Gra Szkota

Zadowolona widząc arenę zajęłam szybko miejsce na przeciw Dorriana. Spojrzałam na Cille uśmiechając się do niej szeroko.
- Cecille, pobaw się nam w sędziego!- zaproponowałam dziewczynie i wyciągnęłam z torby kulę z moim Eevee. Chciałam sprawdzić jak maluch radzi sobie w walce, a to była idealna okazja ku temu!- Dwie rundy? Zobaczymy kto poradzi sobie lepiej, szczylu.
Zażartowałam rzucając przed siebie PokeBall, a kiedy otworzył się uwalniając Eevee, złapałam go ponownie w rękę, pocierając kciukiem nos. Tak, walki Pokemon to było zdecydowanie coś co napędzało krew w moich żyłach!
- Fergus, zacznij od zaatakowania przeciwnika Shadow Ball! Następnie szybko odskocz przed atakiem wodnego Pokemona i wykonaj Tail Whip! Teraz szybko ponownie Shadow Ball, a zaraz po nim zręczny unik! Podbiegnij bliżej Oshawotta i Sand Attack prosto w jego oczy, skorzystaj z tego że jesteś blisko niego więc uderz Tackle! Świetnie Ci idzie Fergus! Teraz zwódź przeciwnika skokami by z zaskoczenia uderzyć ponownie Shadow Ball, znów podbiegnij bliżej wodnego Pokemona atakując go ciągle Tackle! Przyjmijmy taktykę uderzeń i uników, dlatego za każdym razem kiedy zaatakujesz Tackle, odskocz by uniknąć kontrataku z jego strony! Jesteś dużo zwinniejszy od Oshawotta dlatego wykorzystamy to właśnie teraz! Odskocz na niewielka odległość od wydry by ponownie sypnąć mu w oczy Sand Attackiem, a kiedy będzie się starał jakoś pozbyć piasku uderz w niego Shadow Ball! Teraz postaraj się, bo będziemy kończyć tą walkę. Biegnij w stronę przeciwnika atakując go jeszcze jednym Shadow Ball, by ostatecznie zakończyć pojedynek silnym Tackle!
Wydałam polecenie mojemu Pokemonowi, uważnie obserwując jak radzi sobie podczas naszej pierwszej wspólnej walki. Zaopiekuję się nim najlepiej jak potrafię, a kiedy Sam ponownie go ujrzy będzie dumny z tego jak silnym Pokemonem się stał jego maluch.

Staliście już na arenie, gotowi do walki. Cecille kiwnęła głową na znak, iż zgadza się być sędzią. Stanęła więc na środku areny i machnęła ręką dając znać, że walka powinna się zacząć.
- Dwie rundy? Jak dla mnie spoko. - Dorrian uśmiechnął się do ciebie i zaśmiał się głośno. - No, wreszcie zobaczymy, kto z nas jest lepszy!
No i walka się zaczęła! Fergus dawał sobie świetnie radę od samego początku. Jednak Oshawott nie zamierzał się poddawać. Wiele razy skontrował bądź uniknął ataków, które w niego leciały. Walka była bardzo wyrównana, aż do momentu, w którym Oshawott oberwał jednym z Shadow Balli. od tej pory walka należała przede wszystkim do Fergusa. Niedługo potem Oshawott opadł na ziemię.

Doświadczenie:

- Hmm... Dobra jesteś. - Dorrian mruknął z zadowolenia. Uśmiechnął się i wypuścił kolejnego pokemona.

Bacznie obserwowoałam walkę, a kiedy Fergus wyszedł z niej zwycięsko podskoczyłam w górę i pobiegłam do niego biorąc go na ręce.
- Świetnie się spisałeś mały. Odpocznij.
Skierowałam w stronę Pokemona czerwony strumień światła i zanim wybrałam kolejnego Pokemona do walki zeskanowałam owieczkę.
- Czy to nie Flaffy? Jest śliczny! Dorrian, dryg do walk jest u nas rodzinny.- jak tylko odczytałam informacje na temat Pokemona wyciągnęłam kulę z Mothimem.- Neil, twoja kolej! Zacznij od zaatakowania przeciwnika Shadow Ball! Następnie przygotuj się do uniknięcia ataku owieczki za pomocą Aerial Ace! Przeleć bliżej Flaffy i zaatakuj ją Signal Beam! Kiedy będzie chciała Cię zaatakować jakimś elektrycznym uderzeniem zablokuj go Protect! Bardzo dobrze Ci idzie! Teraz przechodzimy do zaatakowania Psychic, przetrzymaj Flaffy chwilowo w bezruchu! Teraz przerwij atak by szybko uderzyć Shadow Ball! Pokaż Flaffy jak szybkim Pokemonem jesteś, dlatego unikaj jej elektrycznych uderzeń za pomocą Aerial Ace, a następnie z zaskoczenia Signal Beam! Teraz wykorzystajmy słoneczną pogodę i wzleć wysoko, konkretniej pod słońce by miała problem z namierzenie Ciebie. Nikt przecież nie lubi kiedy słońce drażni go w oczy! Skończ pojedynek serią Shadow Ball, a następnie leć szybo z Aerial Ace taranując przeciwnika!
Powiedziałam do Pokemona obserwując jego ruchy w walce. Mimo iż Flaffy mogła narobić mu dużo szkód swoimi elektrycznymi uderzeniami wierzyłam, że moja ćma wyjdzie zwycięsko z tego starcia!

Zeskanowałaś pokemona przeciwnika. PokeDex odezwał się swoim mechanicznym głosem.
- Flaffy, pokemon elektryczna owca.

Cytat :

Flaffy ♀
Lvl. 12
Natura Figlarna

- Zdążyłem zauważyć. - Chłopak zaśmiał się cicho i uśmiechnął. Kolejna walka się zaczęła!
Z początku przeciwniczka radziła sobie dobrze. Można nawet powiedzieć, że bardzo dobrze. Przyparła Mothima do muru i musiałaś przyznać, że przez chwilę myślałaś, iż przegrasz. Na szczęście Neil okazał się być prawdziwym wojownikiem! W ostatniej chwili udało mu się przejąć przewagę i pokonać owieczkę.

