Gra Szkota

Przez chwilę patrzyłaś na tablicę z nazwą miasta i zastanawiałaś się, skąd wytrzasnąć mapę regionu. Po chwili rozejrzałaś się wokół, mając nadzieję, że coś się trafi. I, uwaga, trafiło się! Po prawej stronie, zaraz za molo stał mały sklepik z napisem "Pamiątki". W takich sklepach raczej bywały mapy, prawda?
- Nooo wiesz. Jedyne o czym marzę to od was uciec, jak najdalej. - Chłopak zaśmiał się tylko i podrapał po głowie. - A tak poważnie to miło będzie mieć towarzystwo. - Dorrian wydawał się być naprawdę zadowolony z faktu, że będziecie podróżować razem. Wiadomo, że samemu jest dosyć smutno i nudno. W grupie zawsze weselej, a Dorrian był typem bardzo uroczego i śmiesznego chłopca, który potrafi poprawić humor. Także, wręcz idealny był z niego towarzysz!"
Tymczasem stoczyłaś krótką rozmowę z Albą. Ten tylko wydał z siebie radosny pomruk i okazał zainteresowanie zbliżającą się walką o odznakę żywiołów.
- No to postanowione! Czas na śniadanie. - Rudzielec spojrzał najpierw na ciebie potem na Cecille. Wpatrywał się w dziewczynę przez dłuższą chwilę, po czym znowu się wyszczerzył.
- Patrzcie. - Wskazał palcem na niski budynek znajdujący się jeszcze za sklepem z pamiątkami. - Tam jest jakaś restauracja. Można sprawdzić, co podają. - Powiedział i ruszyliście przed siebie. Cille cały czas milczała, ale na ustach miała delikatny, nieśmiały uśmiech, więc wszystko było w porządku.

Zadowolona uśmiechnęłam się sama do siebie widząc sklep z pamiątkami. Z pewnością tam uda mi się kupić jakąś dużą mapę na papierze, a przy śniadaniu poproszę Hadesa o wskazanie miejsca w którym mieszkał. Tak, to był zdecydowanie dobry pomysł! Sama wychyliłam się by ujrzeć twarz Cille, a widząc jej delikatny uśmiech z ulgą stwierdziłam, ze wszystko już jest w porządku. Razem z Dorrianem podróż przez nieznany dla nas wszystkich region będzie znacznie ciekawsza, a może i będziemy mieć chwilę by kibicować mu w pokazach?
- Idziemy. Wy wejdziecie pierwsi, zajmijcie stolik, a ja wejdę po jakąś mapę na papierze. W Navie raczej Hades nie pokaże mi gdzie mieszkał.
Powiedziałam spokojnym tonem głosu, kierując swoje kroki w stronę restauracji. Jednak będąc blisko niej, skręciłam do sklepiku. Uśmiechnęłam się do osoby sprzedającej i poprosiłam o mapę regionu, a kiedy ją dostałam zapłaciłam, idąc następnie prosto do restauracji. Kiedy się w niej znalazłam, rozejrzałam się po niej, prosząc swojego Albę by poszedł poczekać za mną przy stoliku gdzie siedzi Dorrian z Cille. Sama udaję się bliżej jakiejś lady i sprawdzam menu, marszcząc nosek zastanawiając się co by tu właściwie zjeść na śniadanie.

Na widok sklepu z pamiątkami bardzo się ucieszyłaś. Cóż, dzięki temu będziesz mogła kupić mapę i odnaleźć miejsce, z którego pochodził Hades. Powiedziałaś Cille i Dorrianowi, aby udali się do restauracji, a sama pobiegłaś do małego sklepiku, który i tak był po drodze. Weszłaś do środka i rozejrzałaś się. Wszystko wykonane było z drewna, duży stół robiący za ladę i masa pamiątek różnego rodzaju. Od pocztówek ze zdjęciami miasta po flagi, koszulki i maskotki. Były oczywiście i mapy!
- Dzień dobry! - Przywitała cię staruszka stojąca za kasą. - Co panienkę sprowadza? - Spytała cichym, lekko zmęczonym głosem. Mimo to na ustach miała wielki, przyjazny uśmiech, od którego robiło się cieplej na sercu. Gdy tylko powiedziałaś, czego szukasz staruszka od razu wyjęła przedmiot i ci go podała.
- To będzie tylko 15$. - Powiedziała i po chwili wydała ci resztę z pieniążków, którymi płaciłaś. Pożegnałaś się ze staruszką i ruszyłaś do restauracji. Gdy weszłaś do środka poczułaś przyjemny chłód. Mimo to w środku była pustka. Poza Dorrianem i Cecille siedziała w lokalu tylko trójka innych gości. Rudzielec wygłupiał się z twoją towarzyszką i wydawało się, że oboje cię nawet nie zauważyli. Quilava podszedł do nich, lecz jego też nie widzieli. Zbyt zaaferowani sobą nawzajem. Ty natomiast przeczytałaś menu. Było dużo dań rybnych, jak to przystało a restaurację nadmorskiego miasta, a także kebab i pizza. Na co postawisz?

