~~The Story Of Yami~~

...And from here, the story begins...

- Togeeee!
Togepi w twoich rękach zawołał radośnie, kiedy przyjemny poranny wiatr przebiegł po jego twarzy. Byłaś w drodze dopiero od kilku dni, ale czułaś że zmiana wyszła ci na dobre. Co prawda nie łatwo było zostawić dom, ale w końcu jesteś wolna i nie ma nikogo kto by cię denerwował. Przynajmniej teraz. Szłaś zwykłą drogą, jakich wiele na tym świecie. Nie było w niej nic specjalnego, rozległe polany które ją otaczały wydawały się żywe, ale nie widziałaś wielu pokemonów. Widocznie starały się unikać ludzi. Od ojca dowiedziałaś się że na tych polanach wychowuje się Ponyty i Rapidashe, często można spotkać tu rancza wyspecjalizowane w tych pokemonach. Twój mały towarzysz wiercił się nieco, ale wydawał się podekscytowany wyprawą i tym co może was czekać. Jak na razie nic nie zapowiadało ani problemów, ani nic nadzwyczajnego. Wręcz przeciwnie, dzień zapowiadał się bardzo dobrze...

Dziewczyna uśmiechnęła się do swojego małego towarzysza. Wreszcie byli na łonie natury, w miejscu gdzie zawsze czuła się najlepiej. Wzięła głęboki wdech świeżego powietrza, by cieszyć się tą chwilą. Nigdy nie wiadomo za ile może się to wszystko zmienić. Pogłaskała swojego Togepi. Uwielbiała tego pokemona, miała ku temu naprawdę wiele powodów. Przede wszystkim był niespotykany w tym rejonie, ale poza tym wyglądał bardzo nietypowo - takie pęknięte jajko pokemon.
- Zaraz coś dla Ciebie wykombinuję słodziaku. - Zaszczebiotała do swojego podopiecznego.
Yami rozejrzała się po okolicy. Zaczęła się zastanawiać gdzie obecnie są wszystkie galopujące rumaki i inne stworzenia. Nie mogła nic wymyślić, więc położyła Togepi na zielonej trawie, by mogło cieszyć się wolnością. Dziewczyna zaś leniwie się przeciągnęła. Powoli szła przed siebie, by pokemon mógł za nią nadążyć. Miała nadzieję, że ten niewielki spacer zrobi dobrze jej podopiecznemu, w końcu raz do czasu trzeba rozprostować nogi.

Gdzieś w oddali widziałaś zarysy budynków, zapewne jest to jedno z poke-rancz. Wiedziałaś że droga doprowadzi cię do kolejnego miasta, ale wciąż dzielił cię od niego dystans którego pokonanie zajmie pewnie około dnia. Mając przed sobą taki spacer, miałaś też sporo czasu. Poza tym, nikt cię przecież nie gonił, ani nie miałaś żadnego pilnego interesu w mieście - więc nie musiałaś się też nigdzie spieszyć. Togepi próbował dreptać za tobą, ale jego krótkie nóżki nie pozwalały na zbyt duże tempo - w dodatku maluch co chwilę przewracał się, upadając na trawę. Cóż, ciężko mu było chodzić samemu bo takim terenie. Trawa na szczęście amortyzowała jego upadki.

Yami ucieszyła się, na myśl o zobaczeniu jednego z poke-rancz. W domu miała tylko hodowlę z wielką ilością nieznanych jej jaj pokemonów. Chciała już przyśpieszyć tempo, kiedy przypomniała sobie o małym towarzyszu. Wtedy właśnie zauważyła jak Togepi przewraca się na trawę. Szybko schyliła się po niego, by go podnieść i przytulić. Nie miała zamiaru go męczyć spacerami w najbliższym czasie. Pogłaskała swojego pokemona i postanowiła iść w kierunku zabudowań. Ciekawiło ją co może tam spotkać. Miała także nadzieję, że ta przygoda bardzo spodoba się Togepi. Cieszyła się, że jest sama ze swoim podopiecznym.
- Nieznane... Nadchodzimy! -

