Gra Vebre

-Dziękuję za pomoc i.. no za wszystko. - uśmiechnąłem się nieśmiało i pożegnałem ją machnięciem dłoni. Pozostałem przy tajemniczym budynku.. spojrzałem na ten czerwony dach i wszedłem do środka, rozejrzałem się po pomieszczeniu i podszedłem do kobiety stojącej przy ladzie.
~Hmm... wygląda jak pielęgniarka, może więc tu pracuje.. Rebekah polecała mi zapis do Ligi bądź pokazów, o cóż chodzi?~ zapytałem sam siebie i spojrzałem na kobietę.
-Witam. Czy mógłbym zapisać się do Ligi bądź Pokazów? - zapytałem odważnym, pewnym głosem, nie miałem jednak pojęcia o czym mówię, więc nie byłem pewien czy to co chcę ma sens.. liczyłem jednak na jakieś prowadzenie od osóbki, która wyglądała przyjemnie.

//Założyłem, że Joy już jest w środku, nie masz nic przeciwko..? :3

-Bardzo Pani dziękuję, informacje bardzo mi się przydadzą, miłego dnia. - życzyłem jej miłego dnia i ruszyłem na zewnątrz. Ludzie byli tu... o wiele milsi niż w moim poprzednim wymiarze, wyprawa po tym regionie będzie na pewno ekscytująca! Wyjąłem szybko Dex i przeglądnąłem aplikacje, która miała mówić o pokazach. Ta nazwa wydawała się zdecydowanie ciekawsza od 'udziału w Lidze'. Festiwal na ten przykład... no to brzmi bardziej.. wyjątkowo? Tak. Spojrzałem gdzie mogę udać się na najbliższe pokazy, no i kiedy się odbędą.
Jest 16... może warto poprosić o wyleczenie pokemona tak, jak zrobiła reszta? Podszedłem do pielęgniarki.
-Przepraszam.. czy mogę prosić o uleczenie Venipede? - zapytałem podając jej pokeball.

Przeglądałeś swój nowy nabytek, a w nim pojawiło się pełno informacji o Lidze i Pokazach. Wolne terminy o walki odznaki darowałeś sobie. Można było w nich zobaczyć, że liderzy praktycznie cały czas toczą pojedynki. Liga pokemon jest bardzo popularna w kraju. Natomiast zakładka o pokazach przedstawiła ci daty dwóch wydarzeń. Oba odbywają sie tego samego dnia. Pierwsze z nich organizaowane jest ze względu na Święto Założycieli Miata - Elverum. Od obecnej twojej lokalizacji było to trzy dni trasy. Kolejne wydarzenie odbywa się w małym miasteczku Gjovik. Jednak ono znajduje sie o prawe dwa dni marszu dalej. Chyba, że uda ci się odnaleźć jakiś środek transportu. Od ciebie zalezy gdzie się udasz.
Natomiast siostra Joy z wielką radością przejęła twojego Venipede. Mogłeś jeszcze się rozejrzeć po Centrum. Jednak nie długo. Po dosłownie kilkunastu minutach odzyskałeś w pełnu wypoczętego pokemona.
- Zdążył się w pokeballu trochę zregenerować. Jednak przez najbliższe godziny nie powinien toczyć żadnych walk.
I zbliżał się wieczór, a centrum miasta zaczęło tętnić życiem. Tylko co masz zrobić w nieznanym dla siebie mieście.

Hmm... duże pokazy chyba nie są dobrym pomysłem.. w dodatku ma to wyglądać tak, że trener się prezentuje. Właściwie to nie siebie a swojego pokemona, czy Charmander da radę w takim zadaniu? Jedyny ruch jaki zna to Scratch.. no Growl, a z tego zbyt mocna taktyka na pokazy nie powstanie, więc trzeba coś wykombinować, żeby go wytrenować.. Rebekah wspominała o tym, że Rip mógłby nauczyć się ataku od innego pokemona, jest tu sporo trenerów więc może jakiś zechciałby się poświęcić i potrenować ze mną?
Postanowiłem wyjść przed centrum pokemon i porozglądać się za trenerem z pokemonem, który używa jakiegoś ognistego ataku, oby się taki znalazł!