Przyglądałam się chwilę dłużej wiszącemu nad ladą menu. Tyle pysznych dań z ryb! To chyba było typowe dla wszystkich tego typu lokali znajdujących się blisko morza. Przecież moje rodzinne Petalgurg także leżało bardzo blisko wielkiej wody i mieliśmy tam dość sławną restaurację. Jednak to nie na rybę miałam dziś ochotę! Aż oczka mi się zaświeciły widząc w menu kebab! Nie czekając ani chwili dłużej, zamówiłam właśnie to danie, prosząc o jeszcze jedną mniejszą porcję dla swojego Pokemona. Wszyscy lubią kebab! Mając już w dłoniach zamówione danie wzięłam talerze na tacy i udałam się do stolika gdzie siedziała Cille razem z Dorrianem. Mniejszy talerz dla Alby postawiłam na podłodze, głaskając Pokemona po główce.
- Smacznego mały.- zwróciłam się do Pokemona, a następnie podniosłam głowę patrząc na moich towarzyszy.- Widzę, że bardzo dobrze się ze sobą dogadujecie, gołąbeczki. To może ja was zostawię samych sobie? Hmm?
Zaśmiałam się cicho, kładąc obok talerza zakupioną przez siebie mapę regionu. Najpierw zjemy, a później porozmawiamy ze Spiritombem o miejscu jego mieszkania.
- A wy nic nie jecie?
Zapytałam zabierając się za jedzenie swojego kebabu. Co tam linia, i co z tego ze w cycki nie pójdzie! Kebab!

Przejrzałaś menu uważnie i ostatecznie podjęłaś decyzję. Kebab to było coś, na co miałaś teraz ochotę! Zamówiłaś danie i czekałaś cierpliwie. W międzyczasie jednak kasjerka zaproponowała ci zajęcie stolika.
- Kelnerka wszystko pani przyniesie. - Powiedziała uśmiechnięta dziewczyna i zabrała się za pracę. Postanowiłaś skorzystać z rady i udałaś się w stronę gołąbeczków. Na dźwięk twoich słów Dorrian zarumienił się lekko a Cille ewidentnie się zawstydziła. Całą sytuacje na szczęście uratowało... Jedzenie!
Kelnerka, młoda blondyneczka przyniosła zamówienie 'dzieciaków', a chwilę później pojawiły się też talerze dla ciebie i Quilavy. Alba zajadał z radością, szczęśliwy, że dostało mu się coś innego niż standardowe jedzenie dla pokemonów. Kebab również był pierwsza klasa! Na stole rozlożyłaś mapę Sinnoh przygotowując się już do rozmowy z Hadesem. Dwójka twoich towarzyszy ewidentnie się zaczepiała pod stołem. Jeszcze brakowało tylko rzucania w siebie jedzeniem. Naprawdę, jak dzieci!

Zmrużyłam nieco swoje zielone oczy patrząc na siedzącą ze mną przy stoliku dwójkę młodych trenerów. Nie miałam zamiaru im matkować, przynajmniej tak długo jak nie rozrzucają jedzenia wokół siebie. Pokręciłam tylko głową i zabrałam się za jedzenie swojego kebabu. Dawno nie jadłam tak dobrego dania, dlatego też chyba nie było się co mnie dziwić że posiłek bardzo szybko znikał z mojego talerza. Widząc, że chyba nie skupię na sobie uwagi dwójki moich towarzyszy odłożyłam talerz na bok stolika i otworzyłam mapę kładąc ją na blacie tak by nie przeszkadzać Cille oraz Dorrianowi w jedzeni. Najpierw orientacyjnie spojrzałam gdzie jest miasto do którego przypłynęliśmy, a nastepnie rozejrzałam się za Julubilife oraz Eterną. Rzeczywiście pierwsze miasto gdzie mogłam walczyć o odznakę nie było wcale tak daleko! Po chwili wypuściłam z kuli Hadesa i uśmiechnęłam się do ducha.
- Dzień dobry Hades. Mam dla Ciebie niespodziankę. Jesteśmy już w Sinnoh, jednak to pierwszy raz kiedy jestem w tym regionie i mam do Ciebie prośbę... Czy możesz mi pokazać na tej mapie miejsce w którym mieszkałeś?
Pokazałam głową na leżącą przede mną mapę, mówiąc spokojnym głosem do Pokemona ducha. Miałam szczerą nadzieję, że Spiritomb pamięta gdzie mieszkał i dużo łatwiej będzie mi opracować jak dostać się do jego domu by zgodnie z obietnicą go tam wypuścić.

Tak, zdecydowanie miałaś już zaplanowaną trasę. Teraz jedynie trzeba było określić, dokąd zaprowadzić Hadesa. Mogło to być blisko, ale równie dobrze... Daleko. Dlatego też, gdy tylko zjadłaś wzięłaś się do roboty. Odłożyłaś talerz i wypuściłaś Hadesa. Spiritomb wpatrywał się przez dłuższy czas na mapę, jakby nie mogąc rozpoznać miejsca. W sumie, nic dziwnego. Żył przecież w danym miejscu i raczej nigdy nie patrzył na mapę. Zdawało się jednak, że coś rozpoznał. Duch po chwili wahania wskazał ci las nieopodal Lake Valor. Tuż przy mieście Sunyshore. Czyli jednak... Bardzo daleko. Ale nie było tego złego, znajdował się tam port, z którego na pewno będziecie mogły z Cille dokądś dopłynąć!
Tymczasem Cecille i Dorrian zjedli swoje posiłki i z głupimi uśmiechami na twarzach spojrzeli na ciebie.
- To jak, idziemy? Czy najpierw zwiedzamy miasto, a potem ruszamy dalej? - Zapytał Dorrian, chcąc znać twoje zdanie. Siostra Angusa pogłaskała po głowie Raltsa i wstała z miejsca.
- Ja bym najpierw chciała zadzwonić do brata. Dawno z nim nie rozmawiałam. - Powiedziała cicho, lecz z pewnością siebie.

