Gra Shiny

Z poirytowaniem ogarniam wzrokiem chodzącą kupę błota, próbującą dotknąć mnie tymi paskudnymi łapami. Zmęczona ostatnimi zdarzeniami, czuję, że zaczynam tracić zdrowy rozsądek i nie próbując wykorzystać tej jedynej chwili na zastanowienie zaciskam dłoń w pięść, biorę zamaszysty rozmach, aż nagle zamieram - zatrzymuję się, tuż nad głową pokemona... Shiny, co ty najlepszego wyrabiasz? - myślę sobie. Z pokemonami nie wolno tak postępować. W dodatku nie znam dokładnie tego gatunku, ale wydaję mi się, iż to przeklęte błoto mogłoby mi pochłonąć rękę i uniemożliwić poruszanie ją. Wówczas walka z nim musiałaby być przeprowadzona w sposób bardzo ostrożny.
Mimo, iż Grimer obrzydza mnie niemiłosiernie, czuję się źle, że spróbowałam skrzywdzić pokemona w tak niehumanitarny sposób. Spanikowana odbiegam kilka kroków wstecz. Widzę, iż Grimer nie jest sam, a ze stadem pokemonów tego samego gatunku. Nie jestem pewna, czy są oni w przyjacielskich relacjach, ale jeśli tak, mogą rzucić się mu na pomoc. Z jednym pewnie bym sobie poradziła, ale nie z tyloma. Postanawiam się wycofać, mimo, iż takie zagranie wydaję mi się strasznie niehonorowe. E, pieprzyć honor.
Bojąc się, że podopieczni ugrzęzną gdzieś w bagnie, bądź zostaną schwytani w objęcia błotnistego koleżki, postanawiam ukryć ich w pokeballach. Wtedy zdaję sobie sprawę, że to będzie pierwszy raz, kiedy łasiczka odwiedzi to niezrozumiałe dla mnie miejsca. Jak te pokemony się tam mieszczą?
Uważnie patrząc pod nogi staram się zwiać z tego nieprzyjemnego miejsca, by następnie odnaleźć w mieście jakiś punkt leczniczy, w którym mogłabym uleczyć pokemony.

1 strona i 7 postów

Tak więc decyzja została podjęta i było nią zostawienie w spokoju biednego grimera i opuszczenie. Wcześniej jednak Shiny sięgnęła do plecaka po pokeballe, żeby umieścić tam swoich towarzyszy, ale spotkało ją ogromne zaskoczenie. Odkryła bowiem w plecaku... o jeden pokeball więcej niż powinno ich tam być. Mało tego, pokeball był pełny! I oto kolejne zdziwienie. Przyklejona była do niego malutka karteczka z kpiącym napisem napisanym drobnym, pochyłym pismem "To miała być walka? Było to zastanawiające, gdyż osoba, która wrzuciła tam pokeball musiała to zrobić pomiędzy końcem walki Shiny a momentem, w którym otworzyła plecak. Miała więc jakieś dwie minuty. Ślady na błocie... czyżby? Dziewczyna na próżno rozglądała się dookoła. Nie było tu zupełnie nikogo, kto mógłby zostawić pokeballa i liścik. Chyba nie zostaje nic innego, jak sprawdzić, kim jest podarowany jej pokemon! Cóż, dziewczynie nie było dane samemu sprawdzić, co kryje się w biało-czerwonej piłce, gdyż... eksplodowała ona z typowym kliknięciem i wydobył się z niej... najśliczniejszy z możliwych trawiastych starterów. Wysoki na trzydzieści centymetrów z zabawną czapką z kasztana i o wielkich, brązowych oczach, słodkich łapkach pokrytych krótkim futrem i ogonku zakończonym czerwonym kolcem. Pokemon otrzepał się z niewidzialnego kurzu.
- Ches, chespin, ches. - pomarudził chwilkę, po czym już chciał odejść, w celu załatwienia swoich małych spraw, kiedy jego spojrzenie padło na jego nową właścicielkę. Otworzył oczy szeroko w wielkim zaskoczeniu, zupełnie jakby nigdy nie widział człowieka i zastygł w osłupieniu, zupełnie nie wiedząc, co ze sobą zrobić.
Tymczasem droga do pokemon centrum nie była długa. Shiny dopiero weszła do niego i już po kilku minutach widziała na horyzoncie typowy, dobrze znajomy czerwony dach wysokiego budynku. Kilkoro ludzi mijało się właśnie w drzwiach do budynku, zupełnie nie zdając sobie sprawy z tego, co właśnie działo się w głowie Shiny. Skąd ten pokemon do diabła?

