Safari Vebre

17.
Elektroniczna encyklopedia coś tam popiszczała, postękała i po chwili miałeś pełny obraz swojego robaka. Idąc dalej rozkoszować możesz się pięknem tutejszej przyrody. Jagodami, grzybami czy pułapkami myśliwych.

Pokedex:

-Jak samopoczucie? - zwróciłem się do mojego ognistego jaszczura. Spacerek był wyborny, przynajmniej z mojej perspektywy. Nie wieje, nie pada, nie ma problemów z niczym, ahh, słodziuńko.

18.
Charmander pokiwał przyjaźnie głową, że wszystko mu tutaj pasuje. Widocznie największe problemy już są za wami i pozostała trasa z góry. A pro po górek, własnie weszliście na jedna z mniejszych pagórków. Choć bardziej to przypomina baaardzo starą wydmę od setek lat porośniętą drzewami. Mówi o tym wygięty kształt pagóra oraz stromy stok z jednej strony i łagodny drugi.

A propos, nie a pro po xD

Chodzenie po czymś takim nie było chyba najlepszym pomysłem, zawróciłem więc. Lepiej uważać na siebie i Charmandera, cóż może się tu wydarzyć? Ni wiadomo tak na prawdę, można się jakoś uchronić przed zasadzką zastawioną przez wydmy.

1. Zasadzka? Brzmi kusząco, ale na razie dam ta sobie spokój z rozrywkami. Zszedłeś z Charmanderem z pagórka i znów byliściw w punkcie wyjścia. Hmm trochę minie nim się wdrożę w prowadzenie safarii, ale mam nadzieję, że nastąpi to szybko :D

No i poszliśmy, podróżujemy to już długo, może więc uda się napotkać całe stado pokemonów..? Zobaczymy, jedyne co nam pozostało to oczywiście marsz, co do tego sporów nie było. Poza wiaterkiem i naturą chyba nic tu przyjemnego nie było, a może jeszcze będzie..?

1. Wędrowałeś dalej. Jednak w pobliżu nie znajdowało się wtedy nic ciekawego. Wtem z nienacka coś świśneło ci przed głową. Zauważyłeś tylko zielony ogonek owego czegoś, co skryło się w koronie drzew. Charmander spojrzał na ciebie i gestukulował naśladując... Jakby coś miał wypuszczać z nadgarstków? Strzelać czymś? Dziwnie to wyglądało.

-Rip..? Widziałeś coś? - popatrzyłem w stronę ognistego pokemona, a następnie sam się rozejrzałem dookoła. Coś tu było.. tylko gdzie? Jeśli poleciało w tym kierunku w którym teoretycznie wydawało mi się, że poleciało mogłem to sprawdzić. Wraz z charmanderem ruszyliśmy za tym cosiem.

2. I poszliście. Przedarliście się pzez gęstwinę i dosyć szybko odnaleźliście swoją zgubę. Z gałęzi drzewa dyndał tam zaplatany w sieci Caterpie w... masce Spider Mana. No cóż nawet Pokemony mają swoich idoli. Wiercił się wśród nitek swojej sieci, którą zapewne sam wcześniej rozmieścił i w żaden sposób nie mógł się wydostać.

Caterpie..? Eh. No czy to okaz dobry czy nie trzeba mu pomóc, co do tego nie było wątpliwości. Rzuciłem się do rozplątywania robala z sieci, które ktoś na niego zastawił, a może on sam to zrobił..? Spinarak! -Spinarak? Charmander, uważaj. - nie chciałem go zabijać, ale.. no cóż. Było to przecież dozwolone, no nie? heh.

3. Spinaraka jednak nie było, a jak był to już go nie ma. Sam zaś rozplątałeś Caterpiee z sieci, który był za to niezmiernie wdzięczny. Podziękował ci, a już po chwili dalej pomknął strzelajac siecią na prawo i lewo, przemieszczając się w nieznane. W koło znów zrobiło się pusto.

-Heh! Pokemon Rescue Squad mission accomplished! - uśmiechnąłem się do Charmandera i ruszyliśmy w dalszą drogę. Może natkniemy się na jakąś polanę..? A tam stado dzikich pokemonów? Jeszcze nic takiego tutaj nie spotkaliśmy, a nóż się trafi..

4. I ryszyliście dalej wesoło sobie podskakując. Nic jednak nie wskazywało na to, abyście mieli spotkać pokemona a co dopiero całą grupę. Zanosiło się jednak na coś innego. A mianowicie na potężną burzę i ulewny deszcz.

