Safari Mhrok

- Będzie "bardzo" nie łatwo. - pomyślałem po tym, jak Treecko wytrącił mi z ręki karmę, którą chciałem go poczęstować. - Trzeba wymyślić coś innego.
- Treecko, zacznijmy może od początku. - odezwałem się do stworka po chwili. - Strasznie ciebie przepraszam, że przeszkodziłem tobie w treningu. Jestem Remek, miło mi ciebie poznać. - uśmiechnąłem się do pokemona, a w głębi dusza modliłem się do Arceusa, żebym nie dostał ogonek po twarzy.

2/ Jak widać trafiłeś na bardzo upartego Gekona. Będziesz musiał się trochę postarać by przekonać Treecko do nieco milszego zakochania. Kiedy przedstawiłeś się Pokemonowi, on w dalszym ciągu nie wyglądał na zainteresowanego twoją osobą i przeszedł parę kroków w przód.

- Dobra, to też nie wyszło. Ciekawe czego innego mogę spróbować? - zastanawiałem się.
Gdy tylko Treecko wykonał kilka kroków w przód, ruszyłem za nim. Nie chciałbym takiego pokemona stracić z oczu.
- Widzę, że trenowałeś. Jednak w tym lesie pewnie nie ma zbyt wielu oponentów do walk, prawda? - zagaiłem do stworka. - Jestem trenerem i często zdarza mi się walczyć z innymi. Gdybyś do mnie dołączył, miałbyś okazję pokazać swoje możliwości. - powiedziałem do stworka, mając jednocześnie nadzieję, że teraz uda mi się go zainteresować.

1/ Treecko nie odszedł zbyt daleko, ale ty dalej podążałeś za nim jak cień. Pokemon widząc to odwrócił się do Ciebie i spojrzał Ci w oczy niezadowolony.
- Tri ko trrri!
Zagroził Ci Pokemon po raz kolejny, jakby dając Ci do zrozumienia, że masz mu dać spokój jak trenuje bo nie może się skupić. Amelia stojąc pod skrzydłem Fearowa biorąc twojego Chimchara na ręce i coś do niego mówiąc.

Gdy Treecko spojrzał na mnie z niezadowoleniem, w mojej głowie pojawiła się niepewność. Próbowałem przekonać stworka do dołączenia do mnie, jednak wszystkie próby póki co spełzły na niczym. Nie zamierzałem jednak zrezygnować.
- Może wystarczy jak poczekam aż Treecko skończy swój "trening" i wtedy spróbuje? - zastanawiałem się.
Zauważyłem kątem oka, że Amelia wzięła w ręce Chimchara i zaczęła coś do niego mówić.
- Czyżby ona chciała mi pomóc?

2/ Żeby dowiedzieć się, co Amelia mówiła do twojego Pokemona musiałbyś podejść bliżej. Tymczasem deszcz dalej padał, a twoja bluza robiła się coraz cięższa i za niedługo przestanie chronić Cię przed wodą. Tymczasem Treecko wrócił do swojego treningu poruszając się jakby właśnie walczył z niewidzialnym przeciwnikiem.

Z powodu deszczu jak i odległości, która dzieliła mnie od Amelii, nie miałem możliwości usłyszenia tego, co powiedziała do Chimchara, dlatego mogłem się jedynie domyślać jej słów. Poczułem na swoich barkach ciężar namokniętej wodą kurtki. Najwyraźniej umknął mi fakt, że nie zapewni mi ona długiej ochrony, jeśli będę dłużej stał pod otwartym niebem. Postanowiłem schować się po skrzydłem Fearowa i spod niego obserwować poczynania Treecko. Znalazłszy się pod nim, zaczepiam Amelię.
- Co przed chwilą mówiłaś do Blaze'a? Czyżbyś wpadła na jakiś pomysł, dzięki któremu Treecko by się do mnie przekonał? - zapytałem dziewczyny, z nadzieję że moje przypuszczenia są prawdziwe.

