Safari JoJo

JoJo napisał:

Użytkownik: JoJo
Prowadzący: No właśnie - jest ktoś chętny? :)
Partner (Pokemon): Rattata
Strefa Safari: Wietrzny Las
Ekwipunek: Mały zestaw safari

1/ I oto przybyłeś do Wietrznego lasu, jednej ze stref Safari. Z pewnością masz ochotę na spotkanie mnóstwa pokemonów i znalezienie nowego towarzysza. Miejmy nadzieję, ze to się uda. jesteś teraz przy samym wejściu do lasu, na polanie. Kręci się to sporo ludzi. W końcu na granicy lasów żyje najwięcej stworzeń.

Widok tylu ludzi naprawdę mnie zaskoczył, choć szczerze mogłem to przewidzieć - ta strefa była przeznaczona dla każdego trenera, który dopiero zaczął swoją przygodę z pokemonami. Nie potrzeba było tu żadnych oznak siły w postaci pokonanych liderów sal. I bardzo dobrze.

Musiałem uważać na moją czarnooką Rattatę. Jest ona dosyć małym pokemonem, więc byłem zmuszony mieć ją przez cały czas na oku.  Postanowiłem zapoznać się z pokemonami, które zamieszkują te tereny. Nawet te pospolite i bardzo popularne. Tak więc ruszyłem w stronę lasu tymi najbardziej wydeptanymi ścieżkami.

Jest to moje pierwsze zetknięcie z miejscem tego typu. Próbowałem to zinterpretować i rozszyfrować tak jak widziałem i myślałem. Uważałem, że to wszystko będzie diabelnie proste i znajdę wiele fajnych, sympatycznych pokemonów. Dopiero po chwili uświadomiłem sobie, że widok ludzi dla pokemonów mieszkających tutaj jest codziennością. A ta nie jest taka wesoła jak się może wydawać. Ludzie nie są dobrymi ssakami. W takich sytuacjach jak te - w zdobywaniu nowych pokemonów liczy się biologiczny instynkt, który jest bardzo chamski, agresywny i na pewno nie miły. Trzeba złapać co się da - przydatne zostawić, nieprzydatne sprzedać/oddać/zamienić.
-Rattata, musimy zmienić szlaki. - powiedziałem do mojego pokemona i postanowiłem zejść z wydeptanych ścieżek. Odłączenie się od norm prowadzi do odkrycia czegoś innego. Musiałem się oddalić od tej masy osób, które zrobiły tę ścieżkę i pójść w dzikość.

Wytężyłem słuch jak tylko mogłem. Stopy kładłem powoli i bezszelestnie. Przed każdym krokiem patrzyłem na ściółkę czy nie ma na niej żadnej suchej gałęzi, która głośnie by pękła pod moim ciężarem. Rozglądałem się dookoła siebie - najwięcej spoglądałem na krzewy, bo być może w nich znajduje się coś, co mnie zainteresuje. Od czasu do czasu przegarniam rękoma owe krzaczyska. Patrzę na ściółkę, patrzę na krzewy, patrzę na korony drzew bo i na niej może być coś wartego uwagi.

Jak każdy amator w tym świecie postanowiłem to sprawdzić. W jednej ręce miałem już przyszykowany pokedex. Drugą rękę wyciągnąłem do przodu aby odgarnąć gałęzie krzewu. Podchodziłem do rośliny powoli, aby pokemon lub cokolwiek innego co znajdowało się w tym krzewie się nie przestraszyło. W duchu oczekiwałem jednak na to, że gdzieś tam, na tych gałęziach jest ktoś ciekawy.

Mimo całej swojej sympatycznej aury jaką pokemon stwarzał dookoła siebie nie byłem wstanie nic w związku z tym zrobić. Nie chciałem zmącać jego snu, mimo że złapanie go w takim stanie uważałem za wyjątkowo łatwe. Lecz nie po to tu przyszedłem. Nie po takiego "kolegę" dla mojej Rattaty.

Potrzebuję w mojej nowej drużynie zupełnie innej siły. Pożegnałem się z tym.... dziwnym robakiem? I udałem się w dalsze poszukiwania.

Latający pokemon byłby dla mnie bardzo odpowiednim towarzyszem. Zacząłem przysłuchiwać się odgłosów coraz uważniej. I liczyłem, że coś zauważę bądź usłyszę. Rattacie natomiast wydałem polecenie, aby przeszukiwała pobliskie krzaki i różne różności - lecz aby nie wędrowała za daleko, abym w razie czego mógł ją usłyszeć.

