Gra Vebre

Tak jak informacja podała pociąg podjechał na jeden z peronów. Poszukiwałeś osoby odpowiedzialenj za bilety i po chwili mogłeś zakupić bilet. Konduktor, który przechadzał się po przedziałach był bardzo nie niezadowolony, że kupujesz właśnie niego. Zlustrował Ciebie od góry do dołu i z powrotem. Wyjął blankiety biletów i wypisał dane.
- 2$ się należy! Ale na następny raz warto kupić bilet w kasie na dworcu. - oderwał bilet i wręczył ci. Odszedł dalej aby sprawdzić pozostałe bilety. Pozostałeś sam i odszukałeś dla siebie pusty przedział. Co nie było trudne, większość z nich była pustych. Widocznie o tej porze mało kto podróżuje.

Charmander z wielką przyjemnością spędzi chwile na zewnątrz. Bardzo go zaintrygowały krajobrazy migające za oknem. Przez dłuższy czas widać było miasto, a gdy minąłeś granice miasta ujrzałeś rozległe pola uprawne oraz las. Miasto położone jest około 120 kilometrów od poprzedniej lokalizacji. Podróż pociągiem nie powinna trwać dłuzej niż dwie godziny. Choć tego nigdy nie można być pewnym. To co udało się odczytać z mapy to kilka informacji: miasto położone nad wielkim jeziorem, posiadające swoją przystań. Dodatkowo w mieście znajdowała się kolejna sala z odznakami, teatr, budynek festiwalowy, starówka z wieloma interesującymi klubami.
Same pokazy składają sie z dwóch rund. To co udało ci się odczytać pierwsza z nich polega na ukazaniu najbardziej jak się da piękna, gracji czy nawet siły. Tę część oceniają jurorzy w opracowanej na specjalnym Komitecie Pokazów Pokemon punktacji, która jest bardzo złożona i skrupulatnie przestrzegana. Maksymalna liczba punktów od jednego sędziego to 10.0. Kolejna runda polega na walkach miedzy uczestnikami. Nie liczy się jednak w ich doprowadzenie do zemdlenia przeciwnika, a do ukazania swojego pokemona w lepszym świetle. Ta część jest bardzo wymagająca. W zależności od pokazów walk może być od jednej do pięciu. W Gjovik zaplanowane są trzy pojedynki. W jednej z rubryk zauważyłeś, że do dnia dzisiejszego zapisało się już trzynastu uczestników. A kolejni nadal docierają do miasta.

Jak na złość nie można było się zarejestrować za pomocą pokedexu. Jedyny sposób to Centrum Konferencyjne Miata, w które organizuje te pokazy. Dalsza podróż trwała bez większych przeszkód. Miałeś kolejne lasy, miasteczka i wsie. Jakieś czterdzieści kilometrów przed końcem twojej podróży pociąg gwałtownie zahamował. Siła była tak duża, że poleciałeś na siedzenie naprzeciwko. Charmander wystraszył się tego zdarzenia. Chwilę później usłyszałeś warczenie jakby psów i kroki ciężkich butów.
- Przeszukać wszystkie przedziały! Musi tu być!
Przez okno na korytarz zauważyłeś lecące świecące obręcze. A chwile później przeleciał przez korytarz jakiś cień. Jedyne co usłyszałeś to były jęki pokemonów i ludzi. Ktoś zmierzał w kierunku twojego przedziału. Zabierał się za otwarcie drzwi do miejsca, w którym przebywasz.

Położenie pociągu jest dość niefortunne. Znajdowałeś się na środku mostu, zatem ucieczka jest bardzo ryzykowna. Rozbiłeś szybko szybę i zablokowałeś drzwi. Tajemnicza postać szarpała się z drzwiami. Nim zdołał wejść do przedziału już wyskoczyłeś z pociągu. Biegłeś przed siebie na moście i wkrótce znalazłeś się na stabilniejszym terenie. Za sobą usłyszałeś jakieś szybkie ruchy powietrza. A gdy odwróciłeś się zauważyłeś potworne stworzenie:

Kol uważnie przyglądał się tobie i słuchał twoich słów i obaw co do tego wszystkiego co przed chwila się wydarzyło. Widząc, że lekko idziesz w tył uniósł obie dłonie w geście pokoju.
- Możesz być spokojny. To mój przyjaciel Gengar, tak w ogóle mój pierwszy pokemon. A o ludzi z pociągu nie musisz się martwić. Wszyscy miewają teraz najstraszniejsze koszmary. Oczywiście ci źli, pasażerowie są bezpieczni. - dał ci chwile do namysłu i kontynuował - ze mną jesteś teraz bezpieczny. Moim zadaniem jest eskorta Ciebie do Gjovik. Tam zostaniesz ulokowany w mojej posiadłości i spokojnie przeczekasz całe zajście - wskazał następnie na swój samochód, którym masz dojechać dalej do miasta - A o Stalową Wdowę nie musisz się teraz martwić. Gengar sprawił, że członkowie myślą o tym, że zginałeś. Nim się zorientują możesz zapomnieć o troskach.
Następnie zaprosił Ciebie do samochodu.

