Gra Vebre

-Chyba dali nam spokój, huh..? - spojrzałem w stronę mojego przemienionego towarzysza. Jaszczurka... jak mu tam było? Charmander? Tak.
-Rip. Trzeba się stąd zawijać, jak najprędzej. Jaskinia wydaje się pusta, ale takie są najlepsze, na pewno jest tu coś co nas zaciekawi, a jeśli nie, będzie świetną kryjówką. Chodźmy. - powiedziałem do niego i zebrałem trochę mocy, uformowałem ją w niewielką kulę światła i puściłem ją delikatnie przodem. Ruszyłem wraz z Charmanderem za kulą, w głąb mrocznych czeluści kamiennej groty. -Miej oczy szeroko otwarte. Ten świat.. lepiej nie wiedzieć co czai się w ciemnościach. - powiedziałem do Ripa, a sam przygotowałem kolejną porcję mocy, na wypadek niebezpieczeństwa. -Ostrożności nigdy za wiele..



Edit: Dream Team dodam do soboty, muszę to przemyśleć :)

I tego mi było trzeba, zwykłej, nierzucającej się w oczy jaskini, idealnie. Mogliśmy spokojnie iść przed siebie, bez zbędnego gadania, z resztą o czym miałbym gadać z kotem? No tak. Rip już nie jest kotem, a dziwnym gatunkiem jaszczurki...? Coś w ten deseń.
Na dźwięk kroków odwróciłem się i wypuściłem w stronę nadchodzącego niebezpieczeństwa uderzenie ogniowe wcześniej przygotowane w postaci mocy. Nie dobrze, jeśli ten człowiek tu dotarł, może być ich więcej. Popatrzyłem na Charmandera, a potem na dziewczynę. Nic jej nie będzie, cios był delikatny więc co najwyżej straci przytomność. Tak czy inaczej podszedłem do niej i wysłałem dwie strużki mocy, jedną w celu wymazania jej pamięci o mnie, drugą w celu uleczenia ewentualnych ran.
-Uciekamy stąd. Rip, szybko! - rzuciłem się do biegu z jaskini, nie było tu bezpiecznie, trzeba znaleźć jakieś miasto..? Chyba tam będzie nam najlepiej.

I zaatakowałeś prawdopodobnie niewinną postać. Jednak skoro mogła ciebie zdemaskować to byłoby bardzo niebezpiecznie. Delikatna kula ognia odrzuciła dziewczynę. Jednak pomogłeś jej wymazując pamięć oraz lecząc drobne oparzenia. Następnie wybiegłeś z grotu, a tam już prosta droga do ucieczki. Wspólnie z Ripem biegłeś. Jednak nagle zatrzymał Ciebie pewien stwór ogromnych rozmiarów.
- Koleś! Odbiło Ci? Jakimś ogniem do mnie strzelasz? No po prostu wariat! Dziękuję ci Garchomp za pomoc.
Stało się coś niespodziewanego. Twoja moc wymazania pamięci nie podziałała, mimo że inne tricki są bez problemu wykonywane.

Cudem udało mi się ujść tej osobie. W tym świecie nie wiem czego mogę się spodziewać, a jakiekolwiek zagrożenie muszę eliminować już u jego źródła. Nie mogę się teleportować po takim zużyciu mocy.. to było by nie rozważne.
Gdy stwór zatrzymał mnie oszołomiło mnie, postanowiłem podnieść barierę, na wypadek ataku, oni jej nie zauważą, a mnie może uchronić przed ryzykiem. Zużyłem jednak kolejną porcję mocy, a to osłabiło ideę walczenia z dziewczyną i jej potworem. Musiałem stawić im czoła, nie do końca jednak wiedziałem co robić, ba! Wcale nie wiedziałem co robić.
-Jakim cudem tu jesteś? Czego chcesz?! - warknąłem do niej, z jednej strony spodziewałem się, że nie będzie przyjazna, coś jednak mówiło mi, że nie jest z organizacji, oni nie bawili by się w rozmowę. Przez chwilę zastanowiła mnie jedna rzecz.. czy moja moc nie działa na pokemony? To prawdopodobne.. tamten pająk i stalowy ptak ledwo poczuli mój pocisk, a po człowieku nie zostawiłby on śladu.. Ta dziewczyna jest jedynym oparciem w mojej sytuacji.
-Jesteś z organizacji? - zapytałem próbując odzyskać spokój, po tym wstępie jednak.. no cóż, nie zdziwił bym się, gdyby to ona się odwróciła.

