Gra Dayany Wyzwanie Nivisa

Lys, przepiękne miasto osadzone na urwisku, otulone z trzech pozostałych stron przez rwącą rzekę. Grube wysokie mury pną się ku niebu tworząc z tego miejsca prawdziwą twierdzę nie do zdobycia. Prowadzi tu jeden potężny most, w żaden inny sposób nie można się tu dostać. Wszak nawet najlepszy pływak nie poradzi sobie z masami wody, które zmieniają się nieopodal w majestatyczny wodospad. Uliczki rozchodzą się promieniście od brukowanego rynku, przy którym wzniesiono ratusza z wysoką wierzą. Wszędzie znajdziemy piętrowe domy zbudowane z drewna i kamienia, czy to raj? Niestety to tylko siedziba niezwykle bogatego rodu, właściwie żaden z domów nie należy do tutejszych kupców. Wszystko jest własnością Morinitów, roszczących sobie prawa do tronu całej krainy.
Nadszedł ranek. Tańczące strugi światła opadły na twą twarz budząc nieznośnym blaskiem. Gdy tylko otworzyłaś oczy dostrzegłaś tak dobrze znany ci pokój. Małe pomieszczenie w kształcie sześcianu znajdowało się na poddaszu. Skąpe wyposażenie przywodziło na myśl więzienie, albo normalny dom w jakiejkolwiek innej części pod rządami Lys. Z okna rozciągał się wspaniały widok na miasto, jedynie liście wysokiego dębu nieco zakłócały wizję.
Nagle rozległo się głośne pukanie do drzwi. Odwiedzająca cię osoba nie miała zamiaru czekać na pozwolenie. Wkroczyła piękna kobieta w czarnym długim płaszczu. Ciemne włosy sięgające pasa zdobiły jej skroń, a wielki miecz wyglądał zza jej pleców. Niebieskie oczy wbite w ciebie były puste a zarazem jakby kryły w sobie tajemnicę.
- Już czas siostro.
Powiedziała czterdziestoletnia nauczycielka, której nikt nie posądziłby o to, że jest tak posunięta w wieku.

Wygląd:

Ruszyłaś za zagadkową postacią w całkowitym milczeniu. Kobieta prowadziła cię po wąskich, stromych schodach po czym znalazłyście się w dużej sali, na której ścianach wisiały kaganki oliwne, oświetlające to pozbawione okien pomieszczenie. Nagle kobieta zatrzymała cię gestem dłoni i wskazała na wielki fresk naprzeciwko was. Przedstawiał on rycerza z długimi włosami i brodą, którego twarz pokrywała siatka blizn.
- To założyciel naszej małej społeczności. To właśnie on spisał początki księgi, którą nosi każdy z nas. Dzisiaj będziesz mogła zmierzyć się z jego próbą.
Niezależnie od tego co miały znaczyć jej słowa wiedziałaś od dawna, że z tą księgą jest coś nie tak. Samoistnie pojawiające się teksty, napawały czasami lękiem. Teraz spłynęło na ciebie oświecenie, po prostu te wszystkie księgi są ze sobą w jakiś sposób połączone, informacje dodane w jednej pojawiają się w drugiej. Aż dziw, że na to wcześniej nie wpadłaś.
Po chwili odziana na czarno kobieta prowadziła cię dalej w dół. W końcu znalazłaś się w miejscu przypominającym krater obudowany ze wszech stron fundamentami. Pośrodku stał jakiś posąg przedstawiający wielką, kamienną istotę. Nagle zdałaś sobie sprawę z tego, że on się poruszył.
- To kamienny golem, uwięziony tu przez założyciela. Ten gmach, został wzniesiony nad jego więzieniem aby nigdy się stąd nie wydostał. Ta bestia nie może wyjść poza krąg z filarów, ale jest też nieśmiertelna. Za każdym razem gdy zostanie pokonana odradza się. Jesteś gotowa aby stawić mu czoła! Tylko pamiętaj, w księdze celowo nic o tym nie ma. Jeśli pokonasz wroga, którego nie znasz nie będziesz już uczniem a mistrzem.

Zaczęłaś okrążać przeciwnika, który powoli przestępował z nogi na nogę. Nagle zaczął pędzić w twoim kierunku. Czułaś jak ziemia w reakcji na uderzenia jego stóp drżała. Szybkość bestii była zadziwiająca. Takie istoty nie powinny się tak przemieszczać. Lecz udało Ci się odskoczyć na bok. Golem pędziła jeszcze przez chwilę dopóki nie rozbiła się o jakąś potężną barierę energetyczną. Gdy ściana go zatrzymała odwrócił się w twoim kierunku. Dopiero teraz mogłaś mu się dobrze przyjrzeć. Istota miała dwoje rąk sięgających niemal do podłoża a jej nogi były dość krótkie, a jedna z nich na tle wątła, żę umożliwiała tylko utrzymanie się w pionie. Poruszała się jak jakaś małpa, to było źródło jej szybkości. Lecz siła bezwładności była większa od jego marnej zwinności. Zauważyłaś coś jeszcze dziwniejszego, ten golem nie miał ust na głowie. Były one stworzone z dwóch, ciężkich płyt kamiennych na jego brzuchu. Lecz to tylko pozorne ułatwienie, zwykły miecz nie przebije tak ciężkich warg. Jeśli szybko czegoś nie wykombinujesz osłabniesz w przeciwieństwie do wroga.
- Ghgr...
Wydobył z siebie dziwne odgłosy potwór po raz kolejny pędząc w twoim kierunku.