Gra Berry'ego

Wiem, że pierwsze wrażenie jest najważniejsze, ale mam nadzieję, że skutecznie uda mi się je "zatrzeć". W głębi duszy zależy mi, aby moja osoba wywołała pozytywną reakcję u pięknej nieznajomej.
-No więc, jak już mówiłem, nazywam się John. Zaczynam rozmowę z Amandą.
-Moim celem jest odkrycie czegoś niezwykłego - nowego lądu, nowego Pokemona, czegokolwiek, dzięki czemu mógłbym zasłynąć. Dodatkowo jak każdy - chcę zostać najlepszym trenerem. W przeszłości popełniłem także jeden niemały błąd, a teraz muszę uważać na jego konsekwencje. Kontynuuje rozmowę. Mam nadzieję, że uda mi się nawiązać z nią dobry kontakt.

Dziewczyna wyszła z PokeMartu i spojrzała się w niebo. Świeciło słońce i było naprawdę ciepło. To był na pewno jeden z ładniejszych dni, jakie udało ci się ostatnio przeżyć.
Amanda zwróciła na ciebie uwagę dopiero wtedy, kiedy coś powiedziałeś.
- Pamiętam. - Mruknęła cicho patrząc jak jej pokemon bawi się z twoim na piasku. Stworki zdecydowanie się polubiły. Ale jak będzie z tobą i nową znajomą?
- Chcesz odkryć coś niezwykłego? - Na twarzy blondynki pojawił się uśmiech. - Rozgadałeś się całkiem nieźle. I masz tendencję do opowiadania o sobie więcej, niż ludzie chcieliby wiedzieć. Ale, jakby się zastanowić... Mógłbyś mi się przydać w mojej wyprawie.

Z zaciekawieniem słucham słów tajemniczej, nieznajomej. Wydaje się być dość interesującą osobą.
-Zawsze byłem rozgadany i otwarty na nowe znajomości. Po prostu lubię rozmawiać z ciekawymi ludźmi.
Odpowiadam na pierwszy "zarzut" Amandy. Słucham jej słów i dochodzę do wniosku, że muszę jej zadań jedno bardzo ważne pytanie:
-A czym ty się zajmujesz? W jaki sposób mógłbym ci pomóc? Czym się zajmujesz i jak wygląda twoje podróżowanie?
Przy okazji myślę sobie, że Buizel mógłby nauczyć Ice Puncha mojego drugiego Pokemona - Elekida i wkrótce postaram się tym zająć.

Amanda zaśmiała się słuchając twojego "odparowania" jej zarzutów. Miała całkiem uroczy, sympatyczny śmiech.
- Podróżuję do pewnej jaskini. Usłyszałam pewną, interesującą plotkę. Ale sama wolałabym się tam nie wybierać. Nigdy nie wiadomo, na co można się natknąć, prawda? Dlatego zbieram towarzyszy, którzy chcieliby ze mną ruszyć po przygodę! - Uśmiechała się cały czas. Amanda wydawała się bardzo pozytywną osobą, to musiałeś przyznać.
Tymczasem Elekid i Voltorb oddalali się od was coraz bardziej. W pewnym momencie dało się usłyszeć dziwne odgłosy w krzakach nieopodal.

Okej, napiszę Ci to samo, co reszcie. Chciałabym fabularnie wprowadzać Ci każdego pokemona, którego masz. Bo po prostu robią się luki fabularne. Dopiero co pisałeś, że Elekid jest twoim pierwszym, a nagle pojawia się Buizel.
Za każdym razem jak otrzymasz jakiegoś nowego pokemona, dawaj mi znać, to wprowadzę Ci go w następnym poście, ok? :'3

Spokojnie wsłuchuję się w jej słowa, po czym zauważam, że to świetny pomysł. Ta wyprawa do jaskini może być furtką dla mojej i jej kariery - więc upieczemy dwie pieczenie na jednym ogniu. A nuż uda mi się znaleźć tam coś ciekawego.
-Osobiście uważam, że jest to świetny pomysł. Dla mnie jako początkującego odkrywcy i trenera taka podróż może być niezwykła.
Po usłyszeniu odgłosów ponownie zwracam się do dziewczyny.
-Może pójdziemy zobaczyć, co tam się stało? Nasze Pokemony oddaliły się i zaczynam trochę się niepokoić.
Choć tak naprawdę jest to pytanie retoryczne, bo nie czekam na reakcję dziewczyny, tylko od razu ruszam w ich stronę.