Doświadczenie:

- Walkę wygrała Lisa! - Pisnęła szczęśliwa Cecille i podbiegła do ciebie gratulując.
- Rany, rany. Naprawdę idziesz w ślady ojca. - Dorrian zaśmiał się lekko. Po chwili Cecille podeszła i do niego. Z wielkim uśmiechem pogratulowała i jemu wspaniałej walki. Chłopakowi od razu zrobiło się lepiej na sercu!

Z zadowoleniem spojrzałam jak Mothim wykonywał ostatni atak i pokonał przeciwniczkę. Z uśmiechem na ustach podeszłam do swojej ćmy i pogłaskałam go po główce.
- Świetnie się spisałeś Mothim. Udowodniłeś, że nawet przewaga typu przeciwnika Ci nie straszna. Odpocznij.
Powiedziałam do motylka i wróciłam go do jego kuli. Powinien teraz solidnie odpocząć, zanim będzie mógł stanąć do kolejnej walki. Widząc minę Dorriana poklepałam go po ramieniu szczerząc się przy tym jak głupia.
- Takie geny, co zrobić. Żartuję oczywiście! Muszę trenować jeśli chce wygrać Turniej Żywiołów, a to nie będzie łatwe zadanie.
Tu spojrzałam na Cille kiwając lekko głową. Chciałabym spotkać się z nią podczas turnieju na stadionie, chociaż walka z przyjaciółką może być trochę przykra. Przecież ktoś będzie musiał odpaść.
- No to teraz co? Idziemy poszukać swoich kajut, co? Chciałabym gdzieś zostawić swoją torbę, a potem możemy zrobić coś konstruktywnego. Dorrian... nie wiesz ile będziemy płynąć do Sinnoh?

Mothim zadowolony z siebie zamachał skrzydełkami. Szczęśliwy z pochwały podleciał do ciebie i okrążył cię kilka razy. Potem wrócił grzecznie do PokeBalla. Musiałaś być z niego bardzo dumna! Z drugiej strony, Dorrian był Koordynatorem i raczej nigdy nie szkolił swoich pokemonów pod kątem walk trenerskich. Więc można mu było to wszystko wybaczyć, prawda?
- Nono, geny genami, ale masz rację. Trening to podstawa. Myślę, że dojdziesz do finału Turnieju! - Chłopak zaśmiał się znowu. Spojrzał na ciebie swoimi złotymi oczami i westchnął.
- No, pierwszego fana już masz. Na pewno będę ci kibicował!- Dorrian mówił całkowicie poważnie. Po chwili skierowaliście się w stronę kajut. Ty miałaś wspólną z Cecille, a Dorrian jedną z tych, które znajdowały się w pobliżu waszej. Całkiem miły zbieg okoliczności!
- Z tego, co się orientuję powinniśmy dopłynąć do Sinnoh z samego rana. - Rudzielec wyszczerzył się bardziej. - Konstruktywnego? Masz jakiś pomysł?

- Możemy przejść się po statku i zobaczyć czy nie mają czasem tutaj jakiś sklepów. Przydałaby mi się aktualizacja do PokeNava z mapą Sinnoh. No i chciałabym żeby moja drużyna odpoczęła trochę w Centrum Pokemon.
Powiedziałam uśmiechając się do chłopaka. Zapewne był on lepszym towarzystwem od swojego starszego brata. Bardzo dobrze, że się tak różnili! Jego spotka w życiu znacznie więcej dobrego niż Marka. Zastanowiłam się chwilę dłużej nad tym co można by porobić jeszcze na statku przed pójściem spać.
- Może zabrzmi to głupio, ale ja bym chciała popatrzeć się trochę za burtę. Nigdy wcześniej nie płynęłam statkiem. Trochę mnie ciekawi jak to wygląda. A może uda mi się zobaczyć jakieś ciekawe Pokemony! - podrapałam się po nosie patrząc na towarzyszy.- Potem można coś zjeść, a ja bym z chęcią poczytała. To jak? Idziemy?
Zapytałam zarówno Cecille jak i Dorriana czekając na ich opinię oraz plany co spędzenia chwili czasu wolnego. Jeśli się ze mną zgadzają idziemy spacerkiem na zwiedzanie statki. Jeśli nie czekam na propozycje z ich strony.

Przez chwilę dwójka młodzieniaszków, którzy podróżowali z tobą słuchała twojej propozycji. Cecille milczała, tylko wpatrywała się w ciebie. Za to Dorrian kiwał głową uśmiechając się szeroko. Musiałaś przyznać - był strasznie pocieszny. Zdecydowanie przypominał wesołego, oddanego psa, odwiecznego przyjaciela.
- Dobry pomysł. Sam muszę parę rzeczy zakupić. Brakuje mi jagód i potionów. No i masz rację, mapa też by się przydała. - Rudzielec zaśmiał się dźwięcznie i poklepał cię po ramieniu.
- Myślę, że ktoś na statku na pewno będzie wiedział, czy jest tu sklep. - Wtrąciła nieśmiało Cecille, a Dorrian pokiwał głową na znak, że się z nią zgadza.
Ruszyliście więc przed siebie, na podbój promu. Przez pewna chwilę nikogo nie widzieliście - zapewne dlatego, że wszyscy pochowali się w swoich kajutach. W końcu jednak trafiliście na marynarza. Właściwie to Cille na niego wpadła. Cała czerwona na twarzy zaczęła go przepraszać, a on - choć z początku dosyć mocno wkurzony - gdy tylko zobaczył jej uroczą twarzyczkę od razu jej wybaczył. Pokierował was także w stronę sklepiku.
Po drodze rozmawialiście o dalszych planach. Dorrian zaśmiał się lekko, słysząc, ze nigdy nie byłaś na statku.
- Ja też nigdy nie płynęłam promem. Właściwie, to pierwszy raz, gdy jestem poza domem. - Mruknęła cicho i nieśmiało Cecille.
- Pierwszy raz? No nic, wygląda na to, że trzeba ci będzie wiele rzeczy pokazać! - Dorrian zdecydowanie był chętny do udzielania Cille lekcji na temat prawdziwego świata. Ich rozmowę jednak przerwał fakt, że dotarliście na miejsce.
W środku sali było sporo ludzi, ale stoliki były jeszcze wolne. Zostawiłaś swoje pokemony siostrze Joy, a Dorrian poszedł zakupić, co zakupić chciał. Cille stała niepewnie po środku sali, aż w końcu podszedł do niej podchmielony marynarz.
Wiadomo było, że dziewczę należało do tych ładnych. Dlatego też i mężczyzna się nią zainteresował. Na chwilę spuściłaś ją z oczu, a ona już wpakowała się w tarapaty. Nie dobrze!
Mężczyzna był nachalny i zdawał się nie zwracać uwagi na to, że dziewczyna nie chce z nim rozmawiać.