Wyciągnęłam rękę do Spiritomba i pogłaskałam go po policzku. Jeśli można to tak nazwać. Wygląda na to, że jeszcze trochę ten Pokemon będzie członkiem mojego zespołu! Nie wiedzieć czemu, jakoś mnie to uspokoiło. Chociaż z drugiej strony im dłużej jest ze mną tym ciężej będzie się rozstać. Prawda?
- Dziękuję Hadesie. A teraz my ruszamy w drogę, zobaczymy się za niedługo.
Powiedziałam do Pokemona i wróciłam go do kuli. Wychyliłam się pod stół zerkając jak radzi sobie Alba ze zjedzeniem swojego posiłku. Następnie wstałam ze swojego krzesła zakładając trobę na ramię i uśmiechając się to swoich towarzyszy.
- Idziemy. Nie ma czasu do stracenia.
Powiedziałam zadowolona z całej podróży. Kiedy zaś Cille wspomniała o Angusie poczułam lekki ścisk w dołku. Sama powinnam do niego już dawno zadzwonić i zapewnić go, że z jego młodszą siostrzyczką jest wszystko dobrze! Westchnęłam cicho patrząc na Cille, a jednym silniejszym dmuchnięciem odgoniłam upierdliwy kosmyk włosów z oczu.
- To bardzo dobry pomysł. Jeśli nie będziesz miała nic przeciwko Cecille, sama bym z nim porozmawiała chwilę. To jak? Idziemy szukać telefonu?
Zapytałam wstając z miejsca i czekając za rudzielcem oraz przyjaciółką. Tak więc kiedy już byli gotowy w trójkę udajemy się na poszukiwanie jakiegoś telefonu, czy to na ulicy czy w centrum Pokemon.

Hades mruknął coś cicho, ale przyjaźnie i wrócił do kuli. Spojrzałaś na Albę, który własnie skończył jeść i był równie gotowy do drogi, co cała wasza trójka. Nie czekając na specjalne zaproszenie ruszyliście na poszukiwania telefonu.
- Uuum. - Zaśmiała się Cecille. - On zapewne prędzej będzie chciał rozmawiać z tobą, niż ze mną. - Czy ci się wydawało, czy Cille się z was naśmiewała? Zdecydowanie robiła to z sympatii, no ale zawsze... Śmiała się.
Wyszliście z restauracji przejrzeliście wszystkie możliwe miejsca. Nigdzie nie było budki telefonicznej, ale na szczęście na horyzoncie ukazało się PokeCentrum. Weszliście tam od razu i Cille wraz z tobą udała się do telefonu. Dorrian spacerował za wami wolno, sam nie wykazując chęci do dzwonienia gdziekolwiek. Trenerka wróżek wykręciła numer i niedługo potem połączyliście się z domem Angusa. Jednak to nie kochany rudzielec odebrał telefon, a dziewczę, które spotkaliście w drodze do Petalburg.
- Witam, PokeCentrum Lasu Petalburg. - Powiedziała cicho, z uśmiechem. Gdy was zobaczyła od razu podskoczyła radośnie.
- Ach! To wy. Już wołam Angusa! - Powiedziała cicho. Chwilę później waszym oczom ukazał się uroczy rudzielec z uśmiechem na twarzy. Jak zawsze w zwykłej bokserce i nie do końca ogolony.
- Cille! Lisa! - Uradował się na wasz widok, zdecydowanie się stęsknił!

Gdy Cille wykręciła numer, a na ekranie nie pojawił się rudzielec, przez chwilę byłam pewna że pomyliła numery! Co ona robiła w centrum Angusa? Chyba nie ona została tam wysłana do pomocy? Czy brzmiało to jak mała zazdrość? Może trochę większa niż mała? Chyba tak, jednak nie można mnie było za to źle oceniać! Dopiero co się rozstałam z Angusem bo dość... udanej nocy. A tutaj się pojawia inna dziewczyna. Każda byłaby trochę zazdrosna. Widząc rudzielca na ekranie uśmiechnęłam się szeroko, automatycznie przysuwając bliżej, jakby mając naiwną nadzieję że przez szło uda mi się poczuć jego zapach.
- Anguuus! Jak tam centrum? Właśnie dobiłyśmy do brzegu Sinnoh, udajemy się do Jubilifie gdzie będziemy walczyć o nasze pierwsze odznaki turniejowe. Alba ewoluował w Quilavę, chcesz zoba-... Ach. No tak. Cille chciała z tobą rozmawiać.
Pohamowałam swój słowotok, przypominając sobie że dziewczyna zapewne bardzo chciała zamienić parę słów ze swoim starszym bratem. Jaka szkoda, że był tak daleko! Musiałam przyznać, iż nawet widoczny tylko przez szklany ekran był bardzo pociągający! Aż coś mi się przyjemnie ściskało w dołku. Chociaż, chyba nie powinnam mieć takich myśli o Angusie w towarzystwie Cille.

