Safari Mhrok

4. No faktycznie miałeś te szczęście, że nie zostałeś sam ze swoim pokemonem, bo odnalezienie go mogło być znacznie trudniejsze bez zwiadu powietrznego. Udaliście się zatem śladem Scythera, a właściwie śladem Fearowa, który podążył śladem Scythera, gdyż ten zdążył już odlecieć poza zasięg waszego wzroku, a Fearow, który był dobrze widoczny w górze prowadził was do tego pokemona.

Szedłem za Fearowem, który zaś prowadził nas za Scytherem. Myślałem, o czym teraz musi myśleć Treecko. Na pewno jest przerażony, w końcu Scyther wyskoczył tak nagle.
- Im szybciej znajdziemy Treecko, tym będzie lepiej dla niego. - pomyślałem, przedzierając się przez leśny gąszcz.

1. No więc rozmyślając jak to prawdopodobnie Treecko źle się czuł w objęciach Scythera wędrowałeś sobie dalej za Fearowem. W końcu ptak jakby zatrzymał się w jednym punkcie nad którym zaczął ustawicznie kołować niczym jastrząb szykujący się do ataku na bezbronne stworzenie.
- Chyba tam się zatrzymali. - powiedziała Amelia.

Powoli szedłem w miejsce, nad którym krążył podopieczny Amelii. Najwyraźniej nasz uciekinier się zatrzymał.
- Musimy starać się nie spłoszyć Scythera. - powiedział do dziewczyny, po czym powoli posuwałem się do przodu, żeby móc zobaczyć miejsce, w którym zielony stwór się zatrzymał.

2. No i podążyliście cichaczem w stronę kryjówki pokemona modliszki. Gdy tylko dostrzegliście Scythera i Treecko, który stał z założonymi rękami przed Scytherem, który gestykulując swoimi ostrzami jakby starał się mu coś wytłumaczyć na co Treecko tylko popukał się w głowę. Scyther zaskrzypiał swoimi ostrzami, a po chwili w tamtym miejscu pojawiły się jeszcze dwa inne Scythery takiego samego koloru co porywacz.

Pierwsze co zauważyłem to to, że jak na razie Treecko nic się nie stało. Mogłem odetchnąć z ulgą. Scyther rozmawiał z porwanym przez siebie pokemonem. Zielony gekon po chwili znalazł się w pułapce, bo do oprawcy dołączyła dwójka jego pobratymców.
- Nie jest dobrze. Musimy coś zrobić. - powiedziałem do Amelii szeptem. - Co prawda jest to niezgodne z tutejszymi przepisami, ale będziemy musieli postarać się jakoś przepędzić te Scythery.

3. - Jasneee... Ale co będzie jak ktoś nas złapie i doniesie o tym strażnikowi? - zadała pytanie Amelia i trzeba jej chyba przyznać, że słuszne. Przecież mogło to wpłynąć nie tylko na wędrówkę waszej drużyny po tym safari, ale także na stan twojego konta bankowego. Do czego się więc posuniesz?

- W sumie, to masz rację. - przytaknąłem Amelii.
Co prawda póki co nie spotkałem żadnego Strażnika, jednak mógł on się pojawić w każdej chwili. Treecko był w coraz większym niebezpieczeństwie. Musiałem szybko coś wymyślić...
- Możemy spróbujemy wystraszyć Scythery? - zaproponowałem dziewczynie. - Może jak zobaczą Blaze'a, to się przestraszą i uciekną. W końcu nie muszą one być świadome tego, że nie możemy ich zaatakować.

4. - O ile w przypadku tych dwóch, co pojawili się tu przed chwilą mogłoby się to udać o tyle nie mam pozytywnych myśli w stosunku do tego. W końcu potrafił przelecieć obok nas i od tak porwać sobie tego Treecko. - podsumowała twoją ideę Amelia. Czyżby znów miała rację?

- A gdyby Kecleon spróbowała przemknąć niepostrzeżenie pomiędzy krzakami, aż znajdzie się z Treecko? Gdy my będziemy odwracać uwagę Scytherów, ona mogłaby pomóc uciec gekonowi. - zaproponowałem dziewczynie.

5. - No cóż, można spróbować. - rzekła Amelia, po czym pospiesznie dodała - A kto pomoże potem ewentualnie uciekać nam? Scythery raczej nam takiego czegoś nie odpuszczą tak łatwo. - skwitowała Amelia czekając na to co zrobisz.

- Potem? - byłem zaskoczony pytaniem dziewczyny, gdyż mój plan nie wybiegał aż tak bardzo w przyszłość. - Będziemy mogli udawać chętnych do walki. Nie sądzę, żeby Scythery były na tyle nie mądre, żeby atakować Ognistego pokemona.

6. - Scythery są trzy, a ty masz tylko jednego ognistego pokemona. Treecko zresztą też nie wygląda na takiego co by się specjalnie przejmował towarzystwem jednego Scythera, ale trójka to chyba nawet dla tak zwinnego pokemona zbyt dużo. Ale tak jak mówię, możemy zaryzykować. Najwyżej przerobią nasze tyłki na plasterki dobrej lub kiepskiej kiełbasy.