Z osłupieniem patrzę na słodziutkiego jegomościa, zaś po chwili zerkam kolejno na Sneasela i Golda. Ciekawe co oni o tym myślą? Takie rzeczy nie dzieją nie na co dzień. Aż upewniam się, czy ten dzień nie jest przypadkiem tylko jednym, głupim snem, delikatnie szczypiąc fragment przedramienia. Sama nie wiem, czy na szczęście - okazuje się, że wszystko dzieje się naprawdę.
Ostatecznie godząc się z losem schylam się i delikatnie łapię Chespina oburącz. Zastanawiam się, co za głupiec pozbył się tak uroczego pokemona, z pewnością obdarzonego niezwykłym potencjałem. Ze światem pokemon nie jestem dobrze zaznajomiona, jednak nazwy starterów doskonale wpojono mi w akademii. Wiedziałam, że ten kasztanek jest jednym z nich. Nie wiem, czy to prawda, ale ponoć ciężko je dostać drogą inną niż przez profesora z odległego regionu Kalos. Ucieszyłam się z tego żywego podarunku.
- Hej, Chespin. Widzę, że jesteś trochę zmieszany. Właściwie ja też nie wiem co o tym wszystkim myśleć. Ale skoro już ktoś cię tu zostawił, musiał mieć ku temu jakieś powody. Więc niech się dzieje wola nieba - zwracam się do maluszka, delikatnie przejeżdżając dłonią po jego małej główce. - Przywitajcie się z nowym przyjacielem - sugeruję podopiecznym, decydując się na umieszczenie Chespina na łbie Golducka. - Przypilnuj go przez chwilę, Gold. A ty Sneasel wskakuj do pokeballa. Zaraz siostra Joy cię wyleczy.
Uśmiecham się lekko do najwierniejszego przyjaciela, chcąc dodać mu nieco otuchy. Sama nie wiem jak zareaguje na widok niewielkiej piłeczki, w końcu on taki nieufny... Liczę jednak, że posłusznie się w nim skryje, a następnie żwawym krokiem ruszam w kierunku pokemonowej kliniki. Zatrzymuję się przed budynkiem, naciskam klamkę i wchodzę do środka, mając nadzieję, że nie zobaczę zbyt dużej kolejki. Niemniej spokojnie czekam na moje przyjęcie, w ręku trzymając już balle z dwoma rannymi pokemonami.

1 strona 9 postów

Golduck zdawał się być zaszczycony możliwością opieki nad tajemniczym darem od tajemniczego obserwatora, jakim był chespin. Z dumą utrzymywał go łapami na swojej głowie i jako, że był nieco wyższy od Shiny, pokekasztan miał stamtąd zapewne niezły widok. Na jego szczęście nie miał lęku wysokości. Właściwie to nawet mu się podobało. Mimo, że kurczowo trzymał się wyrostków na głowie dużo większego kolegi. Jego mała buzia śmiała się do rozpuku, prosząc w języku pokemonów o podskoki i obroty. Ktokolwiek dał Shiny tego pokemona, z pewnością wiedział, co robi. W golducku odezwał się chyba instynkt tacierzyński i bardzo poważnie podszedł do powierzonej mu opieki.
Tymczasem centrum pokemon otworzyło się przed dziewczyną, ukazując swoje wnętrze. Było w nim sporo ludzi, ale tylko kilkoro stało w kolejce. Wszystkie kanapy były pozajmowane przez trenerów i ich pokemony. Jeden nawet drzemał na twardej, skórzanej kanapie pewnie z braku pieniędzy lub wolnych miejsc w hotelu. Na oko bliźnięta, chłopiec i dziewczynka z fascynacją oglądały dwa pachirisu, jednego niebieskiego, drugiego fioletowego. Być może dostały je właśnie od rodziców? Starszy chłopak ubrany jak punk czytał jakąś broszurę a u jego stóp grzecznie czekał wielki houndoom, wyczekując na rozkazy. W pewnej chwili do Shiny podeszła malutka chansey, wyciągając w górę łapki po pokeballe. Po dosłownie kilku minutach dziewczyna otrzymała je z powrotem i była gotowa do dalszej drogi. I tym razem nie brakowało niespodziewanych wydarzeń, bo z pokeballa wyskoczył sneasel z buntowniczą miną ogłaszając światu po swojemu, że nie zamierza siedzieć w kulce, kiedy to nie będzie potrzebne. Ba, wydawał się być nawet nieco obrażony na wszystkich, włączając w to Shiny, która jego, najlepszego przyjaciela a nie zwykłego pokemona, śmiała zamknąć w tym ciasnym więzieniu. Gromami z oczu ciskał także w chespina, który był jego zdaniem powodem tego zachowania. Wygląda na to, że jedna strona polubiła nowego przybysza i jest gotowa go chronić a druga obwinia go za wszystkie nieszczęścia.

- Hej, Sneasel... - bełkoczę drżącym głosem, nie mogąc nadziwić się niecodziennemu zachowaniu przyjaciela. Po chwili przypominam sobie dawne lata, kiedy to łasica dopiero zaczynała mnie poznawać i nieraz zachowywała się w podobny sposób. Zrobiło mi się jakoś ciężej na sercu, ale czuję, że nie mogę dać się ponieść emocjom. Jeśli Sneasel jest prawdziwym przyjacielem, z pewnością wkrótce zdoła mi wybaczyć. - Nie wiedziałam, że nie chcesz wchodzić do tej kuli... Proszę, nie gniewaj się. Obiecuję, że już nigdy cię tam nie zostawię.

Przysiadam obok łasiczki i bez obawy wyciągam dłoń w jej kierunku. Pieszczotliwie tarmoszę kumpla po łepetynie i uważnie przyglądam się reakcji. Nie chcę też przesadzić z okazywaniem miłości, bo bądź co bądź to nie w moim stylu i nie chcę, by wyglądało to zbyt sztucznie.
Po chwili podnoszę się i zerkam na resztę pokemonów.
- Zrozumcie Sneasela. Zawsze byliśmy razem. Poza sobą nie mieliśmy nikogo. Doskonale go rozumiem, że może czuć się trochę... nieswojo - w ostatniej chwili powstrzymuję się od powiedzenia "zazdrosny". Nikt nie lubi jak się go o to osądza. - Jesteśmy teraz drużyną i musimy zachowywać się jak drużyna.