---
OK, od razu uprzedzam, że zakupiłem od Wojasa Pidgey'a na targu, ale po prostu nie mogłem się powstrzymać. Od teraz postaram się nie zdobywać już Pokemonów, po za fabułą, lub ograniczyć to do minimum. :3 I OK, o wszystkim będę Cię informować ^^"

Zadowolona Amanda kiwnęła tylko głową i potargała cię po włosach.
- No to super. Ile ty masz w ogóle lat, co? - Zdecydowanie traktowała cię jak dzieciaka, musiałeś to przyznać. Jednak nie było teraz czasu na zastanawianie się, kim byłeś dla nowej znajomej, towarzyszki. Ważniejsze było, co się stało z waszymi pokemonami, prawda?
Amanda bez słowa ruszyła w kierunku krzaków, tak samo jak ty. Po chwili mogliście ujrzeć dwa pokemony, które sprzeczały się z waszymi.


Nie o to chodziło xD Zdobywaj sobie pokemonki jakie chcesz poza fabułą i ile ich chcesz xD Po prostu dawaj mi za każdym razem znak, to coś wymyślę, żeby Ci je wrzucić do gry, tak jak teraz tego Pidgeya. I przy okazji załapiesz trochę expa jak będziesz chciał. xD

-Ja mam za sobą dwadzieścia wiosen.
Odpowiadam dziewczynie i w sumie chciałbym ją zapytać o to samo, ale jednak postąpiłem w myśl zasady, kobiet o wiek się nie pyta. Dodatkowo taka wiedza jest mi raczej zbędna... Będąc już na miejscu spoglądam na Pokemony, które sprzeczają się z naszymi. Jeden z nich wygląda dość ciekawie, zaś drugi kompletnie mnie nie interesuje.
-Co się dzieje?
Pytam spoglądając najpierw na nie, a później na Amandę.

Tak, tak rozumiem ^^" Tylko wiesz, nie przepadam sam jak jest dopiero początek fabuły, a już masa Pokemonów :D A exp się zawsze przyda tym bardziej, że co raz bardziej myślę nad pierwszym dżymem :D

Amanda spojrzała na ciebie nie dowierzając. Cóż, zdecydowanie dawała ci mniej lat, niż miałeś w rzeczywistości.
- Ja mam dwadzieścia jeden. - Uśmiechnęła się, zaspokajając twoją ciekawość. - Ale to w tym momencie nieistotne.
Obydwoje ruszyliście w stronę dziwnych pokemonów. W przeciwieństwie do ciebie, dziewczę od razu wyciągnęło PokeDex. Wyglądało na to, że wiedziała, co to za pokemony, ale chciała poznać ich skany. Urządzenie odezwało się natychmiast.
- Pidgey, pokemon ptak.

Cytat :

Pidgey ♂
Lvl. 6 (45%)
Natura: Waleczna
Ataki: Tackle, Sand-attack
Ability: Keen Eye

- Spearow, pokemon ptak.

Cytat :

Spearow ♀
Lvl. 7
Natura: Agresywna
Ataki: Peck, Growl, Leer
Ability: Sniper

Dziewczyna przez chwilę przyglądała się skanom, po czym zamknęła PokeDex i schowała go do kieszeni.
- Najwidoczniej szykuje nam się walka. Może nawet zdobędziemy po nowym pokemonie? Pozwól mi się zająć Spearowem. Pidgeya zostawiam tobie.

-OK, taki wybór mi odpowiada.
Zwracam się do Amandy, po czym oczywiście do walki wybieram swojego Elekida.
-Jedziemy Elekid! Na początku od razu zaatakuj rywala Thundershockiem. Atak ten może sparaliżować naszego przeciwnika i szczerze mówiąc na tym mi zależy - to ułatwiłoby nam sprawę. Jeśli przeciwnik nie zostanie sparaliżowany - nie przejmuj się i jeszcze raz atakuj Thundershockiem. Ten atak i tak powinien być mocno efektywny. Następnie zaś ostatni już raz w tej serii uderz Thundershockiem, ale celuj parę centymetrów przed nim. Niech Pidgey będzie nieco zszokowany, a jego widoczność będzie nieco ograniczona, wtedy od razu atakuj Quick Attackiem!
Kątem oka spoglądam, jak w walce radzi sobie dziewczyna.

