Safari DeeDee

1. Wiaterek cicho sobie szumiał, gdy wchodziłaś to safarii z Januszem niosąc go w worku na śmieci wypełnionym wodą, no bo w czymś trzeba było przytaszczyć tu tego pokemona, aby... No sama wiesz. Tak więc rozpoczyna się twoja wędrówka po tej strefie w poszukiwaniu rozmaitych stworków. A kiedy je spotkasz i czy je spotkasz to już zależy tylko ode mnie :)

Nie rozumiem oburzenia znajomych, kiedy Dee oświadczyła, że zabiera Janusza do Safari. Ej no, Magikarp też człowiek, nie może wiecznie w Ballu siedzieć, więc dziewczyna zabrała go za sobą. Rozejrzała się, zarzucając worek z Magikarpiem na ramię i ruszyła przed siebie, starając się stąpać w miarę cicho. Uśmiechając się, szła przez Las, nasłuchując i wypatrując dzikich Pokemonów. Kto wie, może jakiś Stworek zechce wskoczyć na ścieżkę.

1. Tak więc z Januszem na grzbiecie, który chłodził twoje plecy szłaś sobie przez safari. Wszystko było w porządku, nic nie było widać niebezpiecznego. Żaden pokemon też się nie pojawiał. W pewnym momencie, gdy weszłaś w głąb lasu zaczęły trzaskać gałęzie.

Stojąc na ścieżce, by poprawić plecak, usłyszała trzaskanie gałęzi. Nastawiła uszu i przykucnęła, nasupujac na dłoń trochę karmy. A niech się Pokemon skusi. Czekała cierpliwie, bardzo cicho i spokojnie przemawiając do... właściwie, to nie wiedziała, czy to był Pokemon.

2. Prowadzący bardzo cieszy się, że wreszcie trafił na kogoś inteligentnego :) Kucnęłaś więc sobie i czekałaś na to, co się dalej wydarzy. Mijały sekundy i minuty, a trzask narastał. W końcu krzewy w pobliżu ciebie zaczęły się poruszać i wypełzł z nich taki oto stworek Podpełzł on do twojej ręki i z prędkością światła wszamał jedzenie, po czym popatrzył na ciebie swoimi świecącymi oczkami i trącił twoją rękę, po czym wskazał pyszczkiem na środek dłoni, gdzie jeszcze chwilę temu znajdowało się jedzenie.

Właściwie nie zajęło to długo, po chwili z zarośli wypełzł Wurmple, któremu aż się oczka zaświeciły na widok karmy. Po chwili dłoń Dee opustoszała, a Pokemon wydawał się być zawiedziony nagłym brakiem karmy,więc dziewczyna wysypała mu jeszcze trochę jedzenia, po czym sięgnęła do paska, odczepiającjeden z balli.
- Cześć, śliczny. Jak do tego wejdziesz, to będziesz dostawał karmę codziennie. Chyba dobry układ, co? Ty ze mną zostaniesz, a ja będę Cię karmić.

3. Wurmple wszamał kolejną porcję karmy, po której był już najedzony. w końcu zdecydowałaś się zaproponować mu dołączenie do twojej ekipy przy czym posłużyłaś się łakomstwem Wurmpla obiecując mu mnóstwo jedzenia. No cóż nie robaczek zbyt długo się nie zastanawiał i po chwili miałaś swojego pierwszego pokemona w tej strefie.

Cóż, nie można powiedzieć, że było to oszustwo. Dla Dee liczyło się najbardziej, by Pokemony rozwijały się szczęśliwe i zadbane. Pokazy czy walki nie były aż tak ważne. Spojrzała z zadowoleniem na Pokeball. - Witamy w drużynie.
Ruszyła dalej, jedynie zaglądając do Janusza. Włożyła dłoń do wody, lekko gładząc łuski Pokemona.
- No co tam, Janusz? Masz nowego kolegę. Albo koleżankę. Idziemy dalej, co?
Uśmiechnęła się do ryby i wstała, niosąc ukochanego Janusza w głąb lasu.

Nie zapomnij o przeskanowaniu go :P
4. Woda jak to woda była... Mokra. Mimo wszystko Janusz cieszył się z tego stanu rzeczy jak to... Janusz.
- Karp, karp! - odpowiedział ci tak radośnie jak tylko potrafił, a przynajmniej można się domyślać, że to radosna odpowiedź. Dalej zamknęłaś worek ze swoją rybką i niosąc ją poszłaś w głąb lasu.

Radosny Janusz, no proszę. Idąc dalej, rozglądała się uważniej, Jednak po chwili sobie coś przypomniała. Wypuściła Wurmple'a i zeskanowała go,po czym Pokemon wrócił do Balla. Dee ruszyła naprzód, nucac cichutko, żeby nie płoszyć Pokemonów. Worek z Magikarpiem zarzuciła na ramię. Może jeśli znajdą jakąś niewielką sadzawkę, będzie mogła go na chwilę wypuścić.

5. Skleroza nie boli, ale trzeba się nachodzić jak to mówią. W tym jednak przypadku nachodzić się wcale nie musiałaś. Zebrałaś skan o swoim nowym podopiecznym:
Taki oto skan wypluł ci pokedex. Ruszyłaś potem dalej, ale nic nie ukazało się twoim oczom, a tym bardziej żadna sadzawka. Trzeba było kupić akwarium na kółkach przed wejściem tutaj ^^

Ależ pan prowadzący sucharami rzuca, aż Januszowi łuski powysychały. A tak serio, to chyba się fabularnie zaopatrzy w taki bajer jak to akwarium, bo przecież Janusz zasługuje na najlepsze. Jak każdy Pokemon. Kroczyła swoim zwykłym, dosyć szybkim tempem, podśpiewując cichutko.
- My boy lollipop, you make my heart go giddyup...

1. Suchar, nie suchar safari samo się prowadzić nie będzie, prawda? :) Ruszyłaś dalej zgodnie z planem w głąb safari, gdzie drzewa zaczynały rosnąć coraz gęściej. Jednak pośród nich nie było widać żadnego pokemona. Powodów mogło być kilka. Tak czy siak przed nami, a raczej przed tobą jeszcze długa droga do osiągnięcia celu, ale chyba nigdzie się nam nie spieszy.

Ruszyła więc dalej, pogwizdując cicho, z Karpiem w worku. Zaglądała do niego co jakiś czas, sprawdzając, czy dobrze się czuje. W końcu jeżeli nie będzie mu pasowała podróżowanie ze Dee, to chyba damy sobie spokój, nie ma co stworzonka męczyć. To takie irytujące, że niektórzy trenerzy mają gdzieś samopoczucie swoich stworków. Dee była Hodowcą, więc dla niej liczyło się bardziej jak jej podopieczni się czują, czy są z nią szczęśliwi, niż nauka ataków czy wygrane walki. Spacerowała dalej, nucąc pod nosem, rozglądając się za Pokemonami do złapania.

1. Magikarp wesoło pluskał się w wodzie w swoim worku, zaś gdy ty otworzyłaś worek, aby sprawdzić co u niego słychać, ten wyskoczył w górę, po czym dał nura pod wodę w trakcie czego mocno uderzył ogonem o powierzchnię tafli wody nieźle cię przy tym ochlapując. Tak więc będąc cała mokra dostrzegłaś, że właśnie dotarłaś do sporawej polany pośrodku której to znajdowało się jezioro. Trzeba powiedzieć, że było to całkiem spore i całkiem ładne jezioro. Woda w nim była krystalicznie czysta tak, że w niektórych miejscach, gdzie nie było stosunkowo zbyt głęboko dało się zobaczyć dno.