-Oj..? No cóż.. Przepraszam za moje zachowanie.. umm.. jestem Finn. - powiedziałem szybko z niewymuszonym uśmiechem na ustach. Miałem nadzieję, że przebaczy mi moje fatalne zachowanie.
-Dziwnego? Umm.. Rip jest jedyny w swoim rodzaju. A co do ognia.. rzuciłem w ciebie tą pochodnią, bo myślałem, że jesteś od nich.. to znaczy z organizacji. - powiedziałem ze zrezygnowaniem, z jednej strony liczyłem na to, że mnie puści, ale z drugiej.. tyle pytań siedziało w mojej głowie i błagało o odpowiedź.
-Umm.. mogła byś powiedzieć mi coś więcej o Pokemonach? Czym oni są? Nie jestem tutejszy widzisz.. - nie chciałem odkrywać woalu tajemnic, za którym pragnąłem się ukryć, miejsce w którym mnie postawiła nie pozostawiło mi jednak wyboru. Z jednej strony zagrożenie jakie stwarzał smok, z drugiej środowisko.. ta dziewczyna wiedziała o tym świecie bardzo dużo, mniej więcej tyle, ile sam chciałem wiedzieć. O tak..

Słuchałem jej przytakując głową na słowa, które wypowiadała. Mimo, iż to co mówiła było składne i logiczne, dla mnie było odkrywaniem nowych dziedzin, niczym zgłębianie kolejnych arkan magii. Gdy wspomniała o używaniu ich do walki coś mnie tknęło.
-Co? Używacie pokemonów do.. walki? To znaczy, że Rip miałby walczyć na moją komendę? - z jednej strony byłem oburzony, z drugiej jednak.. to było czymś innym, nowym, świeżym! -Wybacz Rebekah, ale ta cała sprawa jest dla mnie dość... no jakby nie z tej ziemi, hehe! - zaśmiałem się, lecz tak na prawdę był to śmiech ironii, jaką uderzyłem w tej wypowiedzi. Cóż, taka prawda.
-Mogła byś mi powiedzieć coś więcej o walce? Czy Charmander też może brać w niej udział? I... no wiesz, jak to działa? - zorientowałem się, że napadłem na nią, a potem zacząłem ją prosić o przysługę.. jednak była moim jedynym wsparciem, z jej pomocą mogłem ogarnąć ten Sajgon o wiele szybciej.

Przysłuchiwałem się z uwagą, starając się nie przerwać Rebece w jakimś nieodpowiednim momencie, gdy zapytała czy coś jeszcze, coś we mnie przełamało się. Trzeba łapać to wszystko za nogi!
-No tak.. rozumiem. Może mogła byś mi doradzić co zrobić, żeby poznać jego ataki? Mówiłaś też coś o typie pokemona? Jakiego typu jest Charmander? Sądząc po płomieniu stawiał bym na płomienny.. ale kto tam wie. Może zgodzisz się na pierwszą walkę w ramach instruktarzu? A może spotkamy dzikiego pokemona i pomożesz mi się z nim zmierzyć? - zapytałem z ekscytacją w głosie, jednak po chwili uspokoiłem się.
-Przepraszam.. nie powinienem tak się zachowywać. To emocje.. proszę o wybaczenie, Rebeko. - było mi głupio i nie miałem ochoty tego ukrywać, no bo po cóż? Nie było sensu, otóż to, w dodatku 'Liderka Sali' wydawała się przyjazna.

-To brzmi tak.. egzotycznie, ale za razem.. ekscytująco! Nie myślisz Rip? - prawie odleciałem w tym swoim wesołym uniesieniu, na ziemie sprowadziło mnie jednak urządzonko, pokedex.. Wziąłem je do ręki i podążałem za instrukcjami danymi mi przez Rebekę, naprowadziłem go na Charmandera i kliknąłem guzik odpowiadający za skanowanie, zrobiłem to samo z ogromnym smokiem, którego nazwała 'Garchomp', pokemon dziewczyny wyglądał bosko! Ciekawe gdzie można takiego zdobyć?
-Rozumiem.. Pokedex mówi, że Charmander zna ataki Scratch i Growl, nie brzmią zbyt ogniście.. można jakoś nauczyć pokemona takiego ataku? Może wiesz gdzie..? - zapytałem niepewnie, trochę za dużo tych przysług, chyba.. Liczyłem na to, że w międzyczasie pojawi się jakiś dziki pokemon, który uwolni mnie z aury dyskomfortu jaką rozsiałem w powietrzu swoimi pytaniami. Było to niezręczne zapewne nie tylko dla mnie, ale również dla Rebeki, a to nie było absolutnie moim celem. Idea walki u boki Charmandera była równie interesująca, też z tego powodu nie mogłem się doczekać efektów zwabiania dzikiego pokemona.

