Saffari Wojasa021

- Proszę masz jeszcze to. Na wzmocnienie. - uśmiecham się przyjaźnie do pokemona podsuwając mu pod dziób trochę karmy dla pokemonów. Gdy skończy jeść pytam go lekko nieśmiale:
- Emm.. Może zechciałbyś się przyłączyć? - pytam pokemona pokazując mu safari ball.

5.
Ptaszek zacwierkal zadowolony i zlapal karmy nie raniac cie dziobem w dlon. Chwile patrzyl na ciebie i PokeBalla i dotknal go dziobem. DING! zlapany. Torchic skakal dookola ciebie zadowolony ze ma nowego towarzysza.

Jeden z głowy, ale liczba balli za to maleje. No cóż nie będziemy biadolić tylko iść dalej. Tak więc ruszam z miejsca swoje zacne cztery litery w poszukiwaniu nowych pokemonów, których mógłbym wcielić do swojej drużyny, albo opchnąć na czarnym rynku ;]

6.
Ptaszek siedzial w ballu zas maly stworek ktory z toba tu przybyl ciagnal cie za nogawke. Kusil bys poszedl dalej. W sumie wedrowales po lesie ale narazie nic nie widziales procz wszedobylskich robakow ktore zjadaly liscie na drzewach i krzewach.

No cóż, skoro takie nudy są to trzeba iść dalej. Nie będę przecież zostawał w jednym i tym samym miejscu, gdzie nic ciekawego nie ma. Tak więc zapuszczam się w głąb lasu z nadzieją na jakieś nowe odkrycia. Może zobaczę tam coś ciekawego.

7.
I zapuściłeś sie w głąb lasu, a tam ciemność. niestety ale drzewa miały tak bujne konary, że światło słoneczne ciężko przebijało się przez nie. Przez to wszystko na ziemi nie było żadnych roślin, całe światło kradną wielkie drzewa.

Wejście w samo serce lasu to jednak chyba nie był najlepszy pomysł. Tak więc kieruję się w nieco bardziej oświetlone miejsce. W takich ciemnościach nic nie widać, a i zabić sie można. Ja chcę jeszcze żyć! Tak więc kieruję się tak mniej więcej na granicę tego egipskiego mroku ze słońcem. Może tam bardziej będzie mi szczęście dopisywać.

1.
I obrałeś nowy kierunek w stronę światła. Oby to nie było to światło znane s opowiadań. Przemieściłeś się w bardziej oświetlone miejsce i mogłeś podziwiać promienie słońca przebijające się przez liscie. Jednak żadnych pokemonów na horyzoncie nie ma.

Przynajmniej jakoś bardziej przyjaźnie jest. No nic. Idę dalej w międzyczasie przeglądając na wp spis 10 zapomnianych gier spod kategorii strzelanek (czemu mnie nie dziwi, że żadnej z nich nie znam?). Polecam też Torchic'owi aby się pilnował i uważnie rozgladał.

2.
I tak podróżowałeś dalej, aż w końcu coś odnalazłeś. Albo to odnalazło Ciebie, ponieważ zaczęło się uważnie przyglądać. Ptak usiadł na jednej z gałęzi drzewa i uważnie się tobie przyglądał. A jego ciało było okrąglutkie i wyglądał następująco:

- O Hoot-hot! - cichutko wykrzykuję, tak by nie spłoszyć pokemona i skanuję go pokedexem.
- Jak się masz mały? Może coś przekąsisz? - pytam pokemona wysypując na dłoń troche karmy i podsuwajac ją w stronę pokemona.

3.
Hoothoot podleciał do ciebie i zjadł karmy, którą mu podałeś. Chyba mu posmakowała, bo w geście przyjaźni wesoło latał wokół ciebie i twojego kurczaka. Pokedex saskwierczał i podał następujące dane. Tylko co z takim pokemonem uczynisz?

pokedex:

- Ehh szkoda, że mam tak mało balli. - mruczę pod nosem głaszcząc ptaka. W każdym razie siła wyższa zmusza mnie do opuszczenia tego poka. Może innym razem.
- Idziemy Torchic. - wołam kurczaka - Pa Hoothoot. - żegnam się z sową. Zobaczymy co dalej nam przyniesie los.