Elekid spojrzał na ciebie zastanawiając się, o co ci chodzi. Jednak w momencie, w którym Pidgey podziobał go po główce od razu jakby zrozumiał, z czym to wszystko się je. Wykonał serię Thunderschocków, niestety ani razu nie paraliżując przeciwnika. Mimo to odebrał mu trochę życia i zdekoncentrował. Pidgey nie poddawał się jednak, obrzucał Elekida serią Tackle. Ale wtedy mały Elekid obronił się Quick Attackiem! Cóż za walka.


Kątem oka zobaczyłeś, że Amandzie idzie równie dobrze, co tobie. Bądź nawet lepiej.

Elekid zadowolony z tego, że jesteś usatysfakcjonowany jego działaniami ruszył do ataku pełną parą. Seria Thundeshocków powiodła się lepiej, niż mógłbyś to sobie wyobrazić. Pidgey jednak nie dawał za wygraną i dziobał twojego towarzysza niemiłosiernie. Tackle za tackle. W pewnym momencie biednemu Elekidowi zakręciło się w głowie, na szczęście zdążył wskoczyć w krzaki, w których odpoczął. Gdy przeciwnik się zbliżał Elekid zaatakował Quick Attackiem!

Cytat :

Elekid: +1lvl, 10% Sp. Attack
+ 5pkt. Respektu

Tymczasem Amanda stała już koło ciebie z uśmiechem na twarzy i PokeBallem w ręku. Czyżby złapała Spearowa?
- Niezła robota.

-Brawo Elekid, byłeś wyśmienity. A teraz zasługujesz sobie na odpoczynek, wracaj.
Po tych słowach oczywiście cofam swojego startera do PokeBalla. Amanda złapała nowego Pokemona, więc może pójdę w jej ślady. W sumie Pokemon-Ptak na pewno prędzej, czy później będzie mi potrzebny w drużynie. Dobra, spróbuję.
Po chwili przemyśleń wyciągam z plecaka jednego PokeBalla, którego rzucam w stronę ptaszyny, w celu złapania.

PokeBall pokręcił się trochę, aż w końcu mogłeś się cieszyć ze złapania nowego pokemona! Amanda podeszła do ciebie i położyła ci rękę na ramieniu.
- Niezła robota. - Uśmiechnęła się lekko. - Co ty na to, żeby się zbierać? Myślę, że im szybciej wyruszymy, tym lepiej. Jest jeszcze wcześnie, mamy kawał lasu do przejścia. Może uda nam się pominąć nocowanie pod gołym niebem. - Powiedziała przypinając PokeBall do paska i głaskając Voltorba. Po chwili i jego cofnęła do kuli.
Czas przygody właśnie nadszedł!

-Świetnie. Pidgey w mojej drużynie na pewno się sprzyda.
Powiedziałem właściwie sam do siebie, po czym radośnie się uśmiechnąłem - powoli zaczynam kompletować swoją drużynę. Po schowaniu Pokemonów do Pokeballi - kule chowam do kieszeni, gdybym szybko musiał ich użyć. Myślę, że wizyta w centrum Pokemonów tymczasem nie będzie potrzebna - niech odpoczną sobie w kulach.
-Tak myślę, że możemy już iść.
Odpowiadam dziewczynie, po czym czekam na jej pierwszy krok. To ona jest inicjatorką tej podróży, więc niech tą ona prowadzi. Ja nie bardzo wiem, w którą stronę mam iść.

Amanda spojrzała na ciebie i po chwili wahania potargała cię po głowie. Ruszyła dziarskim krokiem przed siebie. Po kilku minutach wychodziliście już z miasta. Las rozpostarł się przed wami szybciej, niż mogłeś się tego spodziewać. Dziewczyna zaczęła nucić coś pod nosem.
- W sumie, jeżeli mamy ze sobą podróżować musisz mi opowiedzieć o sobie coś więcej. Masz jakiś cel?

