Safari Zefonit

Wszedłeś do lasu. Brama wejściowa znajdująca się za twoimi plecami została zamknięta. Obok twojej lewej nogi stał twój partner Poliwag, który będzie ci towarzyszył podczas wędrówki po lesie.

Ach Poliwag. ostatnio świetnie spisał się w GYM'ie więc zasłużył na spacer po lecie. Ciekawe co można tu spotkać...
- Hej maluchu. W którą stronę idziemy?
Spytałem wodnego pokemona głaszcząc go delikatnie po łebku.

1) Poliwag ucieszył się, kiedy pozwoliłeś mu wybrać trasę waszej wędrówki. Obejrzał się w lewo i prawo. Otaczały was z tych stron drzewa. Poliwag wolał nie zapuszczać się wgłąb lasu i zaczął dreptać utartą ścieżką prowadzącą prosto.

Czemu nie iść za nim? W końcu wszędzie mogą być pokemony. Ruszyłem z wolna za skocznym stworkiem rozglądając się dookoła. Rozkoszując się otoczeniem i towarzystwem natury kroczyłem z wolna na przód. Ach, dawno nie miałem okazji tak się poszlajać bez konkretnego celu.

Poliwag dalej wesoło kroczył ścieżką. Ty szedłeś za nim. Jak na razie nie widzieliście jeszcze żadnego pokemona, ale świecące słońce i lekki wiaterek to rekompensowało.

E tam, kij z pokemonami. Na pewno nie znajdę nic dobrego od razu. Przecież tak to wygląda, ze długo łazisz po okolicy a i tak nic nie znajdujesz. Masz już wracać a tu nagle upragnione rzeczy. Czy tylko ja tak mam w sklepach? kto wie. W każdym razie rozkoszowałem się ciepłem słońca i wiaterkiem rozwiewającym moje włosy.

Tak rozkoszowałem się piękną pogodą, że aż odpłynąłeś z tej rzeczywistości. Wróciłeś do prawdziwego świata bardzo nagle - wywróciłeś się o wystający z podłoża kamień. Poliwag od razu do ciebie podbiegł, żeby zobaczyć czy nic ci się nie stało.

Hah... że też mnie to nie zdziwiło. Nie pierwszy i pewnie nie ostatni raz się tak załatwiłem.
- Nie martw się. Nic mi nie jest.
Uspokoiłem moją kijankę po czym podniosłem się z ziemi. Następnie znów ruszyłem w drogę rozglądając się dookoła, aby uniknąć powtórki z rozrywki.

4) Poliwag przez paręnaście chwil szedł obok ciebie, jakby chciał sprawdzić czy znowu nie zderzysz się z ziemią. Upewniwszy się, że nic ci już raczej nie grozi, wodny pokemon dalej wesoło hasał sobie ścieżką.

Zacząłem rozglądać się dookoła w poszukiwaniu jakiś pokemonów. Najbardziej ucieszyłaby mnie jakaś kolonia słodkich robaczków na koktajl albo coś w tym stylu.
- Widzisz coś Poliwag?
Zapytałem pokemona. W końcu co dwie pary oczu to nie jedna.

Poliwag podbiegł przed ciebie i rozejrzał się wokół. Wodny stworek pokiwał głową.
- Poli, poli. - powiedział smutno.
Widocznie twój partner obwinia się, że nie znaleźliście jeszcze żadnego pokemona.

E tam... Ważne że staramy się ze wszystkich sił.
- Nie martw się Poliwag. Na pewno coś znajdziemy.
Pocieszyłem mojego małego towarzysza i ruszyłem dalej na przód. W ostateczności miałem gdzieś upchnięte kanapki więc będziemy mogli zrobić sobie piknik. Swoją drogą, ciekawe czy Poliwag lubi pieczywa z dżemem.

6) Twoja uwaga widocznie podniosła Poliwaga na duchu, bo znowu zaczął wesoło dreptać przed siebie. Nagle drogą, którą dotychczas szliście, rozgałęziła się. Poliwag stanął na środku rozgałęzienia i czekał na twoją decyzję, w którą stronę pójdziecie, w lewą odnogę czy prawą.