No nie.. ledwo się jedna wichura skończyła i zaraz druga? Niech by to wszystko spłonęło w pień.. -Rip, chodźmy.. trzeba znaleźć jakieś schronienie. - powiedziałem do charmandera i przyspieszyłem kroku.

5. Wichura coraz bardziej przybierała na sile, a deszcz padał coraz bardziej rzęsiście. Charmander złapał za swój ogon i śmigał przed siebie niczym Usain Bolt na mistrzostwach w strachu, że płomyk na jego ogonku zgaśnie. W końcu znalazł sobie schronienie w starym drzewie, którego środek był całkowicie wydrażony. Może nie była to najbezpieczniejsza kryjówka, ale dla niego było ważniejsze, że tam nie padało.

-Charmander, nie bój się. - powiedziałem do niego. Pobrałem trochę mocy i uformowałem ją w osłonę, coby nie zmoczyło ani mnie ani jego w drodze do kryjówki. Tak, Finn jest magiem, mueheheh.

6. Pobawiłeś się w Harryego Pottera, Merlina, Gandalfa, ... (tu wpisz imię słynnego maga), a gdy skończyłeś to deszcz też przestał padać i cała zawierucha ustała. No tak, pogoda jest bardzo dziwna, ale cóż zrobić? Charmander głaskał się po ogonie ciesząc się, że temu nic się nie stało.

Najważniejsze, że przestało padać. Spojrzałem na Charmandera, nie lubi deszczu i nie ma co się temu dziwić.
-Rip, wszystko okej? - zapytałem drapiąc go po główce.

7. - Chaar. - mruknął przeciągle pokemon, a potem zebrało mi się na kichnięcie.niechcący zionął przy tym ogniem podpalajac twoje włosy. Kto wie, może teraz dostaniesz przydomek Człowiek Pochodnia?

Wolałem jego kichnięcia gdy był kotem.. chociaż, teraz chyba jest bardziej towarzyski i uroczy.. Zebrałem trochę mocy by zająć się płomieniem i włosami, lepiej nie paradować z płonącą czupryną.
-Idziemy dalej miśku? - zapytałem. To co mnie interesowało to polana, na polanie mogą być pokemony, a to przecież jest cel mojej podróży po Wietrznym Lesie.

8. Charmander przytaknął więc ruszyliście dalej. Przeszliście obok strumyka, ominęliście przepaść i tak dalej. W końcu dotarliście do polany. Roiło sie tam od różnego rodzaju robactwa mniej lub bardziej przyjaznego. Gdy tak obserowałeś otoczenie usłyszałeś huk jakby coś spadło na ziemię. I faktycznie spadło. Pod twoje nogi przeturlał się taki oto stwór Całą swoją prawa łapkę miał oblepioną miodem, który teraz z niej zlizywał.

Czy to Teddiursa..? Spojrzałem na pokemona i przykucnąłem przy nim.
-Witaj mały. Jak życie? - zapytałem z uśmiechem. Przy okazji przeskanowałem pokemona (lvl i ataki jedynie mnie interesują).

9. Pokedex podał ci następujace dane:

Cytat :

Płeć: Samiec
Natura: Łagodna
Poziom: 10 lvl.
Ataki: Fling, Covet, Scratch, Baby-doll Eyes, Lick, Fake Tears, Fury Swipes, Yawn (!)
Ability: Quick Feet

Teddiursa spojrzał na ciebie maślanymi oczami i dalej oblizywał swoją łapkę. Potem nieśmiało do ciebie podszedł i pociągnął łapką za kurtkę, płaszcz, czy w co tak jesteś ubrany i wskazał łapką na ul z którego wcześniej brał miód.

Popatrzyłem na malucha, potrzebował pomocy, niezaprzeczalnie.
-Miodek..? Daj mi chwilkę. - uśmiechnąłem się do niego, zaczerpnąłem trochę mocy i puściłem pocisk w stronę ula tak, by pozbyć się pszczół, następnym ciosem zrzuciłem ul.
-Proszę, masz! - odwróciłem się i odszedłem. Trzeba poszukać polany.

10. Combee, których oficjalnie w tym safarii nie ma odleciały od ula gdy zobaczyło pocisk. Następnie zajałeś się samym ulem. Na twoje nieszczęście tuż pod ulem wyrastało kilka gałęzi. Ul zaczą sie tak odbijać, że na sam koniec zdzielił cię w głowę i trochę obsmarował miodem. Teddiursa natomiast już o tobie zapomniał i zajmował się wyjadaniem miodku.