-Okej.. chyba rozumiem. Czyli trzeba walczyć, żeby zdobywać doświadczenie w bitwach, co pozwoli na pokonywanie coraz to trudniejszych przeciwników.. - ognistego ataku może się nauczyć od innego pokemona, ale przecież ja mogę mu w tym pomóc! Może uda mi się nakłonić go do powtórzenia mojego uderzenia ogniowego, ale to potem.. może Rebekah zapomniała o moim darze? Lepiej dla niej, żeby tak. Spojrzałem na pokemona, który wyszedł nam naprzeciw, wyglądał.. dziwnie, jednak przypadł mi do gustu. Przypomniałem sobie jeszcze raz jak działają ataki charmandera i zrobiłem krok do tyłu.
-Robaku! Wyzywam Cię na pojedynek, twoim rywalem będzie Charmander! Rip, lecisz! - wskazałem na robaka palcem, dając mu do zrozumienia, że o nim mówię, chyba się zorientuje, no nie?
-Rip, zacznij od użycia Growl, podobno ma to być warknięcie, więc tobie pójdzie znakomicie, hehe. Następnie Podbiegnij do robaka i użyj na nim Scratch, nim Ci się wywinie, złap go za czułki i spróbuj przerzucić, dobiegnij do niego i użyj jeszcze raz Scratch. - wachlarz umiejętności, jakim dysponował mój podopieczny, był biedny, przemęczanie go też nie za bardzo miało sens. Postanowiłem iść z tym co mam.

//Jak właściwie działają walki? Ty coś przeliczasz itd. czy..? Nie chciał bym z tego robić krwawej nawalanki/spamu tym samym w kółko, bo trochę z celem się to mija :d//

~Podpalenie mówisz..?~ pomyślałem spoglądając na żarzący się ogon Rip'a, już wiedziałem jak spróbuję do tego doprowadzić. Obadałem teren i wydałem polecenie.
-Riptide, uderz na początek Scratch, a potem spróbuj wyskoczyć nad swojego rywala, spadnij na niego uderzając w niego ogonem, tak by podpalił się! Jeśli to robak to.. ogień zada mu dodatkowe obrażenia, spróbuj również unikać jego ciosów, jeśli jeszcze raz zaprezentuje Ci trującą salwę pocisków, uniknij jej odskokiem. - czy ta strategia miała większy sen..? Oby miała, na razie jednak, w ferworze emocji, a przede wszystkim euforii związanej z ideą pojedynków, liczyłem na bardziej efektywne starcie, jednak z dwoma atakami, wiele nie zdziałam. -Świetnie! I jeszcze raz użyj Growl, którym zniechęć przeciwnika do atakowania Ciebie, podbiegnij do niego i uderz Scratch od dołu, uderz mu pod bródkę!

~Riptide się męczy.. trzeba to zakończyć.~ pomyślałem i jeszcze raz uważnie przyjrzałem się robakowi, jego ciało zbudowane było dość charakterystycznie, pancerz chronił do jedynie od góry, jeśli Rip przewróci go na plecy..
-Rip! Prędko, użyj ogona by odwrócić uwagę rywala i wymusić na nim uniknięcie płomienia, ty zaś przerzuć go na plecy i gdy będzie podatny na cios, użyj Scratch! Działaj szybko, następnie użyj płomienia na ogonie do wykończenia całej akcji. Uskocz na bok i od drzewa odbij się nogami tak by nabrać prędkości, uderz w niego z przyspieszeniem, które wykorzystaj, na wzmocnienie siły swojego ataku Scratch raz jeszcze!


//A z łapaniem pokemonów jest jak..? Jak padnie, wtedy mogę łapać tak?

-Charmander.. dałeś radę tak czy siak! Potrzebujemy jedynie trochę potrenować. - krzyknąłem do podopiecznego przygotowując drugą kulę zwaną 'Pokeball'. Podrzuciłem ją w ręku, a następnie posłałem w stronę leżącego na ziemi robaka, miejmy nadzieję, że zadziała! Jeśli tak, przeskanowałem go i sprawdziłem jakie dane poda mi pokedex.
-Rebekah..? - zwróciłem się do dziewczyny, która przedstawiła się jako 'Liderka Sali'. -Chciałbym Ci podziękować.. taki trening, jaki mi dałaś.. wybitny. Dziękuję za twoją pomoc, dzięki temu trochę się odnalazłem w tym.. świecie? - powiedziałem z lekkim zawstydzeniem w głosie. Popatrzyłem na Rip'a i wycelowałem w niego kulę po czym schowałem go do niej. ~To było fajne..~ powiedziałem sobie w myśli przyglądając się zdarzeniu.

-Do miasta? Pewnie! Chętnie się tam wybiorę. A skąd wezmę takie jagody, które uleczą Charmandera po ewentualnej potyczce? - zapytałem jeszcze Rebeki przed wyruszeniem w drogę. Potem schowałem pokeball z 'Venipede', a dokładniej to przypiąłem go do paska. Ciekawym był ten świat w którym się znalazłem, no i mogłem swobodnie używać mocy, oczywiście z ograniczeniami, no ale... nie był to tutaj najefektywniejszy sposób walki, chyba jedyną nadzieją są właśnie te miniaturowe potworki. Musze dowodzić Riptide'm, od tego zależy nasza przyszłość, a ten zbyt silny nie jest... musimy popracować.