Gdy Cille wykręciła numer, a twoim oczom ukazała się Amelia przez chwilę nie chciałaś wierzyć, że to właśnie ją Sam wysłał do pomocy Angusowi. Po chwili jednak poskładałaś wszystkie fakty i na to by wyglądało. Niemniej jednak, dziewczę wydawało się naprawdę sympatyczne, a przede wszystkim... bardzo młode! Więc zazdrość mogłaś schować do kieszeni, Angus bowiem nie gustował w dziewczynach młodszych od swojej siostrzyczki.
Gdy tylko zobaczyłaś kochaną twarz rudzielca od razu się rozgadałaś. Ten tylko śmiał się z twojego słowotoku, ale nie zamierzał ci przerywać.
- Liso, Liso! Spokojnie. Mamy czas na to, żeby rozmawiać i oddychać jednocześnie! - Zaśmiał się i przez chwilę milczał obserwując to ciebie to Cille. Dorrian stał za wami nie chcąc przeszkadzać w rozmowie.
- Centrum ma się bardzo dobrze. Co prawda nie mamy jeszcze gości, ale jesteśmy w trakcie małej przebudowy. Sam robi, co może żeby sprowadzić do nas porządną siostrę Joy. A Ammelia zajęła się wszystkimi rachunkami i obsługą telefonu. Dzięki temu mogę spokojnie zajmować się pokemonami w naszym ogrodzie. - Angus zdał wam krótką relację. Był naprawdę bardzo szczęśliwy, widziałaś to w jego oczach.
- Już w Sinnoh? No, to całkiem nieźle. Wiesz o jaką odznakę będziecie walczyć jako pierwszą? Jesteś pewna, że macie odpowiednie pokemony do tego? - Angus wydawał się być naprawdę przejęty i zatroskany całą sprawą. I... miał rację! Nie pomyślałaś wcześniej o tym, by sprawdzić jaki typ pokemona będzie wam potrzebny w pierwszej sali.
- Sam opowiadał, że Alba ewoluował! Gratuluję Liso, musisz być z niego dumna prawda? - Rudzielec uśmiechnął się tylko i czekał teraz, aż siostrzyczka zda mu relację ze swojej podróży.
- Tak! Alba naprawdę urósł. - Powiedziała wtrącając się do rozmowy. - Poza tym, ja też mam ognistego pokemona! - Zaśmiała się i wypuściła z kuli Vlupix, którą pokazała bratu.
- Łooo, to wspaniale! Mam nadzieję, że nie sprawiasz Lisie kłopotów i że wszystko jest w porządku.
- Jak najbardziej! Już nie mogę się doczekać pierwszej walki o odznakę! - Dziewczę zaśmiało się i spojrzało na brata. Ta dwójka naprawdę się kochała. Po chwili na ekranie zauważyłyście ruch i usłyszałyście głos.
- A, gdzie mam zanieść to pudło? - Spytał głos, a Angus na chwilę się odwrócił w jego stronę.
- Myślę, że na zaplecze. To PokeBalle, tak? - Głos potwierdził po czym przybliżył się do rudzielca tak, że mogłyście zauważyć twarz jego właściciela. Był to nikt inny jak... Sam!
- O, rozmawiasz z dziewczynami. - Powiedział blondyn i uśmiechnął się lekko.
- Hej Liso, hej Cille. Jak tam podróż? - Zapytał, jednak zanim zdążyłaś odpowiedzieć Cille cię wyprzedziła.
- Wspaniale! Niedługo będziemy w mieście, gdzie będzie pierwsza sala! - Uśmiechnęła się do niego, a on odpowiedział tym samym. Przez chwilę rozmawiali ze sobą nie zwracając uwagi na nikogo innego. Angus spojrzał najpierw na Sama potem na Cille, aż w końcu obdarzył cię pytającym wzrokiem. Jakby chciał się dowiedzieć, co jest grane.

Cieszyłam sie z możliwości ujrzenia na ekranie Angusa i porozmawiania z nim chwilę! Co z resztą chyba było widoczne. Nie spodziewałam się jednak ujrzeć w tle też i Sama! Dobrze że tak szybko zabrał się za obiecaną pomoc w tym Cenurm Pokemon, chociaż szczerze mówiąc nie spodziewałam się iż zabierze się za to tak szybko! Uśmiechnęłam się porozumiewawczo do Angusa, a następnie dyskretnie pokazałam mu niewielkie serduszko utworzone z dłoni. Miałam nadzieję, że uda mi się tak przekazać rudzielcowi iż jego siostrze Sam wyraźnie wpadł do oka. Tylko czy miałam rację? Po chwili rozmowy spojrzałam na Cille i Dorriana.
- Możecie nas na chwilę zostawić samych? Chciałam z Angusem zamienić kilka słów zanim ruszymy.
Uśmiechnęłam się do dwójki towarzyszy po czym już nic nie mówią poczekałam aż Cille pożegna się z bratem, a następnie udadzą się na bok. Sama odwróciłam się stronę rudzielca poprawiając upierdliwi kosmyk włosów jaki opadł mi na oczy.
- I jak sobie radzisz beze mnie? Szkoda, że nie udałeś się razem z nami do mojego domu. Miałbyś okazję poznac mojego ojca... Akurat udało się trafić jak był w domu. Cille go poznała. Ale chyba nie była w stanie z szoku nic powiedzieć kiedy go zobaczyła.
Zaśmiałam się cicho do mężczyzny z którym prowadziłam rozmawiałam na chwilę obecną przez telefon.