Wszystko wyglądało tak.. oszałamiająco. Z praktycznie rozdziabioną gębą wyszedłem z centrum, to co działo się dookoła, działo się na niebie.. wszyscy Ci trenerzy i ich pokemony, to było piękne! Chciałbym, żebym też kiedyś mógł tak stanąć z Charmanderem.. przez myśl przeszło mi również, żeby wyrzucić w powietrze skomplikowany pocisk ogniowy, który rozczłonkował by się w powietrzu i zadziałał jak fajerwerki, jednak musiałem porzucić ideę gdyż, nie oszukujmy się, używanie magii w takim miejscu nie było by najlepszym pomysłem.
-Kol? Hej.. jestem Finn, miło mi Cię poznać. - odpowiedziałem pospiesznie i wyciągnąłem w kierunku chłopaka dłoń. -Tak.. jestem oszołomiony tym wszystkim.. pierwszy raz się z tym spotykam, a sam również chciałbym podążyć koordynatorską ścieżką. Jednak mój Charmander nie zna żadnego porządnego ataku.. szczerze mówiąc liczyłem na to, że uda mi się kogoś namówić na pomoc w treningu, ale chyba teraz to nie za bardzo.. no nie? - powiedziałem zawiedziony, chociaż.. szatański plan narodził się w mojej głowie, spojrzałem na Kola (zaraz będzie Niklaus i Elijah zgaduję? xD) -Może ty mógłbyś mi pomóc..? To znaczy.. no jak już się zaoferowałeś?

-Fire Punch? Brzmi świetnie! Chociaż... nie wiem czy to najlepszy pomysł, żeby uczył się ataku fizycznego.. nie mam zamiaru wybrzydzać ani nic. Spotkajmy się rano, dzięki Kol. - odpowiedziałem i właściwie sam nie wiedziałem za co mam się zabrać. Idea uczenia mojego podopiecznego nowego, ognistego w dodatku ataku, była świetna, jednak czy ognista pięść była dobrym wyborem? Rip podczas bliskiego kontaktu może zostać skrzywdzony, a tego wolałbym uniknąć, mimo tego, że obrażenia jakie odniesie są łatwe do wyleczenia, co ciekawe! Ale teraz.. może poszedł bym spać.. chyba tak.
Postanowiłem posiedzieć chwilę na zewnątrz i pooglądać całe to 'przedstawienie' organizowane przez wielu trenerów i ich pokemony, potem jednak ruszyłem do centrum pokemon by zapytać Joy o zakwaterowanie, może użyczy mi pokoju na noc?

Straciłeś całkowicie poczucie czasu oglądając ten spektakl. Tylu barw i kolorytu postaci nie doświadczyłeś w swoim świecie. Patrząc na to można zapomnieć o swoich problemach. I nagle dziesieć razy zabił dzwon na wieży zegarowej. Wybiła dwudziesta druga. To wyprowadziło ciebie z transu. Już w Centrum Joy nie miała dla Ciebie za dobrych informacji.
- Co prawda mamy wolne miejsca, ale nie są to pojedyncze pokoje. Tak się zdarzyło, że miasto leży właśnie na przecięciu dróg na dwa konkursy pokazowe. - tutaj sprawdziła jeszcze w których pokojach sa wolne łózka - Zatem bedziesz dzielić pokój z innymi. Oto kluczyć do pokoju 325. Jest to trzecie piętro. - wskazała następnie klatkę schodowa oraz windę - Możesz udać się tam pieszo lub wjechać. Rano pamiętaj jednak o oddaniu kluczyka.
I ponownie pozostałeś sam sobie. Tylko kto będzie jeszcze w tym pokoju.

Wszedłem do centrum i od razu taka informacja, może i bym się zmartwił gdyby nie to, że mam na to swoje sposoby. Spojrzałem na nią i odebrałem od niej kluczyk uśmiechnąłem się i skinąłem głową w podziękowaniu. Ruszyłem do pokoju z numerkiem '325' i wszedłem przez drzwi do pokoju. Rozejrzałem się po nim uważnie i bez słowa 'przywitałem się' z ewentualnymi współlokatorami skinieniem głowy. Rzuciłem rzeczy na łóżko i postawiłem barierę nad ekwipunkiem, coby mi się nikt nie pałętał przy moich dobrach podczas wizyty pod prysznicem. Jeśli łazienka była zajęta, poczekałem, jeśli była wolna, postanowiłem zająć ją na najbliższe 20 minut, trzeba się było ogarnąć troszku przed snem. Potem wyszedłem i nie opuszczając na noc bariery *no bo po cóż!* poszedłem zwyczajnie spać, trzeba było wypocząć przed kolejnym dzień, w końcu czeka nas, a właściwie to Charmandera, trening. Poważny trening.