Nagle zdaję sobie sprawę, jak głupio musi wyglądać ta cała sytuacja dla innych ludzi w centrum. Mam wrażenie, że aż się czerwienię z tego powodu. Licząc, iż spięcie między pokemonami zaraz się uspokoi, proponuję:
- Może już pójdziemy? Zadanie samo się nie wykona, a sama sobie z nim nie poradzę. Potrzebuję was wszystkich do pomocy i żeby mi ją zagwarantować, musimy działać zespołowo! Co wy na to?

1 strona 11 postów

Pokemony chyba zaakceptowały zachowanie sneasela po słowach Shiny. Pokiwały łebkami i spojrzały na ciemnego stworka z czymś jakby współczuciem.
Tak więc ruszyli znów dokładnie tą samą drogą a narratorowi nie zbyt chce się opisywać to samo jeszcze raz. Więc wrzuci ot tak sobie napalonego do walki trenera. Był niski, ale dość mocno umięśniony z twarzą pokrytą pryszczami i bardzo zarozumiałym wyrazem na swoim obliczu. Wypiął wypukłą pierś i stanął dokładnie przed Shiny. W jego oczach widać było złowieszczy błysk. Był typem, którego nie sposób nazwać jednym słowem lub nawet kilkoma. Miał w sobie coś z kulturysty; te wspaniałe mięśnie. Coś z frajera, typowego nerda; cała twarz w pryszczach, również coś z lalusia; obcisłe, długie spodnie. Miał też trochę za duże buty, które pewnie, według niego, dodawały mu męskości. W rezultacie wyglądał zabawnie. Jak mieszanka kilkunastu różnych stylów i osobowości. Jednak kolejne jego zachowanie nie było ani trochę zabawne, bowiem z kieszeni wyjął kilka biało-czerwonych kulek i obwieścił głośno:
- Chcę walczyć! Mam cztery pokemony, ty możesz wystawić cztery lub więcej! Walcz! - mówiąc to wypuścił na świat niedużego a wręcz malutkiego pokemona wyglądającego jak kupka puchu z oczami i dwoma liśćmi zamiast rąk. Przywodził na myśl głowę owcy... cottonee, bo tak nazywał się ten osobliwy pokemon zawisł w powietrzu na niedużej wysokości, zmrużył oczy i spojrzał z wielką ufnością w stronę swojego trenera. Chyba dość dobrana z nich para.
Tymczasem wśród pokemonów Shiny wybuchła mała bitwa o to, kto będzie walczył z nowym przeciwnikiem. Bójka trwała pomiędzy sneaselem a golduckiem i ten drugi zdecydowanie wygrywał dzięki swojej wielkości. Chespin tymczasem zajął się łapaniem latającego w powietrzu ogona niebieskiej kaczki. Niczym kocię machał łapkami w stronę kończyny, która pozostawała poza jego zasięgiem. Walka jakby nie bardzo go interesowała. Tymczasem to do Shiny należała ostateczna decyzja co do faktu, kto zmierzy się z osiłkiem i czy w ogóle się z nim zmierzy

Zmęczona, przez co bardziej podatna na irytujące czynniki z otoczenia, ledwie powstrzymuję się od wypowiedzenia jakiegoś zgryźliwego komentarza do niezbyt sympatycznego gościa. Myślę sobie, że nie mam siły i czasu na użeranie się z jakimś tępym trenerem, lecz kiedy próbuję go wyminąć, ten nie pytając mnie o zdanie od razu wypuszcza swojego pokemona. W tym momencie ogarnia mnie złość i już mam chęć wyciągnąć z kieszeni pistolet, który akurat poczułam pod wpływem zrobienia gwałtownego kroku w tył. Na szczęście zdrowy rozsądek jeszcze mnie nie opuścił.
- Gościu. Przede wszystkim nie rozkazuj mi. Jeśli proponujesz komuś walkę, rób to chociaż z klasą, a nie w taki sposób, że od razu chce się od ciebie uciekać - ostatecznie ograniczam się tylko do, powiedzmy, delikatnego upomnienia pryszczatego kolesia. Czuję jednak, że słowa wypowiedziane przeze mnie brzmiały trochę ordynarnie, jednak mając u boku pistolet i zgraję pokemonów, nie boję się, że ten koleś cokolwiek mi zrobi. W tym momencie przypominam sobie o kroczących obok podopiecznych. Widząc ich małą sprzeczkę, irytuję się jeszcze bardziej, jednak w stosunku do nich nadal potrafię zachowywać się spokojnie. Wysilam się na niewielki uśmiech i w końcu zwracam się do nich:
- Widzę, że w przeciwieństwie do mnie zależy wam na tej walce. A niech będzie. Może dzięki temu zyskacie więcej doświadczenia... Zawalczymy z tym gnojem, pod warunkiem, że przestaniecie się kłócić. On ma cztery pokemony, was jest czwórka, łącznie z Burmy... Dlaczego robicie problem z byle czego? Na każdego przyjdzie kolej. Jako pierwszy zawalczy Chespin, bo on jako jedyny umie się zachować.
Tym razem upomniałam ich nieco ostrzej, widząc, iż miłymi słówkami wiele nie wskóram.
- Chespin, chodź tu! - zwracam się do pokemona z uśmiechem, widząc, jak uroczo bawi się on ogonkiem Golda. Zdaje się, że maluch jest zupełnym przeciwieństwem tych dwóch łotrzyków. - Widzisz tego Cottone? Chcę, żebyś stoczył z nim walkę. Ja powiem ci co masz robić, a ty w miarę swoich możliwości wypełnisz wszystkie polecenia. Zrozumiałeś? Jeśli tak, przystąp do ataku. Na początek użyj defensywnego ataku Growl, aby obniżyć nieco atak przeciwnika, po czym od razu przejdź do ofensywy - zacznij od złapania go w pnącza za pomocą Vine Whip i ściśnij go w nich z całej siły. W pewnym momencie wyskocz w górę i staranuj go Rolloutem, tak, by pod wpływem napierającej na niego siły, padł na chwilę na ziemię. Następnie uderz go Tackle.