Rozmowa z przyjaciółmi musiała być dla ciebie czymś naprawdę miłym. Choć tak naprawdę obecnie przez większość czasu to Cille trajkotała. Rozmawiała cały czas z Samem, o wszystkim, co tylko im się przydarzyło w ciągu tego jednego dnia. Obojgu usta się nie zamykały i co chwila się śmiali. Tymczasem Angus nie wydawał się z tego powodu najszczęśliwszy. Nadal patrzył na ciebie z miną, jakby nie chciał zrozumieć twojego przekazu. Gdy wtrąciłaś, że chciałabyś porozmawiać z Angusem nastąpiła chwila ciszy.
- A, racja. Ja też muszę wracać do pracy. Dzwońcie do nas częściej, dobrze? - Zapytał Sam i pożegnał się z wami krótko. Cille tylko przytaknęła i chwilę później podeszła z Dorrianem do stolika. Mina Angusa momentalnie się zmieniła. Rudzielec uśmiechnął się ciepło i przysunął do ekranu. Jakby to miało zmniejszyć dystans między wami chociaż o tych dziesięć centymetrów.
- No, jakoś muszę. Na szczęście Amelia i Sam bardzo mi pomagają i trochę zajmują czas. - Mężczyzna zaśmiał się i spojrzał na ciebie tak, jakby chciał cię przytulić. - Przebudowujemy centrum, jak wrócisz to go nie poznasz! - Zaśmiał się krótko i wsłuchał w twój głos.
- Też żałuję. Ale myślę, że następnym razem... Moglibyśmy spróbować, co nie? - Przez chwilę jeszcze rozmawialiście o trywialnych rzeczach. Pokazałaś Angusowi wreszcie swojego Albę porządnie i pośmialiście się z głupot.
- Ach. Wytłumaczysz mi teraz, co to było to przed chwilą? - Angus zrobił poważną minę. Zdecydowanie chodziło mu o sytuację pomiędzy Cille i Samem. Chyba pan rudzielec miał mocny siostrzany kompleks, bo ciągle się o nią martwił!

Słuchałam głosu mężczyzny, który jakby nie było mimo krótkiej znajomości był mi bardzo bliski. Kontrolnie spojrzałam w stronę gdzie odeszła Cille razem z Dorrianem. Na pytanie nieco nadopiekuńczego rudzielca cicho zaśmiałam się.
- Wydaje mi się, że Sam wpadł w oko twojej siostrzyce. Ale nie wiem, czy z wzajemnością czy nie. Tylko bardzo proszę Angus, nie zachowuj się jak nadopiekuńczy ojciec. Jest pod moją opieką.
Uśmiechnęłam się chcąc uspokoić rudzielca, by się nie przejmował za bardzo sprawami sercowymi swojej małej siostrzyczki. Oczywiście, że rozumiałam dlaczego tak się zachowywał, skoro był jej jedynym opiekunem. Jednak musiał pozwolić jej dorosnąć, a zawody sercowe były częścią dorosłego życia.
- Mam na nią oko. Nie sprawia mi problemów to dobra dziewczyna... - westchnęłam cicho patrząc w oczy Angusa- Nie chcę kończyć tej rozmowy, ale czas na nas. Dbaj o siebie i... Tęsknię za tobą.
Ostatnie słowa powiedziałam już nieco bardziej nieśmiałe. Aż dziwnie jak na mnie! Co te uczucia robią z człowiekiem! Nie wiedzieć dlaczego, nawet delikatnie się zaczerwieniłam. Czując ciepło na policzku potarłam je delikatnie reką po czym ostatecznie pożegnałam się z Angusem i wróciłam do swoich towarzyszy.
- No to jak? Ruszamy do Jubilifie? Czas się zabrać za siebie, a nie siedzieć w miejscu.

Angus słuchał cię uważnie. Na samą myśl o Cecille, której ktoś wpadł w oko zrobił skwaszoną minę. Zdecydowanie nie podobała mu się idea zakochanej siostrzyczki. Ani trochę!
- Nie jestem nadopiekuńczy! Po prostu ona jest za młoda, na takie rzeczy. - Rudzielec westchnął i spojrzał na ciebie nadymając poliki. - Poza tym, Sam jest od niej dużo starszy, z tego co mi się wydaje. To miły chłopak, nie powiem. No, ale... - Zapadła chwila niezręcznej ciszy, podczas której Angus zdecydowanie walczył sam ze sobą.
- Umm, cieszę się, że sią nią opiekujesz. Gdyby nie ty, chyba umierałbym ze strachu. Cille lubi pakować się w tarapaty. - Zaśmiał się cicho i uśmiechnął do ciebie.
- Jasne. Powodzenia! Odezwijcie się niedługo. Ja też powinienem wracać do pracy. - Zawahał się na chwilę. - Tęsknię. - Powiedział cicho, po czym się pożegnaliście.
Tymczasem Dorrian i Cille siedzieli przy stoliku i rozmawiali o swoich planach.
- No, bardzo chciałam wziąć udział w turnieju od momentu, w którym tata mi o nim opowiedział. Ale Angus bardzo się o mnie martwił...
- No i słusznie. Jakbym byl twoim bratem, nigdzie bym cię samej nie puścił. - Rudzielec zaśmiał się serdecznie. Na chwilę zapanowała między nimi cisza. Patrzyli się tylko na siebie.
- Jesteś bardziej podobny do mojego brata, niż myślisz! - Cille zaśmiała się i dopiero cię zauważyła. - Jasne. Idziemy? - Wstała i zapytała rudzielca. Ten tylko kiwnął głową i razem wyszliście z PokeCentrum. Skierowaliście się do wyjścia z miasta. Pogoda była piękna, słońce świeciło wysoko na niebie.

