Gra Vebre

Caroline z politowaniem patrzyła na ciebie, w końcu wyglądałeś obecnie jak siedem nieszczęść. Blady, przemarznięty. Gdy tylko zupy zaczęło brakować od razu dolewała ci kolejne porcje.
- Wiem, że to jest bardzo dużo posiłku. Jednak musisz jak najszybciej ogrzać swoje ciało. Z tego co mówisz, to leżałeś prawie dwa dni w pełnym śniegu. Jesteś tutaj od wczorajszego poranka. - ewidentnie dziewczyna zaczęła smutnieć - Obawiałam się, że możesz z tego nie wyjść. Jednak czegoś nie rozumiem. Jak to Kol?! Był w to zamieszany? Przecież to dobry facet!
Ewidentnie ta informacja zrobiła na niej największe wrażenie. Jej twarz do reszty posmutniała.
- Słuchaj. Do Narwik są raptem dwa dni marszu przez zaspy. Spokojnie możemy jeszcze przeczekać w tym miejscu. Chyba, że będziesz chciał jak najprędzej ruszyć dalej. Co odradzam w twoim stanie. Zrobisz jednak co uznasz za stosowne. Tylko co to za Adrian?
Do izby wszedł postawny mężczyzna, ewidentnie zadowolony, że udało ci się wybudzić. Chciał się z tobą przywitać jednak Caroline od razu poprosiła go na stronę. Nie rozumiałeś o czym mówili. Jednak mężczyzna co jakiś czas uważnie się tobie przyglądał. Po skończonej konwersacji gospodarz rzucił jedno zdanie, po czym wyszedł.
- Chłopie! Masz więcej szczęścia niż rozumu!

Dziewczyna uważnie słuchała kolejnych twoich tłumaczeń i planów na kolejne dni. Raczej nie potrafiła ciebie zmusić do pozostania jak najdłużej w chałupie i całkowitego powrotu do sił.
- Nie będę Ciebie zatrzymywać. Jak widzę, że masz mocne podstawy do zakończenia tej sprawy. - Caroline nawet nie zamierzała przekonywać ciebie - Skoro taką masz wolę. Możemy ruszać nawet dziś. Jednak przed tym weź gorącą kąpiel. Tam jest komórka gdzie stoi miednica z wodą. - wskazała ręką przejście w ścianie po czym zabrała się do sprzątania po twoim posiłku. Wtedy też wszedł dziadek dziewczyny, a w rękach dzierżył grube spodnie, kożuch oraz mocarne buty. Nie strój nie wyglądał na bardzo stary, a przy tym prezentował się bardzo elegancko. Zatem odstawać urodą zewnętrzną nie będziesz od pozostałych ludzi.
- Nic nie musisz płacić. Po prostu dbaj o nie, a w drodze powrotnej wpadnij tu i je oddaj. Im dalej na południe tym cieplej i takie ubrania są zbędne.

Powoli przemierzałeś izbę w kierunku upragnionej kąpieli. Po wielu trudnych krokach znalazłeś się w innym pomieszczeniu. Znajdowała się tam ogromna miednica z jeszcze parującą wodą. Ciepło biło od niej już od samego wejścia do komórki. Oprócz wody w pomieszczeniu miałeś ręczniki i mydło. Nie pozostało nic innego jak wejść do kąpieli. Woda była bardzo gorąca, tak że pierwsze sekundy chciałeś krzyczeć. Jednak później ciało się do tego przyzwyczaiło i po prostu odpłynąłeś z przyjemności. To było właśnie to czego potrzebowałeś. Czułeś jak powoli mięśnie wracają do pracy, a całe napięcie z nich uchodzi jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Było tak przyjemnie, że straciłeś poczucie czasu. Z tego stanu wydostała ciebie Caroline pukając w drzwi w obawie czy nie utopiłeś się.
Po skończonej kąpieli czułeś się zdecydowanie lepiej. Twoje siły wróciły i miałeś spory zastrzyk energii do podróży. W izbie mieszkalnej Caroline już przygotowała prowiant i żegnała się ze swoim dziadkiem.
- Tylko uważajcie na siebie. Pogoda potrafi być tutaj zdradliwa. A i bandyci czy zbójnicy się zdarzają.
- Dobrze dziadku. - powiedziała do niego całując go w policzek - Finn? Możemy iść. Widzę, że kąpiel dała ci dawkę energii. Przyda się ona nam tutaj.

Pokemony z przyjemnością wróciły do swoich kulek, widząc że czujesz się już znacznie lepiej. Po zabraniu prowiantu czyli ciepłej herbaty, ciepłej zupy w termosach i jakiś sucharków wyszliście z domku. Przywitało was słońce, które właśnie górowało nad waszymi głowami. Czyli zostało wam pół dnia na dotarcie do jakiejś miejscówki. Chyba, że słońce tutaj wcześniej zachodzi. Jak na razie temperatura oscylowała w okolicy około 0 stopni Celsjusza. Sugerowały to topniejące sople lodowe na dachach chałup. Wszystko jednak było przyprószone białym puchem. Wioska, która dała ci schronienie nie wyglądała przesadnie reprezentacyjnie. Wokół kwadratowego dziecińca usytuowane było dziesięć chałup, sklep oraz coś na wzór domu ludowego. Każda z chałup posiadała własną zagrodę. Na samym środku stała studnia, z której mieszkańcy czerpią ciepłą albo i gorącą wodę. Dokładnie tak. Przy niej stoi tablica jakiegoś instytutu geologicznego informująca, że jest to cieplica. Dziwne jest to, że nie wychładza się. Pożegnanie z wioską wiązało się z przejściem przez bramę. Przed wami rozpościerał się goły teren pokryty śniegiem.
- I jak brałeś udział w pokazach? Jak było? Jak poszło? W końcu debiut musiał być czymś niezapomnianym. - zapytała ciebie Caroline, aby zagaić rozmowę.

Caroline uwaznie słuchała twojej relacji z pokazów. W myślach wyobrażała sobie ciebie podczas tego występu.
- Słuchaj. Ja do swoich pokazów przygotowuję sie zawsze metodą prób i błędów. Raz wychodzi, raz nie. Sporo czasu spędzam na długich treningach z moimi pokemonami. Dużo ich nie ma, ale i tak staram sie jak najwięcej czasu im poświęcać.
Kiedy wspominałeś o swoich typach na kolejne pokazy poczułeś coś jakby siedziało ci w kieszeni. Jakieś okrągłe coś. Caroline jednak nie zauważyła tego i kontynuowała wypowiedź
- Tam gdzie idziemy z pewnością królują lodowe pokemony. Zatem nie wiem czy to taki dobry wybór. Prawdopodobnie większe wrażenie zrobiłoby wystawienie jakiś wrażliwych na ten tym pokemonów. Nie próbuję jednak doradzać nic. Sama od kilku pokazów nic nie wygrałam. Co prawda przechodzę eliminacje, jednak nadal moja kolekcja wstążek nie rośnie.
Oprócz tajemniczego przedmiotu w kurtce od dziadka Caroline zauważyłeś małe fioletowe zawiniątko.

- Czemu nie. Zawsze to jakieś nowe doświadczenie. - powiedziała kiedy z kieszeni wyjąłeś jakiś kamień. Caroline od razu rozpoznała co to za świecidełko - Jednak mój dziadek potrafi cały czas zaskakiwać. Jest to Dawn Stone. Przedmiot, który pozwala na ewoluowanie wielu pokemonów. W tym twoją Snorunt. A wtedy stanie się lodowym duchem. Piękna dana ma pokazy.
Taki prezent od prawie obcego mężczyzny zdecydowanie był uprzejmy. Kolejna znajda leżała w bezruchu w śniegu. Kiedy podeszłeś bliżej dostrzegłeś, że to coś się rusza i telepie z zimna. Prawdopodobnie tak samo jak ty kilka dni temu.
"Pokemon-gąsienica koloru czerwonego z białym brzuchem i dwoma żółtymi żądłami z tyłu i jednym na czole. Kiedy Wurmple się boi, wystawia kolce i wypuszcza z nich truciznę, która osłabia wrogów, takich jak pokemony ptaki."
Ten pokemon nie miał nawet siły się bronić. Raczej trzeba mu pomóc.

Dokładnie pomoc potrzebującemu jest ważniejsza od chwilowych przyjemności. Mały robaczek był już bezpieczny i otworzył nawet oczka.
- Widocznie zabłądził. W tym miejscu jeszcze kilka tygodni temu nie było śniegu. Byc może przemierzał te tereny z większą grupą i się zapodział.
- WUrmple - powiedział cichym głosem mały robaczek. Przy tym bardzo się uśmiechnął. W końcu zawdzięcza tobie życie.
- Z pewnością teraz będzie należał do ciebie. Gdyby nie twoja spostrzegawczość zginąłby tutaj z zimna.
- Wurmlpe - powiedział ponownie ciepło opatulony robaczek. Gdy nagle zrobiło się na prawdę ciepło. Całe jego ciało zaczęło emitować światło. A nim się obejrzałeś całkowicie zmienił swój wygląd. Przybrał formę złotego kokona.

Caroline obserwowała z boku to co się działo z już twoim robakiem.
- Tak to była ewolucja. Powinieneś to wiedzieć skoro twój Charmander zmienił formę. - powiedziała to miłym głosem. - Oczywiście, że możesz złapać. Z pewnością pokemon nie będzie miał żadnych oporów.
Uczyniłeś postępy w tej sprawie za pomocą pustego pokeballa złapałeś nowego towarzysza. Po przeskanowaniu kulki na twoim pokedexie pojawiły sie wszystkie informacje, które chciałbyś znac.

Pokedexx napisał:

Silcoon
LvL 8 (60/100 exp)
Natura: Królewna
Ataki: Tackle, String Shot, Poison Sting
Ability: Shield Dust

- Na swojej drodze podczas podróży widziałam mnóstwo pokemon. Również taki. A wracając do pokazów. Są to bardzo taktyczne konkursy. W końcu każdy może tak samo pomyśleć i nie wystawić lodowych pokemonów tylko ogniste, stalowe czy kamienne. Trudno to przewidzieć. To też jest pewien element zaskoczenia.
Dalsza droga wydaje się być prosta. Chociaż teren lekko pnie się w górę po zboczach. Słońce nadal jeszcze znajduje się wysoko nad horyzontem. Chociaż zbliża się do linii widnokręgu.

- No chyba, że tak się stało. Cóż ewolucja to jeden z najciekawszych momentów w trenowaniu pokemonów. Nigdy nie wiadomo kiedy nastąpi. - zaczęła dziewczyna. Kiedy pokazałeś jej Dawn Stone odpowiedziała - Dokładnie tak. Możesz go użyć, a z pewnościa twoja Snorunt ewoluuję.
Przywołałeś swojego pokemona i mały lodowy stworek był zadowolony z tego widoku. Wszędzie był śnieg. Element, który najbardziej mu pasował. Kiedy ujrzał kamień ewolucyjny oczka również jej się zaświeciły. Zgodziła się na przeprowadzenie przemiany. Początkowo nic sie nie działo z ciałem małej, jedkan z czasem pokemon zaczął świecić jasnym światłem. Światło to było prawie, że oślepiające. Ciało pokemona zaczęło zmieniać swoje kształty. Aby po chwili pokazać się nowy wygląda w całej okazałości. Po przeskanowaniu pokemona otrzymałeś informacje.

Cytat :

Frolass Kerrigan
LvL 17 (05/100 exp)
Ataki: Powder Snow, Leer, Double Team, Water Pulse (Tutor Move), Bite, Ice Beam (TM), Icy Wind, Hidden Power Bug(TM), Destiny Bond, Astonish
Natura: Dumna
Zdolność: Snow Cloak
Sp. Attack: ???
Sp. Attack Limit 40%

- Chyba wystarczy wrażeń jak na jeden dzień. - zażartowała Caroline widząc jak ewoluujesz swoje pokemony w zawrotnym tempie.

Frolass dumnie zadarła głowę i mruknęła coś co znaczyło, że się zgadza. Krążyła wokół was i co jakiś czas znikała w śniegu. Zdecydowanie ta pora roku odpowiadała jej.
- Dzień pełen wrażeń. A co do miejsca noclegowego. Na pewno nie będziemy spać w żadnej jaskini. To jest zbyt ryzykowne. Oboje moglibyśmy się już więcej nie obudzić. - po tej strasznej wizji przeszła do drugiej części wypowiedzi - Kilka kilometrów dalej znajduje się gospoda. One na tym ternie znajdują się co kilka czy kilkanaście kilometrów. Zatem jak tam dojdziemy to i spędzimy dobrze czas.
Gdy szliście dalej Frolass pojawiła się znikąd. Usłyszała coś niepokojącego, ponieważ przyjęła pozycję bojową. Na horyzoncie pojawiły się dwa takie osobniki.

- Spokojnie zdążymy, chyba że zatrzyma nas coś na dłużej. - Caroline odsunęła się na bok widząc jak bardzo jesteś "napalony" na walkę. Pokedex przedstawił następujące dane:

Pokedex:

Pokemony stanęły do walki. Silcoon celnie spowolnił swoich przeciwników z Stringshot. Uderzenie z Water Pulse było równie celne. Oba pokemony zsynchronizowanie uderzyły Uprorar. Fale dźwiękowe spowodowały spore ubytki energii twoich pokemonów. Szybko potem ruszyły z impetem atakując Astonish. Atak ten mocno zabolał mało doświadczonego jak i ducha. Po tym uderzeniu kokon celnie wykonał Posion Sting, i uciekł daleko przy pomocy String Shot. Wykonanie szybkich ruchów było dobrym posunięciem. Water Pulse natychmiastowo zamroził sie w powietrzu, a dorzucenie do tego Hidden Power pomogło zwiększyć siłę rażenia. Oba pokemony opadły na ziemie. Wtedy to połączone Water Pulse i Posion Sting trafiły wafelki lodów.

]

Po chwili na polu bitwy pojawiły się klony Frolass. Wykonanie Astonish spowodowało, że lodziki zaprzestały ataku z przerażenia. Kombinacja Silcoona była dobrze przemyślana. String Shot przyciągnął loda i po chwili zderzył się z utwardzonym kokonem. Posion Sting zadziałam bardzo dobrze. Po tych manewrach potion zregenerował siły małej. Walka trwała w najlepsze, aż w końcu oba pokemony padły zmęczone. Padli twoi przeciwnicy. Choć zdrowie twojej drużyny również jest nadszarpnięte. Caroline pogratulowała ci wygranej i dobrej współpracy pokemonów.

Doświadczenei:

Gdy tylko Silcoon odsapnął ponownie zaczął błyszczeć. Caroline zrobiła ogormne oczy. Raczej nie jest to codzienny widok aby widzieć tyle ewolucji jednego dnia. Po kilku chwilach twoim oczom ukazał się widok pięknego motyla, który usiadł tobie na głowie.
- Masz dziś szczęście. To Beautifly, ostatnia forma twojego robaczka.

Spoiler:

Rzuciłeś puste pokeballe w pokonane pokemony. Przez kilkanaście sekund nie wiedziałeś co się wydarzy. W końcu jednak światełka na kulkach zgasły i usłyszałeś charakterystyczne puknięcie. Oznaczało to, że pokemony zostały złapane. Mogłeś się cieszyć z nowego nabytku.
- Wszystko jest możliwe. Po prostu trzeba dokładnie przemyśleć występ, a wszystko przyjdzie z łatwością. A przynajmniej pierwszy etap. Drugi jest już bardziej nieprzewidywalny.
Twoje pokemony zadowolone z przeprowadzonej walki wróciły do swoich kulek. Caroline na twoje słowa, że nic was już nie zatrzyma przytaknęła kiwnięciem głowy. Słońce zaczęło nagle szybciej zachodzić. Robiło się ciemno, a temperatura znacznie spadła poniżej zera. Na całe szczęście w oddali na drodze widać było już wspomnianą przez dziewczynę gospodę. Pozostaje tylko martwić się o wolne miejsca.