Gra Lenia

Wyszedłeś z budynku. Rozejrzałeś się wokół niego, ale nie zauważyłeś niczego dziwnego. Na niedalekim placu zabaw bawiły się dzieci. Jakaś kobieta z Roselią podlewała kwiaty w swoim ogrodzie. Na pobliskiej ławce siedziała para staruszków i się śmiała. Wszędzie panował spokój. Centrum Pokemon było usytuowane na wschodnim wyjściu z miasteczka. Drogowskaz, który stał niedaleko, oznajmiał, że idąc na wschód, trafimy do miasta Mauville.

- Nic. Cisza spokój, sielanka. Tak jak powinno być tak jest. Ludzie są szczęśliwi i dzieje się dobrze. Jak widać tu Team Magma nie zawitał - powiedziałem po czym odwróciłem się i wróciłem do Centrum Pokemon licząc że minęło już 15 min i moje pokemony będą gotowe do dalszej drogi.

Chciałeś już wejść do budynku, ale zaczepił ciebie pewien chłopiec trzymający w dłoniach pewną paczkę.
- Przepraszam, czy to pan nazywa się Grey? - spytał dziecinnym głosem - Taka pani, który była ubrana identycznie jak pan, poprosiła, abym przekazał panu tą paczkę. Powiedziała, że znalezienie człowiek ubranego w pelerynę nie powinno być problemem. I miała rację. - chłopak przekazał paczkę w twoje ręce, po czym oddalił się w stronę placu zabaw - Do widzenia.

- Dziękuję - powiedziałem tylko zanim chłopak uciekł. Mogłem go gonić ale pewnie i tak za wiele by mi nie powiedział. Następnie wszedłem do Centrum Pokemon i zacząłem szukać jakiegoś miejsca gdzie mógłbym na chwilę usiąść i otworzyć paczkę. Musze przecież dowiedzieć się co w niej jest, no i najważniejsze od kogo i dlaczego.

Wszedłeś do budynku. Siostra Joy stała przy maszynie, odwrócona do recepcji. Zapewne twoje pokemony nie są jeszcze w pełni sił, więc masz jeszcze trochę czasu. Usiadłeś na ławce i rozpakowałeś paczkę. W środku znajdowały się dwa PokeBalle oraz list zaadresowany do ciebie. Otworzyłeś go i przeczytałeś. Znajdowało się tam tylko dwa zdania i podpis: "Obaj należeli kiedyś do twojego ojca. Chciałby on, żeby teraz należały do ciebie. Przyjaciel."

Przyjaciele...należeli do ojca - powiedziałem cicho pod nosem po czym wziąłem dwa pokeballe do ręki przyglądając im się i zastanawiając co może w nich być. No ale nic. Czekam aż siostra Joy poprosi mnie o odbiór pokemonów co nie powinno już trwać długo po czym opuszczam Centrum Pokemon z Growlithem u boku i udaję się w kierunku fontanny gdzie jestem umówiony. Co jest w PokeBallach sprawdzę przy okazji.

Siostra Joy nadal stała przy maszynie. W pewnym momencie do budynku wpadła może 12-letnia dziewczyna z Sentretem na rękach. Podeszła do pielęgniarki i powiedziała, że jej pokemon został zatruty przez stado Ekansów. Siostra Joy, podeszła do ciebie i poprosiła o jeszcze kilka minut cierpliwości, po cym poszła z dziewczynką na salę intensywnej opieki.. Najwidoczniej leczenie twoich pokemonów potrwa trochę dłużej niż myślałeś.

- No dobra skoro i tak czekam i mam chwilę zanim moje pokemony będą w pełni sił to może zobaczę co jest w tych pozostałych dwóch PokeBallach które dziś dostałem - pomyślałem po czym opuściłem Centrum Pokemon i wyciągnąłem kulki ze stworkami.
- No dalej pokażcie się - powiedziałem podrzucając PokeBalle w powietrze.

Ponownie wyszedłeś z budynku Centrum Pokemon. W otoczeniu nie zmieniło się zupełnie nic od twojej ostatniej wizyty... jakieś półtorej minuty temu. Jednocześnie dotknąłem na obu kulach przyciski, które odpowiadały za wypuszczanie znajdujących się w ich środku stworków. Pojawiło się czerwone światło, po czym na ziemi obok ciebie znalazły się dwa pokemony. Pierwszym był niebieski żuk. Miał on jakieś półtora metra wzrostu. Obok niego stał byk, niewiele mniejszy od żuka.