zrobiło mi się cieplej na sercu, kiedy Angus także powiedział że ze mną tęskni! Z uśmiechem, może trochę większym niż zazwyczaj. Ale kto by się szerzej nie uśmiechał, kiedy usłyszał jakby nie było tak miłe słowo od kogoś bliskiego. Skoro tęsknił, to znaczyło że o mnie myślał! Słuchałam rozmowy dwójki moich towarzyszy, a następnie skierowałam swoje kroki razem z nimi w stronę wyjścia z miasta. Pogoda naprawdę dopisywała! Jakby Sinnoh chciało nas godnie przywitać, przynajmniej tak to wyglądało.
- Wypadło by sprawdzić jakim typem Pokemonów posługuje się lider w Jubilife. Hmm...
Powiedziałam do Cille, jedną ręką wyciągnęłam z torby swój PokeNav i zaczęłam szukać w nim informacji na temat Sali Żywiołu w mieście Jubilife.
- Cille, właściwie w salach nie mamy obowiązku walczenia Pokemonami tego samego typu, jednak ja będę się starała walczyć z tym samym typem. Trzeba trenować przed turniejem.- zerknęłam na swojego Quilavę uśmiechając się przy tym. Ciekawe czy do turnieju wystąpię już z Thyplosionem?- Alba pewnie nie może się doczekać naszej pierwszej walki. Tak?
Tu spojrzałam na swojego Pokemona, śmiejąc się przy tym pod nosem.

Zdecydowanie pogoda cieszyła się z waszej obecności w Sinnoh. Mogliście więc spokojnie spacerować i wybrać się w podróż do kolejnego miasta. Wpadłaś jednak na mądry pomysł, więc przystanęliście na chwilę. Grzebałaś w PokeNavie chcąc się czegoś dowiedzieć o trenerach w Sinnoh.
- Tak, to dobry pomysł. Mam tylko nadzieję, że będę miała pokemony w typach odznak tego regionu. - Dziewczę uśmiechnęło się do ciebie i czekało na to, aż znajdziesz informacje. W PokeNavie napisane było, że pierwsza trenerka, Jubilie specjalizuje się w pokemonach o typie wodnym. A więc postanowione!
- No, to jakich pokemonów użyjecie? - Dorrian zapytał was jednocześnie ruszając przed siebie. Jeżeli chcieliście dotrzeć do miasta jak najszybciej, nie było czasu na stanie na środku ulicy.
- Azumarill będzie idealny! - Zaśmiała się Cille i spojrzała na ciebie. - Użyjesz Kabuto, prawda?
Tymczasem wyszliście z miasta. Od razu przywitała was leśna ścieżka, wokół której rosło dużo drzew i krzewów. Oto zaczyna się wasza przygoda w Sinnoh!

Uśmiechnęłam się szerzej widząc iż moja pierwsza przeciwniczka używa Pokemonów wodnych. W głowie szybko zaczęłam układać swoją drużynę do tej potyczki. Dopiero po chwili odpowiedziałam małej Cille na jej pytanie.
- Tak, z pewnością użyje Brucea... Chociaż liderzy w salach zawsze używają dwóch Pokemonów, więc prawdopodobnie drugim jakiego użyję będzie Feria lub Neil.- spojrzałam na swojego Albę uśmiechając się lekko- Wybacz Alba, nie tym razem. Ale z pewnością będziesz walczył w Eternie.
Zaśmiałam się chicho, mając nadzieję iż Pokemon wybaczy mi wybór innego Pokemona do walki niż on. Wiem, że mu obiecałam! Ale zależało mi na wygraniu swojej pierwszej odznaki więc lepiej było postawić na innego Pokemona. Jednak mimo tego, wierzyłam iż Alba jeszcze nie raz przyczyni się do przybliżenia nas w dążeniu do naszego marzenia o uczestniczeniu w Turnieju Żywiołów. Schowałam do torby swojego nawigatora, tak na wszelki wypadek żeby go nie zgubić i spojrzałam przed siebie.
- Aaaach! Dobrze było by zacząć tą podróż od walki z jakimś przeciwnikiem, albo o! Złapać jakiegoś Pokemona! Jeśli mam być szczera, nawet nie wiem jakie gatunki żyją tutaj w Sinnoh... Jedyne co wiem o Pokemonach z tego regionu, to to że Cranidosy zamieszkiwały kiedyś te ziemie.
Powiedziałam z uśmiechem na ustach, jako ten mól książkowy wiecznie zakochany w Pokemonach Skamielinach.

Cecille czekała cierpliwie, aż się wypowiesz. Gdy tylko to zrobiłaś, uśmiechnęła się do ciebie przytakując.
- Ja postawię na Azumarill i na Ralts. Razem damy sobie radę, prawda Molly? - Zapytała pokemona siedzącego jej na ramieniu. Urocze stworzenie zapiszczało radośnie i wtuliło buzię w twarz Cille. Dorrian zaśmiał się na ten widok i pogłaskał po głowie swojego Oshawotta.
- Z tego, co wiem... To w Eternie będzie ognista sala. - Powiedział przeglądając swój PokeNav. Na to Alba od razu się rozpromienił i pyrgnął twoją dłoń łebkiem. Zachęcił cię do szybszej podróży, bo już nie mógł się doczekać swojej walki!
- Na pewno niedługo będziemy mieli okazję poznać nowe gatunki pokemonów. - Powiedziała Cille idąc przed siebie. Dorrian kiwnął głową na znak, że się z dziewczyna zgadza. Tymczasem na waszej drodze coś się pojawiło. Było małe, fioletowe i zdecydowanie was jeszcze nie dojrzało!