Naprawdę miło było spędzić trochę czasu w spokoju, jeszcze w tak miłym towarzystwie. Kiedy oddałam swoich podopiecznych na odpoczynek, rozejrzałam się po Centrum Pokemon jakie było właśnie tutaj na statku. Może nie należałam do osób nadzwyczaj ekscytujących się tym co się działo wokół, ale podróż statkiem do nowego regionu brzmiała tak... obiecująco! Co prawda jakąś wiedzę na temat Sinnoh posiadałam, jednak była to wiedza czysto książkowa. Czym innym było przecież samemu podróżowanie po drogach tego regionu! Stojąc jeszcze przy ladzie, odwróciłam się do siostry Joy kładąc na ladzie swojego PokeNava. Z uśmiechem zapytałam ją czy jest możliwość by zaktualizowała moje urządzenie o informacje odnośnie miast oraz dróg w Sinnoh. Nie chciałam przecież zgubić się w nowym miejscu zaraz po zejściu z promu. Kontrolnie rozejrzałam się za Cecille która przebywała pod moją opieką. Może trochę za bardzo wzięłam sobie do serca słowa Angusa o opiece nad jego małą siostrzyczką. Jednak z każdym dniem Cille była mi coraz bliższa, jakby sama była moją młodszą siostrzyczką. Widząc jak jakiś marynarz zaczyna się przystawiać do dziewczyny podeszłam do niej szybkim krokiem, chowając ją za swoimi plecami.
- Przepraszam pana. Ja rozumiem, że alkohol rozwiązuje język... Ale ta dzieciaczyna ewidentnie nie chce mieć z panem nic do czynienia. Więc proszę teraz się odwrócić i wrócić do butelki rumu.
Powiedziałam siląc się na miły ton głosu, po czym odwróciłam się, objęłam ramieniem Cille i szybkim krokiem udałam się do lady, by odebrać swoje Pokemony oraz PokeNav.
- O rety Cecille... Przyciągasz do siebie ludzi wszelkiej maści. Musisz się nauczyć być bardziej stanowcza. Phh... śmierdziało od niego jak z gorzelni.

Oddałaś swoje pokemony pod opiekę siostry Joy i poprosiłaś o zaktualizowanie mapy. Tymczasem zauważyłaś, iż Cecille jest w nie lada tarapatach. Kierując się nowo poznanym siostrzanym instynktem od razu ruszyłaś jej na pomoc. Z początku próbowałaś być miła i sympatyczna spławiając pijanego marynarza. jednak, ku twojemu zaskoczeniu, nie podziałało. Mężczyzna nie zamierzał się poddawać. Odsunął cię zdecydowanym ruchem ręki od Cecille i spróbował ją objąć. Dziewczę pisnęło cicho przestraszone, jednak... Nic jej się nie stało.
Dłoń pijaka została złapana w połowie drodzy. A trzymał ją nikt inny, jak Dorrian. Patrzył na marynarza wzrokiem tak wściekłym, że mogłaś się go zlęknąć. Pierwszy raz w życiu widziałaś rudzielca w takim stanie. Ten tymczasem, jednym ruchem dłoni wygiął rękę pijanego jegomościa i odepchnął go do tyłu.
- Łapy precz, plugawa pijaczyno. - Syknął prawie spluwając. Kątem oka spojrzał na Cecille upewniając się, że nic jej nie jest. Spojrzał też pytająco na ciebie, chcąc wiedzieć, czy nic ci się nie stało. Kiedy tylko zobaczył, ze z wami wszystko w porządku spojrzał znowu na pijaka, który ledwo się podnosił.
- Zmiataj stąd. - Warknął na marynarza i ku waszemu zdziwieniu mężczyzna się odwrócił. Była to jednak zmyłka i po chwili rzucił się z pięściami na Dorriana. Chłopak oberwał po twarzy, jednak nie dał się tak łatwo pokonać. Okładał przeciwnika silnymi ciosami i po chwili - marynarz runął na ziemię. Wiadome było, że już raczej nie wstanie, by się kłócić.
Tymczasem wszyscy na was patrzyli. Dorrian chrząknął cicho.
- Chyba powinniśmy się zmywać. - Mruknął cicho i poprowadził was do wyjścia. Po drodze zgarnęłaś swoje pokemony i PokeNav.
Kiedy byliście już na zewnątrz, rudzielec gwizdnął głośno.
- Nono, Lisa ma rację. Musisz być bardziej stanowcza. Z tak ładną buźką może cię spotkać wiele nieszczęść. - Chłopak mruknął cicho zatroskany. Dopiero po chwili zauważyłaś, że leci mu krew z wargi i zrobił się wielki siniak pod okiem.