Skręciłaś z głównej drogi, idąc przez gładkie i ciepłe polany. Tobie trawa nie utrudniała ruchu w żadnym stopniu, jednak do rancza był kawałek drogi. Widziałaś też zarysy jakiejś grupy stworzeń, biegnących w tamtą stronę, były mniej więcej w tej samej odległości od ciebie co ranczo, albo bardziej z prawej.
-Togee...?
Twój pokemon pisnął cicho i wyskoczył ci z rąk, widząc małego Caterpie. Poke-robak przestraszony zaczął uciekać. Oba pokemony nie należały do najszybszych, ale teren miał to szybko zmienić. Caterpie nagle zwinął się w kulkę i zaczął turlać się w dół zbocza, Togepi nie utrzymał równowagi, przewrócił się i zaczął toczyć się w dół - w stronę małego zagajnika, który jakby przedzielał polanę, dając poke-ranczom naturalną barierę od innych stworzeń. Togepi zaraz tam dotrze, choć nie do końca z własnej woli.

Dziewczyna była całkowicie zaskoczona tak nagłą reakcją Togepi. Przez kilka sekund nie wiedziała co ma robić, więc patrzyła się jak to rozkoszne jajko biegnie za przestraszonym Caterpie. Cała ta sytuacja w jej mniemaniu wyglądała dosyć zabawnie, do czasu. Kiedy podopieczny Yami zaczął się turlać w dół zbocza, poczuła niemiłe ukłucie. Robakowi pewnie nic się nie stanie bo ma pancerz, ale Togepi nie ma tak dobrze. Jego skorupka raczej nie ochroni go przed siniakami. Czym prędzej dziewczyna zaczęła biec do zbocza, by dogonić swojego słodziaka. Wtedy też zauważyła, że zbliżają się do zagajnika. Naprawdę dziwne miejsce.
- Togepi! Toooogepi! Nie bój się maleńki, jestem obok. - Jej głównym celem było złapać jej pokemona i zobaczyć co się mu stało. Bardzo się martwiła, że będzie musiała szukać poke-centrum czy czegoś w tym rodzaju.

Pokemon turlał się i turlał...aż wreszcie zatrzymał się na trawie na dole. Mrugnął na ciebie kilka razy, przetwarzając informację...
- Toogeeeeee!
Pisnął radośnie, machając łapkami. Najwidoczniej bardzo mu się to spodobało. Szkoda że o tobie nie można powiedzieć tego samego...Caterpie "otworzył się", spojrzał na was i zaczął pełznąć w stronę zagajnika. Togepi podskakiwał radośnie, pełny życia i zadowolenia. Najwidoczniej nie miał by nic naprzeciw jeszcze jednej "próbie". Po chwili zaczął tuptać w kółko, oglądając różne kamyki i kwiatki. Najważniejsze że nic mu nie było...

Dziewczyna ledwo łapała oddech, ale raczej ze strachu niż zmęczenia. Nie wiedziała, że jej pokemon turlał się po mięciutkiej trawce, a co najważniejsze - że mu się podobało. Po kilku sekundach uśmiechnęła się do Togepi głaskając go po główce. W sumie mogłaby go puścić jeszcze raz z tej górki, ale pokemon już zajął się oglądaniem otoczenia. Widać, że był ciekawy wszystkiego.
- Oj maleńki, co ja z Tobą mam. - Yami wzięła jeden z kamyczków, mając nadzieję, że jajko do niej samo wróci. Wzięła głęboki wdech świeżego powietrza, myśląc co jeszcze ją dzisiaj spotka. Pozwoliła Togepi pobawić się tutaj przez chwilę, żeby wziąć go w swoje ramiona i podnieść do góry. Już czas na nich, trzeba szukać nowych, ciekawych miejsc. Obecnym celem było zwiedzenie zagajnika - ruszyła wolnym krokiem zastanawiając się co tam będzie.