1 strona, 13 postów

Będę trochę przyspieszał celowo, jako że masz aż czterech przeciwników do pokonania.

Pole walki nie wyróżniało się niczym szczególnym. Ot, trawnik, pogoda raczej słoneczna. Walka zaczęła się na dobre. Pokemon, którego Shiny wybrała do walki zupełnie się tego nie spodziewał. Stanął jak wryty i przez pierwsze sekundy po wydanym poleceniu nie zrobił nic. Kiedy jednak dotarło do niego, co się stało, stało się jasne, że jest on naprawdę cennym darem. Polecenia wykonywał bardzo dokładnie i z taką łatwością, jakby znał Shiny od wielu lat. Prowadził się lekko niczym dobrze wyszkolony koń średnio wprawionego jeźdźca. Tak jak przy rumaku wystarczyło lekkie dociśnięcie boków czy delikatne pociągnięcie lejców a on ruszał w odpowiednią stronę posłuszny jak tylko da się to wyobrazić. Zaczął od ataku warczeniem (growl), który w jego wykonaniu brzmiał dość zabawnie, ale przyniosło oczekiwany efekt i cottonee zwątpił trochę w swoje siły. Zaraz jednak zgodnie z poleceniem pryszczatego osiłka podniósł swój atak specjalny za pomocą wzrostu (growth), co wyrównało jakby poziom jego siły. Następny w kolejce był atak dzikie pnącza w wykonaniu chespina, który rzecz jasna trafił w kulkę puchu, ale nie zrobił na nim zbyt dużego wrażenia (20%). Sam jednak nie pozostał dłużny przeciwnikowi i uderzył mocno atakiem, absorpcji (absorb) i odnowił część zabranej mu wcześniej energii, która wróciła do niego w postaci dwóch świecących kul (zabrał 25%, odnowił 13%). Kilka chwil później chespin przystąpił do kolejnego ataku i użył dość specyficznego ataku, który polega na toczeniu się w stronę przeciwnika. Ten atak ma to do siebie, że za każdym razem, kiedy jest ponownie używany, zadaje większe obrażenia. (odejmuje kolejne 20%) Ostatnim wydarzeniem był atak wróżkowy wiatr (fairy wind) użyty przez cottonee, który zwalił przeciwnika na moment z nóg, jednak tak, jak poprzedni, nie zrobił zbyt dużego wrażenia (odejmuje 15%). Póki co pokemony stoją naprzeciwko siebie dysząc lekko. Jak na razie chespinowi szło nieco gorzej, jednak atak rollout ma rosnąć w siłę, więc dalej była dla niego nadzieja.

Chespin lvl 8: 60%
Stan: Bez zmian
Cottonee lvl 9: 73%
Stan: Atak 80%, Sp.Atak 120%.

- Nie martw się, Chespin. Świetnie ci idzie! - zwracam się do przyjaciela, po krótkim przeanalizowaniu aktualnej sytuacji na polu walki. Wiem, że maluch radzi sobie trochę gorzej, więc próbuję go jakoś podbudować - chociażby słowami. - Tym razem nieco zapoznaliśmy się z przeciwnikiem. Wiemy czego mniej więcej się spodziewać. Spróbujmy jeszcze bardziej dobić siłę jego ataku. W tym celu użyjesz oczywiście Growl, jednak przed tym trochę namieszajmy mu w głowie. Szybko złap go w pnącza (Vine Whip), ściśnij z całej siły i aby trochę go zmieszać zacznij wymachiwać nim na różne strony. Ostatecznie wyrzuć go z całej siły, gdzieś na koniec tej prowizorycznej areny. Dopiero wtedy użyj defensywnego ataku. Teraz możemy trochę bardziej poszaleć. Zwiń się w kłębek i zacznij się toczyć w kierunku przeciwnika (Rollout) i z całej siły zderz się z jego ciałem. Wróć do normalnej pozycji i złap go w pnącza. Unieś go wysoko w powietrze, po czym ciśnij nim prosto w ziemię. Od razu podbiegnij w jego kierunku. Jeszcze raz użyj Rollout i wbij go mocno w trawę! Poradzisz sobie, mały!
Nerwowo zaciskam pięści. W głębi duszy wierzę w swojego pokemona, jednakże zdaję sobie sprawę, iż ten pryszczaty osiłek może być bardziej doświadczony ode mnie i będzie chciał z łatwością powalić na glebę całą moją drużynę. Dopiero teraz zaczynam rozumieć, na czym polegają prawdziwe walki trenerskie. Okazuje się, że wcale nie są takie łatwe i przynoszą znacznie więcej emocji, niż te z byle robakami, przypadkowo napotkanymi na drodze. Ostatecznie próbuję pozbyć się z głowy wszystkich negatywnych myśli. Damy radę.

2 storny, yea.
Dajmy na to, że każda walka będzie trwała dwie twoje taktyki, co? To chyba dobre rozwiązanie.

//Nie musisz pisać polskich nazw ataków, jeśli ci to nie odpowiada. Ja piszę, bo ich przetłumaczone nazwy dają jakieś pojęcie o ich działaniu i... w każdym razie nie musisz się tak męczyć xD

Tym razem taktyka wystosowana przez Shiny była o wiele bardziej skomplikowana niż tak poprzednia i zdawała się mieć o wiele więcej z prawdziwej taktyki a nie z losowego używania ataków. Chespin oblizał krew ze zranionej wcześniej łapki i wysłuchał słów trenerki. Dokładnie tak, jak wcześniej wiedział, co miała na myśli, mimo że jej tłumaczenia mogły być trochę niejasne, pokemon rzucił się do walki. Mimo straconej dużej części sił nie stracił ani trochę na zapale do walki. Najwyraźniej ufał Shiny i dlatego zdecydował się jej słuchać. Wykonał całą serię ruchów, rzutów i zwrotów z taką precyzją, że dziewczyna mogła mieć przez chwilę wrażenie, że patrzy na w pełni wyewoluowanego, doświadczonego pokemona a nie podstawową formę, której zwykle zdarza się mnóstwo pomyłek. Cottonee wrzeszczał swoje imię uraczony darmową karuzelą w powietrzu. Cała ta machanina kosztowała go sporo sił, jako że przy okazji próbował się oswobodzić, dzięki czemu chespin mógł mocniej zacisnąć swoje kłącza, pokemon długo nie mógł się pozbierać po tym, jak został brutalnie rzucony na ziemię (23%). Po tym ataku znów zawarczał groźnie, po raz kolejny zmniejszając wiarę poke-puchu w jego umiejętności. Jednak pod ponaglaniem trenera przeciwnik zdołał się podnieść. Zdołał również użyć ataku wróżkowego wiatru, który nie odniósł zbyt dużego skutku, jako że cottonee znajdował się teraz dość daleko od kasztanka, jednak ciągłe używanie wzrostu wreszcie przyniosło efekt i podniesiony atak specjalny pokemona sprawił, że siła nie była aż tak mała. (15%). Wcześniej udało mu się jeszcze raz podnieść swój własny atak specjalny.  Cała reszta ataków była chespina była tylko formalnością, walka była już wygrana. Podwójnie użyty cios toczenia się nabrał już takiej siły, że nie sposób było o ani uniknąć ani przeżyć (cała reszta życia)

Chespin lvl 8: 45% Stan: Bez zmianCottonee lvl 9: 0% Stan: Atak 60%, Sp.Atak 140%.

Zyski:

Osiłek przeklął brzydko i wyrzucił następnego pokemona z garści kulek, którą trzymał. Tym razem wyskoczył z niej kokon o żółtym kolorze. Kakuna błyskała groźnie oczami.

Tak, mi pasuje :V

Ale ja się wcale nie męczę :P Czasem tak po prostu samo się nawinie (oglądało się anime, he).


Czuję, jak moje usta mimowolnie wykrzywiają się w szerokim uśmiechu. Czyli jednak się udało! Ciesząc się jak małe dziecko, podbiegam do swojego nowego przyjaciela i delikatnie chwytam go oburącz, po czym czule przyciskam do klatki piersiowej.
- Brawo, mały. Doskonały z ciebie wojownik - przejeżdżam ręką po kasztanowej czapce Chespina, a następnie, po krótkim namyśle, decyduję się posadzić go wygodnie na swoim ramieniu. W normalnych warunkach zapewne powierzyłabym go w opiekę Goldowi, jednak kiedy widzę stojącą przede mną Kakunę, myślę sobie, że kaczy kompan nada się do tej walki idealnie, głównie ze względu na swój mocny, psychiczny cios. - Golduck, chciałabym, żebyś rozprawił się w tym robakiem. Chodź.
Kątem oka spoglądam jeszcze Sneasela. Liczę, że tym razem zachowa się on poważnie i nie wda się w głupie kłótnie ze swoim, według niego, największym konkurentem. Rzucam mu lekki, przyjazny uśmiech, aby dodać mu nieco otuchy przy oczekiwaniu na swoją kolej i znowu przenoszę wzrok na swojego rywala.
- No nic. Gold, przygotuj się! Zacznijmy od strony defensywnej - obniż obronę Kakuny za pomocą Tail Whip. Potem, aby zaszkodzić przeciwnikowi podczas kilku rund - przeprowadź Whirlpool, wcześniej upewniając się, że przeciwnik w żaden sposób ci w tym nie przeszkodzi. Najlepiej odbiegnij wtedy gdzieś do tyłu, a jeśli to nie będzie możliwe najpierw pochwyć przeciwnika w Psychic, zdezorientuj go na chwilę i dopiero wtedy spróbuj. Czas na atak. Otocz się wodnym strumieniem (Aqua Jet), wyskocz w górę i zacznij "pływać" w powietrzu; raz po raz zniżaj się do Kakuny i uderzaj go swoim ciałem. W pewnym momencie wyskocz ze strumienia, stań prosto przed przeciwnikiem i natychmiast zaatakuj go Psychic. Zanim zdąży się oswobodzić ciosaj go Water Gunem prosto w łeb, aż w końcu rzuć się na niego, przytrzymaj łapą do ziemi i przejedź po twarzy Scratchem. Za każdym razem kiedy pokemon będzie chciał cię atakować, unikaj - albo blokuj go Psychic, albo uciekaj w powietrze Aqua Jetem.

