Test Nova.

Poprowadź grę:
Annabelle, dwudziestoletnia trenerka pokemonów robaków. Pewnego dnia postanawia odnaleźć starego przyjaciela, który jest Mistrzem Świata.

Wszystko masz gotowe. Pokemony, ubrania, jedzenie, ewentualne narzędzia, które mogłyby Ci się przydać... Plecak spakowany! W końcu możesz ruszać. Jest dziesiąta, słońce zaczyna miło przygrzewać, więc to jest idealna pora by wyruszyć w trasę. Twój przyjaciel z dzieciństwa okazał się być Mistrzem Świata... Może Cię rozpozna gdy się spotkacie, może nie... Zobaczysz. Twoi rodzice chodzili już po domu i matka sprzątała, a tata znowu wywalał pół domu w poszukiwaniu swojej wiertarki. Niezbyt się przejęli tym, że chcesz znowu wyruszyć. Byli już na ogół przyzwyczajeni i wiedzieli, że po jakimś czasie do nich wrócisz.

Szykowałam się od samego rana. Nie była to moja pierwsza wyprawa, o nie. Ale w głębi czułam, że było w niej coś wyjątkowego. Tylko co? Sama nie wiedziałam. Niemniej jednak, nadeszła pora do opuszczenia domu. Sprawdziłam jeszcze, czy wszystko wzięłam ze sobą i zeszłam na dół. Pożegnałam się krótko z mamą, tacie machnęłam ręką i uśmiechnęłam się ciepło.
Wyruszyłam!

Rodzice pożegnali się i jedynie ojciec powiedział coś dłuższego.
- Tylko nie przyjdź mi tu w ciąży - matka tylko na to westchnęła i pokręciła głową.
W końcu mogłaś wyruszyć! Północ, południe, wschód, zachód... W sumie na ostatni kierunek jeszcze nie podróżowałaś. A i prawdopodobnie Twój przyjaciel jest teraz w tamtych stronach. Słońce świeciło, dało się wyczuć lekki wietrzyk co świadczyło o tym, że dzień idealnie nadaje się na podróż. Nie za gorąco, nie za zimno... W sam raz.

Pokręciłam tylko oczami na słowa ojca. Nigdy nie rozumiałam jego poczucia humoru - tak też było i tym razem. Mruknęłam coś cicho na pożegnanie i wyszłam, by wyruszyć w świat.
Było ciepło, więc rozpięłam kurtkę i wdychałam świeże powietrze. PokeBalle miałam przywieszone do paska, lekko mi ciążyły. Bez chwili zastanowienia ruszyłam na zachód. W końcu moim celem było dogonienie przyjaciela, który gdzieś tam właśnie wygrywał swoje kolejne pojedynki!

Droga na zachód była nawet wygodna. Żadnych kamieni, tylko równa, uklepana ziemia, zero błota. Trasa była ogólnie bardzo miła. Z tego co wiedziałaś to podróż do najbliższego miasta zajmie Ci około dwóch dni. O ile coś Ci nie przeszkodzi... W lesie po lewej stronie dało się słyszeć śpiewy poke-ptaków. Po prawej stronie natomiast dało się widzieć rozległe łąki i pola uprawne. Nic interesującego, dopóki... Coś nie przysłoniło Ci widoku, a zobaczyłaś takie urocze pokemony, które wędrowały sobie z wiatrem:

Jedne podróżowały w parach, inne samotnie... Ale to był niezwykle rzadki widok. Kilka z nich leciało naprawdę nisko. Te bardziej zmęczone osobniki po tym jak przeleciały za las to obniżyły dwój lot tak, iż mogłabyś bez kłopotu do nich dosięgnąć.

Byłam zadowolona podróżą. Zawsze je lubiłam, sprawiały mi dużo radości. Wolałam co prawda podróżować w towarzystwie, ale i samotne wyprawy były ciekawe.
Ta również miała taka być. A cel nie był wcale tak daleko!
Spacerując i wdychając świeże powietrze zauważyłam stadko uroczych pokemonów. Widziałam je już nie raz w swoim życiu. Z ciekawości jednak wyjęłam PokeDex i zeskanowałam jednego z nich - tego, który był najbliżej mnie.

Przejmuję Ci test, ale mam jeszcze parę uwag i jeśli nie spełnisz tego nie będę Ci odpisywać:
1. Avatar musi mieć rozmiar 250x400 px. I proszę by na nim nie było nazwy twojego forum. Od czegoś mamy dział Wymiana Bannerowa.
2. Czekam na wypełnione pola w profilu.

Spojrzałam zdziwiona na zjawisko jakim był biegający Pokemon, a zaraz za nim pojawiający się trener i podnoszący wszystkie leżące PokeBalle. Cicho westchnęłam pod nosem i pokręciłam głową. Nie miałam czasu na zajmowanie się wszystkim wokoło. Tak więc zebrałam się w sobie, z zamiarem ruszenia dalej w drogę razem z moimi towarzyszami. Nawet jeśli siedzą teraz zamknięte w swoich PokeBallach. A właśnie! Raźniej podróżowało by mi się mając kogoś przy boku! Dlatego sięgnęłam do swojej torby, szperając w niej jedną dłonią, jednocześnie wystawiając delikatnie język w geście nadzwyczajnego skupienia. Kiedy już wygrzebałam którąś z pełnych kul, bo przecież damska torebka to miejsce pełne niespodzianek jak chociażby górska przełęcz gdzie znalezienie wyjścia można nazwać łudem szczęścia. Mając już kulę w swojej dłoni wypuściłam skrytego w niej Pokemona.
- Lepiej tutaj, niż w kuli. Prawda?
Powiedziałam do Pokemona głaskając go po główce.

/Już się tym zajmuję, avatar nieco później i nawet tamtego tekstu nie zauważyłam jak dodawałam to co mam teraz :D//

Po kilkunastu sekundach grzebania w swojej orbie w koncu znalazłaś to co chciałaś. Z pokeballa wyskoczył taki oto uroczy robalek:

Przekrzywił łebek i zaczął się przymilać do Twojej dłoni. Ten Spewpa był Twoim najnowszym nabytkiem, którego niedawno złapałaś.
- Scaaa - zapiszczał ucieszony i w kilka sekund wszedł Ci na ramię.
Wygląda na to, ze był niezwykle zgodny co do kwestii siedzenia w pokeballu. Mogłaś teraz wraz ze swoim jakże uroczym towarzystwem ruszyć w drogę. O ile wiesz Cottonee nie są zbyt drogie to tamten gościu raczej nie polował na nie w celach zarobkowych... A zresztą co tam, tak jak stwierdziłaś tak zrobiłaś i zignorowałaś całe to zajście. Zaczynał się zrywać coraz mocniejszy wiatr, który nieco psuł Ci Twoją jakże dopracowaną z rana fryzurę!

Test zostaje zamknięty z powodu długiej nieobecności na forum.