Safarii ReBorn

/4/ Szliście przed siebie, a Riolu pozwolił sobie na wybiegnięcie przed szereg. Miasteczko wyglądało wręcz upiornie, aż nie dziw, że nikt tu nie chciał przychodzić. Twój piesek zaszczekał radośnie, zamerdał ogonem i zniknął za ruiną muru.

- Acero!

Chłopak znowu pobiegł za nim. Jak na psa, jest wyjątkowo nie posłuszny. Ciekawe czy to tylko chwilowe...

/5/ Acero szczekał na pokemona, który przenosił skały. Swoją drogą, ten nie robił sobie z tego zbyt wiele. Do czasu, aż Acero ugryzł go zaczepnie w nogę. Wtedy mały siłacz odrobinę się zdenerwował.

- Acero, zostaw go, idziemy dalej.

Powiedział do Riolu, ruszając dalej. Chociaż...dla pewności odwrócił się jeszcze i zeskanował siłacza. Kto wie, może okaże się dobry?

/6/ Zeskanowałeś nowo spotkanego pokemona.

Cytat :

Machop ♀
Lvl. 17
Natura: Agresywna
Ataki: Low Kick, Leer, Focus Energy, Karate Chop, Low Sweep, Counter
Ability: No Guard

- Hej...Machop...nie nudzisz się tutaj sam?

Zapytał, siadając na ziemi i podrzucając w dłoni pokechrupke. Ciekawe co ten stworek tu robi sam o takiej porze.

/7/ Machop spojrzała na niego gniewnie i prychnęła wracając do przenoszenia kamieni. Chyba obraziła się za formę męską. Ewentualnie za to ugryzienie Acero. Co teraz?

Aha...wiec spokojnie ruszył dalej, nie przejmując się tym. Bo przecież nie po to tu przyszedł. Nie ma co marnować czasu. :x

/8/ Szedłeś więc dalej. Na razie na nic nie wpadłeś. Pogoda zaczęła się trochę psuć, zaczął padać delikatny deszczyk. Riolu biegał radośnie, obwąchując wszystkie dziury.

- Acero, uważaj. Nie chciałbym żeby nagle coś odgryzło ci nos...

Zachichotał, obserwując malca z uśmiechem. Naprawdę nie fajnie by było gdyby coś mu się nagle stało.

/9/ Acero szczeknął na znak, że rozumie, co do niego mówisz. Mimo to dalej niuchał i szukał czegos ciekawego. Ty szedłeś zaraz za nim, lecz do tej pory niczego nie widziałeś.

A więc...kontynuuje marsz, podziwiając krajobraz. Bo przecież w tym miejscu nie mam nic innego obecnie do roboty. Chyba że o czymś nie wiem.

/10/ Kontynuowałeś podróż. Nagle Acero zaczął szczekać radośnie i merdać ogonkiem. Przed nim stał dziwaczny stworek, którego wcześniej nigdy na oczy nie widziałeś!

- Acero, chodźmy dalej. Nie możesz obszczekiwać każdego stworzonka, mały.

Powiedział do psiaka, ruszając dalej

/11/ Ruszyliście więc dalej. Acero machnął ogonkiem na pożegnanie małego pokemona i już was tam nie było. Przed wami rozpościerał się duży, zniszczony plac. Dawniej musiał tu być ratusz i rynek wioski.

Więc czas się rozejrzeć. Chłopak zaczął chodzić po placu. Przeglądając pobieżnie budynki i inne ruiny

/12/ Wędrowałeś po placu, szukając czegoś ciekawego. Jak na razie jednak nie wpadłeś na nic, co byłoby na tyle interesujące, by się tym przejąć. Mimo to szukałeś dalej, prawda?
Riolu zamerdał ogonkiem, lecz tym razem trzymał się blisko twojej nogi. Czyżby znudziły mu się samotne poszukiwania?

- Coś nie tak Acero?

Zapytał psiaka, idąc dalej. Nie zbyt miał co innego tu robić. Więc co innego mu pozostaje?

/13/ Na razie nic nowego was nie spotkało. Wioska nadal była ponura i porzucona, ale padający deszcz zaczął powoli odchodzić w inną stronę. Nieśmiałe promienie słońca zaczęły wychodzić zza chmur, dizeki czemu zrobiło się nieco weselej i... cieplej.
Tymczasem Acero skomlał cicho, jakby czując czyjąś obecność.

- Co jest, mały? Coś nie tak?

Zapytał, kucając przy stworku. Rozglądał się wokół, szukając czegoś dziwnego. Co to może być?

/14/ Riolu cały czas wydawał się być jakiś taki nieswój. Tobie też ta atmosfera się nie podobała. Nagle, przed waszymi oczami ukazało się stado dziwnych pokemonów. Wszystkie okrążyły was, tworząc okrąg.

- Magnemite'y...to tylko Magnemite'y...

Pomyślał, wstając.

- Spokojnie, Acero, uspokój się, mały.

Powiedział, patrząc na magnezy. Jeśli mógł jakoś wyjść - pod nimi na przykład, albo była luka gdzieś - to wyszedł i ruszył dalej. Jeśli nie, czekał aż magnesom się znudzi...

/15/ Przez chwilę czułeś panikę, jednak gdy ujrzałeś lukę pomiędzy dwoma Magnemite'ami - od razu z tego skorzystałeś! Uciekłeś, spokojnym krokiem, by ich nie wypłoszyć. O dziwo, żaden nawet nie próbował cię gonić. Szedłeś więc dalej, a Riolu spacerował obok ciebie.

A więc spaceruję dalej, rozglądając się po drodze. Zapewne było tu jeszcze kilka ciekawych miejsc, które warto zwiedzić. Więc teraz tylko pozostaje je znaleźć

/16/ Jak dotąd nic ciekawego nie rzuciło ci się wo oczy. Przed tobą rozpościerała się ogromna, stara fontanna. Nie działała już, co prawda, ale nadal znajdowała się w niej woda. Riolu podbiegł i przejrzał się w odbiciu. Szczeknął radośnie i zamerdał ogonem. Ciepły wiatr zawiał rozpraszając resztki chmur znajdujących się na niebie.