Saffari Nova

Zaczyna się wyliczanka! Po kilku powtórzeniach wreszcie zdecydowałam się na prawo, powinno być dobrze, zobaczymy co tam nas spotka. Podrapałam Gligara za uchem, jak ja go uwielbiam.

14. Pokemon był zadowolony z pieszczoty. Ty ruszyłaś na prawo, a droga była no nieciekawa, prawie przewróciłaś się na pierwszym konarze, a na drugim zaliczyłaś glebę. Wystające korzenie drzew utrudniały drogę. Gliscor przytulił się do Ciebie i powiedział krótko.
Glii...Gaar!- co mogło znaczyć coś a'la uważaj proszę.

- No przepraszam, będę patrzeć już pod nogi - mruknęłam tylko.
Przytuliłam do siebie Gligara i teraz szłam już ostrożniej. Rozglądam się przy okazji wokół za pokemonami.

1. Droga nie była usłana różami, tak jak chodzi o samą podróż, ale i w sensie dosłownym. Mimo to, nie było tak źle. Zawsze mogło być gorzej, nie? Obecnie Pokemonów na horyzoncie brakowało, mimo, że było słychać, że w pobliżu jakieś są.

Ciągle rozglądam się wokół, przyjemna trasa *ironizuje*. Mimo to trzeba to jakoś znieść. Staram się iść w stronę skąd słyszę pokemony, może akurat coś będzie....

2.Wyruszyłaś w kierunku krzaków, były one dość gęste. W tym regionie było dość ciemno i nie wygodnie, a Gligar się przestraszył. Ale są pozytywy. Na twojej drodze pojawia się jakoś pokemon. Jest to... Caterpie!

Spojrzałam na gąsieniczkę zaciekawiona i zeskanowałam ją pokedexem. Może kolejny robalkowy kompan? Jak będzie dobry charakter to czemu nie... Choć w sumie wszystko byle nie tchórzliwy.

3.
Pokemon popatrzył na Ciebie.

Caterpie ♂
Poziom: 6
Ataki: Tackle, String Shot
Natura: Nieposłuszny
Abillity: Shield Dust
Sp.Attack: ???
Sp.Attack Limit.: 0%

Pokemon patrzył się na Gligara, nie bał się. Chciał się bardziej droczyć, niż wykazywał lęk. Tylko, czy dasz radę nauczyć go posłuszeństwa?

Patrzyłam się chwilkę na tego stworka. Fakt mogą być z nim małe kłopoty. Po chwili podsuwam Caterpie porcję karmy i czekam jak na to zareaguje. Może się przekupi akurat?
- No maluszku, co byś powiedział na to by dołączyć? Będziesz codziennie dostawał jedzonko... - kusiłam robalka.

4. Pokemon, był tak zainteresowany, że wystrzelił Ci sieć w twarz, żebyś przestała mówić. Ach ten charakterek. Co zrobisz teraz?

Niech tooo.. A więc schowałam karmę do kieszeni.
- No dobra, nie to nie, karmy też nie będzie - zaszantażowałam tylko stworka i starałam się jakoś zetrzeć sieć z swojej twarzy.
Milutki nie ma co.

5. Widać, że stworka śmieszyła sytuacja, a karmą nie był zbytnio zainteresowany. Stał i spoglądał na Ciebie z zaciekawieniem. Co teraz?

Po momencie ruszyłam w drogę, zupełnie olewając już stworka. No cóż, nie to nie, znajdzie się wkrótce coś innego, może nawet lepszego niż taki robalek.

6. Może tak, a może nie. Nigdy nic nie wiadomo więc, ciężko powiedzieć. Przekonasz się sama, kiedy? Za pewne niedługo. Póki co nic ciekawego na horyzoncie. Może będzie lepiej?

Wiadomo przecież, że będzie lepiej. Posadziłam sobie Gligara na głowie i rozglądałam się wokół. Wreszcie miałam dość tych spacerów. Rozglądam się za jakąś polanką i na jej środku zostawiam porcję karmy. Przyjemnie pachnie więc coś prędzej czy później zwabi, a ja usiadłam na ziemi w jakimś cieniu, a jak zasłaniał mnie przynajmniej jakoś częściowo krzaczek to było marzenie.

7. W tych warunkach polana to marzenie, bo takowej znaleźć się póki co nie udało, ale wyszłaś na równy teren, bardzo gęste drzewa wyznaczały trasę, a słońce odcinane było przez obszerne korony. Tylko czekać, aż spotkasz jakiegoś stworka, który chroni się przed słońcem.

W sumie można i tak, zaczynam iść i przy okazji zaglądam co chwila w krzewy jakie napotkam. Jak nie znajdzie się pokemonów to może podje się jakichś jagód? Tak też by można.

8. Niby nic niezwykłego. Spokój i cisza. Może cisza przed burzą?
Oby. Gligar zeskoczył z twojej głowy i zaczął Cię ciągnąć w kierunku. Nadawał Ci dość szybkie tempo... Iść, czy zostać?

A co mi tam, jakbyśmy się zgubili to od czego mam pokenav? Po momencie biegnę za moim Gligarem ciekawa co tam takiego wypatrzył. Może jakiś lepszy pokemon? Przydałoby się coś fajniejszego...

9. Pokemon biegł zdecydowanie, ciągnąc Cię. Kondycha się poprawi co?
Potem stał przed wyborem drogi, bo ta się rozwidlała. Wahał się dość długo, bo z obu odnóg wyczuwał coś. Decyzja należała do Ciebie więc. Pokemon spojrzał.
-Gli? - rzekł do Ciebie.

- N o dobra to spróbujmy na prawo - powiedziałam tylko do Gligara i popędziłam za nim w tamtą stronę.
A więc coś znalazł i to może akurat będzie coś fajnego... Zamarzył mi się taki Arceus, no ale... To tylko w snach możliwe...

10. Szliście dość długo w wybranym kierunku. Wolniejszym krokiem. Czasami Pokemon stawał by się zastanowić. Po chwili ruszał dalej, ale jeszcze nie dotarł do swojego celu. Jeszcze!

Dość długo zajmuje nam ta trasa. Trzba jednak się przyzwyczaić. Pokemony nie będą tutaj wyskakiwać, machać łapkami i czeka aż się je złapie.

11. Nic nie jest proste nie? Musisz cierpliwie czekać.
-GliiGaar powiedział, co znaczyło, że chyba już blisko.

No to jest dla mnie pocieszające.
- No dobra to ciekawe coś tam znalazł... - powiedziałam zamyślona.
Wędruję cały czas za małym.