Widząc jak Alba ożywił się na informację o ognistych Pokemonach w kolejnej sali zaśmiałam się cicho. Może i dorósł jednak wciąż chodził ja 4 łapkach, chociaż całkiem dobrze radził sobie też z utrzymaniem ciała w pionie co czyniło go niezwykłym wojownikiem! Pogłaskałam Albę po główce uśmiechając się do niego.
- Spokojnie Alba, z pewnością stoczysz tam swoją walkę. Razem z Bruce'm! Mam nadzieję, że taka kolej rzeczy Ci odpowiada.
Podniosłam głowę patrząc przed siebie, a kiedy zobaczyłam na drodze nieznanego mi Pokemona wyciągnęłam PokeDex skanując skorpiona. Nigdy wcześniej nie widziałam takiego stworka! Wyglądał dość... osobliwie.
- A to co to? Tak czy inaczej, pierwsza będę z nim walczyć! Fergus, pokaż się!
Powiedziałam bojowym tonem głosu wyciągając z torby kulę z Fergusem a następnie wypuszczając przed siebie swojego Pokemona.
- Fergus zacznij od Tail Whip, po czym zakop się pod ziemię i wyskocz pod przeciwnikiem ze swoim Dig! Teraz szybko, póki jesteś blisko skorpiona zaatakuj Sand Attack a następnie Shadow Ball! Uniknij skokiem ataku dzikiego Pokemona, po raz kolejny atakując Shadow Ball! Kiedy będziesz widział iż dziki Pokemon zamierza nas zaatakować użyj Dig, a następnie wykop się za nim atakując w niego Shadow Ball! Szybko podbiegnij do skorpiona atakując Tackle! Unikaj skokami uderzeń przeciwnika i atakuj Tackle za każdym razem z innej strony! Świetnie Ci idzie, teraz uderz jeszcze raz Tackle po czym odskocz i zaatakuj Shadow Ball! Skup się mój mały musimy dobrze wyprowadzać kolejne ataki jeśli chcemy wygrać naszą pierwszą walkę w Sinnoh! Teraz ponownie użyj Dig wykopując się pod przeciwnikiem, a wykonując ten ruch zaatakuj serią Shadow Ball! Odskocz jak najdalej od skorpiona by mieć czyste pole do zaatakowania kolejną kulą cienia! Podbiegnij bliżej swojego przeciwnika, uderzając go swoim Tackle tak by odrzucić go jak najdalej od siebie! Następnie zakończ walkę z Pokemonem serią Shadow Ball! Poradzisz sobie mój mały! Wierzę w Ciebie!
Z uwagą obserwuję jak Fergus radzi sobie w tym pojedynku, a kiedy uda nam się pokonać skorpiona rzucam w niego PokeBallem by złapać pierwszego dzikiego Pokemona w tym regionie.

Alba wydał z siebie radosny pomruk. Widać było, że naprawdę już nie mógł się doczekać. Mimo to miał zamiar czekać cierpliwie, by pokazać ci swoją siłę, gdy tylko nadejdzie odpowiednia pora!
Tymczasem weszliście w las i już niebawem zobaczyliście pierwsze nieznane stworzenie. Czyżby twoje życzenie zostało spełnione? Oto przed tobą pierwszy z pokemonów regionu Sinnoh! Zeskanowałaś nieznane ci stworzenie, a PokeDex odezwał się swoim mechanicznym głosem.
- Skorupi, pokemon skorpion. Na ofiary czyha w norze ukrytej pod piaskiem, a jego ogon ma w sobie truciznę. Potrafi przeżyć rok bez żadnego pożywienia.

Cytat :

Skorupi ♂
Lvl. 10
Natura: Waleczny
Ataki: Bite, Poison Sting, Leer, Knock Off, Pin Missile
Ability: Battle Armor

Gdy tylko ujrzałaś skan wiedziałaś, że walkę przeprowadzisz ty wraz z Fergusem. Wypuściłaś pokemona przed siebie, a Cille i Dorrian tylko się zaśmiali. Postanowili obserwować starcie i ci kibicować. Choć w sumie, nie zostawiłaś im wyboru.
Walka zaczęła się dosyć kiepsko dla twojego Fergusa, gdyż dał się zatruć przeciwnikowi. Na szczęście jednak, Eevee okazał się bardzo zręcznym pokemonem i wykonał wszystkie polecenia, jakie mu dałaś. Dzięki temu, po walce pełnej ciosów i wysiłku... Pokonał Skorupiego!

Doświadczenie:

Zadowolona z wyniku walki rzuciłaś kulą w pokonanego pokemona. PokeBall kręcił się przez chwilę, trzymając cię w niepewności. Jednak po chwili zatrzymał się. Udało ci się złapać pierwszy okaz w Sinnoh!
- Brawo! - Powiedzial Dorrian, a Cille mu tylko zawtórowała. Śmiali się radośnie, ciesząc z twojego sukcesu. Ruszyliście też dalej, nie chcąc tracić więcej czasu.

Wystawiłam ramiona w stronę Fergusa by chwycić w nie swojego liska. Tak dzielnie poradził sobie z pokonaniem przeciwnika! Widać Sam dobrze się nim opiekował, ale jedyne czego mu brakowało u boku profesorka to były walki z innymi Pokemonami! Nie trzeba było znać Fergusa długo by wiedzieć iż ma w sobie duszę wojownika!
- Świetnie sobie poradziłeś, mój mały. Teraz czas na zasłużony odpoczynek. Wracaj.
Powiedziałam do liska trafiając go czerwonym promieniem w którym zniknął w kuli. Zadowolona z siebie, podeszłam do leżącego na ziemi PokeBalla by schować złapanego Pokemona do torby.
- Dobry początek jak na chwilę po zejściu z pokładu. I przepraszam was, następnym razem zapytam się, czy nie chcecie łapać danego Pokemona.
Uśmiechnęłam się to towarzyszy idąc w dalszym ciągu przed siebie, drogą prowadzącą do Jubilife. Im szybciej się tam dostaniemy, tym lepiej!