Togepi zobaczył kamyk w twojej dłoni i zaczął do niego biec, piszcząc radośnie...ale tuż przed tobą, potknął się i przewrócił. Dosłownie TUŻ przed tobą. Wyglądało to przeuroczo. Na szczęście nic mu się nie stało. Wzięłaś go na ręce i zaczęłaś iść w stronę zagajnika...i usłyszałaś dziwny pisk. Kiedy spojrzałaś w dół, zobaczyłaś że nadepnęłaś przypadkiem na ogon Caterpie. Maluch szamotał się i piszczał jak szalony, próbując się uwolnić. Kiedy podniosłaś nogę, usłyszałaś szum skrzydeł...
-Buuuuteeee...
Spojrzałaś w górę, widząc Butterfree...który nie wyglądał na zadowolonego. Caterpie szybko odpełzł, chowając się za kamieniem, przed którym w powietrzu wisiał poke-motyl, patrząc na ciebie...Uppppsss....?

Yami prawie przestraszyła się kiedy jej pokemon się przewrócił. Na szczęście w swoim działaniu zawsze był uroczym stworzeniem, po prostu sam cukier. Była szczęśliwa, że już miała swojego ukochanego. Dziewczyna mocno przytuliła swojego Togepi kiedy dał się złapać. Zaczęła miziać noskiem po jego czubku głowy. Powoli stąpała do przodu nie patrząc pod nogi. Musiała przyznać, że to był bardzo poważny błąd. Nawet nie poczuła kiedy nadepnęła na Caterpie. Uświadomiła to sobie dopiero w momencie, kiedy usłyszała ten dziwny pisk. Lekko się skrzywiła nie mając pojęcia skąd dobiega. Kilka sekund później spostrzegła biednego robaka, od razu podnosząc nogę. Zrobiło się jej naprawdę przykro. Dźwięk trzepotu skrzydeł skrzywił Yami. Szybko skojarzyła fakty, nim się odwróciła z jajkiem w dłoniach.
- Ja... Ja... Przepraszam. - Naprawdę nie wiedziała co może zrobić więcej. Zaczęła się delikatnie cofać do tyłu.

Nie wiedziałaś co zrobić...ale Butterfree wiedział...i nie wyglądał na zadowolonego, nie wyglądał też na kogoś kto przyjął przeprosiny. Togepi spoglądał to na ciebie, to na motylka, średnio wiedząc co się w ogóle dzieje...ale ty przecież wiesz, prawda?

Dziewczyna czuła się głupio... Ale również była przestraszona. Nie wiedziała co może jej zrobić ten delikatnie mówiąc rozdrażniony Butterfree. Domyśliła się, że zaraz zostanie poczęstowana jednym z jego ataków, ale nie miała bladego pojęcia którym. Uznała, że zanim ten motyl postanowi ją zaatakować, musi temu przeciwdziałać. Spojrzała na Togepi, który chyba najwidoczniej nie rozumiał całej tej sytuacji.
- Proszę, użyj na nim Charm, później uaktywnij Metronome. No to skarbie działaj! - Miała nadzieję, że jej pokemon zrozumie o co jej chodzi. Nie wiedziała co stanie się kiedy Togepi użyje drugiego ataku, ale warto było spróbować - wszystko lepsze od rozwścieczonego motyla latającego nad głową.

Charm zadziałało a Metronome zmienił się w Sonicboom, które raniło dość mocno Butterfree. Ten odpowiedział Confusion, które odrzuciło kawałek Togepi.

Togepi 90%
Butterfree 85%

Yami aż zakuło w środku. Nie lubiła walczyć za pomogą Togepi, bo uważała go za słodkiego pokemona. Zawsze mówiła, że będzie z jego pomocą znaną koordynatorką. Dlatego przykro jej było, kiedy jajeczko dostało atakiem od Butterfree. Przecież ten słodki maluszek nikomu, niczemu nie zawinił... A walczy teraz tylko dlatego, że towarzyszy dziewczynie. Ścisnęła mocniej pięści, patrząc na to co się dzieje. Nie mogła pozwolić, żeby jej podopieczny przegrał tą walkę.
- Togepi! Użyj Growl, następnie znowu Metronome! - Krzyknęła do swojego pokemona. Miała nadzieję, że uda im się rozprawić z motylem... W innym wypadku będzie z nimi krucho.