4.
Hoothoot zrobił jedynie swoje charakterystyczne chuchanie i odleciał w siną dal, a raczej na kolejne z drzew. Ty sam podróżowałes dalej w poszukiwaniu tych najciekawszych okazów. A teraz w zasięgu wzroku nic ciekawego sie nie pojawiało. Pustka i monotonia.

I zapewne tak będzie przez kolejnych kilka postów, ale cóż począć. Idę zatem dalej w towarzystwie Torchica. Szkoda, że na wyposażenie trenera nie dają DS'a bo moznaby pograć teraz w poki, a tak to trzeba się nudzić. Trochę się człowiek w tym safari wynudzi nim będzie mógł z zadowoleniem stąd wyjść.

5.
Wystarczyłoby idę dalej, nic nie ma, idę dalej i nic nie ma. Ale walczymy o jakość! Zatem podróżujący i strażnik muszą sie starać. W momencie gdy przemierzałeś kolejne metry w lesie zerwał się bardzo porywisty wiatr. Siła wiatru była tak duża, że prawie przewróciła Ciebie i twojego pokemona. W końcu to jest Wietrzny Las.

Prawda wystarcztłoby, ale jak już musimy się meczyć to się męczmy. Co prawda możnaby wprowadzić jakąś nowość w safarii, dzięki czemu nie nudziłoby się w międzyczasie szukania pokemonów, albo powrót właśnie do starych tradycji 'idę dalej, nic'. Trzeba będzie to rzucić przy najbliższym pojawieniu się Szkota ;]

6.
Idziesz dalej i dostrzegasz coś. Bardzo daleko coś się błyszczy, jakby jakiś skarb czy coś. Torchic gdy tylko to zauważył od razu tam pobiegł i nie miałeś nawet chwili by na to zareagować. Pokemon jest już daleko przed tobą. Gonisz go czy zostawiasz go samego?

Ten to zawsze coś wymyśli... No oczywiście, że go gonię. Przecież nie zostawie swojego startera na pastwę losu i zarazem jednego z moich ulubionych poków. Trzeba przyznać przy tym, że niezłego speeda ma. Gdy już dotrzemy do błyszczącego cosia sprawdzam co to jest.

7.
Dogoniłeś swojego towarzysza, a on w dziobie trzymał lusterko. To ono musiało dawać ten blask, który was tutaj sprowadził. Nagle coś zaszeleściło i w mgnieniu oka znaleźliście się ponad ziemią. Zostaliście uwięzieni w pułapce z siatki. Jednak chwile potem ktoś zmierzał w waszą stronę.

Bać się czy nie? Oto jest pytanie. Jeśli coś się stanie będzie to wina Torchica. Po grzyba mu lusterko? No cóż, zawsze można spróbować jakoś zwiać.
- Torchic użyj heat wave i przepal sieć. - szeptam do pokemona. Mam nadzieję, że siatka nie jest ognioodporna, bo w końcu innych poków użyć nie mogę. Najwyżej trzeba będzie czekać na wyrok.

8.
Torchic już chciał wykonać ognisty atak, jednak został on brutalnie przerwany. Tajemnicza postać rzucała w niego safarii balami. Kulki leciały jedna po drugiej i z coraz większą siłą. Tak jakby postać traciła cierpliwość. W końcu dostrzegłeś, że jest to niespełna 10-letni chłopiec.

- Hej młody, odczep się od mojego pokemona! - wrzeszczę na dzieciaka. Co on sobie wyobraża? łapać cudzego pokemona, a do tego przecież Torchici w tej strefie nie występują. Cóż za szczyt wszystkiego.
- I jeśliś łaskaw uwolnij mnie to może nie zgłoszę próby porwania mojego pokemona na policję.

9.
- Spadaj koleś! - warknął na ciebie - JEstem by odnaleźć rzadkie gatunki, a ten Torchic jest interesujący.
Jednak chłopak odpuścił skoro kurczak należał do ciebie. Zniknął ponownie w lesie pozostawiając was w sieci. Torchic jednak kilkoma ruchami Scratch porwał sieć. Z impetem uderzyliście w ziemię.

- Co za pacan... - spoglądam w stronę, w którą pobiegł koleś. Cóż zrobić, dzisiejsza dzieciarnia jest coraz bardziej zdegenerowana. Zero szacunku do starszych. No nic zatem idę sobie dalej w stronę... Nowych przygód.