którym spotkałeś po raz pierwszy przyjaciół Amandy. Jensen podszedł do wysokiego regału i zdjął kilka ksiąg. Jak się domyśliłeś, były to książki o hieroglifach. Tymczasem Mary wzięła cię pod ramię.
- No nic, Jensenowi pewnie chwilę zajmie przeczytanie tego wszystkiego. My możemy w tym czasie odpocząć. - I faktycznie w tym momencie się zorientowałeś, że było już późno. Amanda uśmiechnęła się do ciebie i zaprowadziła cię do pokoju, w którym mogłeś przenocować.

Wszystko dobrze się złożyło - Jensen jeśli ma jeszcze odrobinę energii może przeznaczyć noc na odczytywanie sensu hieroglifów. Pozostali, w tym oczywiście ja będziemy mogli zregenerować siły i być w pełni wypoczętymi przed następnymi dniami podróży. Kiedy Amanda już odprowadziła mnie do pomieszczenia, w którym mam spać - rozglądam się po nim. Czy jest gdzieś miejsce, gdzie mógłbym wziąć prysznic i czy w pokoju znajdują się jakieś inne "atrakcje".
- OK, dzięki Amanda. Mam nadzieję, że jutrzejszy dzień będzie pełny atrakcji.
Rzucam jej na pożegnanie.

Amanda zaprowadziła cię do pokoju. Znajdowało się w nim jedno, pojedyncze łóżko ze świeżą pościelą. Na środku stał okrągły stoliczek z dwoma krzesłami a w rogu - mały telewizor. Miałeś też duże okno balkonowe i balkon z widokiem na salę liderską. Łazienka znajdowała się na korytarzu, ale blondynka pokazała ci ją juz po drodze, więc wiedziałeś, gdzie się udać. Przez chwilę panowała między wami cisza. Pożegnałeś więc Amandę, choć dziewczę wyglądało, jakby chciało ci coś powiedzieć. Uśmiechnęła się jednak i wyszła z pomieszczenia.
Wykąpałeś się i poszedłeś spać. Byłeś zmęczony długą podróżą, więc długo nie musiałeś czekać na sen.
Ranek nastał bardzo szybko, a ciebie obudził głośny krzyk. Nie wiedziałeś jednak, co się tak właściwie dzieje.