Zdziwiona obserwowałam całkiem innego Dorriana. Już nie chłopca z głupkowatym uśmiechem, obracającego wszystko w żart. I musiałam przyznać, że taki zdecydowany, silny Dorrian był miłym zaskoczeniem! Nie spodziewałam się także, że jest taki silny! Odetchnęłam z ulgą widząc jak pijaczyna pada jak długi na ziemię. Dobrze mu tak, zdecydowanie mu się należało. Uśmiechnęłam się jednym kącikiem ust, jednak Dorrian miał rację. Lepiej będzie jak najszybciej zmyć się z miejsca zdarzenia, niż dalej wzbudzać zainteresowanie. Chwyciłam Cecille za rękę wychodząc z Centrum Pokemon. Spojrzałam jeszcze raz na Cille uśmiechając się do dziewczyny.
- Nauczy się tego. Sama przecież byłam wiecznie pąsającym się dziewczątkiem. Sądzę, że ta podróż trochę ją zaprawi. Jak wrócimy do Hoenn, Angus Cię nie pozna!
Zaśmiałam się chicho i dopiero teraz zauważyłam, że Dorrian ma rozciętą wargę. Swoją drogą, ciekawe czy to pierwszy raz kiedy tak skończył, czy już może odhaczyć któryś z kolei? Wyciągnęłam z torby chusteczkę delikatnie wycierając krew.
- Uważaj. Może szczypać... A ty młody człowieku. Nie zawsze powinieneś rozwiązywać problemy przez pięści. Ale muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem. To jak? Wychodzimy na pokład?

Ruszyliście przed siebie. Dorrian nadawał wam tempo, które było dosyć szybkie. Zdecydowanie chciał uciec z miejsca, w którym dopiero byliście. Jęknął pod nosem i uderzył się w czoło. Chyba zaczęła do niego docierać rzeczywistość. Naprawdę wdał się w bójkę? Cóż, teraz bardziej przypominał Dorriana numeranta, którego tak dobrze znałaś.
- Nauczy się, nauczy. Martwiłbym się tylko o to, czy nauczy się na czas. - Rudzielec spojrzał na Cecille i uśmiechnął się. Musiałaś przyznać, że tak ciepłego uśmiechu jeszcze nigdy na jego ustach nie widziałaś. Choć zawsze był tym sympatyczniejszym z braci. Właściwie, jakby się zastanowić, to on i Cecille musieli być w podobnym wieku! Pewnie dlatego było czuć między nimi pewną nić porozumienia, mimo iż wiele ze sobą nie rozmawiali.
Kiedy przyłożyłaś chusteczkę do jego wargi, syknął cicho, a w oku pojawiła mu się łza. Starał się to zatuszować, by wyjść na super-męskiego. Niestety, chyba mu to nie wyszło. Cille zaśmiała się pod nosem, a on spojrzał na nią miną zbitego psa.
- Ranisz mnie! - Zaśmiał się do ciebie i mrugnął oczkiem. Widać było, że twoje kolejne słowa sprawiły, że był dumny sam z siebie.
- Tak... Chodźmy na ten pokład. - Mruknął lekko zawstydzony. Ukrywając rumieniec wychodzący na twarz skierował się do wyjścia. Podążyłyście za nim. Gdy tylko poczułaś świeże powietrze mogłaś odetchnąć. Morze wyglądało naprawdę pięknie, zwłaszcza, że właśnie zbliżał się zachód słońca. A więc już niewiele czasu zostało, niebawem dotrzecie do Sinnoh!
Cecille na widok może podbiegła do burty i szczęśliwa wpatrywała się w wodę i słońce.
- Jak tu pięknie! - Krzyknęła radośnie i zaśmiała się pod nosem. Dorrian podszedł do niej i pogłaskał ją po głowie. Stałaś przez chwilę z tyłu i obserwowałaś dwójkę, tak naprawdę dzieciaków, z którymi przyszło ci podróżować. W pewnym momencie zobaczyłaś, że rudzielec wskazuje coś palce. Wzrok Cille popędził w tamtym kierunki. Po chwili usłyszałaś cichy głos Cille. Zdecydowanie była czymś oczarowana! Podeszłaś do burty i też ujrzałaś to, czym oboje się bardzo podekscytowali. Koło statku przepływało całe stado wielkich, majestatycznych pokemonów.

Dorrian psotnik dużo bardziej pasował do młodego rudzielca, niż poważny obrońca dam! Chociaż była to miła odmiana! Sama zaśmiałam się chicho kiedy zobaczyłam łezkę w oku chłopaka. Nie chciałam urazić jego męskiej dumy! Wyrzuciłam do kosza zużytą chusteczkę i razem z moimi towarzyszami udałam się na pokład. Lepiej będzie dla nas jak najszybciej oddalić się z tego miejsca. Idąc rozejrzałam się i wypuściłam z kuli swojego Quilavę. Jakoś było mi tak... pusto bez Alby obok siebie. Chyba nawet kiedy uda mi się wytrenować go na silnego Thyplosiona będzie zawsze obok mnie! Sentyment do pierwszego Pokemona? Można tak powiedzieć. Uśmiechnęłam się widząc razem Cille i Dorriana. Nie przeszkadzało mi podróżowanie w towarzystwie osób młodszych od siebie, tym bardziej jeśli oboje umieliśmy się dogadać bez najmniejszych problemów! Widząc jak chłopak pokazuje na coś palcem, podeszłam do nich wychylając się za burtę. Kiedy moje oczy ujrzały stado wielorybów otwarłam szeroko usta ze zdziwienia. Wyglądały tak pięknie!
- Niesamowite! Są ogromne! Wiedziałam, że Walirody sa wielkie. Ale tak ogromne?
Powiedziałam, podziwiając majestatyczne Pokemony. Mimo swojego rozmiaru pływały tak swobodnie, jakby ich rozmiar nie miał najmniejszego znaczenia! Oparłam się ramionami o barierkę przyglądając się wielorybom po czym podniosłam wzrok na niebo uśmiechając się pod nosem.
- Pięknie tutaj. Może kiedyś uda mi się złapać wodnego Pokemona, na którym będę pływać po morzu... Takie małe marzenie!

