~ Safari ~ Knypek ~

Knypek napisał:

Użytkownik: Knypek
Prowadzący: a ktoś tam
Partner (Pokemon): Electrike
Strefa Safari: Wietrzny Las
Ekwipunek: zestaw safari

Razem ze swoim Pokemonem wyruszyłeś więc w podróż do jednej ze stref Safari, jaką jest Wietrzny Las. Aktualnie znajdowaliście się przy samym wejściu, gdzie teren był dosyć ogołocony. Nie macie zbytniego wyboru, bo uklepana ścieżka prowadzi wyłącznie na wprost, chyba że chcecie być oryginalni i ruszyć własną drogą. Lasu samego w sobie w sumie jeszcze nie widać. Za to na horyzoncie pojawiają się już pierwsze, pojedyncze drzewa, więc najprawdopodobniej jest niedaleko.
-Eleee! Eletrajk!- Twój pupil biegał radośnie dookoła ciebie, co chwilę łapiąc cię delikatnie za nogawkę. Chyba nieco się niecierpliwił. Pora ruszać.

Las go niepokoił. Nie lubił być osłonięty ze wszystkich stron, nie lubił nie widzieć, co się dzieje zaledwie parę metrów od niego. Ale musiał sobie poradzić. Zacisnął pięść w kieszeni kurtki i ruszył przed siebie, nerwowo oglądając się za pokemonem. Jego widok dodawał mu odwagi, w końcu on czuł się tak swobodnie był tak pewny siebie... Postarał się nieco rozluźnić. Zatrzymał się w miejscu, wziął głęboki oddech a kiedy otworzył oczy, umysł miał jakby czystszy. Tak, ruszamy. Tym razem o wiele bardziej żwawo szedł w stronę środka lasu. Miał pewną strategię, polegającą na tym, że ciekawe i rzadkie pokemony nie bywają na granicach lasu, zawsze szuka się ich w głębi. Dlatego szedł prosto w kierunku środka, co jakiś czas nawołując Electrike żeby się zbytnio od niego nie oddalał.

Ruszyłeś więc w stronę lasu, a raczej kilku pojedynczych drzew, które jako jedyne były aktualnie widoczne. Electrike od razu pobiegł przed siebie i tylko zatrzymywał się co chwilę, aby upewnić się, że nadążasz. Rzadkie Pokemony faktycznie znajdowały się gdzieś w centrum Safari, jednak przed wami jeszcze długa droga. Na razie musisz zadowolić się tym, że mijane przez was drzewa są coraz gęściej osadzone. Niedługo dotrzecie do lasu. Electrike już chyba nawet złapał jakiś trop, bo nieco przyśpieszył, nie odrywając nosa od ziemi.

//Safari z tobą to czysta przyjemność <3

Z cały czas mocno bijącym sercem ruszył szybszym krokiem za Electrike. Czuł się bardzo dziwnie. Dawno tak nie bał się miejsca, które z pozoru wydaje się być martwe. Zwykle jedynym, czego się bał, były starsze i silniejsze od niego osoby a tu... nie było nic. Zupełna cisza, być może to to właśnie tak go zaniepokoiło. Że nic nie słyszał, tu było wręcz niepokojąco cicho. Jednak musiał zacząć skupiać się na tym, po co tu przyszedł, inaczej zacznie omijać pokemony. Zatrzymał się, zamknął oczy, wziął głębszy oddech i ruszył przed siebie. Przypomniał sobie swoją niedawną walkę z Sunkernem, kiedy to bardzo mu pomagało. Ciekaw był bardzo, co takiego wywąchał Electrike. Być może nic ciekawego, może to inny uczestnik safari. Dakota słyszał już wcześniej, że jeżeli chce się zebrać jakieś bardziej wartościowe pokemony to trzeba się uzbroić w cierpliwość, bo tylko dzięki niej można odnieść sukces. Marzył mu się Bulbasaur. Ale do tego czasu będzie musiał jeszcze bardzo długo poczekać. Cóż.

Dziękuję ^ ^''
_______________

Electrike musi mieć wyjątkowo dobry węch, bo wyczuł owe coś z imponującej odległości. Jeszcze przez dłuższy czas byliście zmuszeni do utrzymywania sprawnego tempa, zanim dotarliście do celu.  Można za to śmiało powiedzieć, że już dawno wkroczyliście do lasu. Może nie było to jego centrum, ale drzewa były położone niemal jedno na drugim. Rozłożyste korony prawie całkowicie zasłaniały wam widok nieba. W dodatku cisza była wręcz niepokojąca, jak na miejsce, w którym powinno znajdywać się tyle Pokemonów.
-Eleeee!- No ten właśnie spokój został przerwany przez twojego Pokemona. Stanął on gwałtownie przy jednym z nieco mniejszych, liściastych drzew i zaczął cichutko powarkiwać i szczekać, wyraźnie podekscytowany. Skakał dookoła pnia dumny ze znaleziska. Tyle, że było chyba ukryte gdzieś wysoko między liśćmi, bo ty nic nie widziałeś.

Szedł tuż za elektrycznym pieskiem i nie mógł się doczekać, kiedy wreszcie zobaczy, do czego prowadzi go pokemon. Z umiarkowaną ekscytacją powlókł się w stronę drzewa, wokół którego skakał jego zielony przyjaciel. Spojrzał na drzewo z wielką uwagą i wytężył wzrok. Stanął tuż pod nim i patrzył w górę tak długo aż coś zobaczył. Skąd jego tak niewielka ekscytacja? Głównie dlatego, że był świadom faktu, że na tak wczesnym etapie wędrówki nie może spotkać niczego bardzo ciekawego. Pogłaskał Electrike po głowie, żeby się trochę uspokoił, nadmierna ekscytacja bywa również niezdrowa.

Pokemon spuścił nieco głowę i momentalnie się uspokoił. Zrozumiał, że jego ''zdobycz'' nie spełnia twoich oczekiwań. Jego zwinna natura... Musiał się nieco wyszaleć. Ale wciąż to ty byłeś największym autorytetem Electrike i nie chciał cię denerwować. Dlatego po prostu usiadł obok drzewa i cierpliwie czekał na twoją decyzję. Albowiem stąd nie byłeś w stanie dostrzec dzikiego Pokemona, ukrytego między gałęźmi i liśćmi. Trzeba byłoby go zrzucić, wypłoszyć lub też samemu tam wleźć. Czy ciekawość jest warta tego zachodu?