1/ Przemirzacie dalej strefę safari, w której obecnie nic interesującego się nie działo. Wiał delikatny wiaterek jak to przy wietrznym lesie powinno własnie być. Rattata wybiegła przed ciebie, w poszukiwaniu czegoś interesującego. Jak na razie nie wracała co mogło oznaczać, że w okolicy nie ma niczego interesującego.

ps. przypominaj się :D

jak ty na studiach, mowilas ze masz sesje to nie bede dupy truł :P

Wciąż podtrzymywałem siebie na duchu i mówiłem sobie w myślach, że nic złego i smutnego się nie wydarzy. Podążałem cały czas za Rattatą, wolałem jej nie zgubić bo byłoby to dosyć przygnębiające gdyby towarzysz z którym się tu udałem nagle gdzieś zniknął. Idąc po tych różnych krzaczorach, wielkich gałęziach na ściółce rozglądałem się dookoła.

Podszedłem do mojej Rattaty i pomogłem jej zerwać kilka jagód. Dla niej i dla siebie. Oczywiście proporcjonalnie - pojedyncze sztuki położyłem jej na trawie a sam zajadałem się garściami. Były słodkie, więc raczej nieszkodliwe dla mojego żołądka. Rozglądałem się po polanie. Powolnie okrążając całą polanę liczyłem, że spotkam coś kontrastowego - żywe kolory, które będą odchodzić od tła lasu.

Jesteśmy tu za krótko na jakieś halucynacje. Powiedziałem do Rattaty, wstałem powoli na równe nogi i rozejrzałem się dookoła siebie. Pomyślałem, że spróbuje schwytać lub chociaż zauważyć latającą bestyjkę czy cokolwiek to jest prosto z krzaków. Udałem się więc tam z pokeszczurem i bacznie obserwowałem sytuację.

4/ Niestety wszystko wyglądało jak jakieś dźwiękowe halucynacje. Nic bardziej interesującego od drzew i krzewów nie było widać na razie w okolicy. Rattata również nic nie dostrzegła, choć sama była bardziej wciągnięta jedzeniem jagódek, które skończyła. Czyżby zwykłe omamy?

Nie byłem w stanie tego jakoś pojąć. Dopiero po kilku minutach zorientowałem się, że każdy pokemon ma inne zdolności. Być może jedną ze zdolności danego stworka jest jakiekolwiek ogłupianie innych stworzeń, w tym ludzi. Być może był to mój "zryty dekiel" gdzie dorobiłem własną interpretację. Mimo wszystko wciąż siedziałem w krzakach i obserwowałem otoczenie.

5/ Postanowiłeś sie nie ruszać z miejsca i uparcie obserwować otoczenie. Rattata spojrzała na ciebie i chyba miała zupełnie inne zadanie na ten temat. Z pełnym brzuszkiem ułożyła się obok ciebie i przysnęła. W końcu coś poruszyło się w kępie wysokiej trawy

Szybko obudziłem mojego pokeszczura i kazałem wytężyć jej słuch. Wstałem bezszelestnie i oddaliłem się o trzy kroki do tyłu. W tym czasie wydałem Rattace komendę.
-Idź na środek polany. Następnie skieruj swoje ciało w stronę tejże trawy. Bacznie i powoli podejdź do nich. Spróbuj nawiązać jakiś kontakt, cokolwiek.

6/ Zbudzona Rattata nie była za specjalnie zadowolona z tego wszystkiego. Niechętnie podeszła do kępy trawy, ale szybko została stamtąd wykurzona. Coś ponownie zatrzepotało, jednak teraz mogłeś dostrzec dziwny cień wzbijający się w górę.

Nie czekając wiele wybiegłem zza krzaków na polanę i spojrzałem na pokemona. Na jego wielkość, kolor... Był to w każdym bądź razie ptak. A w tym lesie znajduje się kilka pokemonów ze skrzydłami co mają w miarę wielką moc. Czekałem tylko, aż mój obiekt osiądzie się na jakiejś gałęzi lub innym przedmiocie, żebym spokojnie mógł go obejrzeć

7/ Chwila minęła, ale już mogłeś oglądać i podziwiać pokemona. Stworzenie siedziało na jednej z gałęzi pobliskich drzew. Z utkwionym wzrokiem wpatrywał sie, w ciebie. Nie wyglądał na zbyt przyjaźnie nastawionego.