Dorrian uśmiechnął się tylko, a Cecille złapała cię za rękę. Cóż, to była zarówno twoja, jak i jej pierwsza wyprawa statkiem. I obie mogłyście przeżywać ten moment razem. Cille już zaakceptowała cię jako swoją siostrę, więc miała do ciebie ogromne zaufanie. Dorrian był jeszcze pół-obcym, ale musiałaś przyznać, że tę dwójkę bardzo do siebie ciągnęło. Czy miałaś powody do obaw?
- Ano, są wielkie. Ciężko by się takim walczyło na arenie! - Dorrian zaśmiał się i kątem oka spojrzał na Cille, która zaśmiała się perliście i wychyliła za burtę. W tym czasie zauważyliście, że pokemony zaczęły się oddalać. Mimo to, inne zaczynały pływać wokół statku.


Cecille wskazała palcem na pierwszego z kilku osobników, które podpłynęły do statku. Dorrian przysunął się bliżej balustrady i spojrzał na pokemony. Uśmiechnął się pod nosem i pstryknął Cille w nos. Tak, aby przestała się ich bać. Ta tylko zakryła obolały narząd dłonią i nadęła poliki udając naburmuszenie. Śmiech rudzielca rozszedł się po całym pokładzie.
Widać było, że dwójka bardzo dobrze się bawi. Zaczęli ganiać się po całym statku, podczas gdy ty miałaś chwilę na kontemplację. Alba podszedł do ciebie i trącił cię pyskiem, chcąc dodać otuchy. W tym samym momencie zorientowałaś się, że jest już ciemno. A z rana będziecie już w Sinnoh.
Gdy tylko odwróciłaś głowę w stronę młodzieniaszków, ujrzałaś przeuroczy obraz. Dorrian złapał Cille w pasie i przerzucił sobie przez ramię. Ona piszczała przy tym wystraszona, a jednocześnie rozbawiona. Zdecydowanie wyglądali razem jak rodzeństwo, które bardzo było ze sobą związane. Czy Cille bawiła się tak z Angusem? W końcu byli bardzo zżyci, prawda?

Wychyliłam się by spojrzeć na Pokemony pływające bliżej statku. O tych stworzeniach nie miałam bladego pojęcia jak się nazywają, dlatego z czystej ciekawości zeskanowałam je Pokedexem, by poznać ich nazwę. Kiedy Alba trącił mnie noskiem, kucnęłam przy Pokemonie głaskając go czule po głowie.
- A ty jak się czujesz Alba? Jutro rano będziemy już w Sinnoh, a tam zaczniemy walczyć o Odznaki Turnieju. Też nie możesz się doczekać?
Powiedziałam do Pokemona, a następnie wstałam odwracając się w stronę Cille i Dorriana. Nie mogłem się nie uśmiechając na taki widok! Doprawdy wyglądali jak rodzeństwo! Ciekawe, czy swój czas wolny z Angusem spędzała na takich wygłupach jak z Dorrianem. Ponownie spojrzałam na swojego Quilavę śmiejąc się cicho pod nosem.
- Chyba czas już na nas. Musimy mieć dużo siły na jutrzejszy dzień.
Mówiąc to ruszyłam spokojnym krokiem w stronę dwójki dobrze bawiących się nastolatków. Założyłam ręce za siebie zaczynając się lekko bujać w przód i w tył.
- No dobra, ale czas na nas. Cille, idziemy już spać. Z rana zaczynamy poszukiwanie domu Hadesa.
Uśmiechnęłam się do trenerki wróżek, po czym udałam się do kajuty gdzie zaczęłam przygotowywać się do snu. Szybki prysznic, jakaś przekąska, skontrolowanie czy wszystko mam spakowane i czas iść spać! Jeszcze zanim zasnęłam, zawołałam Albę do siebie i zasnęłam przytulając się do ciepłego futerka Quilavy.

Wychyliłaś się i oglądałaś stworzenia, których wcześniej na oczy nie widziałaś. Ani w telewizji, ani w książkach. Ba, nikt ci też o nich nie mówił. Zeskanowałaś jednego z nich, by przynajmniej się czegoś dowiedzieć. Mechaniczny głos PokeDexu odezwał się chwilę później pozwalając ci poznać, tę jakże intrygującą tajemnicę.
- Sharpedo, pokemon rekin. Jego ciało pokryte jest bardzo ostrymi łuskami, które pomagają pokemonowi szybko pływać. Sharpedo jest w stanie płynąć z prędkością 75 mil na godzinę. Jego szczęki są na tyle silne, że przegryzą metal z łatwością. Kiedy Sharpedo straci ząb, na jego miejsce natychmiast wyrasta nowy. Mimo wigoru i agresywności, pokemon jest zadziwiająco mało wytrzymały. Nie jest w stanie przepływać długich odległości. Zjada wszystko, co się rusza, gdyż jest to pokemon drapieżca.

Cytat :

Sharpedo ♂
Lvl. 25
Natura: Agresywny
Ataki: Night Slash, Feint, Leer, Bite, Rage, Focus Energy, Scary Face, Ice Fang, Screech, Swagger
Ability: Rough Skin

