Gra Lizzy

Słyszałam wyrzuty Aidena,jednak zignorowałam go całkowicie i biegłam dalej. Gałęzie rozrywały mi ubrania, zadrapywały dłonie i twarz. Jak oni mogli! Przed oczami ponownie pojawiła mi się twarz Salima. Przerażona twarz dziecka ponownie sprawiła, że łzy napłynęły mi do oczu. Szarpał rozpaczliwie martwe ciało ojca. PIEPRZONY RYAN! W dłoni ściskałam Ball z Eevee. Jasny gwint! Schowałam się pod drzewem. Tutaj przenocuję... Wypuściłam Eevee i przytuliłam go mocno.
- Zamknij się,Aiden, zamknij się... Wiem!
Zaczęłam rozglądać się za miejscem do rozpalenia ogniska. Krew ciekła mi z policzka. Cholera... Muszę się przebrać. Muszę znaleźć Nathana!

Wiedziałam, jak uparte może być CIA. Zauważyłam norę, w sam raz, żeby się w niej przespać. Tymczasem najwyższy czas poszukać czegoś na rozpałkę... Położyłam plecak w owej norze i zaczęłam się rozglądać. Co to ma znaczyć? Dlaczego Geemal musiał zginąć? Przynajmniej Aiden już mnie nie denerwował... Czułam się zmęczona. Właściwie dlaczego uciekałam? To wszystko jest jakieś chore.
- Spirit, nie oddalaj się, proszę...
Rzekłam krótko do Eevee i zaczęłam zbierać drewno na ognisko. Musi mi starczyć do rana. W żadnym razie jednak nie chcę ściągnąć tu śmigłowca. Kurczę!

Zaśmiałam się mimowolnie, widząc zadowolonego Spirita i westchnęłam cichutko. No dobra, czas na ognisko. Ułożyłam stożek i podłożyłam suchych liści. Czas podłożyć ogień. Wrzuciłam dwie zapałki w nadziei, że od razu zapłonie i wyjęłam śpiwór, kładąc go w pniu. Rozejrzałam się i westchnęłam. Przynajmniej przed skokiem wzięłam swój plecak i miałam co nieco ze sobą... Włosy wpadały mi do oczu, więc szybko je poprawiłam i spojrzałam na ognisko,czy zajęło się ogniem.

Nastawiłam uszu i szybko wyszłam z nory. Wolałam się nie narażać. Niby mogli szukać sarny, ale jeżeli Growlithe'y wezmą mnie za sarnę... Chociaż rozszarpanie to i tak lepsze rozwiązanie niż stanąć przed sądem wojskowym. Schowałam Eevee do Balla.
- Wybacz, Spirit.
Zadeptałam ślady ogniska i postarałam się je jak najszybciej zakryć w miarę naturalnie i puściłam się biegiem lasem, by uciec. Miałam tylko nadzieję, że mnie nie dopadną, nie trafię na skały czy coś. Albo na klif. Szczekanie dudniło mi w uszach, a Aiden, co dziwne - milczał. Aiden? Aiden, jesteś tu?
Dziwne, że cicho siedział, zwykle pyskował i rzucał głupie uwagi.

Odsapnęłam i westchnęłam w myślach.
- Dzięki, Aiden...
Jakby wkurzający nie był, nie umiałabym bez niego żyć. Na wszystkie te jego komentarze czasem zdarzało się mu stwierdzić coś mądrego. Zerknęłam w dół i ponownie westchnęłam, chowając do plecaka Eevee. Kurczaczki, powinnam być ostrożniejsza. Growlithe były świetnymi tropicielami. Dobra. A jak mam zejść z tego drzewa? Rozejrzałam się, szukając jakiejś pomocy, czy czegokolwiek.

Oparłam się o drzewo i odetchnęłam z ulgą, by po chwili spojrzeć w dół i postarać się zejść w miarę normalnie, żeby się nie zabić, nie uszkodzić i nie połamać. Wymamrotałam tylko do Aidena.
- Wiesz, że boli mnie gdy się oddalasz. Nie dalej niż dwa kilometry. Proszę Cię. A jak dalej to... niedłużej niż godzinę.
To była prawda - ostatnio zauważyłam, że Aiden nie może się zbytnio oddalać. Sprawiał mi tym ból. Oczywiście, nie doprowadzał mnie do spazmów, ale nie było to miłe uczucie, gdy głowa pulsowała tępym bólem,a mięśnie raz po raz dopadały lekkie skurcze. Aiden pomógł mi zejść zanim postawiłam stopę na konarze niżej, a ja wypuściłam Eevee.
- Spirit, trafisz jakoś do ulicy albo miasta?

Szłam w miarę szybkim krokiem, rozglądając się za jakimiś przydatnymi rzeczami, czy czymkolwiek. W końcu ludzie wyrzucali w lesie najróżniejsze rzeczy. Spojrzałam z uśmiechem na Eevee. Była dzielna, chociaż dopiero ją poznałam. Każdy kadet dostawał losowego Pokemona. Ciekawe, czemu wypadło na Eevee w moim przypadku, ale nie zamierzam narzekać. W końcu może zostać Vaporeonem, Umbreonem... No cóż, czas iść w stronę słońca. Tak, to dobry plan.

Wybacz nieobecność, niezbyt miałam czas cokolwiek napisać, ale już jestem i żyję.

Przedzierałaś się przez kolejne krzewy i drzewa. Poranna rosa moczyła twoje buty i spodnie. A Eevee tym się nie przejmowała, mimo że całe jej futro było mokre i brudne. Jesteście już coraz bliżej wyjścia z lasu na polanę. W oddali widać jakieś pojedyncze zabudowania. W pewnym momencie coś was zaskoczyło. Z pomiędzy drzew wyskoczyło jakieś stworzenie. Przypoinało pokemona i uważnie się na was patrzyło. Wygląda jakby chcialo się rzucić do ataku: