Saffari Wojasa021

9.
Torchic pomyślał przez chwilę, po czym dał Ci głową znak, abyś patrzył uważnie. Wziął do dzioba leżącą obok niego szyszkę i prawie się nią udławił, gdy próbował ją wyrzucić w Twoją stronę. W efekcie całego zajścia, dostałeś obślinioną szyszką w twarz.

- Dobra to lepiej już nic nie wymyślaj. Idziemy w drogę, może natkniemy się na coś ciekawego. - mruczę obcierając twarz. W tej chwili miałem ochotę zasadzic mu mocnego kopa w cztery litery. Nie mam pojecia na czym miała polegać ta gra i nie chcę go mieć.

10.
Torchic zrobił się smutny, ale grzecznie powlókł się za Tobą. O dziwo, wciąż dookoła były chaszcze i drzewa. Nagle usłyszałeś czyjś płacz, niedaleko od miejsca, w którym aktualnie się znajdowaliście.

- Nie łam się Torchic, otrzymałem info, że możemy łapać pokemony więc do dzieła! - klepię kurczaka po grzbiecie i wsłuchuję się w odgłos płaczu. Co to też może być? Chyba trzeba to sprawdzić. Tak więc idę w kierunku skąd dochodzi odgłoś płaczu i uważnie się rozglądam.

11.
Ruszyłeś w stronę odgłosu płaczu, i po chwili ujrzałeś siedzącego, opartego o pień drzewa pokemona.
Stworkowi łzy lały się z oczu niemalże rzeką, a on sam zdawał się nie zauważyć Twojej obecności, czy może raczej mu to zwisało... kto wie?

- Herracross! - wykrzykuję cichutko zachwycony widokiem pokemona. Tak jak w piosence braci Golców łocy świeciły mi się jak znice. Nim jednak przejdę do działania skanuję żuczka pokedexem. Warto być przygotowanym na każdą ewentualność.

1.

Heracross wciąż beczał. Dostrzegłeś ranę na jego rogu, idącą wzdłuż prawie całej szyjki. Nie była głęboka, ale takie płytkie rozcięcia bolą najbardziej, prawda?

Nie wypisałeś wszystkich ataków :c

- Biedny pokemon. - spogladam na niego z żalem szukając w plecaku potiona. Gdy je znajdę wychodzę na spotkanie z walecznym robakiem.
- Witaj. Widzę, że się zraniłeś, pozwolisz, że ci pomgę? - zwracam się do Heracrossa pokazując mu potion.

Sorki, pokedexy mi się pomyliły ^^ I teraz się kapnąłem, że dodali mu ewolucję... serio? -.-
2.
Heracross nagle przestał beczeć, jakby zdziwiony, że ktoś się nim w końcu zainteresował. Popatrzył na potiona, po czym energicznie pokiwał głową, wydając z siebie radosne odgłosy. Pokazał palcem na swój róg, jakbyś go już nie zauważył, wiesz, profilaktyka...

Przynajmniej nie sprawia problemów. Większość pokemonów zwyczajnie by się spłoszyła lub nie chciałaby pomocy.
- Może trochę szczypać. - mówię do Heracrossa pryskajac potionem na ranę. - I jak lepiej?

3.
Heracross, udając kozaka, pokiwał głową i nadstawił swój róg. Gdy spryskałeś ranę, krzyknął i grzmotnął Cię rogiem w głowę. Odleciałeś na parę minut, a gdy się obudziłeś, zobaczyłeś stojącego nad Tobą Heracrossa oraz Torchica. Obaj mieli nietęgie miny.
-Hera...kroooos...- wyjąkał przepraszającym tonem.

- Nic się nie stało, następnym razem po prostu uważaj. - zwracam się do pokemona masując stłuczone miejsce. Następnie wyciągam z plecaka dwie rzeczy: karmę dla pokemonów i safari ball.
- Może masz ochotę coś przekąsić? - pytam go podajac mu karmę. Schwytanie go odłożę na troszkę poźniej.

4.
Żuk spojrzał łakomym wzrokiem na karmę, po czym spałaszował ją w zaledwie kilka sekund. Przeciągle beknął i poklepał się po brzuchu.
-Hera... kros. Hera?-powiedział, wskazując na usta. Czyżby chciał więcej?

- Jeszcze? - pytam ze ździwieniem na pokemona. Ależ on nienajedzony. No, ale karmy i tak mam pod dostatkiem więc nie będę mu żałował.
- Proszę, jedz ile dusza zapragnie. - zwracam się do Heracrossa stawiając przed nim wszystkie pozostałe mi zapasy jakie wziąłem do safarii.

5.
Heracross prawie się zaślinił na śmierć na widok tylu smakołyków. Pochłonięcie ich zajęło mu parę minut, a gdy skończył, wydawał się bardzo ociężały i ospały. Chwiejnym krokiem podszedł do drzewa, oparł się o nie i przeciągle ziewnął. Chyba zbierał się do drzemki.

'Jak nie teraz to nigdy...' myślę sobie pokazując Heracrossowi safari ball.
- Widzę, że chce ci się spać. Co powiesz na odpoczynek w miłym ballu, gdzie jest ciepło i wygodnie? - proponuję żukowi.

6.
Żuk spojrzał ospale na safariballa. Popatrzył się chwilę na niego, potem na Ciebie, zapytał się o coś Torchica, znów spojrzał na balla, ale w końcu go dotknął. Jest Twój. Torchic odetchnął z ulgą, po czym klapnął na ziemi. Całe to safari już go chyba męczyło.

- Wiem Torchic, że sporo już chodzimy, ale nie ma lekko. - zwracam się do pokemona przysiadajac obok niego.
- Jeśli wszystko dobrze pójdzie to za trochę czasu bedziemy i bogaci i osiagniemy cel naszej podróży. Na razie jednak odpocznijmy - mówię i zamykam oczy.