Dało ci to pewien pogląd na ten gatunek pokemonów. Alba tymczasem ocierał się łebkiem o twoją dłoń. Zdecydowanie zdążył cie pokochać, choć minęło dopiero kilka dni odkąd się poznaliście. Quilava wydawał się być naprawdę lojalnym i kochanym stworzeniem, które na zawsze pozostanie w twoim sercu. Gdy wspomniałaś o turnieju, stworzenie podniosło radośnie łeb i pisnęło zadowolone. Zdecydowanie był to typ prawdziwego wojownika!
Patrzyłaś na rozbawione towarzystwo i cieszyłaś się razem z nimi. Miło było zobaczyć uśmiechniętą, pełną energii Cecille, prawda? Dziewczę czuło się bardzo swobodnie w towarzystwie rudzielca i to było najważniejsze. I choć chłopak ewidentnie się w niej zadurzył, wiedziałaś, że nie należy do grona natrętnych adoratorów. Na tyle go już znałaś.
Podeszłaś do nich wolnym krokiem, a Alba spacerował tuż za tobą. Dorrian, gdy tylko cię zobaczył przestał się kręcić w miejscu, choć nadal trzymał Cille przewieszoną przez swoje ramię. Uśmiechnął się do ciebie szeroko i słuchał uważnie, gdy zaczęłaś mówić.
- Co? Już spać? - Mruknął nieszczęśliwy. Mimo to, postawił Cecille na ziemi i mrugnął do niej okiem. Ta tylko się uśmiechnęła i już kierowała się do ciebie.
- Tak, Spiritomb powinien znaleźć swoje miejsce. Należy mu się to, jak każdemu innemu. Poza tym... Nigdy nie mogłabym go do końca polubić. - Dziewczę mruknęło cicho. Nic dziwnego, skoro Spiritomb był odpowiedzialny za to, że i ona i Angus byli teraz sierotami. Dorrian słuchał was, nie do końca wiedząc, o co chodzi. Nie miał jednak zamiaru o nic pytać. prawdę mówiąc - dopiero poczuł, że jest strasznie zmęczony.
- Odprowadzę was. - Powiedział. W sumie, miał kajutę nieopodal waszej, ale mimo wszystko - to miło z jego strony, prawda?
Gdy doszliście na miejsce, pożegnał się z wami z uśmiechem i poczekał aż wejdziecie do środka. Potem sam zniknął za drzwiami swojej kajuty. Tymczasem ty poszłaś się wykąpać, a Cille ogarnęła tą waszą maluśką przestrzeń sypialną. Gdy wróciłaś, ona poszła się myć. Potem obie poszłyście spać, a Quilava wtulał się w ciebie dając ci masę ciepła.

Ranek nastał szybciej, niż mogłabyś tego chcieć. Śniłaś bowiem tej nocy o wielu przyjemnych rzeczach i aż żal było ci wstawać. Nie było jednak wyjścia - już niebawem mieliście dobić do brzegu! Gdy otworzyłaś oczy, Cecille już nie było w kajucie. Znalazłaś tylko jej torbę i wszystkie PokeBalle. Gdzież ta dziewczyna wybrała się bez swoich przyjaciół?

Rozumiałam nastawienie Cecille do Spiritomba. Ja jednak kiedy myślałam o zostawieniu Hadesa czułam dziwne kłucie w sercu. Może i nie udało nam się stoczyć żadnej walki razem, to jednak mimo to w jakiś sposób się do niego przywiązałam. A świadomość iż z rana dobijemy do brzegu regionu który był jego domem, uderzała mnie w twarz dziwną realnością. Zostawić swojego Pokemona? Tak samego? Nawet jeśli mu się obiecało? Nie będę się teraz tym martwić!
Obudziłam się i usiadłam na łóżku przeciągając oraz ziewając głośno. Pogłaskałam po główce Albę i ucałowałam go.
- Dzień dobry, Alba. Wstajemy. Już prawie jesteśmy w Sinnoh.
Zaśmiałam się sama do siebie, szybko się ubrałam, a następnie zawiązałam włosy w gruby niedbały kok. Spojrzałam w swoją torbę kontrolując czy wszystko w niej mam, nie chciałam przecież zostawić czegoś na statku! Prawdopodobieństwo odzyskania zgubionego przedmiotu byłoby z pewnością niewielkie. Nachyliłam się nad łóżkiem Cille chcąc pstryknąć ją delikatnie w nos na dzień dobry. Już wyciągnęłam rękę by to zrobić kiedy spostrzegłam się, że jej nie ma! Zdziwiłam się bardzo, bo gdzie ona mogła by się podziewać o tej godzinie?
- Cille? ...Alba widziałeś może jak wychodziła?
Zapytałam swojego Pokemona parząc na niego z wyrazem konsternacji na mojej twarzy. Pozbierałam jej Pokeballe i wsadziłam do torby zapinając ją. Lepiej wezmę ją ze sobą zanim udam się na poszukiwania trenerki.
- Chodź Alba, poszukamy Cille.
Pogłaskałam Quilavę po głowie a następnie poszłam szukać Cille na korytarzu, a także pokładzie statku.

Obudziłaś się, wstałaś i... Odrobinę zmartwiłaś. Alba nie wiedział, dokąd Cille poszła. Nie widział też, kiedy to zrobiła. Inną sprawą było to, że twój pokemon spał równie mocno, co ty. Obydwoje byliście odrobinę zmęczeni podróżą statkiem. Tak to już niestety bywa!
Zgarnęłaś więc rzeczy Cecille i wyszłaś z kajuty. W tym samym momencie ujrzałaś Dorriana zamykającego drzwi od swojego pomieszczenia. Chłopak ziewnął przeciągle, ale był już całkowicie ubrany, z plecakiem na ramieniu i Oshawottem na rękach. Zdecydowanie był już gotowy do kontynuowania podróży. Gdy cię zobaczył machnął tylko ręką i podszedł do ciebie od razu.
- Gdzie jest Cille? - Zapytał rozglądając się we wszystkie strony. Gdy tylko usłyszał, że sama nie wiesz, co się z nią stało zmarszczył brew.
- Była u mnie niedawno. Obudziła mnie i powiedziała, że jak tak będę spać to prześpię wysiadkę z promu. - Chłopak zaśmiał się cicho. - A potem poszła do toalety. Myślałem, że wróciła do waszej kajuty. - Mruknął zaniepokojony. Kiwnął głową na znak, że trzeba jej będzie poszukać. Powiedział też, że lepiej będzie się rozdzielić. Tobie kazał sprawdzić pokład, a sam skierował się w stronę nieszczęsnych łazienek. Kto wie, może nadal tam była?
Od razu wyszłaś więc na pokład. Nie zauważyłaś tu jednak Cille. Za to mogłaś ujrzeć ląd, do którego się zbliżaliście. Tak, Sinnoh. Nowy region, w którym być może uda ci się zdobyć kilka odznak potrzebnych do Turnieju Żywiołów. Byłoby fajnie, prawda? Alba też podchwycił atmosferę i podszedł do barierki i oparł się o nią spoglądając na plażę, która była już bardzo blisko.