Spojrzałem w stronę Rufusa, jeśli nie spał wypadało zagaić rozmowę.
-Spotkałem ją wczoraj w lesie, Rebekah oprócz siły dysponuje ogromną wiedzą, ale jest bardzo sympatyczna. Życzę powodzenia w kolejnym starciu z nią. - uśmiechnąłem się i tyle. Jeśli go nie było to.. no w sumie wiele nie straciłem. Cieszyło mnie spotkanie takiej osoby jak ta liderka, na pewno chętnie spotkam się z nią jeszcze kiedyś, ona dała mi podwaliny w wiedzy, która pozwoli mi wyruszyć, a to wiele.
Nie wiele myśląc zebrałem się, ogarnąłem przed lustrem i wyszedłem z pokoju oddając przy okazji kluczyk miłej pielęgniarce. Opuściłem zadaszony na czerwono budynek i ruszyłem na 'pole treningowe' powołując się na Kol'a, którego udało mi się spotkać poprzedniego dnia. Ciekawe czym jest Dusknoir? Hmm.. może to wielki ognisty wąż siejący ogniem i.. no nie. Jeśli zna atak Fire Punch, to na pewno nie jest wężem. Pełen ciekawości zacząłem rozglądać się za Kol'em.

-Caroline? - zapytałem zdziwiony. Blondynka wyglądała.. no cóż.. seksbomba chciało by się rzec. Zatrzymując ślinę cieknącą mi po ustach w wyobraźni uśmiechnąłem się. -Bardzo mi miło, jestem Finn.. Finn Vebre. - przedstawiłem się i z uwagą przysłuchiwałem temu co mówiła Caroline. Jej soczyste usta tak bardzo przyciągały uwagę, walcząc o nią z jarzącymi się blaskiem od emocji, jakie przekazywała w swojej wypowiedzi.
-Trening z tobą? Czy mógłbym trafić lepiej..? - zapytałem odsłaniając zęby w uśmiechu. No i klapa, praktycznie rzecz biorąc zapomniałem o tym, że to Charmander ma być gwoździem programu.. -Rip! Chodź tutaj. - krzyknąłem wypuszczając pokemona. -To co zaprezentował twój Espeon.. na prawdę przepiękne. Ale nie piękniejsze niż ty. - nie było sensu gryźć się w język, prawda to prawda. -Ale może przejdźmy do treningu. - zaproponowałem czekając na decyzję Caroline.
-Charmander, skup się, damy na pewno radę. Rób dokładnie to, co mówi Caroline. - powiedziałem do pokemona i miałem właściwie wolną rękę, by zagaić rozmowę. -Wybierasz się może do Gjovik lub Elverum na najbliższe pokazy? Słyszałem, że te drugie mają być strasznie oblegane przez wielu znakomitych koordynatorów.

-Care.. wielkie dzięki, że zgodziłaś się pomóc. Taka pomocna dłoń znaczy dla mnie na prawdę bardzo wiele. - powiedziałem patrząc w jej oczy. Chwilę utrzymałem spojrzenie w milczeniu, a potem przytaknąłem. -Tak, Gjovik jest urocze, właśnie tam planuję się wybrać, chociaż uroki tego miasta w porównaniu z tym co działo się będzie w Elverum za sprawą pewnej Trenerki Espeona, nie mogą się ze sobą równać. - po tych słowach podszedłem do Charmandera i Espeona przyglądając się ich treningowi.
-Rip.. hej miśku. - powiedziałem wchodząc im w paradę, przykucnąłem przy pokemonie i nawiązałem kontakt fizyczny, głaszcząc go po głowie. -Niczym się nie martw. Wiem jak ciężko próbujesz, ale też wiem, że taka nauka nie może być łatwa. Co więcej, wiem też, że na pewno sobie poradzisz, musisz odnaleźć w sobie hart ducha! - próbowałem z całych sił zmotywować pokemona i zrzucić jego smutek oraz gorycz na boczny tor. -Spróbuj odnaleźć w środku swojego ciała moc, a następnie skup się na niej. Nie myśl na razie o niczym innym, jak o tym co jest w tobie.. jaka potęga w tobie drzemie.. - mówiłem powoli i spokojnie, dając pokemonowi czas na zarówno uspokojenie jak i skupienie na mych słowach. -Dobrze Rip... teraz spróbuj zapanować nad tą mocą, powiedz jej, że to ona podlega tobie, a nie ty jej.. nic na razie nie rób, cały czas myśl o niej, miej ją na uwadze... Przenieś ją do paszczy i... wypuść! - krzyknąłem energicznie obserwując czy moje wsparcie jakkolwiek pomaga pokemonowi.