Amelia miała rację, mój plan miał wiele luk, a konsekwencje jego wykonania mogły być nie najlepsze, zarówno dla nas jak i dla Treecko. Jednak łatwo jest krytykować, samemu nie wysuwając żadnych pomysłów.
- A co ty byś zaproponowała zrobić? - spytałem dziewczyny.

7. - Ja bym spróbowała upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Skoro dysponujesz ognistym pokemonem, a pokemony robaki i trawiaste boją się ognia i do tego jesteśmy w miejscu, które bardzo łatwo podpalić... Wiesz już co mam na myśli? - podpowiadała ci Amelia - Tylko wiesz, musiałbyś wszystko zgrać tak błyskawicznie i dokładnie, aby nie narobić większych kłopotów niż masz ze złapaniem tego poka.

- To nie jest nawet taki zły pomysł. - powiedziałem do Amelii, gdy ta skończyła omawiać swój plan. - Scythery wystraszą się ognia i uciekną, zostawiąc Treecko samego na pastwę losu. Tylko jest jedno "ale". Jak potem ugasimy ogień?

8. - O to się już nie martw. - powiedziała Amelia sięgając do podręcznej torby i wyciągając z niej ultra balla i zaprosiła do was kolejnego ze swoich towarzyszy, a mianowicie był to Croconaw.
- No to na co czekamy? - spojrzała na ciebie pytająco.

Stanął przede mną około metrowy niebieski pokemon. Wyglądał on trochę jak krokodyl wciśnięty w ubranie jaskiniowca.
- Możemy zaczynać. - odparłem do Amelii.
Jej Croconaw wyglądał na silnego, więc powinien sobie poradzić z ogniem, który zaraz rozpęta Chimchar. Podszedłem do swojego podopiecznego i poprosiłem go, żeby wysłał na polankę kilka płomyków w Ember. W końcu nie chcieliśmy spalić całego lasu.

9. No i zaczęliście wdrażać wasz plan w życie. Chimchar zaprószył ogień, a ściółka bez problemu zaczęła się palić coraz bardziej i bardziej zmierzają przy okazji w kierunku Scytherów i... waszym! Ups.. Tego chyba nikt nie przewidział. Drzewo przy którym stał Treecko zajęło się płomieniami, gdy już otoczyły one bandę Scytherów, które nie odpuszczały mimo pojawienia się płomieni. Dopiero, gdy widziały, że Treecko się nie wydostanie z pułapki wzbiły się w powietrze i odleciały.

Połowicznie nasz plan się powiódł, Scythery zostawiły Treecko w spokoju. Jednak jak wiadomo, ogień to bardzo nieokiełznany żywioł. Płomienie zaczęły trawić kolejne to partie trawy i w końcu sprawił, że trawiasty pokemon znalazł się w pułapce.
- Amelia, trzeba go uratować! - krzyknąłem do dziewczyny.

10. - A niby ja mam to zrobić? - zapytała Amelia - Przecież jeśli to ja lub, którykolwiek z moich pokemonów uratuje tego Treecko to będziesz znów musiał się dwoić i troić, aby zwrócić jego uwagę. To jest twoja szansa, a my zabieramy się do roboty. - rzekła dziewczyna i wraz z Croconawem zaczęli gasić te partie lasu, które znajdowały się z dala od centrum wydarzeń.

- Chodziło mi jedynie o ugaszenie tych płomieni. Resztą zajmę się sam. - odparłem do dziewczyny i pobiegłem ku Treecko.
Gdy tylko się przy nim znajdę, chwytam go w ramiona i uciekam od jeszcze nie ugaszonych płomieni.
- Nieźle nas nastraszyłeś Treecko. - odezwałem się do pokemona, gdy ten znajdzie się już daleko od zagrożenia.

11. Już miałeś wbiec w płomienie, gdy Amelia złapała cię za szmaty i szarpnęła mocno do tyłu.
- Skoro naprawdę chcesz zginąć to nie lepiej było powiedzieć Chimcharowi by cię podpalił i robiłbyś za żywą pochodnię? - spytała kpiąco, po czym podeszła do Chimchara, który starał się jakoś pomóc Croconawowi i szepnęła mu coś do ucha. Ten kiwnął głową na znak, że rozumie i dał nura w ogień, po czym po chwili przyniósł do was zemdlonego Treecko. Wodny pokemon natychmiast zwiększył siłę swoich wodnych ataków, aby jak najszybciej powstrzymać ognień.

- Dziękuję Blaze. - mówię do Chimchara, gdy ten przyniósł do nas zemdlałego Treecko.
Przejmuję od swojego podopiecznego ciało trawiastego pokemona.
- Cieszę się, że nic ci się nie stało. - szepczę do niego, po czym czekam, aż stworek odzyska przytomność. - Hej mały, nieźle nas nastraszyłeś. Chimcharowi udało się ciebie uratować. Jak widzisz Las potrafi być bardzo niebezpiecznym miejscem. Może jednak przemyślałbyś moją wcześniejszą propozycję.

12. Treecko po dłuższej chwili ocknął się i zakaszlał oczyszczając swoje płuca z nieprzyjemnego, gryzącego dymu, który wdarł się, gdy znajdował się w ognistej pułapce. Postanowiłeś więc znów zagaić do pokemona, czy zechce się do ciebie przyłączyć. Ten nie miał chyba sił na wyrażenie sprzeciwu i kiwnął lekko głową.