Safari Zefonit

Wszedłeś do jaskini. Było w niej dosyć ciemno, na szczęście przed wejściem do niej dostałeś od strażników hełm z przymocowaną do niego lampą. W dodatku otrzymałeś jeszcze normalną latarkę oraz dwa zestawy zapasowych baterii do obu urządzeń.

Chociaż tyle. lepiej było wziąć Cleff'ę przynajmniej zapewniłaby mi światło swoim Flamethrower. Chociaż w razie co, w jaskini życie uratuje mi Onix nie mały stworek. W każdym razie wyposażony w hełm, latarkę i kamiennego węża wyruszam przed siebie.

Tunel, którym szedłeś, był wystarczająco duży, aby pomieścić Onixa. Przed wejściem do jaskini znajdowała się co prawda mapę z korytarzami, ale było ich tyle, że mało kto by je wszystkie zapamiętał. Ledwo słyszalny był świst powietrza. Oznaczało to, że ta jaskinia ma swój koniec. Jednak mógł być on wiele kilometrów naprzód.

W razie co, będzie wiadomo w którą stronę iść żeby się sąd wydostać. A teraz czas na zwiedzanie i łapanie pokemonów! Ciekawe co też mnie tu spotka. Oby nie stada spłoszonych zubatów...

Doszedłeś do rozgałęzienia. Nagle usłyszałeś dźwięk z lewej odnogi jaskini. Okazało się, że jest to Digglet, który postanowił wybrać się na spacer. Skręcił on w prawą odnogę, ale cofnął się.
- Dig, let? - powiedział, patrząc się na was.

Właściwie zawsze mnie zastanawiało w jaki magiczny sposób te małe pokemony przemieszczają się po kamieniach czy posadzkach i co jest pod ziemią. W każdym razie pójdę i zerknę co takiego ciekawego tam się ukrywa. Nigdy nie widziałem Diglet'a.

3) Gdy tylko zbliżyłeś się do Digletta, ten odsunął się. Najwidoczniej nie jest on zainteresowany bliższym spotkaniem. Może warto by jakoś go zachęcić do zapoznania się?

A może nie... w każdym razie skoro nie jest zainteresowany to nie będę nakłaniał go do zbędnej znajomości. Skinąłem do Onixa na znak, że jestem gotów do dalszej drogi po czym, jeśli nic się nie wydażyło ruszyłem przed siebie.

Diglett wykorzystał okazję i czmychnął do korytarza, z którego przybył. Ty wybrałeś prawą odnogę i ruszyłeś dalej. Zauważyłeś, że gdzieniegdzie znajdują się małe tuneliki. Pewnie niektóre pokemony wykonały je, aby móc się w nich schować.

A kusi żeby wykonać Dig i przeryć ścianę w poszukiwaniu pokemonów. No ale nie będę niszczył im domków. W końcu jak ja bym się poczuł gdyby nagle Onix rozwalił mi przedpokój? Straszne rzeczy. Tak więc idę dalej rozglądając się dookoła.

5) Onix również zauważył te dziury, jednak zbytnio się na nich nie skupiał. Jaskinia powoli się powiększała. W pewnym momencie miała szerokość dwupasmowej drogi i osiągnęła taką wysokość, że dwie osoby twojego wzrostu mogłyby na sobie stanąć i spokojnie by się zmieściły.

Ta jaskinia rzeczywiście była ogromna. Może równie duże stwory znajdują się w tym miejscu co mój Onix. W każdym razie warto posprawdzać co tutaj siedzi i się ukrywa.

6) Tunel co prawda przestał się już powiększać, ale nadal robił wrażenie. Szliście już kilka minut, ale ta jaskinia wydawała się nie mieć końca. Minęliście pewną dziurę w ścianie. W wyrwie tej znajdowały się jakieś głazy. Ruszyliście dalej, ale nagle usłyszeliście za sobą jakby dźwięk spadających skał.

Czym prędzej odwróciłem się. Chciałem wiedzieć co tam się dzieje, i czy aby na pewno jesteśmy bezpieczni. Spadające głazy mogą być przyczyną, nawet śmierci.

Wróciliście do poprzedniego ślepego korytarza. Nic się tam nie zmieniło, oprócz jednego. Wyglądało to jakby głaz przesunął się z lewej strony na prawą. Nikogo tutaj nie wiedzieliście. Wyglądało na to, że skała przesunęła się... sama.

_________
* "Spadające głazy mogą być przyczyną, nawet śmierci."
No co ty nie powiesz? ^^

Jedyne co mogłoby wytłumaczyć takie wydarzenie to... żyjąca skała. W świcie pokemon nie jest to nic dziwnego. Na wszelki wypadek wyciągam pokedex i sprawdzam co takiego udało mi się znaleźć.

2) PokeDex po chwili twoich poszukiwań odnalazł żyjącą istotę i wykonał jej skan:

Onix zbliżył się do skały i zaczął ją... wąchać. Znaczy kamienny wąż nie mógł tego robić, bo był zrobiony ze skał, ale... wyglądało to jak wąchanie.

No właśnie, czy kamienny pokemon, taki jak Onix może wąchać? Kolejna zagadka z dzieciństwa.
- Cześć Geodude, pokażesz nam gdzie iść?
Zawsze warto spróbować. Może ktoś obeznany z tym miejscem zaprowadzi nas do jakiś ciekawszych pokemonów.

Geodude nie ruszał się. Najwyraźniej pomyślał, że jak nie będzie dawał żadnych oznak życia, to w końcu się znudzisz i sobie pójdziesz. Onix dalej... wąchał. W pewnym momencie trącił od Geodude, który się przeturlał. Onix dalej go... obwąchiwał. W pewnym momencie Geodude musiał się wkurzyć, bo wreszcie pokazał swoje prawdziwe oblicze.

Nic dziwnego, ja też nie lubię jak ktoś mnie wącha natrętnie. Zabawna sytuacja, nie można zaprzeczyć.
- Onix, daj mu spokój. Nie chce z nami rozmawiać to zostawmy go w spokoju.
Zdecydowanie nie ma po co męczyć tego kloca kamiennego. Jeszcze gotów nas pobić.

Geodude, urażony twoją ignorancją, odszedł w kierunku przeciwnym co wy. Wraz z Onixem ruszyliście dalej. Tunel był taki sam, co wcześniej.

Tunel właściwie w każdym miejscu wyglądał tak samo. To chyba najnudniejsza strefa safari. Przynajmniej jeśli chodzi o krajobrazy.
- Onix, może sobie urozmaicimy podróż?
Spytałem pokemona jeszcze nie zdradzając swojego szatańskiego planu.

Miałeś rację. Maszerowanie przez kilka, jak nie kilkanaście, kilometrów tunelem nie należało do najbardziej emocjonujących przeżyć. Jedynym krajobrazem, który będziesz widział przez najbliższe godziny, będzie zapewne jedynie widok skał. Onix, usłyszawszy twoją... propozycję, spojrzał na ciebie zaintrygowany.

W każdym razie, może dokopiemy się do czegoś ciekawszego?
- Może użyjesz Dig i wkopiesz się w dół? Pójdę za tobą, ciekawe czy głębiej będą inne pokemony.
Propozycja w sumie nienajgorsza. Nich chyba nie mieszka w podłodze.

6) Onix zgodził się na twoją propozycję. Przesunął się trochę dalej i wycelowawszy w jedną ze ścian, zaczął się w nią wkopywać. Kąt nachylenia tego tunelu był na tyle mały, że można by po nim zejść, jednak jego średnia była zbyt mała, żeby można było zrobić to na stojąco.