Przyglądałem się rezultatom, szliśmy do przodu, nie można było powiedzieć, że nie! Jest to krok milowy, ale potrzebujemy jeszcze wielu, żeby dojść do momentu, gdy będziemy obaj zadowoleni.
-Charmander.. widziałeś? Świetnie! Spróbujemy jeszcze raz? - pochwaliłem pokemona i zachęciłem go do dalszego treningu, ustawiłem się obok i przykucnąłem przy nim. -Dobrze.. teraz weź głęboki oddech - powiedziałem przymykając oczy i robiąc to samo. -Skup się na sobie i swoim wnętrzu. Pomyśl o tym, że drzemie w tobie moc, moc taka, którą chcesz okiełznać, skup się na tej mocy.. powoli myśl o mocy materializuje się, czujesz jej obecność, jest wielka.. panujesz nad nią, to jest twoja moc, należy do ciebie.. - kontynuowałem spokojnym głosem. -Czujesz, że jesteś jej Panem i ona podlega twojej komendzie... skup się na tej mocy, okiełznaj ją i... wyrzuć! Okaż ją całemu światu i udowodnij sam sobie, że to ty panujesz nad nią, a nie odwrotnie. - ostatnie zdanie powiedziałem praktycznie krzycząc, jednak nie był to krzyk na charmandera, był to krzyk 'Ku pokrzepieniu', które jak widać dawało coraz to pozytywniejsze efekty w jego wychowaniu i treningu.

-Pierwszy raz w pokazach i wygrał..? Nieźle.. ja raczej się na to nie nastawiam, ale z pewnością wystartuję. - odpowiedziałem jej głaszcząc jednocześnie Charmandera po głowie. -Maluchu, spisałeś się niesamowicie, może odpocznij na razie w pokeballu, dobrze? - zapytałem i schowałem go do biało-czerwonego transportera.
-Teraz to chyba Gjovik, tak jak mi poradziłaś, a potem zobaczę. - uśmiechnąłem się i podszedłem krok bliżej do Caroline. -Jeszcze raz wielkie dzięki za pomoc, jesteście niesamowici, Espeon wymiata! - wydałem z siebie wesoły okrzyk i spojrzałem spokojniej na Care przytulając ją niespodziewanie. -Mam nadzieję, że zobaczymy się na następnych pokazach! Z chęcią się z tobą spotkam i zaprezentuje umiejętności. Szczęścia życzę Caroline! I sukcesów.

//wcześniej mówiłaś, że Gjowik jest 2 dni marszu stąd :D


Wpisałem numer zadowolony, że mamy ze sobą kontakt. Oprócz urody miała wiele pozytywnych cech na polu komunikacji międzyludzkiej, była też strasznie miła. Ogólnie pozytywna osóbka, miło poznawać jest takich ludzi i to w takich okolicznościach! Dług u osoby takiej jak Caroline nie jest niczym negatywnym.. wręcz na odwrót, jest pretekstem do powtórzenia spotkania z jej personą, co na prawdę warto uczynić.
-W ramach długu.. przy następnym spotkaniu zapraszam Cię na kawę w ramach podziękowania za pomoc, nie możesz odmówić! - zaśmiałem się i westchnąłem. -A gdzie tu jest stacja kolejowa..? - zapytałem jeszcze i udałem się w podanym przez dziewczynę kierunku, nie było na co czekać. Sam postawiłem sobie niezauważalną dla oka barierę chroniącą przed deszczem, nie ma sensu moknąć bez potrzeby.

Zadziwianie ludzi nie było moim zamiarem, jednak.. któż zabroni szaleńcowi iść w deszczu bez parasola? No przecież nikt, bo z jakiej racji. Często zastanawiałem się nad tym, że ludzie bez talentu magicznego mają gorzej.. nie mogą sobie pozwolić na takie błahe udogodnienia jak na przykład wzniecenie ognia, ochrona przed deszczem czy teleportacja. Patrząc na to przez pryzmat tego, że w ogóle nie mogą nawet o tym pomarzyć nie jest to aż takie problematyczne.. no tak.
Gdy dotarłem na dworzec i dowiedziałem się, że pociąg przybędzie tu lada moment, uśmiechnąłem się mimowolnie. Kupię bilet u konduktora i możemy ruszać w drogę, z takim też planem czekałem na pociąg i wsiadłem do niego jak tylko nadjechał. Postanowiłem odszukać konduktora, by kupić ten przeklęty bilet.