2/ Kiedy podszedłeś bliżej Amelii dziewczyna podała Ci Chimchara, który skoczył Ci na ramię zdejmując mokry kaptur z twojej głowy. Słysząc twoje pytanie tylko uśmiechnęła się.
- Nie... Wiesz mój ojciec mówił, że nie należy nigdy przerywać dzikiemu Pokemonowi treningu. Bo stają nie niebezpieczne... Tylko to mu powiedziałam.

- Rozumiem, dziękuję za podpowiedź. - odezwałem się do dziewczyny. - Wychodzi na to, że spędzimy trochę czasu chodząc za Treecko.
Gdy Chimchar wskoczył na moję ramię pogłaskałem go po głowie i podziękowałem za zdjęcie mokrego kaptura z mojej głowy. Treecko dalej trenował, tym razem nie poprzez uderzanie swoim ogonem w kałuże, lecz walką z wyimaginowanym przeciwnikiem. Trening pewnie jeszcze trochę potrwa...
- Twój ojciec musi być bardzo doświadczonym trenerem. - odezwałem się do Amelii.

1/ Chimchar nie przeskoczył na twoje ramie, a dalej siedział na rękach dziewczyny która drapała go delikatnie za uchem. Dopiero po chwili zauważyłeś, że deszcz zelżał a towarzysząca wam Kelceon ostrożnie podeszła do Treecko który usiadł na kamieniu.
- Patrz... Daj jej chwilę

Dalej przypatrywałem się Treecko. Po chwili częstotliwość spadania kropli wody zaczęła się zmniejszać, aż w końcu zupełnie przestało padać. Deszcz się skończył. Spojrzałem na zielonego gekona, który przysiadł na szaroburym kamieniu. Złapany przez Amelię Kecleon wyszedł spod skrzydeł Fearowa i powoli zaczął podchodzić do Treecko. Postanowiłem w ciszy przyjrzeć się poczynaniom kameleona.

1/ Kelceon zaczęła rozmawiać z Treecko, po czym usiadła obok niego. Jak widać Treecko dogadywał się znacznie lepiej z tobą. Możliwe że twoja wcześniejsza nachalność nie spodobała się dzikiemu Pokemonowi. Chimchar widząc, że przestało padać zeskoczył z rąk Amelii i ostrożnie wyszedł na mokrą trawę.

Podczas rozmawiania z Kecleon Treecko nie wydawał się być zły za to, że mu przeszkadza. Najwyraźniej ja popełniłem ten błąd. Postanowiłem podejść i przeprosić za swoje uprzednie zachowanie:
- Przepraszam, że się zbytnio napraszałem. Spędziłem już w tym lesie kilka godzin w poszukiwaniach kogoś takiego jak ty. Tak się ucieszyłem na twój widok, że nie pomyślałem, że mogę być nachalny. Przepraszam Treecko.

2/ Treecko podniósł na Ciebie głowę, choć nie był już taki rozdrażniony, to najwidoczniej nie zapomniał przerwanego treningu.
- Trii ko trii.
Powiedział Pokemon machając ręką i odwrócił głowę w stronę Kelceon która zaczęła pleść wianek z trawy. Jak widać Gekona zainteresowało co robi Kameleon.

Możliwe, że Treecko czuł się już mniej urażony moim zachowaniem, jednak nie można było mówić o jakiejś głębszej relacji. Chciałem najpierw poobserwował gekona, żeby w odpowiednim momencie wkroczyć i spróbować go przekonać do dołączenia do mnie.
- Miejmy nadzieję, że się uda.

3/ Stałeś dalej obok Pokemonów które rozmawiały ze sobą, a w międzyczasie Kecleon plotła wianek dla Treecko. Chimchar uspokojony nieco po zakończonym deszczu podbiegł do Ciebie i wskoczył Ci zwinnie na ramię.
- Czim, czaaa?

