Safari Celestia

Spacerowałam obserwując bawiącą się Nessie. Śmiałam się pod nosem czując, że ta wyprawa przyniesie nam wiele wspaniałych wspomnień. Tymczasem sama musiałam bardzo uważać na to, gdzie stawiam kroki, gdyż już kilka razy bym się wywróciła. Po chwili dostrzegłam pokemona, który kopał w ziemi jednocześnie brudząc mnie piaskiem.
- Och, jakie urocze. - Powiedziałam do siebie, jednak nie chcąc przeszkadzać stworzeniu ruszyłam dalej.

Spacerowanie po tym miejscu było całkiem interesujące. Na początku faktycznie wyglądało ono jak Mgliste Wzgórza, ale teraz daleko mu było do tego określenia. Kiedy dotarłam do stawu uśmiechnęłam się szerzej i przyspieszyłam kroku. Chciałam jak najszybciej dojść do wody i zamoczyć w niej ręce.

Widząc ekscytację mojej małej towarzyszki, nie zwlekałam na nic. Podeszłam bliżej jeziora i uśmiechając się kucnęłam przy tafli wody. Umoczyłam rękę w zbiorniku i zaśmiałam się pod nosem. Cóż, pogoda była naprawdę wyśmienita!

Zadowolone z przebywania w tak cudownym miejscu, omal nie przegapiłyśmy nowego pokemona. Nigdy wcześniej takiego nie widziałam, więc automatycznie wyciągnęłam PokeDex i zeskanowałam stworzenie. Jednocześnie starałam się zachowywać bardzo spokojnie, żeby nie spłoszyć węża. Słysząc ciche gruchanie zaśmiałam się pod nosem. najwidoczniej nie tylko ja i Nessie czułyśmy się tu wyśmienicie!

Poruszałam się bardzo powoli i ostrożnie, nie chcąc wystraszyć stworzenia. Zdawałam sobie sprawę z tego, że dzikie pokemony nie bywały zbyt przekonane do ludzi. Kiedy wąż podpełznął bliżej zobaczyłam jego wahanie. Przez chwilę się zastanawiałam, a potem podzieliłam karmę na pół i jedną część dałam swojej Nessie. Tak, by Seviper widziała, że nie jest to nic strasznego.

Pogłaskałam Nessie i uważnie obserwowałam węża. Kiedy dziki pokemon skusił się na karmę, zaśmiałam się pod nosem i wyciągnęłam kolejny kawałek pokarmu. Ponownie podzieliłam jedzenie pomiędzy dwa stworki i obserwowałam jak jedzą.
- I co, smakuje? - Zapytałam węża ostrożnie wyciągając w jej stronę dłoń. Byłam ciekawa, czy da się pogłaskać. No i chciałam wiedzieć, jaka w dotyku jest skóra tego stworzenia, gdyż nigdy wcześniej nei miałam okazji być tak blisko tego gatunku!

Obserwowałam spokojnie pożywiającego się węża i delikatnie głaskałam go po łuskowatej skórze. Uśmiechnęłam się do siebie czując bijące od stworzenia ciepło i nie mogłam się nadziwić, jak bardzo jest urocze. Gdy wąż skończył jedzenie Seviper wydała z siebie urocze dźwięki, na które zareagowałam cichym, lekko stłumionym śmiechem. Nie żałowałam więc wężowi czułości i smyrałam ją dalej. Trochę po głowie, trochę po brodzie, czy po całym ciele. Oczywiście, o ile mi na to pozwoliła. Zachęciłam też Nessie, by podeszła bliżej i ją również przytuliłam do siebie.

Widząc radość Nessie nie mogłam się powstrzymać i zaczęłam smyrać ją za uchem jeszcze bardziej. W pewnym momencie wyciągnęłam PokeNav i zrobiłam jej zdjęcie z nową znajomą. Gdy tylko zobaczyłam, jak Seviper zagląda do torby zaśmiałam się i poczęstowałam ją kolejnym okruchem karmy.
- Jeszcze jesteś głodna? Nie przejmuj się, karmy mamy pod dostatkiem. - Powiedziałam wyciągając do niej rękę z jedzeniem.

Obserwowałam pokemona uśmiechając się pod nosem. Miło było patrzeć na tak urocze stworzenie, które w dodatku zajadało się zwykłą karmą, niczym największym na świecie rarytasem. Siedziałam więc, nie spiesząc się nigdzie. Miałam przed sobą jeszcze cały dzień, a kilka stworzeń już się do mnie przyłączyło.
- Och, jakaś ty urocza! - Powiedziałam, gdy Seviper się do mnie przytuliła. Pogłaskałam ją po głowie i objęłam delikatnie. Może będzie chciała zostać z nami? Cóż, pożyjemy, zobaczymy!

Obserwowałam jeszcze przez chwilę nowo poznanego węża i uśmiechnęłam się do siebie. Podniosłam się odrobinę niechętnie i spojrzałam na Nessie, chwilę później ją przytulając. Cicho pożegnałam się z Seviper i ruszyłam dalej. Ku przygodzie, a jak!