Safari Wojas021

8) - Odpoczynek jest czasami potrzebny. Nie można zawsze na siłę przeć do przodu. Czasami trzeba się zatrzymać, nawet na chwilę. - odparła Melody.
Rattata jadł sobie przez chwilę owoc, a po skończonym posiłku uciekł w zarośla. Twoja towarzyszka wstała i rozprostowała się.
- To jak, idziemy dalej?

- Tak, w zasadzie już zebrałem trochę sił i myślę, że wystarczy, aby dokończyć wędrówkę po tym safari. - mówię spokojnie zrywając się na równe nogi, co oznaczało, że możemy ruszać skoro sama tego też chciała. Komu w drogę temu... Dobra, mniejsza o to, czas iść dalej.

9) Wróciliście na ścieżkę, którą doszliście doszliście do tego miejsca. Jak na złość po kilkudziesięciu metrach w miarę równego terenu, zaczęliście iść pod górkę.

Spokojnie... Tylko spokojnie... Jakoś to wytrzymamy - zacząłem sobie powtarzać w myślach idąc ślamazarnie pod górę, bo przecież cel uświęca środki. Gdy już opuszczę tą strefę będę miał wystarczająco dużo czasu na relaks i odpoczynek po ten morderczej wyprawie.

10) W końcu udało wam się wejść na wzgórze. Było ono prawie puste, jedyne co się na nim znajdowało, to coś w rodzaju starej kapliczki. Kamienie były omszałe, gdzieniegdzie można było zauważyć pęknięcia w płytach, wszystko było pełne pyłu i kurzu.

Widok takiej budowli lekko mnie zdziwił, nie spodziewałem się ujrzeć w strefie safari czegoś takiego.
- Co oni tu... To pokemony też mają jakiś swój kościół wyznaniowy? - pytam Melody zbliżając się powoli do kapliczki, aby dokładnie się jej przyjrzeć z każdej ze stron.

11) Podeszliście bliżej kamiennej płyty. Przetarłeś ręką po kamieniu i odkryłeś jakiś tekst wyryty w skale. Niestety nie był to żaden ze znanego tobie ani Melody języka.
- Czyli najwyraźniej nie dowiemy się czemu to coś stoi tak sobie w środku Strefy Safari. - powiedziała lekko zawiedziona dziewczyna.
Combusken podszedł bliżej kapliczki i przesunął lekko płytę. We wnęce pod nią znajdował się dziwnie wyryty kamień.

Jakby to powiedział Gandalf...
- To jest napisane językiem Mordoru, którym tu nie przemówię. - skwitowałem krótko napis, którego nijak nie mogliśmy odczytać. A mama mówiła: "Ucz się języków, bo to kiedyś ci się przyda". Gdy Combusken odsunął płytę zainteresowałem się kamieniem, który się tam znajdował i dokładnie go obejrzałem, a także zbadałem metodą organoleptyczna.

12) Wyjąłeś tajemniczy relikt i zacząłeś oglądać do z każdej strony. Gdy chciałeś polizać kamień, Combusken odradził ci to. Relikwia ta miała prowizorycznie wyryte na sobie coś na kształt twarzy.
- Co to jest? - Melody podeszła zaciekawiona znaleziskiem twojego podopiecznego.

- Kto to wie. Jakiś kamyk z wyrytym... czymś. A co to robi... Nie mam bladego pojęcia. - odpowiadam szczerze dziewczynie odkładając kamyk na ziemie. Lepiej było nie próbować się dowiedzieć co to jest i co robi, bo można by jakieś nieszczęście wywołać, albo coś w tym rodzaju.

13) Odłożyłeś kamień na płytę kapliczki, po czym odsunąłeś się na kilka kroków. Przyglądaliście się dziwnemu przedmiotowi z bezpiecznej odległości.
- Chyba to coś nic nie ro-.. - Melody odezwała się po jakiejś pół minucie, gdy nagle kamień zaczął świecić. - Co do...?
Z kamienia zaczęła wydobywać się fioletowa mgła, która ukształtowała się w okrąg. Po chwili na nim pojawiły się zielonkawe kółka a na środku koślawa twarz.

Dopiero, gdy zobaczyłem tego pokemona oświeciło mnie, że to jego kamień, a właściwie, jego dom o ile tak to można nazwać. Wyciągnąłem pokedex, aby zebrać nieco więcej informacji na temat tego stworzenia.
- Hej Spiritomb, jak tam zdrówko? - zapytałem pokemona ducha, gdy tylko go przeskanowałem.