-No więc przede wszystkim zależy mi na tym, żeby odkryć coś niezwykłego. Może jakiegoś legendarnego, albo mega-rzadko występującego Pokemona? Może jakiś nowy region, może jakąś nową wyspę.. Dzięki temu stałbym się sławny, zarobiłbym pieniądze i moje życie całkowicie by się zmieniło.
Odpowiadam dziewczynie cały czas za nią podążając. Ja w sumie powiedziałem jej bardzo dużo, a sam niewiele wiem na temat tej dziewczyny. Jaki jest cel jej podróży? Czemu obrała za drogę jakąś jaskinię? Strasznie mnie to nurtuje.
-No dobrze ja powiedziałem ci bardzo dużo. A teraz może opowiesz coś o sobie? Dlaczego chcesz iść akurat tam, jaki jest cel twojej podróży?

Amanda słuchała cię uważnie idąc przez las. Nuciła pod nosem jakąś wesołą melodię.
- Chcesz odkryć coś niezwykłego? Lepiej trafić nie mogłeś! - Zaśmiała się. - Moim marzeniem jest odkrycie nowego gatunku pokemonów. Jestem na tropie jednego z nich. Nie wiem tylko, czy to jakiś zmutowany okaz, czy naprawdę nowy pokemon. Podobno żyje w Skalistej Jaskini. Dlatego tam idziemy. Ale dodatkowo, z miejscem tym związanych jest dużo legend. - Przeskakiwała z nogi na nogę.
- Powinnam cię uprzedzić wcześniej... Do tej pory każdy, kto się tam udał... Ginął. Ślad po nich wszystkich zniknął. - Mruknęła jakby od niechcenia.

Słowa Amandy wprawiły mnie w jakiś bardzo dziwny stan. Oczywistym jest, że boje się tego, co jest jak najbardziej ludzkie. Z drugiej jednak strony jeśli teraz się poddam - moja podróż straci sens. Po za tym, co zrobię, jeśli nie będę odkrywał na własną rękę? Wrócę do pracy z "podkulonym ogonem" - bez sensu.
-No dobra, zgadzam się. Mam nadzieję, że nam jednak uda się przeżyć. Mamy jeszcze przed sobą całe życie.
W myśl zasady, kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana - zgadzam się na podróż do jaskini.
-Wcześniej jednak mam prośbę, poczekaj dosłownie paręnaście minut. Chciałbym, aby Buizel nauczył Elekida ataku Ice Punch.
Zwracam się do dziewczyny, po czym wyciągam PokeBalle z oboma Pokemonami.
-Buizel. Twoim zadaniem jest nauczyć Elekida Ice Punchu. Pokaż swojemu koledze bardzo dokładnie i powoli, jak "wywołać" u siebie lód na swojej ręce. Następnie zbierz całą energię i uderz w jakikolwiek przedmiot. Pamiętaj, że jesteś dzisiaj nauczycielem, więc staraj się dać dobry przykład.
Po tym zwracam się z kolei do Elekida:
-Spójrz na poczynania swojego kolegi, po czym staraj się wykonywać dokładnie to samo. Wierzę w Ciebie.

Zależy mi na nauce tego ataku, ponieważ chcę dokonać wymiany Buizel <=> Marill ^^"

Dziewczyna spojrzała na ciebie uśmiechając się pod nosem. Chyba usatysfakcjonowała ją twoja odpowiedź. Zaczęła więc szybciej iść przed siebie. Las, którym szliście robił się coraz ciemniejszy. Zapewne przez to, że korony drzew zasłaniały całe słońce.
- Ummm, jasne. Czemu nie. - Dziewczyna zatrzymała się w miejscu, gdy ją o to poprosiłeś. Usiadła po chwili na konarze drzewa i przyglądała się twoim pokemonom, które zaczęły trening.
Kątem oka zauważyła coś w krzakach.
- John... - Wskazała ci palcem miejsce, w którym to coś leżało. Gdy się przyjrzeliście ujrzeliście małego, poranionego pokemona.