- Hej. Nazywam się Gray i wygląda na to że będziemy razem podróżować po świecie jeśli tylko zechcecie. Mój ojciec był waszym trenerem i bardzo chciałbym żebyśmy pomścili go wspólnie. Co wy na to - zaproponowałem pokemonom wyjmując pokedex by sprawdzić jak stworki się nazywają żebym wiedział z kim mam do czynienia.

Heracross uśmiechnął się wyraziście. Jakakolwiek emocja nie była zauważalna na twarzy Taurosa. Udało ci się jedynie dojrzeć delikatne podniesienie się kącików ust. Najwyraźniej na swój sposób pokazywał, że ten pomysł jej się podoba albo przynajmniej, że obojętnie jaki ma temat na to i tak będzie musiał się dostosować do swojej aktualnej sytuacji.

- Stworzymy zgraną paczkę. Nikt ani nic nas nie pokona. No ale teraz mamy trochę mało czasu więc wracajcie do balli. Z resztą drużyny poznam was trochę później - powiedziałem do Herasrossa i Taurosa po czym przywołałem ich z powrotem do PokeBalli i wszedłem do Centrum Pokemon by wreszcie odebrać moje dwa pokemony...

Schowałeś oba stworki do ich kul i wszedłeś do Centrum Pokemon. Dziewczynka od Sentreta stała przy recepcji i rozmawiała z Siostrą Joy. W pewnym momencie ich rozmowy usłyszałeś słowo "dziękuję". Widocznie jej pokemon został uleczony z zatrucia. Dziewczynka wyszła, a ty podszedłeś do kobiety.
- Twoje pokemony są już uleczone. - powiedziała, po czym podała ci PokeBall z Growlithem i Pidovem.

- Bardzo dziękuje siostro Joy za wszystko - powiedziałem odbierając moje pokemony. Wreszcie się doczekałem. Zaraz po wyjściu z Centrum Pokemon wypuszczam Growlitha z PokeBalla po czym udaję się na miejsce w którym się umówiłem z Carmen. Na pewno już na mnie czeka bo  zeszło się dłużej niż myślałem.

Growlithe był bardzo się ucieszył, gdy wypuściłeś go z jego kuli. Ruszyliście przez miasteczko, aby dojść do miejsca, w którym umówiłeś się z Carmen. Verdanturf było bardzo spokojne. Bawiące się dzieci, starsze kobiety pracujące w swoich przydomowych ogródkach, rozmawiający staruszkowie na ławkach. Była to po prostu czysta sielanka. Jak w każdej małej mieścinie, to właśnie miejscowy rynek był centrum życia najbliższej okolicy. Zbierali się tu tutejsi farmerzy, aby sprzedać swoje produkty. Można było tu także znaleźć wytwórców lokalnych produktów - karm dla pokemonów, ciastek czy jakiś innych przekąsek dla ludzi. Verdanturf było również znane ze swojego przemysłu kwiatowego i zielarskiego. Praktycznie na co drugim straganie można było zobaczyć różnobarwne bukiety czy pęki suszonych ziół albo przypraw. Centrum tego rynku stanowiła niewielka fontanna, wokół której zebrało się kilkoro losowych ludzi. W tym tłumie dojrzałeś Carmen, która bawiła się ze swoim srebrnym Eevee'm.

Chodź Growlithe zrobimy Carmen niespodziankę. Skoro to miasto słynie z kwiatów to czemu by nie kopić jakiegoś ładnego małego bukieciku - powiedziałem do towarzysza po czym podszedłem do jednego ze straganów by zakupić jakiś niedrogi, ładny bukiecik po czym schylam się by dać bukiet Growlithowi.
- Trzymaj Grow. Zanieś go Carmen - powiedziałem do pokemona i obserwowałem co dzieje się dalej.

Podszedłeś do jednego ze straganów z kwiatami i wybrałeś średni, ale całkiem okazały i ładny bukiet.
- Należy się 5$. - powiedział sprzedawca, a ty przekazałeś mu tą kwotę.
Growlithe wziął w pyszczek ten bukiet i udał się do Carmen. Ta była zaskoczona, że ognisty psiak przyniósł jej bukiet. Wzięła go i uśmiechnęła się. Spojrzała się w twoją stronę i pomachała ci.