14) Spiritomb był początkowo trochę jakby przymulony, niezbyt kontaktował, co się wokół niego dzieje. Gdy was zobaczył, wydawał się być zaskoczony, że widzi w takim miejscu ludzi.

Nie tylko on był zaskoczony. Ja też, bo nie spodziewałem się, że go tutaj spotkam. W życiu do głowy by mi to nie przyszło. Nawet zapomniałem, że ten stworek występuje w tej strefie safari, co spotęgowało moje zaskoczenie jego nagłym pojawieniem się. Tylko co teraz z nim zrobić.
- Cóż, przepraszam, że cię obudziliśmy. - zwracam się do pokemona ducha.

15) Spiritomb nie wyglądał na złego, że wyrwaliście go ze snu. Wręcz przeciwnie, po pierwszym zaskoczeniu, uśmiechnął się do was.
- Tomb, tomb. - powiedział wesoło.

Niby wyglądał na sympatycznego stworka ten Spiritomb i gdyby nie to, że zostało mi tak mało balli pewnie bym go poprosił o zostanie członkiem mojej skromnej drużyny, ale w tym momencie nie mogło to mieć miejsca.
- No cóż, my się chyba będziemy zbierać. Chyba, że chcesz, aby ci w czymś pomóc? - pytam pokemona.

16) Spiritomb pokręcił głową, najwyraźniej nie potrzebował od was żadnej pomocy. Już mieliście schodzić, gdy Melody poprosiła ciebie, abyś na nią chwilę poczekał. Dziewczyna podeszła do Spiritomba, porozmawiała chwilę z nim, po czym schwytała go do SafariBalla.
- Możemy iść dalej. - odparła zadowolona.

- Nono, widzę, że poszerzasz swoją ekipę. - rzuciłem w stronę Melody lekko się przy tym uśmiechając, po czym zacząłem iść dalej i nucąc sobie Hakuna Matatę, bo przecież jak cudownie to brzmi. Zobaczymy co jeszcze przyniesie nam los w tej strefie safari, ale mam nadzieję, że to będą tylko te dobre rzeczy.

17) - Wydawał mi się on nieco samotny tutaj. - odparła Melody. - Poza tym mam chyba jakąś słabość do pokemonów duchów. - dziewczyna zaśmiała się.
Po chwili marszu znowu znaleźliście się u podnóża wzgórza, jednak po przeciwnej jego stronie niż wasze miejsce wypoczynku.

No coś w tym chyba było.
- Ja mam chyba jakąś nieświadomą słabość do pokemonów walczących. Większość z moich pokemonów ma ten typ jako pierwszy bądź drugi. - dzielę się z nią swoją 'dziwnością' odnośnie pokemonów. Zresztą zawsze dobrze jest mieć swój ulubiony typ. A skoro zeszliśmy ze wzgórza to mam nadzieję, że wędrówka będzie łatwiejsza.

18) - Jakby nie patrzeć, to będzie to już mój czwarty duch w drużynie. - odparła Melody. - Oprócz Hauntera mam jeszcze Litwicka i Sableya. Oboje są bardzo wesołymi pokemonami. Zresztą tak samo, jak mój Haunter.

- Ciesze się twoim szczęściem. - zwracam się do Melody rozglądając się uważnie za wszystkim co mogło zwiastować pojawienie się w zasięgu mojego wzroku jakiegoś stworka, czy to takiego, którego będę chciał złapać, czy po prostu uzupełnić jego danymi pokedex.
- Ja mam tylko Gastlyego, ale mam nadzieję, że uda mi się niedługo go ewoluować.

19) Po chwili marszu udało wam się zauważyć... ogień?
- Kto mógł w takim miejscu rozpalić ognisko? - odparła ze zdziwieniem Melody.
Podeszliście bliżej i zauważyliście trójkę piaskowożółtych pokemonów zebraną wokół paleniska. Wszystkie lewitowały kilkanaście centymetrów nad ziemią.

Cała trójka wydała mi się bardzo interesującymi stworzeniami. W końcu nie na co dzień ma się do czynienia z pokemonami, które tak wyglądają, a w dodatku lewitują nad ziemią, co mogło oznaczać, że mają w sobie coś z psychicznych zdolności. Bez żadnego słowa wyciągnąłem pokedex i przeskanowałem całą trójkę.

1) Trójka stworków dalej lewitowała obok ogniska, najwyraźniej rozmawiała ze sobą. Miałeś okazję, żeby je zeskanować i nie zwrócić na siebie uwagi.