Test Nolla

Jak mniemam, rozumiesz na czym polega test na Mistrza Gry. W zależności od tego, jak będzie Ci szło może on zająć od strony do nawet trzech. Twoim zadaniem jest poprowadzenie gry w najróżniejszych jej aspektach. Twoje umiejętności będą oceniane przez całą Administrację, czyli mnie, Szkota i Vebre.
Powodzenia!

Cytat :: Poprowadź przygodę:
Główna bohaterka: Reina, lat 23
Pokemon: Nidoran ♀
Krótka historia: Reina była zwykłym dzieckiem, w wielodzietnej rodzinie. Bardzo długo jednak pozostawała w swojej rodzinnej wiosce, ze względu na swoją chorowitość. Jednak pewnej wiosny, gdy do miasta wrócił jej stary przyjaciel Lyle - postanowiła, że wyruszy z nim w podróż na podbój świata pokemon! Obecnie jedyne czego pragnie to poznawać jak najwięcej gatunków pokemonów i uczyć się o nich wszystkiego, co się tylko da.
Towarzysz: Lyle, lat 27. Jego pokemonem jest Rapidash ♂.
Reina i Layle znają się od wielu lat. Od małego byli najlepszymi przyjaciółmi i nie odstępowali się na krok. Layle bywa czasem nadopiekuńczy w stosunku do swojej przyjaciółki.

[ Przepraszam za tak późny odpis; byłam u znajomych i nie miałam możliwości wcześniej ;p ]

Szłaś niespiesznym krokiem po wąskiej, piaszczystej ścieżce przecinającej na pół ogromne pole pszenicy. Kłosy sięgały ci trochę ponad biodra, a wszędobylski złocisty kolor przysłaniał wszystko. Trochę tak, jak gdyby to pole było całym światem. Do tego nieznośny, południowy upał dawał się we znaki. Pot spływał po twoim czole, ramionach i szyi. W tej chwili nawet niewielki dotyk wiatru byłby wybawieniem.
Po twojej prawej stronie dziarsko maszerowała nidoran, zaś ramię w ramię po lewej - Layle. Zarówno chłopak, jak i pokemon zdawali się niemal nie zauważać upału. Jedynie u swojego ludzkiego przyjaciela dostrzegłaś kropelki potu na czole. Z tego, co mówił wcześniej, dziś przed zmierzchem powinniście dotrzeć do niewielkiego miasteczka, Blackeyn. Tam mieszkała jego przyjaciółka, toteż mieliście zapewnione schronienie i ciepłe łóżka na noc; myśl o porządnej kąpieli oraz wypoczynku w pewnym stopniu pomagała znieść męczącą pogodę.

- Reina, spójrz. - głos Layle'a przerwał ci przemyślenia. Odruchowo popatrzyłaś na miejsce, które wskazywał. Zwykła dziura w zbożu, której końca nie widzieliście - Takie tunele zwykle tworzą rattaty. Może podążymy jej śladem? Przy odrobinie szczęścia, uda ci się ją złapać. - dodał chłopak, uśmiechając się do ciebie z błyskiem w oku.

Spacerowałam u boku dwójki najlepszych przyjaciół, jakich mogłam mieć. Nidoran wydawała się być szczęśliwa z powodu podróży, jaka nas czekała. Cieszyłam się z tego powodu równie mocno, co ona. Poza tym, dawno już nie widziałam Lyle'a i naprawdę się za nim stęskniłam! A co do mojego ludzkiego towarzysza... Zdecydowanie był zaprawiony w boju, skoro nie reagował na upał tak, jak ja.
Zawsze lubiłam lato i słońce, ale nigdy nie sądziłam, że podróżowanie w taką pogodę będzie aż tak uciążliwe. Nie miałam jednak co narzekać, niebawem na pewno dotrzemy do celu. A tam czekać na nas będzie łóżko i chłodna kąpiel. Jak dobrze, że Lyle miał przyjaciół w różnych miejscach! Oszczędzi nam to kłopotu szukania noclegu i będziemy mogli dzięki temu odpocząć w normalnych warunkach. A potem ruszymy dalej. Właściwie, sama nie miałam celu, do którego bym dążyła. Moim marzeniem było jedynie towarzyszyć Lyle'owi i poznawać jak najwięcej gatunków pokemonów.
- Hm? - Zapytałam automatycznie spoglądając w miejsce, które mi wskazał. - Ach! No pewnie! - Powiedziałam uradowana i skierowałam kroki w tamtą stronę. Upewniłam się przy tym, że mój przyjaciel, jak i pokemon podążyli za mną. Obserwowałam uważnie okolicę licząc na to, że uda nam się spotkać jakąś Rattatę.

