Safari Ajany

Ta kobiecina mnie czymś zaraziła? A może przed tym chciała mnie ostrzec? Albo rzuciła klątwę? A może to głupi zbieg okoliczności? Klepnęłam ręką dwa razy w ziemię. Nie wiem co to ma dać, ale stopień dziwności obu tych zjawisk był do siebie tak podobny, że mogły mieć ze sobą jakiś związek. Klep klep.

18. Klepnęłaś w ziemię, ale nic to nie dało, gdzie jest głośna inkantacja? Krzycz kobieto, krzycz, jeśli życie Ci miłe! Bo inaczej.. oni nadejdą. A tego byś nie chciała..!

Nie miałam zielonego pojęcia co mogłabym powiedzieć. Po prostu klepnęłam w ziemię jeszcze raz. Nie wiem co to miało dać. Spojrzałam jeszcze raz na stan moich nóg, po czym zerknęłam na Dianę.

19. Czy na prawdę nie pamiętałaś słów..? Zajrzyj w głąb swej pamięci.. fioletowość podchodzi już pod twoje kolana, które zaczynają niemiłosiernie boleć. Czujesz, jakby coś zgniatało je od zewnątrz.

Z nóg rzuciło mi się chyba na mózg. Naprawdę to robię? Klepnęłam w ziemię kilka razy.
- Klep klep - Spojrzałam na Dianę. To było idiotyczne, tak bardzo miałam nadzieję, że nie zobaczę na jej pyszczku chęci wyśmiania mnie. Chwila było coś jeszcze! - Ćwir... ćwir - mruknęłam zażenowana. W razie potrzeby mogę zamknąć Dianę w pokeballu.

20. -Klep, klep..? - zapytało coś za plecami, a twoje nogi powróciły do stanu wyjściowego, normalnego. Za twoimi plecami stała kobieta, twoja dawna przyjaciółka! Psychopatka klepiąca w ziemię, cóż za urocze spotkanie!

Wróciła? Moja znajoma wróciła? Może wolałam mieć sine nogi. Zachowajmy pozory.
- O, witam znów! Tak, klep klep.

21. -Krguhguu.. Ghugrrru! - powiedziała niczym robak, a za jej plecami ujrzałaś korowód pokemonów.. czego one mogły chcieć? Może to jest to, czego szukała?

Uszczypnęłam się w rękę. To sen? Nie, zbyt absurdalne na sen. Zdezorientowanym wzrokiem spojrzałam na Dianę szukając wyjaśnienia. Następnie przeniosłam wzrok na pokemony, a potem na kobietę.
- Co jest? - mruknęłam.

1. Pokemonami okazało się stado skorupich, pokemony patrzyły na swoją liderkę. Kim więc była tajemnicza kobieta? Na pewno człowiekiem, a może czymś więcej..?

Niedługo wyląduje w psychiatryku i będę się tam czuła normalniej niż tu.
- To twoi przyjaciele? Wyglądają na bardzo miłych. - Zaczęłam powoli się podnosić i wycofywać. Dość mam już jej towarzystwa.

2. -Ciele.. hkgjhhr. - dokończyła i zaczęła dziwnie wymachiwać rękami. Gdy ty robiłaś kroki w tył, ona, wraz ze skorupiakami wykonywali jakiś dziwny taniec. Chyba możesz spokojnie odejść.

Ciele, tak, ciele. Nie wiem jeszcze jakie będą konsekwencje mojej ucieczki, jednak gotowa byłam zaryzykować. Dyskretnie i powoli zaczęłam się obracać, żeby następnie zdecydowanym krokiem się oddalić.

3. Udało Ci się odejść, przynajmniej takie miałyście wrażenie, ty i twoja Eevee. A propos Diany.. malutka szła przodem, nie wydawała się przejmować chorą psy... zatraconą w alternatywnym wymiarze kobietą. To chyba lepiej, prawda?

Po chwili sama się wyluzowałam. Najwyżej znów będę musiała się wykręcać kiedy mnie znajdzie, co złego może się stać? W tej chwili wolałam delektować się każdą chwilą wolności idąc spokojnie przez las.

1. Twój prowadzący jest chu... ten tego. Nie myślałaś, żeby go zmienić? Może Pidgey się nada, a propos.. Pidgey lata Ci koło nosa!

Nie myślałam. Nadal nie myślę. W ogóle nie myślę. Nie myślę też, że Pidgey to coś co mogłoby mnie zainteresować. Ignoruję pokemona i idę dalej.

2. Zignorowany Pidgey nie specjalnie się przejął, no bo czemu? Poszłaś dalej, a z tobą twoja lisiczka. Nudy? To dobre określenie.

Nudy? Kto by się przejmował? Ja nie. Moja Diana chyba też nie. A może? Co na to wszystko Diana? Mam nadzieję, że nie ma nic przeciwko takiemu spacerowi.

3. Tak, nudy i tyle. Nikt nie prosi o przejmowanie się tym faktem, aczkolwiek .. no nie ważne. Dianie też nuda nie przeszkadza, gdyby umiała to by gwizdała. Ale jest lisem i nie umie.

Za to ja umiem. Tak, gwizdanie to całkiem dobre zajęcie. Mam tylko nadzieję, że nie ściągnę tym na siebie uwagi niepożądanych osób. Nie ma ryzyka nie ma frajdy. Toteż szłam sobie dalej wygwizdując beztrosko jakąś melodię.

4 (jak nie to mnie popraw, nie ładuje mi się strona, żeby sprawdzić.) Gwizdanie jest spoko, nie ma co się sprzeczać. Limit zdań za to nie jest spoko, ale cóż poradzić? Safari rządzi się swofimi prawami, czasem są pokemony, a czasem nie, teraz nie ma.

Jak wyglądałoby safari bez limitu zdań łatwo się chyba domyślić. Wszyscy pisaliby tylko że idą dalej. Toteż ja idę dalej.

5. Nie oszukujmy się, na pewno nie byłoby tak ekscytujące jak twoje. Klep klep, powiadasz..? No nie, nie tym razem, tym razem idziesz dalej i nic nie spotykasz.

Nic nie szkodzi. Nie brakuje mi klapania ziemi nic a nic. Zdecydowanie wolę człapać dalej. Bez konieczności uklepywania ziemi.