Toć to Aron. Jeden z moich ulubionych Pokemonów. Muszę go mieć w swojej drużynie. Swoją drogą, co za przypadek, że akurat Amandzie udało go się tu znaleźć.
-Kochani, trenujcie dalej. Mam nadzieję, że jak wrócę, będzie wam szło co raz lepiej. Elekid oraz Buizel wierzę w was!
Po tych słowach oczywiście szybciutko biegnę w stronę napotkanego, zranionego Pokemona. Będąc już tu przy nim - głaszczę go oraz retorycznie pytam, o to co się stało. Sprawdzam, jakie są rany i myślę, czy wystarczy użyć Potion, który posiadam, czy będzie konieczność zaniesienia go do Centrum Pokemonów.
-Jak myślisz, co mu jest?
Pytam Amandy. W końcu ona też posiada jakieś Pokemony, więc musi mieć przecież jakieś doświadczenie.

===
Wow, już czwarta strona ^^"

Buizel i Elekid posłusznie trenowali ze sobą. Ty tymczasem podbiegłeś do zranionego Arona. Maluch leżał na ziemi, mając łezki w oczach. Zdecydowanie musiało go boleć. Miał poranione łapki, a przez skorupę na brzuchu płynęła krew. Amanda spojrzała na to, po czym kucnęła przy tobie.
- Myślę, że obejdzie się bez PokeCentrum, ale musimy mu dać trochę potionów. - Mruknęła wyciągając bandaż i lekarstwo.
- Potrzymaj go, a ja opatrzę mu tą ranę. - Zarządziła wypuszczając z PokeBalla jednego ze swoich pokemonów.


- Horsea, proszę przemyj ranę małemu Aronowi. - Powiedziała jeszcze zanim zabrała się za pracę.

Błyskawicznie wyciągam z plecaka posiadane potiony. Kiedy tylko Horsea przemyje ranę Aronowi, używam ich spryskując największe rany małego Pokemona. Mam nadzieję, że to chociaż w jakiś stopniu załagodzi jego ból. Następnie zaś chowam swoje trenujące Pokemony do PokeBalli.
-Kochani, potrenujecie nieco później.
Spoglądam jeszcze raz na Pokemona, po czym próbuję zamknąć go w PokeBallu. Aron trochę waży i ciężko byłoby mi jak najszybciej dostać się do Centrum Pokemon z nim na rękach. Mam nadzieję, że wszystko pójdzie zgodnie z planem.
-Ruszajmy!
Oświadczam Amandzie, po czym wychodzę na przód.
-Musimy wrócić się do PokeCenter. Nie pozwolę, żeby cokolwiek stało się malcowi.

Twoje pokemony spojrzały na ciebie i szybko wróciły do PokeBalli. Cóż, Elekid nauczy się ataku, jak już opanujesz sytuację z biednym Aronem. A co do samego pokemona, cóż, zdecydowanie było poszkodowane. Zapewne mogłeś dostrzec łezki, jakie miał w oczach.
Horsea Amandy oczyściła delikatnie ranę pokemona, a dziewczyna chwilę później zabandażowała mu brzuszek. Ty trzymałeś go przez cały czas, co zdawało mu się w ogóle nie przeszkadzać. Przez chwilę pokemon nie chciał wejść do PokeBalla, ale widząc, że masz dobre intencje pozwolił się w nim zamknąć.
Amanda spoglądała na ciebie uśmiechając się pod nosem. Cofnęła Horsea do PokeBalla i pobiegła za tobą.
Biegliście dosyć szybko, więc nie zajęło wam to dużo czasu. Wpadliście do PokeCentrum zdyszani. Wszyscy spojrzeli na was, zastanawiając się, jaka katastrofa się zadziała. Siostra Joy cię poznała i podeszła do ciebie.
- Ojej, chłopcze. Czy coś się stało?

-Dzień dobry Siostro. Spotkaliśmy tego Pokemona. Był bardzo ranny, miał wyraźne zadrapania, a nawet ciekła mu krew. Bardzo się przestraszyłem i postanowiłem się nim zaopiekować. Mam prośbę - czy mogłaby Pani w jakiś sposób go wyleczyć?
Pytam, po czym wyciągam PokeBall z Aronem. Następnie zaś otwieram go tak, ażeby Aron znalazł się blisko Siostry. Bardzo zdenerwowany czekam na jej reakcję. Jestem jednak optymistą i mam nadzieję, że stalowo-kamienny Pokemon będzie jednak zdrowy i ostatecznie nic mu się nie stanie.
-Mam nadzieję, że wszystko będzie w porządku. Dziękuje Ci za pomoc. Tobie oraz twojemu Horsea.
Te słowa rzecz jasna kieruję w stronę Amandy.