Nie podobało mi się to. Lepiej byłoby gdzyby Cille się jak najszybciej znalazła. Z jednej strony powinnam jej pilnować, a z drugiej nie była małą dziewczynką żeby wszędzie chodzić za nią i trzymać za rączkę. Najważniejsze, żeby nic jej się nie stało! Wyszłam na pokład rozglądając się za dziewczyną, jednak nigdzie jej nie było. Szczerze mówiąc zaczynałam się niepokoić... A jeśli coś się jej stało? Angus by mi chyba tego nie wybaczył. Widząc znajdującą się niedaleko plażę uśmiechnęłam się, powinnam się cieszyć z dopłynięcia do Sinnoh, jednak brak Cille nie pozwalał mi się całkowicie cieszyć. Kucnęłam przy Albie głaskając go po futerku, wistnęłam cicho kręcąc przy tym głową.
- Też nie możesz się doczekać, kiedy zaczniemy kolekcjonować odznaki. Prawda?
Powiedziałam do Pokemona a następnie wstałam rozglądając się raz jeszcze po pokładzie. Może jej nie zauważyłam? Tak czy inaczej spokojnie idę poszukać Cille. Daleko odejść nie mogła.

Rozglądałaś się jeszcze przez chwilę po pokładzie. Cecille naprawdę nigdzie nie było i czułaś lekkie zdenerwowanie. Prawda jednak była taka, jak ją opisałaś. Cille była już dużą dziewczynką i nie mogłaś jej cały czas niańczyć. Co prawda, Angus zdawał się mieć mały siostrzany kompleks, ale ty nie byłaś nim. Miałaś się nią opiekować, pilnować, żeby nie stała się jej krzywda. Ale nie mogłaś chodzić za nią wszędzie i trzymać ją za rączkę!
Przez chwilę rozmawiałaś też z Albą, który tylko kiwał głową na znak, że jak najbardziej się z tobą zgadza. Razem z Quilavą mieliście cel, który niebawem zacznie się wypełniać. Powolutku, bo powolutku, ale zawsze!
Tymczasem, ku swojemu zdziwieniu ujrzałaś Dorriana wychodzącego wraz z Cecille. Dziewczę uśmiechało się delikatnie, choć było dosyć blade. Miała na sobie śliczną, beżową sukienkę z falbankami. Była jednak dosyć krótka i mogłaś zobaczyć na jej nodze bandaż, który wczoraj założył jej Sam. Tymczasem, jeżeli się dobrze przyjrzałaś, widziałaś nietęgą minę rudzielca i to, że wzdychał lekko, rozmawiając z Cecille. Dziewczę miało na ręku kolejny bandaż, który zdecydowanie był nowy. W co to dziewczę znowu się wpakowało?

Z widoczną ulgą spojrzałam w stronę Cille prowadzonej przez Dorriana. Jednak jedna rzecz się nie zgadzała... Właśnie! Bandaż na ręce! Spojrzałam na swojego Pokemona wymieniając z nim porozumiewawcze spojrzenie wiele mówiące na temat nieporadności Cille. Może to właśnie dlatego Angus nie zgadzał się wcześniej na podróż własnej siostrzyczki? Zwłaszcza samotnie? Zaplotłam ramiona na piersiach przyglądając się dziewczynie z uwagą.
- Co tym razem się stało? Cille, nie mogę Cię cały czas pilnować... Chyba o tym wiesz?
Uśmiechnęłam się do dziewczyny starając się nie brzmieć jak stara jędza, a jak przyjaciółka czy siostra która zwyczajnie się martwi! Pokręciłam chwilę głową, po czym ściągnęłam z ramienia torbę w której były PokeBalle oraz cały ekwipunek dziewczyny.
- I trzymaj ją. Nie powinnaś zostawiać swoich Pokemonów samych. Nawet jeśli są tylko w kulach. A teraz przygotuj się, bo zaraz będziemy dobijać do brzegu.
Wyszczerzyłam się do dwójki, a następnie odwróciłam się w stronę zbliżającego się lądu. No czas najwyższy rozpocząć to, po co się tu przybyło! Mam nadzieję iż Hades będzie umiał wskazać na mapie miejsce w którym mieszkał zanim utknął w Hoenn.

Cecille podeszła do ciebie ze wzrokiem utkwionym w podłodze. Dorrian też nie miał zbyt szczęśliwego wyrazu twarzy. To było zdecydowanie dziwne i nie pasowalo do tak wesołego chłopca, jak on. Ręce trzymał w kieszeni i wzdychał cicho. Gdy odezwałaś się do siostry Angusa, ta tylko kiwnęła głową na znak, że wszystko rozumie.
- P-po prostu się... potknęłam. - Powiedziała cicho. Już miałaś kontynuować, gdy usłyszałaś głośnie chrzaknięcie rudzielca. Spojrzał na Cille groźnym, poważnym wzrokiem, a ta tylko zrobiła smutną minę.
- Miałaś powiedzieć prawdę, nie kłamać, Cille. - Mruknął i "trzepnął" ją lekko po głowie.
- No dobrze, już dobrze. - Powiedziało dziewczę, ale nie odezwało się potem wcale. Dorrian znowu głośno westchnął i zdecydowanie się poddał.
- Tej małej zdarza się mdleć, od tak, po prostu. Ale jest zbyt uparta, żeby cię o tym poinformować. - Powiedział, a na policzkach Cille pojawiły się rumieńce. Czyżby to była tajemnica, jaką skrywała? Cóż, lepiej, że się o tym dowiedziałaś. Przecież mogło jej się coś stać, a ty nic byś nawet nie podejrzewała! Wygląda na to, że i Dorrian i Sam zdążyli się o tym dowiedzieć. Całe szczęście, że rudzielec przynajmniej uparł się na to, by ci o tym powiedzieć!
Cecille odebrała swoją torbę i przez cały czas milczała. Niedługo potem statek dobił do brzegu.