Fergus zadowolony podbiegł do ciebie i wskoczył ci w ramiona. Polizał cię po pyszczku i zamerdał ogonkiem. Otarł się łebkiem o twoją brodę i wydał z siebie radosne westchnięcie. Potem zniknął w PokeBallu. Byłam z niego bardzo dumna i musiałaś przyznać, że Sam na pewno poświęcił mu wiele czasu.
- Nie ma problemu! - Dorrian zaśmiał się i potargał cię po włosach. - Każde z nas zdąży sobie coś jeszcze złapać! - Powiedział, po czym pogłaskał Oshawotta, którego miał na ramieniu. Cille tylko mu przytaknęła i podeszła do ciebie bliżej.
- Umm, gratuluję pierwszego pokemona w Sinnoh. - Powiedziała uśmiechając się. - Sam powiedział, że jest tutaj dużo ciekawych okazów. I że powinnam skupić się na łapaniu stworzeń, które będą miały różne typy. Bo inaczej będzie mi ciężko podczas turnieju. - Kiedy mówiła o Samie, widziałaś w jej oczach błyski. Wiedziałaś już, że dziewczę na pewno zadurzyło się w młodym profesorze. Aż umierałaś z ciekawości, jak to wszystko się rozwinie!
- No, mój brat mówił, że sporo tu pokemonów do złapania. - Dorrian mówił bez entuzjazmu, gdy wspominał Marka. No ale, co poradzić. Jeżeli rudy gnój tu wcześniej był to informacje, jakie jego młodszy brat od niego miał mogłyby być przydatne, prawda?
- I myślę, że sami zdążymy się o tym przekonać już niebawem. Prawda?
- Prawda! - Cille zawtórowała Dorrianowi i oboje zaczęli się ganiać po lesie. Ach, ileż w nich było energii!

Odwróciłam głowę w stronę Cille, parę razy kiwając ją dając do zrozumienia dziewczynie iż zgadzam się ze słowami młodego profesora. Choć wyglądało to trochę zabawnie. Zazwyczaj w podczas takich rozmów wspominało się słowa rodziców, rodzeństwa które było bardziej doświadczonymi trenerami, ona jednak wspomniała Sama.
- Ma rację. Sama mam zamiar ułożyć swoją drużynę w taki sposób by moje Pokemony mogły walczyć z każdym typem, a nawet dwoma jednocześnie. Jak Bruce ma możliwość walki z Pokemonami Kamiennymi i Wodnymi.
Powiedziałam z dumą, a kiedy Dorrian wspominał o Marku, podniosłam swoją rękę i położyłam rudzielcowi na głowie, nieco wciskając ją w jego ramiona.
- Twój brat to idiota. Dla naszego wspólnego lepszego samopoczucia lepiej będzie jeśli nie będziesz o nim wspominał.
Uśmiechnęłam się do Dorriana, a po chwili już obserwowałam go jak zaczął gonić się jak małe dzieci. Nie mogłam im zabronić cieszenia się swoim towarzystwem, a widząc ich radość nie mogłam się nie zaśmiać.
- Jest taka ładna pogoda. Myślę że Mary i Neil będą chcieli rozprostować swoje skrzydła.
Zwróciłam się do Alby, a następnie wypuściłam z kul swojego niebieskiego ptaszka oraz ćmę. Powiedziałam do nich, że mogą sobie polatać, ale nie za daleko żebym w razie czego nie musiała ich szukać.

Przyglądałaś się Cille, która zdawała się być jeszcze we własnym świecie marzeń. I to w dodatku na jawie, lecz gdy się odezwałaś uśmiechnęła się do ciebie na znak, że wszystko rozumie. Cóż, Cecille była uroczą dziewczyną i na pewno oczarowała nie jednego. Czy zaliczałaś się do tego grona?
- Moja Molly też może walczyć w walkach dwóch typów! - Zaśmiała się i ucałowała Ralts w pyszczek. Stworzenie objęło łapkami jej twarz i wtuliło się bardziej. Widać było między nimi wielką sympatię i przyjaźń. Aż cieplej zrobiło ci się na serduszku!
Do czasu, aż Dorrian wspomniał Marka. Cóż, chłopak tylko westchnął gdy się do niego zbliżyłaś. Wyglądałaś naprawdę przerażająco mimo uśmiechu i rudzielec aż przełknął ślinkę.
- Masz rację, to prawdziwy cioł. Ale nie możesz zaprzeczyć, że są rzeczy, w których jest dobry. Chociaż nie wiem, jak byś tego chciała. - Mruknął, ale potem uciął temat. Chwilę później biegał już z Cecille. Gdy tak na nich patrzyłaś, widziałaś dwójkę młodych ludzi, którzy dobrze się bawili. Dorrian był typem idioty, ale wesołego. Kiedy złapał Cille, która pisnęła na całe gardło i zaczął ją nosić na rękach widziałaś w jego oczach błysk. Ale co to było?
Tymczasem wypuściłaś swoje małe stworzonka, które radośnie zaczęły latać wokół was. Alba tylko przywitał je cichym głosikiem i szedł dalej przy twojej nodze.