Spojrzałem na pokemona po czym zerknąłem na obie ścieżki.
- A może pójdziemy przed siebie?
Zaproponowałem. W końcu w krzakach szybciej coś znajdę niż na drodze.

Poliwagowi spodobał się pomysł przejścia przez krzaki. Od razu pobiegł przed siebie, ale przewrócił się o wystający korzeń. Gdy wstał, zauważyłeś, że ma obtarcie na brzuchu.

Oj mój mały pocieszny Poliwag. Podniosłem malucha i wziąłem go na ręce, następnie wziąłem chusteczkę, poprosiłem pokemona żeby ją zwilżył małym bąbelkiem i opatrzyłem z jej pomocą obtarcie.
- Uważaj bardziej. Może przez te gęste krzaki cię przeniosę, co ty na to?
Spytałem tuląc go do siebie. Kochałem tego pokemona, był tak słodki...

8) Poliwag wykonał twoje polecenie i już po chwili miał zimny kompres.
- Pooli. - westchnęła z ulgi wodna kijanka.
Usłyszawszy twoje pytanie, Poliwag pokiwał głową. Następnie się odwrócił w stronę krzaków, przez które za chwilę mieliście się przedzierać. Czułeś, że wodny stworek macha nóżkami z podekscytowania.

Czy tylko ja się rozpływam jak widzę obrazek/opis Poliwaga? One są boskie...
Zacząłem przedzierać się przez krzaki tak, aby nie poraniły one mojego wodnego przyjaciela.
- Ciekaw co tam będzie. Może jakaś polana.
Powiedziałem będąc równie podekscytowany jak pokemon. Zupełnie jak podczas rozpakowywania prezentu na święta.

9) Przez prawie minutę przedzieraliście się przez krzaki, aż dotarliście do małej rzeczki. Poliwag od razu wyrwał się z twojego uścisku i zaczął rozglądać się po okolicy. Nagle poczułeś ciągnięcie za nogawkę. Poliwag chciał zwrócić na siebie uwagę. Gdy na niego spojrzałeś, okazało się, że na coś wskazuje łapką. Niedaleko was jakiś pokemon pił wodę z rzeki.

O... Poliwag... bo mnie przewrócisz... Na szczęście były to tylko myśli bo bym wyszedł na całkowitą sierotę losu.
- Co tam masz ciekawego?
Spytałem pokemona po czym zerknąłem nad strumyk. Coś tam siedziało, może pokedex powie mi więcej o tym stworku. Zeskanowałem niezidentyfikowanego stworka urządzeniem, nie mogąc się wręcz doczekać czego się dowiem.

1) Wyjąłeś PokeDex i skierowałeś go w stronę pokemon, który nadal pił wodę ze strumyka. Po kilku chwilach na ekranie urządzenia pojawiły się informacje o stworku:

Hm... to bardzo fajny pokemon. Lecz czy potrzebny mi taki robak? W końcu Wurmple nie może się równać z Parasem.
- Cześć mała. Co tu robisz sama?
Powiedziałem do pokemona głaszcząc go delikatnie po łebku. Byl milusi, ale to nie to czego szukałem.
- Poliwag, niestety musimy iść dalej.
Powiedziałem w końcu.

Poliwag posmutniał, gdy powiedziałeś, że musicie iść.
- Poli, wa? - spytał się robaka.
- Wu? - powiedział ze zdziwieniem na pyszczku, a po chwili odpowiedział - Wur, wur.
Poliwag i Wurmple ruszyli ramię w ramię przed siebie.

No ej... Chyba mnie Poliwag nie oleje tak? Swoją drogą to taki rozczulający widok...
- Dobra Wurmpel. Nie mam dla ciebie pokeball'a, ale możesz z nami pochodzić w tym safari.
Powiedziałem do robaczka. W sumie szkoda mi się go zrobiło trochę.

Oba pokemon usłyszawszy twoje pozwolenie na wędrówkę Wurmple wraz z wami, ucieszyły się. Szliście dalej wśród rzeki. Poszukiwanie w niej pokemonów raczej nie przyniosłoby rezultatu, bo była ona zbyt płytka i zapewne służyła bardziej jako wodopój niż miejsce dożycia jakimś wodnym pokemonom.