2 strony, 2 posty
Prosiłbym o ograniczenie ilości ataków w jednej taktyce D: tak do pięciu maksymalnie, wliczając w to powtórzenia.

Chespin został wycofany z walki, jak się okazuje, słusznie. Posłuszeństwo i ogromna inteligencja to jedno a słaba kondycja to drugie. Walka z cottonee bardzo go wyczerpała i zmagał się teraz z potężnymi zawrotami głowy. Zdecydowanie potrzebna mu była wizyta w pokemon centrum. Złapał się kurczowo za włosy trenerki i zamknął oczy, wyraźnie wyczerpany.
Tymczasem do walki z poke-robakiem został wybrany Gold. Kiedy tylko walka się rozpoczęła, można było dostrzec różnice w sposobie walki tego i poprzedniego pokemona wystawionego przez Shiny. Golduck może już nie tak bystry, jak jego poprzednik i nie tak bezwzględnie posłuszny, na pewno o wiele bardziej doświadczony. Wcześniej był psyduckiem, dlatego z pewnością ma za sobą o wiele więcej walk niż chespin, który mimo wyszkolenia dalej pozostaje początkującym. Tak więc golduck dodawał swoje akcenty do ataków nakazanych mu przez trenerkę. Zgrabnie zaczął od banalnego ataku machania ogonem, który nie dał zupełnie nic. To znaczy i owszem, ale tylko z początku. Bo Kakuna, jak to Kakuna, słynęła z ciągłego powtarzania ataku utwardzania, zwiększającego obronę. Jako, że używała go w każdej wolnej chwili pomiędzy atakami niebieskiej kaczki, Gold miał spore problemu z zadaniem jej jakichkolwiek obrażeń. Co nie znaczy, że mu się to nie udało. Atak wodnego wiru może i trafił, ale jako atak o dość słabej mocy nie okazał się zbyt skuteczny (6%). Kakuna jako pokemon-kokon niemal utraciła umiejętność poruszania się, więc nie była w stanie odwrócić się i uniknąć ataku psychiki (psychic). Bardzo silny i skuteczny atak również w tej sytuacji odniósł sukces. Oczy golducka zmieniły kolor na niebieski, kiedy łapał kakunę w dziwną błękitną bańkę a potem rzucał nią o ziemię (30%). Oczekiwany skutek odniosła taktyka związana z używaniem ataku wodnego strumienia (aqua jet) . Sam atak w sobie nie jest szczególnie silny, jednak powtarzany wielokrotnie stał się potężną bronią (24%). Kolejne ataki wodną bronią nie były już tak skuteczne z powodu ciągle powiększanej przez kakunę obrony (10%). Wydawać by się mogło, że poke-robak tylko przyjmuje na siebie ciosy i nie robi zupełnie nic poza ciągłym utwardzaniem się. Raz tylko w międzyczasie użyła strzału siecią (string shot) i znacznie spowolnił ruchy Golda. Kakuna czekała wyraźnie na odpowiedni moment. Wreszcie doczekała się, kiedy golduck opadał na nią wraz ze strumieniem wody. Z jej odwłoku wystrzeliły na raz dwa wielkie żądła, ociekające jadem. Trafiły golducka, przecinając strumień wody w miękki, odsłonięty brzuch. Pokemon zawył z bólu i upadł na ziemię. Niemal od razu zwymiotował całą zawartość żołądka i zwinął się na ziemi, nie potrafiąc dalej walczyć. Widać było, że cierpi, mimo że przed chwilą był w pełni sił... co takiego się właściwie stało? Pryszczaty osiłek zaśmiał się z wyższością. Oczy golducka zalały się łzami, kakuna patrzyła zimno, zupełnie bez emocji na zwijającego się w torsjach przeciwnika. Shiny powinna przerwać walkę, jeśli nie chce stracić pokemona na zawsze. Z drugiej strony, mogłaby zmobilizować Golda do zakończenia pojedynku, w końcu kakuna również była mocno poturbowana, ciężko dyszała, z trudem wypowiadając swoje imię.