Layle tylko uśmiechnął się ciepło, puszczając cię przodem i już byliście w tunelu. Kłosy na prawo i lewo wciąż muskały wasze ramiona i twarze, lekko gilgocząc. To było nieco irytujące, jednak nie na tyle, by odpuścić. W końcu dla przygody można zrobić wiele, nieprawdaż? Brnęliście więc dalej wgłąb tunelu, aż ścieżka za wami całkiem zniknęła. Dotychczas nigdzie nie znaleźliście żadnego rozwidlenia ani wyjścia, zaś z chwili na chwilę rośliny dookoła stawały się coraz wyższe; w końcu sięgały sporo ponad wasze głowy. Rattaty ani śladu, jak również żadnego innego pokemona. Jedynym plusem było póki co to, że zboże dawało wam sporo cienia, toteż upał znacznie mniej dawał się we znaki.

- Dziwne... Niesamowicie długi ten tunel. Nigdy czegoś takiego nie widziałem. - rzekł w którymś momencie Layle, a ty wyczułaś w jego głosie wyraźny niepokój, ale i fascynację.

Ładnych paręnaście minut później waszym oczom ukazało się światło mówiące o zbliżającym się drugim końcu tego dziwnego przejścia. Kątem oka zauważyłaś, że Layle mocno przyspieszył kroku, widząc to. Stanęliście na samej końcówce tunelu, patrząc przed siebie. Waszym oczom ukazał się całkiem spory staw o krystalicznie czystej wodzie. Tuż przy nim, od każdej strony znajdowało się może 5 metrów pokrytego piaskiem gruntu, zaś dalej - nadal zboże. Ani jednego drzewa bądź kwiatka, tylko ten jeden, jedyny staw.

Wybacz, że dopiero teraz :C

Na uśmiech Lyle'a odpowiedziałam tym samym i ruszyłam przed siebie. Byłam szczęśliwa z możliwości podróżowania z nim i poznawania świata pokemonów. Prawdę mówiąc, kiedy nie było go w naszym mieście bardzo za nim tęskniłam. Kiedy tylko pojawił się w domu wiedziałam, że tym razem nie pozwolę mu odejść beze mnie! I, jak się okazało, wcale tego nie żałowałam. Dzięki tej jednej decyzji mogłam właśnie spacerować u boku mojego najlepszego przyjaciela, przez pola pszenicy. Co prawda, kłosy ocierały się cały czas o moje ciało drażniąc mnie przy tym, lecz cóż to była za cena? Zwłaszcza, że wbrew pozorom nie było to takie nieprzyjemne.
Cały czas rozglądałam się za jakimś rozwidleniem, wyjściem bądź samymi pokemonami, które podobno tworzyły takie tunele. Jednak niczego nie zauważyłam. Podobnie z resztą było z moim towarzyszem. Zmarszczyłam lekko brwi idąc dalej przed siebie, tym razem dużo uważniej. Kto wie, co nas czekało? Zawsze należało być ostrożnym.
- Umm, mnie też wydaje się to trochę dziwne. - Powiedziałam cicho, czując niepokój w głosie mojego przyjaciela. Jednak wydawało się, że fascynacja była dużo silniejsza od poczucia strachu i dlatego szliśmy dalej. Przed siebie, nie zamierzając się nawet cofać, czy chociażby spoglądać za siebie. Dreszcz przeszedł mi po plecach, choć nie wiedziałam czy było to podekscytowanie czy niepewność. Niemniej jednak, szłam dalej!
Szliśmy tak już dłuższy czas. Byłam trochę zmęczona, jednak nie zamierzałam o tym mówić Lyle'owi. Pewnie by się tylko ze mnie śmiał, a tego nie chciałam. Kiedy jednak miałam już poprosić o chwilę przerwy, naszym oczom ukazało się światło. Czyżby to było wyjście z tunelu? Nie czekając na nic przyspieszyłam, by jak najszybciej znaleźć się przy wyjściu. Kątem oka dostrzegłam, że mój przyjaciel zrobił dokładnie to samo. Jedyne, co mnie zainteresowało, to czy Nidoran nadążała za naszymi krokami. Kiedy upewniłam się, że idzie koło mnie nic już się dla mnie nie liczyło.
Gdy tylko wyszliśmy z tunelu moim oczom ukazał się naprawdę piękny widok. Aż zaniemówiłam z wrażenia i na chwilę przestałam oddychać. Złapałam Lyle'a za nadgarstek i ścisnęłam lekko, wpatrując się w przejrzystą taflę stawu. Byłam oczarowana miejscem, więc gdy tylko się trochę otrząsnęłam pobiegłam w stronę wody, ciągnąc za sobą przyjaciela.
- Widzisz to? Jak tu pięknie! - Powiedziałam radośnie dobiegając do wody i wpatrując się w piękną, czystą wodę. - Dziwne, że coś takiego znajduje się po środku wielkiego pola pszenicy, prawda?

Po naradzie ze Szkotem, z wielką radością ogłaszamy iż test na MG został zdany!
Za chwilę otrzymasz swój dział. Powodzenia

» Test Nov'y
» Test Daichi
» Test DeeDee
» Test Patcha
» Test Astrid.