____________
* Jeśli chodzi o te 5$, to odejmij je z Banku

Również jej odmachałem po czym podszedłem do niej.
- Przepraszam że tak to długo trwało ale były małe komplikacje z innymi pokemonami i musieliśmy chwilkę poczekać w kolejce. Zeszło się nad dłużej niż się spodziewaliśmy- powiedziałem do Carmen.

- Nic się nie stało. - uspokoiła ciebie Carmen - A i dzięki za kwiaty.
Growlithe podszedł do srebrnego Eevee'ego i zaczął go obwąchiwać. Po chwili zapoznania się oba stworki wesoło się bawiły. Carmen usadowiła ciebie obok niej na fontannie. Czas powoli mijał. Ludzie przechadzali się po rynku, kupowali co nieco. Po ganianiu się pokemony były zmęczone i usiadły na waszych kolanach.
- Nazwałam ją West. - powiedziała w pewnym momencie Carmen, głaskając swoją Eevee. - Sama nie wiem dlaczego, po prostu wydawało mi się, że będzie do niej pasować. A ty dałeś jakąś ksywkę dla swojego Growlithe'a?

- West to bardzo ładne imię - powiedziałem do Carmen z uśmiechem na ustach.
- Nie myślałem nigdy nad tym żeby dawać mu ksywkę ale dlaczego by tego nie zrobić. Tylko niech pomyślę jaka ksywka była by dla ciebie odpowiednia. Co powiesz Growlithe na....Ra. Tak jak egipski bóg słońca - zapytałem swojego pokemona.

Growlithe, którego nazwałeś Ra, szczeknął radośnie i wystawił swój jęzor. Najwidoczniej spodobała mu się ta ksywka.
- Zatem wszyscy się już zapoznaliśmy. - powiedziała z uśmiechcem Carmen. - Zatem gdzie dalej pójdziemy?

- Sam właściwie nie wiem gdzie teraz powinniśmy się udać. Znaczy wiem bo jako Zwiadowca dużo się uczyliśmy geografii świata. Musimy iść do Rustboro gdzie ty masz walczyć o odznakę a później na południe i z tego co wiem będziemy musieli znaleźć jakiś wodny transport żeby dostać się do Petalburga. Pasuje Ci taki plan podróży - zapytałem Carmen.

--------------------
Jak ona wygląda. W sensie zdjęcie bo wiesz dodał bym ją do Karty Postaci.

- To wiem. - powiedziała Carmen - Tylko zastanawiam się, jak mamy przedostać się z Verdanturf do Rustboro.
Dziewczyna myślała. Musiała wpaść na jakiś pomysł, bo w pewnym momencie wstała i podeszła do jednego ze sprzedawców. Porozmawiała z nim chwilę, po czym wróciła do ciebie.
- Zapytałam się go, czy istnieje jeszcze przejście przez Tunel Rusturf. - oznajmiła ci - Potwierdził to i wskazał miejsce, gdzie jest do niego wejście. To jak, idziemy?

________
* Kliknij na jej imię na początku tego posta, a ujrzysz jej oblicze :D

No jasne że idziemy. Nie ma na co czekać. Im szybciej ruszymy tym szybciej dostaniemy się do tunelu - powiedziałem do Carmen po czym wstałem i się przeciągnąłem. Takie lenichowanie jest czasem bardzo przyjemne.
- Mam nadzieję że mamy wszystko co nam potrzebne do dalszej drogi - zapytałem mojej towarzyszki gdy już wyruszyliśmy.

- Jasne, mamy wszystko. - powiedziała Carmen, gdy ruszyliście.
Dziewczyna przełożyła swój plecak z pleców na przód i zaczęła wymieniać zakupione przedmioty:
- Karma dla pokemonów, suchy prowiant dla nas. Z domu wzięłam jeszcze ze sobą dwa śpiwory, więc jak nie masz swojego, to będę ci mogła pożyczyć swój.
Doszliście do północnego wyjścia z miasta. Paręnaście metrów za ostatnimi budynkami było wejście do Tunelu Rusturf.