Golduck lvl 8: 80%
Stan: Poważnie zatruty (będzie tracić 20% co rundę), stan ciężki, Szybkość 80%

Kakuna lvl 10: 20%
Stan: Obrona 140%

Nie ma sprawy. Kierowałam się tym, co się dzieje w walkach na forum, ale w grze to faktycznie jest nielogiczne D:

Widząc, że Chespin nadal poważnie cierpi, postanawiam schować go w ballu, by tam odpoczął chociaż chwilę. Ogarnia mnie myśl, że po tej walce należy zrobić sobie krótką przerwę, żeby wyleczyć tego malucha oraz... no właśnie, Golda. Zaklinam pod nosem, widząc, jak kaczy przyjaciel nieźle obrywa. Ponownie czuję napływ negatywnych emocji, jednak wiem, że nie mogę ot tak się poddać. Na ekranie pokedexu widzę informacje o aktualnym stanie swojego podopiecznego, a także walczącego z nim pokemona. Widzę, że Gold ma znacznie więcej zdrowia, a do wygranej dzieli nas zaledwie kilka ataków... mam teraz mętlik w głowie. Patrzę ze smutkiem, jak pokemon wije się z bólu i w tej chwili sobie o czymś przypominam. Właśnie! Torba! Nerwowo ściągam ją z ramienia i staram się jak najszybciej odnaleźć jeden z dwóch medykamentów, otrzymanych od szefa organizacji. Kurczowo ściskam za niewielki sprej i piorunem ruszam w kierunku rannego pokemona. Przykucam obok niego, namierzam wzrokiem ranne punkty na jego ciele i psikam je potionem.
- Trzymaj się... - mruczę pod nosem, lekko gładząc pokemona po głowie. Liczę, że dzięki temu zabiegowi zdoła odzyskać siły, by skończyć tę walkę. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, mam zamiar podyktować pokemonowi następującą strategię:
- Dobrze, Gold. Wytrzymaj jeszcze chwilę... Ponownie złap pokemona w swój silny, psychiczny atak, po czym podbiegnij do niego i obij go Water Gunem z dość bezpiecznej odległości. Zakończ wybiciem się w powietrze Aqua Jetem i ciosaniem pokemona aż do końca walki.
...A jeśli medykament nie będzie wystarczająco dobry - pieprzę tego przeklętego grubasa i migiem ruszam w kierunku poke-centrum. Zdrowie jest najważniejsze.

Statystyki:

Golduck - 0,7lv, 10% Sp. Att. Limit
Shiny - 5 punktów respektu

Osiłek był wyraźnie wkurzony. W końcu pokonałaś mu już połowę pokemonów, a on tobie jeszcze żadnego. Kolejnym stworkiem twojego przeciwnika był Kricketot.

Cieszy mnie fakt, że Gold zdołał się w końcu pozbierać i zakończyć w walkę w porządnym stylu. Ściskam w dłoni butelkę z potionem, nie mogąc się nadziwić, że zwykłe lekarstwo było w stanie tak szybko postawić mojego przyjaciela na nogi. Dane wyświetlone na ekranie dexa dodatkowo utwierdzają mnie w przekonaniu, że nie powinnam mieć specjalnych powodów do obaw.
- Brawo, Gold! Muszę przyznać, że świetnie się spisałeś - chwalę podopiecznego, jednocześnie wybudzając się z chwilowego zamyślenia. No tak. Przecież przede mną stoi następny przeciwnik. Odwracam się więc do kolejnego członka drużyny.
- Hej, mały. Na co czekasz? Twoja kolej - zwracam się do niego, wykrzywiając usta w szerokim uśmiechu. Zdaję sobie sprawę, że kaczy przyjaciel ma jeszcze wystarczająco dużo sił, aby rozgromić kolejnego przeciwnika, ale nie chcę, by łasica ponownie wdała się z nim w niepotrzebny konflikt, więc daję mu szansę na popisanie się swoimi umiejętnościami. - No to zaczynajmy. Na początek wykonaj ruch, dzięki któremu obniżysz przeciwnikowi obronę - Leer. Od razu po tym rusz na niego, dodatkowo przyśpieszając Quick Attackiem. Gdy znajdziesz się już przy nim uderz go tym samym ruchem, po czym odskocz krok w tył i ciśnij mu prosto w twarz Dark Pulsem. Potem odbiegnij na koniec areny. Całe pole dookoła nas otocz Ice Beamem, aby je zamrozić i utrudnić przeciwnikowi poruszanie. Jeśli się to powiedzie, zacznij ślizgać się w jego kierunku - za każdym razem, kiedy znajdziesz się przy nim - wal go Dynamic Punchem.



Tak swoją drogą, bo zapomniałam dodać. Żeby to wszystko trzymało się kupy - mógłbyś w jakiś prosty sposób wprowadzać do gry poki zdobyte np. w adopcjach? Póki co jedynie Helioptile jest do wprowadzenia :P

- Doskonale, przyjacielu - krótko gratuluję pokemonowi, póki co, świetnej walki. Wierzę, że wygramy, jednak nie mam zamiaru przedwcześnie zlekceważyć przeciwnika. - Spróbujmy to zakończyć. Rusz szybko na pokemona, nie dając mu okazji na atak poprzez wyrzucanie w niego Dark Pulsów - jeden za drugim! Przerwij, gdy znajdziesz się z nim w bezpośrednim kontakcie. Wówczas od razu wskocz na niego i z całej siły przydzwoń mu Dynamic Punchem, tak, by wylądował prosto na ziemi. Usiądź na nim okrakiem i strzel mu w twarz Ice Beamem. Gdyby to nie wystarczyło dołóż mu jeszcze kilkoma Dark Pulsami.
Chowam ręce do kieszeni, oczekując ujrzenia dalszych losów tej walki. Czuję się już spokojniej, niż na samym początku, bowiem osiłek, mimo swojego muskularnego wyglądu, nie okazał się aż tak strasznym przeciwnikiem. W dodatku dwa zwycięstwa podbudowały mnie na tyle, że zmęczenie zostało zepchnięte na drugi plan, zaś w moim sercu zdominowała radość.