Pogłaskałem mojego towarzysza po główce, po czym spojrzałem na Treecko. Postanowiłem ponownie zagadać do stworka.
- Cześć Treecko. Jak wcześniej wspomniałem bardzo chciałbym, żebyś dołączył do mnie. Często walczę, więc miałbyś wiele okazji, żeby pokazać swoją siłę. Więc co ty na to? - zadałem gekonowi pytanie.

1/ Treecko chyba w dalszym ciągu był bardziej zainteresowany zdolnościami manualnymi kameleona niż tym co do niego mówiłeś. Kiedy zielony Pokemon skończył pleść wianek ułożyła go na głowie Treecko klaszcząc przy tym w łapki.
- Keleee!

Kolejna próba zainteresowania sobą trawiastego gekona nie przyniosła zamierzonego przeze mnie skutku. Treecko wolał przyglądać się temu, jak Kecleona plotła wianek z trawy.
- Bardzo ci w nim ładnie. - odparłem do Treecko, gdy kameleonka założyła wianek na głowę trawiastego pokemona.

1. - Tree - prychnął mały zielony gekon wcale nie wierząc w ani jedno twoje słowo. Widocznie dobrze cię przejrzał, że chcesz go jakoś udobruchać, ale chwalenie jego wyglądu w wianku... To chyba nie najlepsza droga. Z drugiej strony pokemon, który lubi wianki i to w dodatku samiec... No cóż, bywają i takie przypadki, cóż zrobisz? Co jak co, ale Treecko nadal miał cię w... niezbyt miłej części swoich wspomnień.

Im dłużej czasu przebywałem w towarzystwie Treecko, tym bardziej wydawał mi się on niezbyt zainteresowany moją osobą. PokeDex powiedział mi, że jest on zadziorny, ale nie sądziłem, że aż tak. Postanowiłem w końcu wyłożyć kawę na ławę:
- Treecko, pokazałeś wcześniej, że jesteś bardzo hardym pokemonem, który po odpowiednim treningu byłby wspaniałym wojownikiem. Jednak jeśli będziesz się tak ciągle zachowywał, to raczej nikt nie będzie chciał ciebie przygarnąć pod swoje skrzydła.

2. A kto powiedział, że w ogóle mały Treecko szuka trenera? Może woli sobie samotnie hasać po tutejszych drzewach z dala od tłumów ludzi i w ogóle nie być nikomu poddany. Nie zdołałeś się jednak zbyt długo nad tym zastanowić, gdyż w pewnym momencie niczym zielony pocisk przemknął obok ciebie porywając ze sobą Treecko i mknąc gdzieś w głąb lasu.

Nagle przemknął przede mną z ogromną prędkością jakiś zielony stwór, który zniknął równie szybko, jak się pojawił. Dopiero po chwili zobaczyłem, że miejsce na kamieniu obok Kecloen jest puste.
- Ten zielony stwór porwał Treecko! - powiedział do Amelii. - Musimy mu pomóc.

3. Amelia nie mogła się z tobą nie zgodzić. A nawet gdyby to zrobiła, to czy cokolwiek by to zmieniło? Pewnie nie.
[i]- Fearow leć i nie spuszczaj Scythera z oka.[/u] - zwróciła się do swojego podopiecznego, który wysłuchał jej polecenia i natychmiast wzbił się w powietrze mknąc za porywaczem i porwanym.

Wydało mi się bardzo miłym, że Amelia nie tylko zgodziła się ze mną, że należy pomóc porwanemu Treecko, ale również sam wysłała za porywaczem swojego Fearowa. Przecież równie dobrze mogła uznać, że dziki pokemon jej nie obchodzi i pójść dalej, jednak tego nie zrobiła.
- Zatem ruszajmy za nimi. - odparłem do Blaze'a, Amelii oraz jej Kecleon.