Tym razem Metronome wyzwoliło Thunder, co poważniej raniło Butterfree, ten jednak nie pozostawał dłużny. To pewnie chwilę potrwa...

Togepi 70%
Butterfree 65%

Dziewczyna zauważyła, że to będzie co najmniej upierdliwa potyczka. Dobrze wiedziała, że Togepi nie jest zbyt ruchliwym pokemonem, zwłaszcza w takim terenie... Ale to nie zaszkodzi spróbować jakiejś zmiany w taktyce, w innym wypadku ta walka będzie trwała tak długo, aż któreś z nich nie padnie z wycieńczenia.
- Togepi! Przed następnym atakiem przeturlaj się w bok, następnie znowu użyj Metronome! - Yami czuła, że może to tym razem nie wystarczyć, bo ten motyl był silnym przeciwnikiem dla jej jajka. - Jeśli nadejdzie następna kontra Butterfree, odskocz z całej siły w bok! Bądź gotowy znowu użyć Metronome, to nasza główna broń. Wierzę w Ciebie mój mały! - Miała nadzieję, że pokrzepi tymi słowami Togepi.

Pierwszy Metronome dał Swift, drugi Ember...które w dodatku poparzyło Butterfree. Jednak to zezłościło go i Togepi za to zapłacił, inkasując Critical Confusion. Auć...malucha aż odrzuciło kawałek do tyłu.

Togepi 50%
Butterfree 45% + poparzenie

Odpis z telefonu, przepraszam za błędy, literówki i inne wpadki.


Yami była duma ze swojego pokémona, że wytrzymywał tyle obrażeń, a mimo tego stał na swoich łapkach. Zauważyła, że Togepi użył dwa bardzo silne ataki za pomocą swojego jedynego pseudo-ofensywnego ruchu.
- Słodziaku, doskonale sobie radzisz! Znowu uaktywnij Metronome. Przy jego najbliższym kontrataku odskocz pod niego, by tam odpalić kolejne Metronome! Wierzę w Cieble! -
Ten Butterfree był bardzo silnym przeciwnikiem dla jej małego Togepi. Jeżeli przez tyle ataków używa wciąż jednego ruchu, to być moje jego jedyna umiejętność. Nie mogła pozwolić swojemu maleństwu przegrać, pierwszy jego poważny pojedynek.
- Togepi, uważaj na jego Confusion! Unikaj go odskakując. Musimy to wygrać, użyj znowu Metronome! - Dziewczyna nie miała pomysłu na tą walkę, to była jedyna ich broń.

Ciężko mi w to uwierzyć...ale kolejne Metronome'y dały Blizzard i Fire Blast - przy czym ostatni trafił nawet jako Critical Hit - które potężnie uderzyły w zdrówko motylka. Auć. Ten nie był w stanie już nawet nic zrobić i spadł tylko na ziemię, wzbijając mały dymek kurzu.

Butterfree FNT.
Togepi + 70% Exp, +10% Sp. Attack Limit
Yami + 5 resp points.

Caterpie wychylił się zza kamienia, obserwując sytuację - kiedy zobaczył co się stało, szybciorem zwiał do lasu - zapewne bojąc się że będzie następny. Togepi natomiast usiadł na ziemi, oddychając ciężko.

Yami wyjęła Pokéballa, którego użyła na pokonanym właśnie Butterfree. Miała nadzieję, że złapie nowego pokémona do swojej kolekcji. Następnie zaczekała na odpowiedź swojego balla. Następnie dziewczyna podbiegła do swojego kochanego Togepi. Usiadła przy nim, patrząc dokładnie na niego. Martwiła się, że może mu się coś poważnego być. Obejrzała go bardzo uważnie, nie wiedząc czego się spodziewać.
- Togepi, skarbie... Jak się czujesz? Mogę Ciebie wziąć na ręce? - Yami wyciągnęła dłonie do swojego pokémona. Dobrze wiedziała, że jest zmęczony całą tą potyczką. Jeśli jej podopieczny wskoczy na jej ręce by być niesionym, to pójdą dalej w zagajnik. W końcu chcą komtynuować swoją podróż. Może powinna poszukać jakiegoś Centrum Pokémon.