Statystyki:

Sneasel - 0,8lv, 10% Sp. Att. Limit
Shiny - 5 punktów respektu

Osiłek był wyraźnie wpieniony tą sytuacją. Po chwili wypuścił twojego silnego przeciwnika - Heracrossa. Osiłek uśmiechnął się. Humor trenera udzielał się pokemonowi, Herracross był bardzo pewny wygranej.

Kolejne zwycięstwo ponownie wywołuje u mnie uśmiech na twarzy. Jestem już na tyle zadowolona z rezultatu działań moich pokemonów, że widząc nowego przeciwnika, fakt faktem wyglądającego już nieco poważniej od swoich poprzedników, nie tracę pogody ducha i nadal wierzę, że możemy to zakończyć w jak najlepszym stylu. Trzy pokemony przeciwnika są niezdolne do walki, zaś moi podopieczni nadal mogą coś tam zdziałać. Zawieszam się na chwilę, nie mogąc się zdecydować jaki ruch powinnam podjąć. Nadal mam Burmy'ego, który jeszcze nie miał okazji zabłysnąć w pojedynku, ale gdy tylko przypomnę sobie jego nietypowy charakterek i fakt, że nie jest z niego wyśmienity wojownik, od razu tracę chęć dania mu szansy. Nerwowo przerzucam kulę z liściastym stworzeniem z jednej dłoni, do drugiej. Nie. To nie ma sensu. Nie chcę dać osiłkowi satysfakcji z łatwego zgładzenia jednego z moich pokemonów, więc decyduję się na postawienie na bezpieczniejszą opcję. Rzucam przyjazny uśmiech Golduckowi.
- Jak tam mały? Odpocząłeś już troszkę? - zagaduję na początku. - Chodź. Powalczysz jeszcze trochę.
Liczę na posłuszną reakcję podopiecznego i wstawienie się na swoim miejscu na tej prowizorycznej arenie.
- Zaczynamy. Od razu na początek, aby łatwiej ci się walczyło - Whirlpool prosto w przeciwnika! Zaraz po tym defensywne zagranie, Tail Whip, w celu obniżenia jego obrony. I od razu rusz szybko przed siebie! Pochwyć przeciwnika w psychiczny atak (Psychic) i wykorzystując fakt, że nie będzie mógł się przez chwilę poruszać, spluń mu w twarz Water Gunem. Unikaj tradycyjnie za pomocą wyskakiwania otoczony wodnym strumieniem (Aqua Jet) - wzbijaj się w górę, po czym zniżaj się do pokemona, uderzaj go i z powrotem wyskakuj.

Zaczyna się robić niebezpiecznie, chociaż niespecjalnie mnie to dziwi. Golduck i tak był już nieźle zmęczony poprzednią walką, a w dodatku został po niej wyraźny, szkodzący ślad w postaci zatrucia. Zatrzymuję wzrok na ekranie dexa, rozmyślając przy tym o podjęciu następnych kroków. Wiele wyjść nie mam, czasu na wybranie właściwego również. Pozostaje mi postawić na jedno z nich, tym samym ryzykując pierwszą przegraną.
- Dobra, Gold. Ponownie zmniejsz obronę Heracrossa za pomocą Tail Whip. Rusz na niego cały czas wypuszczając przed siebie strumień wody (Water Gun), a przestań, gdy znajdziesz się z nim w bezpośrednim kontakcie. Ostatnią salwę wody wymierz prosto w jego twarz. Spróbuj przewrócić przeciwnika podcinając mu nogi Scratchem. Żeby mieć większe szansę na pozbawienie go równowagi, złap go w Psychic, po czym jeszcze raz dołóż mu Aqua Jetem!

- Dobrze ci poszło, Gold. Zrobiłeś wszystko, co w twojej mocy. Zejdź z pola walki i odpocznij sobie - zarządzam bez dłuższego namysłu. Czekam, aż pokemon spokojnie odejdzie od przeciwnika, po czym od razu kieruję go do jakiegoś miejsca na trawie, by tam sobie poleżał. Teoretycznie najlepszym wyjściem byłoby zamknięcie go w pokeballu, jednak wiem, że moi podopieczni niespecjalnie darzą sympatią te miejsce, więc liczę, że na zewnątrz będzie mu nawet przyjemniej i spokojnie zregeneruje siły. - W porządku. Czas na ciebie, Chespin!
Wypuszczam małego, kasztanowego przyjaciela, wierząc, że zdołał odpocząć na tyle, że da radę zadać sporo szkód Heracrossowi. Witam go krótko, po czym wskazuję palcem na przeciwnika.
- Z nim masz zawalczyć. Jest on już trochę zmęczony, więc macie w miarę równe szansę.
Pokemon ma już trochę obniżoną obronę, więc może teraz zajmiemy się atakiem? Zacznij więc od Growl i od razu przystąp do ataku. Ściśnij przeciwnika w pnączach (Vine Whip), po czym z całej siły ciśnij nim o ziemię, a następnie wyrzuć go gdzieś na koniec areny. Zanim zdoła się pozbierać, zwiń się w kulę i natrzyj na niego Rolloutem. Odskocz, ponownie zawarcz na niego (Growl) i rzuć się na niego atakując Tacklem.