Zdziwiłam się słysząc o tym iż dziewczynie zdarza się mdleć. Nie będzie przesadą kiedy powiem iż delikatnie mówiąc się przestraszyłam! Bo przecież nie byłam przygotowana na coś takiego! Teraz znacznie bardziej rozumiałam podejście Angusa, jego nadopiekuńczość.. Małej Cille mogło się coś stać, a ja nie miałabym nawet cienia podejrzeń o to co mogło się jej przytrafić! Pokręciłam lekko głową, uśmiechając się do niej.
- Nic się nie stało. Ale powinnaś mi powiedzieć o tym wcześniej. Teraz jak coś się stanie przynajmniej będę wiedziała jak się dzieje. I proszę Cię, żebyś ze względu na swoje omdlenia miała zawsze przy sobie jakiegoś Pokemona poza Kulą. W razie czego mnie zawoła i szybciej Ci pomożemy.
Pogłaskałam dziewczynę po włosach, a następnie odwróciłam się ponownie w stronę zbliżającego się Sinnoh. Kiedy statek dobił już do brzegu spojrzałam na swojego Pokemona i chwyciłam Cille za rękę szybkim krokiem kierując się w stronę zejścia ze statu, a jak tylko znajdziemy się na stałym lądzie szukam jakiejś mapy regionu czy tablicy informacyjnej.
- Dorrian, a ty gdzie się teraz wybierasz? Bo my właściwie.. to nie wiemy. Nie wiem gdzie jest najbliższa sala do turnieju.

Tak, zdecydowanie lepiej, że wiedziałaś już o stanie zdrowia Cecille. Dziewczyna spojrzała na ciebie i kiwnęła głową na znak, że zrozumiała. Zawiesiła sobie torbę na ramieniu i wypuściła z balla jednego z pokemonów, słuchając twojej rady. Nie zdziwiłaś się widząc uroczego Raltsa przytulającego się do nogi Cille.
- No, Molly. Bedziemy teraz podróżować cały czas razem. - Powiedziała trenerka i wzięła swoją przyjaciółkę na ramię i uśmiechnęła się ciepło. Po chwili też spojrzała na Dorriana złapała go za rękaw chcąc coś powiedzieć. Chłopak tylko się zaśmiał i położył dłoń na jej głowie.
- No wieeeeem. - Mruknął cicho i potargał ją lekko, z czułością jakiej u niego jeszcze nigdy nie widziałaś. Tę jakże uroczą scenę przerwał jednak fakt, iż dotarliście już do Sinnoh.
Zeszliście na ląd i zarówno ty, jak i Dorrian rozglądaliście się za tablicami i mapami. Jedyne, co udało wam się dojrzeć to wielki szyld z ogromną nazwą miasta.

Cytat :

Canalave City

Rudzielec podrapał się po głowie i spojrzał na swój PokeNav. Po chwili jęknął przeciągle i złapał się za głowę. Najwidoczniej cel jego podróży wcale nie był tak blisko!
- Nie wiecie? Ja wymieram się do Eterna City. Tam odbywa się piperwszy pokaz koordynatorów w regionie Sinnoh. Tylko, że... Trzeba trochę przejść, żeby się tam dostać. Ale zaraz, sprawdźmy, gdzie odbywają się te wasze eliminacje! - Chłopak zaśmiał się i pogrzebał trochę w PokeNavie. Po chwili spojrzał na was całkiem uradowany.
- Pierwsza sala znajduje się Jubilife City. To nie tak daleko stąd. Kolejna też w Eterna City. Reszta znajduje się po drugiej stronie góry, więc będziecie miały kawał drogi do przejścia. Ale pewnie to was nie powstrzyma, co? - Chłopak zaśmiał się i schował swoją mapę do plecaka. Rozprostował się i spojrzał w niebo.
- To... Co powiecie na śniadanie? - Wyszczerzył się w ten znany tylko sobie sposób i czekał na waszą odpowiedź.

Zatrzymałam się przed tablicą z nazwą miasta, patrząc na nią przez dłuższą chwilę. Przydałaby mi się jakaś duża mapa tego regionu, żeby przed nią wypuścić Hadesa i zapytać czy może wskazać miejsce w którym mieszkał. Zmarszczyłam delikatnie swój nosek, uważnie słuchając tego co mówi Dorrian. Jubilife? Eterna? Odwróciłam się do chłopaka szczerząc do niego.
- Chyba jesteśmy skazani na siebie przynajmniej dopóki nie dojdziemy do Eterny. No... chyba, że masz nas już dość i będziesz uciekał przed nami.
Zaśmiałam się cicho, a następnie spojrzałam na Albę informując go, że ma się przygotować do walki bo już za niedługo będziemy mieć szansę zmierzyć się z pierwszym liderem sali Żywiołu! Na samą myśl o tym uśmiechałam się szerzej! Teraz wystarczyło tylko zacząć zbierać odznaki, pośpieszyć się by zdarzyć przed rozpoczęciem turnieju i mieć jak najwięcej odznak! A kto wie... może nawet i wszystkie?
- Śniadanie? Jasne... Szczerze mówiąc z tego wszystkiego całkiem zapomniałam o zjedzeniu czegoś. A z pustymi żołądkami nie zajedziemy daleko.
Powiedziałam do swoich towarzyszy, a następnie razem z nimi udałam się na śniadanie. Może do jakiejś okolicznej małej restauracji? Tym razem zdam się na Cille i Dorriana.