Pokemon bez problemu został złapany. Togepi ziewnął i praktycznie upadł na twoje dłonie, zasypiając niemal od razu. Czy on nie jest uroczy? Ruszyłaś dalej, idąc w ślady Caterpie i wchodząc w zagajnik. W przeciwieństwie do otwartych przestrzeni wcześniej, tu było chłodniej. Chłodny wiaterek owiewał ci twarz i orzeźwiał, po wędrówce przez polanę. Nie wydawał się duży i gdzieś przed sobą widziałaś mocniejsze promienie słońca, więc zapewne wyjście nie znajdowało się daleko...

Yami szybkim ruchem zabrała świeżo zajętego pokeballa. Dziewczynie aż było przykro, że jej pokemon jest tak bardzo zmęczony. Jedną dłonią zaczęła szperać po kieszonce, aż znalazła pokeballa dla Togepi. Postanowiła go odesłać, by mógł w pełnej ciszy odpocząć. Westchnęła cicho wdychając świeże powietrze. Podążała dzielnie w kierunku snopów światła. Yami doszła do wniosku, że na skraju zagajnika zrobi swoim małym pokemonom niespodziankę. Skoro teoretycznie to jajeczko było jej najsilniejszym pokemonem w jej grupie, a miał takie problemy... To może powinna potrenować z resztą swoich podopiecznych. Najpierw jednak chciała sprawdzić co za motyl jej się trafił. Włączyła PokeDex czekając na jego werdykt.
Następnie wypuściła ze swoich pokeballi Mawile i Ferroseed'a. Musiała przyznać, że to były bardzo nietypowe pokemony, które zaskarbiły sobie zainteresowanie i uwielbienie Yami.
- To co? Może jakiś mały trening? -

Butterfree M
Lvl: 6
Natura: Błyskotliwy
Ataki: Tackle, Confusion,
Abillity: Compoundeyes

Togiś wrócił do balla żeby odpocząć, ty natomiast wypuściłaś oba stworki, które spojrzały na ciebie i uśmiechnęły się radośnie. Jednak...nie do końca wiedziały co miały teraz robić. W końcu po raz pierwszy je wybrałaś, zgranie zespołu nie jest na jakimś szałowym poziomie...

Dziewczyna niezbyt wiedziała od czego zacząć. W końcu po raz pierwszy wywołała towarzyszy z pokeballi. Nie mając wielu pomysłów, rozpoczęła dialog.
- Cześć, jestem Yami. Poznajcie się, Mawile i Ferroseed. Proszę nie dotykajcie się, bo Ferroseed może niechcący robić innym krzywdę. Przywołałam Was, ponieważ chcę z Wami potrenować. - Nie wiedziała co mogłoby być ich celem, zatem wybrała kilka drzew będąc w pobliżu.
- Posłuchajcie, żebyście się wzajemnie nie ranili... Waszymi celami będą te oto drzewa. Ferroseed ty używaj ciągle Tackle, a ty Mawile możesz atakować Iron Head. No proszę, do dzieła! -

Poki pisnęły radośnie, witając się z tobą i grzecznie cię wysłuchały. Rozejrzały się wokół i zaczęły wykonywać twoje polecenia. Z początku nie szło im idealnie, ale po kilku chwilach zgrały się z odpowiednim rytmem i drzewa wyglądały coraz gorzej, z sekundy na sekundę. Dobry sposób żeby poznać je nieco, zobaczyć jak się ruszają i na co je stać - z pewnością tego typu wiedza przyda się w kolejnych walkach. Po paru minutach, drzewa na których poki trenowały przewróciły się, robiąc nieco hałasu.