Kol nie był zdziwiony tym, że chciałeś się zabezpieczyć przed ewentualnym wrogiem. Tylko się uśmiechnął.
- A to takie dziwne? Mamy wszystko to samo i więcej jak w twoim świecie. - zaśmiał sie Kol na twoje stwierdzenie - Finn nie musisz się mnie bać. Jestem z tych dobrych, o ile tak można to powiedzieć. A skoro tamta organizacja uważa ciebie za zmarłego to tym bardziej nic ci nie grozi. - podarował ci chwile na przetrawienie tego wszystkiego - Dostałem zadanie z góry, że mam ciebie chronić i tobą się zaopiekowac przez najbliższy czas. A kim jestem, Kol lider pokemonów duchów, własnie w Gjovik. Wkrótce uda ci się spotkać z tym co zarządził twoją ochronę i on więcej ci wyjaśni.
Podróż samochodem była znacznie szybsza i skuteczniejsza. Już po niecałych dwudziestu minutach zauważyłeś pierwsze zabudowania Gjovik.
- A jak tam trening z Caroline? Przepraszam, że ciebie tak pozostawiłem. Ale sprawy służbowe mnie zaskoczyły.

Przekroczyłeś prób posiadłości i pierwsze co rzuciło ci się w oczy to hol. Nie przypominał on domu, a raczej hotel. I ta po chwili się stało ujrzałeś recepcję. A goście, którzy wychodzili z restauracji to byli raczej eleganccy ludzie z dużą fortuną.
- Do Gjovik przyjeżdża wiele bogatych ludzi i na nich ta posiadłość zarabia. Budynek stoi już tutaj od ponad dwustu lat. Oczywiście przeszedł wiele modernizacji i remontów. Fabian zaprowadzi ciebie do twojego pokoju. A następnie spotkajmy się obiedzie. Jesteś moim honorowym gościem.
Fabian był bojem hotelowym. Nie miałeś bagażu, ale chłopak się tym nie przejął. Twój pokój znajdował się na drugim piętrze. A w nim same udogodnienia duże łóżko, szafa, biurko, komputer, telewizor, w pełni wyposażona łazienka. Nawet posiadał balkon, którego widok wychodził na wspominane wcześniej jezioro. Z tego miejsca do niego było niecałe dwa kilometry. Zwykły spacerek wystarczy.

- O piętnastej będzie dobrze! - powiedział odchodząc Kol. A zbliżała się dwunasta. Fabian pozostawił ciebie w pokoju i od razu postanowiłeś wymknąć niepostrzeżenie. Bez problemów znalazłeś sie na dole i po chwili przemierzałeś drogę nad jezioro. Nic po drodze ciebie nie zaatakowało. Dotarłeś na miejsce i ujrzałeś potężny zbiornik. Ciągnął się ona na kilkaset metrów. PRawdziwy gigant na tym terenie. Pogoda sprzyjała spacerom. Burzowe chmury tutaj jeszcze nie dotarły i nie wiadomo czy w te miejsce nadciągają. Powietrze było chłodniejsze niż w pozostałej części miasta. Miejsca było tutaj sporo aby potrenować przed pokazami.

Charmander nie przyjął z radością informacji o przebieżce. W końcu wcześniej był kotem, nie psem. Z pewnością wolałby teraz przejść się dostojnie wzdłuż brzegu niż biegać. Chociaż jego cechy z poprzedniego "wcielenia" można wykorzystać w pokazach. Skoro ty pobiegłeś, to i mu nic nie pozostało. Wspólnie z tobą przemierzał trasę. Jednak w pewnym momencie zatrzymał się i wskazał ci łapką wodę. Jego mina mówiła, że tam coś jest. Gdy wytężyłeś wzrok zauważyłeś, że spod lustra wody wystaje jakaś piłka. Okazał sie to być jakiś pokemon. Zbliżał się coraz szybciej i w końcu wypełznął na brzeg. Stworzenie to było bardzo zadowolone, że kogoś spotkało. Chciało się przytulic do Ripa, który trzymał go na dystans. Wyglądał tak:

Pokemon kulka potwierdził twoje słowa i wesoło zataczał kółeczka wokół was. Charmander przyglądał się temu i do końca nie potrafił się odnaleźć w tym miejscu. Twój pokedex po przeskanowaniu podał następujące dane:

Pokedex:

Spheal w końcu przystanęła i wykonała obrót wokół własnej osi. Podczas niego wystrzeliła do góry Powder Snow. Opadające kryształki lodu mieniły się kolorami tęczy w przebijających sie przez chmury promieniach słońce. Ten widok dopiero przykuł uwagę Charmandera. Chciał wykonać to samo, ale cóż ... wystrzelił tylko w powietrze Ember. Spheal widząc to mocno się zaśmiała.

Charmander powoli wykonał Swift, a gwiazdki zawisły w powietrzu. Powoli krążyły nad pokemonem, do czasu aż nie wystrzelił Ember. Czerwony żar krążył i otaczał gwiazdki. Wyglądało to na prawdę dobrze. Spheal biła brawo dla takiego pokazu. Charmander na koniec wykonał Growl, a fale dźwiękowe tak jak założyłeś wprawiły gwiazdki w drgania. Czerwony pyłek został zrzucony i opadł wokół Ripa. Elementy zostały wykonane w miarę dobrze. Jednak sekwencja była mało sprawna, przejścia były bardzo kanciaste, a poszczególne przejścia nie były efektywne. Wyglądało to jakby pokemon wykonał trzy ataki bez żadnego połączenia. Należy jeszcze poćwiczyć. Spheal gdy usłyszała o możliwości walki zgodziła się bez słowa. Stanęła przed toba i Charmanderem gotowa do ataku.