Test Daichi

Witaj! Twój test to nic innego jak prowadzenie gry. Jest to już n-ta strona, więc twój bohater ma sporo fabuły za sobą, ale jeszcze więcej jest przed nim.
Test będzie wyrwanym z kontekstu fragmentem przygody. Proszę, byś pisał taką długość postów jaką masz zamiar pisać w prowadzonych przez siebie grach, przykładaj się również nie mniej i nie bardziej niż tak jak planujesz. Mam nadzieję, że wszystko zrozumiałeś? Pozostaje mi życzyć Ci powodzenia! Trzymam kciuki (:

Coble napisał:

Coble Braan - lat 15. Trener podróżujący po Johto, właśnie jest w drodze po swoją 5tą odznakę, niestety gdzieś (wymyśl proszę jakąś ciekawą lokację) coś (i zdarzenie) go zatrzymało. Czemu? Nie wie tego nawet jego ognisty przyjaciel (starter) Ninetales. Czy wspomniałem, że Coble ma ambicje do zostania mistrzem ognistych pokemonów? W swoim arsenale ma jeszcze dwa inne stworki, których gatunki i skany pozostawiam do twojej dyspozycji :) (tak, prosiłbym o wykonanie!:D)

Skany:

Ocknąłeś się. Pierwszą rzeczą jaką poczułeś był przenikający ból z tyłu głowy. Odruchowo chciałeś położyć tam rękę, ale nie mogłeś. Coś krępowało twoje ruchy. Otworzyłeś szerzej oczy i rozejrzałeś się. Siedziałeś na ziemi przywiązany do jakiegoś metalowego słupa. Dookoła znajdował się las, jednak Ty znajdowałeś się na małej polance, na której trawa była wydeptana. Gdy zorientowałeś się w jakiej sytuacji się znalazłeś zacząłeś automatycznie próbować wydostać się z uwięzi szarpiąc się, jednak to nie zadziałało. Byłeś przestraszony, nie mogłeś sobie przypomnieć jak się tu znalazłeś. Nagle usłyszałeś czyjś cichy głos.
- Nie szarp się tak, to i tak nic nie da.
Rozejrzałeś się by zlokalizować źródło głosu. Po chwili zobaczyłeś, że kilka metrów dalej siedzi na oko siedemnastoletnia dziewczyna, również przywiązana do słupa. Patrzyła tępo w ziemie, nawet nie próbując nic zrobić.
- Spałeś jakieś cztery godziny, jeśli to Cię interesuje. Za jakieś pięć minut przyjdą sprawdzić czy jeszcze się nie ocknąłeś, tak przynajmniej mówili. - dodała po chwili, nie odwracając nawet wzroku w Twoją stronę.

Wygląd dziewczyny:

Kiedy to się stało? Ktoś mnie zaszedł od tyłu.. oj tak, to wielce prawdopodobnie, mogłem nie łazić po tym obozowisku, mam za swoje, ale.. czy to koniec? Oj nie, bez walki się nie poddam!
Bez większego zastanowienia zacząłem się szarpać, nie pomagało? Najwyraźniej, jednak dalej walczyłem z tym co mnie trzymało, au! Wbijające się w nadgarstki liny sprawiły mi wiele bólu. Nie chciałem tego kontynuować, dobrze, że dziewczyna wytrąciła mnie z tego szału.

Spojrzałem na nią z nienaturalnym spokojem, czułem otępienie, byłem jak zwierze złapane w pułapkę, wiedziałem, żę nie mam już wyjścia. Ale zaraz! Ona nie była moim oprawcą, czyżby też została złapana? Najwyraźniej..

-Cztery godziny? Kto to w ogóle jest? Jak długo tu jesteś i czego chcą? - zapytałem szepcząc, ułożyłem ciało tak, by wyglądać na bezwładnego, jakbym spał. Szybko zamknąłem oczy i spuściłem głowę, miałem nadzieję, że uznają mnie za nieprzytomnego. Kimkolwiek by nie byli.

Dziewczyna spojrzała na Ciebie z politowaniem. Mimo, że wykonałeś dobry ruch, to na jej twarzy malowało się zrezygnowanie. Słyszałeś, jak bierze oddech by Ci odpowiedzieć, ale szybko wypuściła powietrze. Po chwili wiedziałeś dlaczego. Usłyszałeś czyjeś kroki, a po chwili poczułeś jak ktoś szturcha Cię czubkiem buta.
- Te, lala, jeszcze się nie obudził? - spytał po chwili jakiś człowiek tępym głosem.
- Te, dupku, ślepy jesteś? - odpowiedziała dziewczyna beznamiętnym głosem, tym samym którym rozmawiała z Tobą jeszcze przed chwilą.
- Hyhy, lalka się stawia. To zupełnie jak twój Dragonair... ciekawe ile jeszcze wstrząsów wytrzyma, jak myślisz? - spytał mężczyzna po czym odszedł śmiejąc się głupio.
Dziewczyna poczekała, aż śmiech umilknie, po czym odezwała się do Ciebie całkiem zrezygnowana.
- Teraz już wiesz czego chcą? Chcą Pokemonów. Nie wiem dokładnie co tam robią, ale gdzieś niedaleko mają swoją siedzibę, coś w tym rodzaju. Wiem, bo słyszałam tam swojego Dragonaira... Twojego Ninetalesa też słyszałam. A najgorsze jest to, że nic nie mogę z tym zrobić!
Dziewczyna nie wytrzymała napięcia i usłyszałeś jej szlochanie. Widać było że bezradność zupełnie wytrąciła ją z równowagi.